คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2.3 - สถานการณ์ฉุกเฉิน (จบตอน)
เพื่อนแพงเปิดจองนิยายเรื่อง
พี่โรมคลั่งรัก #พี่โรมเถื่อนมาก แล้วนะคะ
ถ้าใครต้องการรูปเล่มพี่โรมคนแซ่บ
คนดุไปนอนกอดที่บ้าน
อย่าลืมมาลงชื่อจองกันน้า
เปิดจองตั้งแต่ วันนี้ – 9 เมษายน 2566
มีเวลาหยอดกระปุกกันได้ยาว ๆ เลยจ้า
ฝากพี่โรมคนดีย์ (แบบมี ย์ ด้วยนะคะ)
รายละเอียดการจองตามหน้าใบจองเลยจ้า
๒
สถานการณ์ฉุกเฉิน
“พริ้งรู้มาว่าพ่อแม่ของปาหนันไม่ค่อยชอบต้อนรับแขกสักเท่าไร แล้วนี่ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วย พริ้งเกรงว่าเขาจะ…”
“อย่าลืมสิว่าพริ้งมาตามหาลูกศิษย์ ถ้ามัวแต่กังวลแล้วจะได้เรื่องไหม” โรมเตือนสติเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มกังวลเกินเหตุ คำพูดของเขาทำให้ฉุกคิดได้ว่าตัวเองมาที่นี่เพื่ออะไร ความตั้งใจเดิมยังคงอยู่เต็มเปี่ยม เพียงแต่เรื่องราวที่รับรู้มาจากบรรดาลูกศิษย์ในคลาสทำให้เธอต้องคิดหาวิธีที่รอบคอบ เพราะถ้ามาคนเดียวคงไม่หนักใจเท่าไร แต่คนข้างกายนี่สิ เกิดเจ้าของบ้านแสดงท่าทีไม่สบอารมณ์ขึ้นมา เกรงว่าความใจร้อนของโรมจะทำให้เกิดปัญหา
“มาถึงที่แล้วถ้าไม่ลงไปก็เสียเที่ยวเปล่า ๆ นะ”
โรมมองเข้าไปในตัวบ้านก่อนจะเบนสายตากลับมามองร่างเล็กที่นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอีกครั้ง
“ค่ะ” พริ้งพลอยตัดสินใจแน่วแน่ โรมเป็นฝ่ายเปิดประตูลงจากรถคนแรก เขาสาวเท้าเดินไปที่หน้าประตูรั้วขึ้นสนิม มองตรงเข้าไปในบ้านที่ปิดเงียบ เห็นเพียงแสงไฟอ่อน ๆ ส่องประกายออกมาจากทางหน้าต่างด้านซ้าย โรมมั่นใจว่านั่นน่าจะเป็นห้องนอน
“สงสัยต้องตะโกนเรียก ไม่มีออดอยู่หน้าบ้าน”
ดูเหมือนว่าพริ้งพลอยกำลังเผชิญกับสถานการณ์ยากลำบากเช่นเดียวกับที่เหล่าเพื่อน ๆ ของปาหนันเคยเจอ
“มาหาใคร!” น้ำเสียงห้วนจัดตะคอกถาม ชายวัยกลางคนรูปร่างผอมแห้งผิวสีเข้มยืนเท้าเอวมองแขกยามวิกาลด้วยท่าทีไม่เป็นมิตร
พริ้งพลอยรู้สึกประหม่า เธอและโรมหันมาสบตาพร้อมกันโดยบังเอิญ ต่างคนต่างรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดเช่นไร
“สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า” หญิงสาวยกมือไหว้บุคคลตรงหน้า ส่งยิ้มน้อย ๆ เป็นใบเบิกทางให้เจ้าของบ้านรู้ว่าเธอมาดี
“คือหนูเป็นอาจารย์สอนพิเศษของแยมนะคะ เห็นแยมเขาไม่ไปเรียนหลายวัน โทร.หาก็ไม่ยอมรับสาย หนูเป็นห่วงก็เลยมาหาที่นี่ค่ะ”
พริ้งพลอยขยับเท้าเข้าใกล้ประตูรั้วมากขึ้น กวาดสายตามองเข้าไปรอบ ๆ บริเวณบ้าน ทุกอย่างถูกความมืดปกคลุมทำให้มองอะไรไม่เห็นชัดนัก
“มาหาอีแยม” หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมเตี้ยสาวเท้าขึ้นมายืนเคียงข้างสามี สรรพนามที่หล่อนกล่าวถึงปาหนันช่างฟังดูไร้เยื่อใยราวกับเกลียดชังเจ้าของชื่อเสียเต็มประดา
“มาหามันทำไม หรือว่ามันไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีก บอกเลยนะ ถ้ามันไปสร้างปัญหานอกบ้านฉันไม่มีปัญญาตามชดใช้หรอกนะจะบอกให้”
“ไม่ใช่นะคะคุณป้า แยมเขาไม่เคยสร้างปัญหาอะไรเลยค่ะ ที่หนูมาวันนี้เพราะเป็นห่วงแยม อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ทำไมถึงไม่ยอมไปโรงเรียน” พริ้งพลอยรีบแก้ต่างให้ลูกศิษย์
ท่าทีของสองสามีภรรยาเริ่มอ่อนลง เห็นเช่นนั้นผู้มาเยือนก็เริ่มคลายกังวล กล้าที่จะสอบถามรายละเอียดมากขึ้น
“คุณลุงคุณป้าจำได้ไหมคะ หนูเคยโทร.มาก่อนหน้านั้นแล้ว และคุณลุงคุณป้าก็บอกว่าแยมไปอยู่บ้านต่างจังหวัดกับป้า ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป หนูขอที่อยู่บ้านคุณป้าของแยมได้ไหมคะ”
“จะเอาไปทำไม” เสียงแหบทุ้มถามห้วน ชายวัยกลางคนไม่พอใจที่จู่ ๆ ก็มีคนแปลกหน้ามาถามหาที่อยู่พี่สาวของตน
“หนูอยากไปตามหาแยมค่ะ” พริ้งพลอยตอบออกไปตามตรง หญิงต่างวัยร่างท้วมหัวเราะหยันอย่างไร้มารยาท
“กูไม่ให้ มึงเป็นใครถึงจะต้องไปตามหามัน”
สรรพนามหยาบคายกระแทกใส่หน้าคนฟังอย่างจัง
พริ้งพลอยสะอึก หายใจไม่ทั่วท้อง หันมองคนข้างกายก็เห็นสีหน้าของโรมเริ่มเข้มจัดตามแรงอารมณ์ ซึ่งเธอไม่ว่าเขาเลยสักนัด นับว่าเขามีความอดทนเกินคาดด้วยซ้ำ เพราะปกติถ้าโรมเห็นใครพูดจาหรือแสดงท่าทีไม่เป็นมิตรต่อเขาหรือเธอ ป่านนี้ต้องเจอฤทธิ์เดชกันบ้างแล้ว
“คือหนูเป็นอาจารย์สอนพิเศษของแยมค่ะ” พริ้งพลอยพยายามใจเย็นและแนะนำตัวอีกครั้ง
“แล้วไงวะ ไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่มันสักหน่อยจะไปตามหามันทำไม นังเด็กสารเลวไม่รักดีจะไปตายที่ไหนก็ปล่อยมันไปเถอะ”
ชายผอมแห้งตะโกนลั่น
“จะเสียงดังทำไมหะตามี เดี๋ยวพวกชาวบ้านก็แห่กันมาดูหรอกว่าเกิดอะไรขึ้น” ผู้เป็นภรรยาหยิกแขนสามีจนอีกฝ่ายร้องโอยไม่เก็บอาการ
ระหว่างที่บทสนทนากำลังดำเนินไปอย่างตึงเครียด โรมที่ยืนกอดอกพิงรถหรูกวาดสายตามองเข้าไปในตัวบ้านอีกครั้ง และคราวนี้เขาก็พบความผิดปกติบางอย่าง
“ขอเข้าไปดูในบ้านหน่อยได้ไหม” น้ำเสียงทุ้มมีเสน่ห์บอกนิ่ง
“พี่โรม” พริ้งพลอยสบตาเขา ส่ายหน้าห้ามไม่ให้เขาทำอะไรเกินเลย ทว่าโรมไม่ได้สนใจท่าทีตักเตือนของน้อง เขาดึงแขนพริ้งพลอยหลบมายืนข้างหลังเขา
“กูเจ็บนะโว้ย!” คนพลาดท่าร้องลั่น แรงบีบที่ได้รับจากคนหนุ่มกว่าส่งผลให้ปวดร้าวไปถึงกระดูกด้านใน
“ปล่อยผัวกูเดี๋ยวนี้นะ!” เมียร่างท้วมปรี่เข้ามาช่วยสามี พยายามจะจิกเล็บไปที่แขนของโรม แต่กลับถูกเขาผลักมือกระเด็น
“ถ้ามึงไม่ปล่อยกูจะแจ้งตำรวจ” เมื่อสู้ไม่ได้จึงพูดขู่
“เอ็งจะบ้าเหรอนังน้อย แจ้งตำรวจไม่ได้นะ”
คนถูกทำร้ายร่างกายหันไปเอ็ดเมีย ท่าทางกลัวตำรวจมากกว่ากลัวเจ็บตัวทำให้พริ้งพลอยเกิดความสงสัย
โรมหันมาสบตากับเธอ คนสองคนที่เติบโตมาด้วยกันรู้ว่าอีกฝ่ายคิดเช่นไร เธอพยักหน้าให้เขา โรมยิ้มมุมปากในแบบที่เขาชอบทำ รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีบิดข้อมือแห้งเหี่ยวจนได้ยินเสียงกระดูกดังลั่นออกมา
แวะคุยกันหน่อยนะคะ ^_^
พี่โรมจะไม่ทนแล้วนะ บังอาจมาทำตัวเสียมารยาทกับน้องสาวสุดที่รัก >< มาลุ้นไปพร้อม ๆ กันค่ะ ว่าตอนหน้าสิ่งที่พี่โรมเห็นคืออะไร รับประกันความสนุกจ้า
ฝากแฟนเพจนิยายด้วยนะคะ
ฝากนิยาย E-Book ของเพื่อนแพงด้วยนะคะ รับประกันความแซ่บจ้า
กดเข้าที่ Link ด้านล่างเลยจ้า
E-Book พี่โรมคลั่งรัก
ราคาโปรโมรชั่น 140 บาท
ฝากความรักแซ่บๆ แบบฉบับพี่โรมด้วยจ้า
ไปโหลดกันน้า
ความคิดเห็น