คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : 13.2 ไฟอารมณ์
“อย่าิว่าหม่อมันะ่ายเหมือนนรัอฝ่าบาท”
ำพูใส่อารม์อหิสาวที่เอ่ยพาพินรัท่านทำให้พระเนรมเรือแสึ้นอย่าุัน ไม่ทันไ้ใร่รวว่าประโยบาหูับน้ำเสียเย้ยหยันอหิสาวทำให้ทรรู้สึเ่นไรมาว่าัน ระหว่าุนเียวับสายาเย้ยหยันอหิสาวที่มอท่านเหมือนนโ่ับวามรู้สึายพระพัร์ที่ถูเธอปิเสธและั้ท่ารัเียสัมผัสอท่านนเผลอบันาลอารม์ใส่หิสาว้วยน้ำเสียุ่ำๆ
“หยุนะินานา
ุไม่มีสิทธิ์ให้ร้ายนาถ เธอไม่เยทำัว่ายอย่าทีุ่ล่าวหา”
ทรวาสุรเสียเรี้ยวเมื่อเธอพาพิไปถึนรั
“แน่พระทัยเหรอเพะ”
ินานาแสยะยิ้มเยาะหยัน
“อย่าน้อยนาถ็ไม่เยปล่อยัวให้ผมสัมผัสไ้ถึพริถึิอย่าุ็แล้วันพระนา” เพราะ้้พระทัยเี่ยนีเธอ้วยรับสั่แหบ่ำพร้อมับพระเนรุันที่ายาแลเหยียหยามและรอยแย้มสรวลมุมพระโอษ์
อารม์โรธทำให้เธอลืมลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมเลยทีเียว
“ท่านายนเรศ!”
ินานาวาลั่นายสั่นเทิ้ม
วามโรธทำให้เธอลืมสิ้นทุสิ่ทุอย่า
หิสาวหันรีหันวา้วยวามัใเธอลืมิถึวามเสียเปรียบอนในเวลานี้อย่าสิ้นเิเมื่อล่าวยั่วให้ทรริ้วอีรั้้วยารพาพิไปถึนรัอท่านที่เป็นู่อริอเธอ
“อ้อ..่าน่าหัวเราะเยาะนัที่ทรรัผู้หิที่เยถึพริถึิับผู้ายอื่นในะที่ไม่ยอมให้ฝ่าบาทไ้มีส่วนเี่ยว้อแบบนี้มิน่าถึ้อเ็บมาลับหม่อมัน”
วามโรธที่ถูท่านูถูทำให้เธอพลั้ปาพาพิไปถึอริสาว
“ะมาเินไปแล้วนะินานา
ทำไม้อให้ร้ายนาถแบบนี้้วย” ทรบทน์้วยวามริ้ว
“นาถนารีวิเศษแ่ไหนหม่อมันถึะพูเรื่อริไม่ไ้”
เธอิเพียแ่ให้ท่านริ้วเหมือนที่ท่านทำให้เธอโรธในะนี้โยลืมไปว่าหาท่านายนำวามริ้วนั้นมาลที่เธอ
เธอเอนั้นแหละที่ะเป็นฝ่ายเือร้อน
“อย่าน้อยเธอ็วิเศษว่าุในสายาผม”
ทรรัสเสียเย็น
“อยู่สูแ่อบเือลั้วอ่ำ”
ินานายิ้มเยาะ
“ใ่
และอ่ำทีุ่ว่าไม่ใ่นาถนารีหรอินานา” ทรบพระทน์รับสั่้วยพระสุรเสียเรียพร้อมับพุ่พระวรายเ้าถึัวเธอทันทีโยที่ินานาไม่ทันยับัวหนี
ทรู่โมหิสาว้วยาระโบมูบุันับริมฝีปาอิ่ม่าเราว่าร้ายอีนรัอท่านให้ไ้รับวามเสื่อมเสีย
วามโรธริ้วทำให้ไม่ทรยับยั้ั่พระทัย พระหัถ์้าหนึ่รัลำัวเพรียวบาที่พยายามิ้นรนอเธอไว้แน่นราว้อารรัเธอให้แหล้วยพระหัถ์อ์เอ
ทรเลื่อนหัถ์้าหนึ่ึ้นสัมผัสาบ้วับทรวออิ่มหวัเพียสร้าวามเ็บปวแสวามเหยียหยามไม่ให้เียริแ่เธอ
ท่านายทรรั้เอวบาแนบพระโสีนปลายเท้าเรียวทัู้่ลอยสูาพื้น
ินานาพยายามสะบัหน้าหนีริมฝีปาที่ระแทะโบมลมา้วยวามเรี้ยวรานเธอสัมผัสไ้ถึาวเลือาริมฝีปาน
พระหัถ์าบ้วหยาบหยามสร้าวามเ็บปวให้ับนวลเนื้ออวบอิ่ม
เธอใ้แรทั้หมที่มีผลัพระอุระแน่นเ็มแรเือบะหลุพ้นออาอ้อมพระรแ่พระหัถ์อท่าน็ว่อไวนัเมื่อทรว้าหมับเ้าที่แนลมลึอเธอพร้อมับเหวี่ยแร
ๆ นัวอเธอลอยล่อไปลลาพระแท่นบรรทมว้า
“รี๊! ปล่อยหม่อมันนะ”
ินานาสะบัหน้าไปมาพลาส่เสียรีร้อลั่นเมื่อทรระโนามึ้นมาบนพระที่ทาบทับร่าเธอมลบนฟูหนา
พระพัร์เร่น่าลัวไม่เหมือนท่านนัที่เยอ่อนโยน ทรริ้วนลืมสิ้นทุสิ่หวัเพียระบายวามโรธเรี้ยวลบนเรือนร่าบาละมุน
าเสามส่วนถูปลุมโยที่เ้าัวไม่อา้านทานแม้ยามทรรั้ึ้วยพระหัถ์แ็แร่นหลุล่วลไปออยู่ที่ปลายเท้าพร้อม้วยับในัวน้อยที่ถูระาแร
“ไม่! ฝ่าบาทไม่มีสิทธิ์แะ้อหม่อมัน”
“อย่ามาทำเป็นเล่นัว
ุเป็นเมียอผมทำไมผมะไม่มีสิทธิ์”
 |
|
ความคิดเห็น