คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เชลยรักจอมเถื่อน - บทที่ 7 (2)
E-book เลยรัอมเถื่อน
ลิ > เลยรัอมเถื่อน หรือ get it now ไ้เลย่ะ
ผ่านมาสอสัปาห์ว่าแล้วอารใ้ีวิู่อพ่อเลี้ยรันและพิมพ์เพทาย
หาไ้หวานื่นามประสา้าวใหม่ปลามัน
มีารระทบระทั่ัน้วยวาาแทบทุวันเพราะไม่มีใรยอมลให้ใร
นเป็นสามีทั้อารม์ร้อน ทั้ห่าม ี้โมโหและเป็นอมเผ็าร
ภรรยา็่าโ้อบไม่เยยอมอ่อนให้
เลยลายเป็นว่า้อบล้วยารใ้ำลั(บนเีย)ลอ
หลัาส่้นบับให้นาน์
พิมพ์เพทายเลยมีเวลาว่าเ้าไป่วยานในฟาร์มเล็ๆ น้อยๆ ับสามีทุวัน
ถือโอาสเ็บเี่ยววัถุิบสำหรับเียนนิยายเรื่อ่อๆ ไป้วย
แ่วันนี้หิสาวไม่ไ้เ้าฟาร์ม เพราะพ่อเลี้ยรันไปทำธุระที่อำเภอ
เธอไม่ไ้ามไป้วยเพราะะไปหามาราที่บ้าน สามีึไปส่พอเสร็ธุระ็แวะไปรับลับ
“พาย
ทำับแล้มให้สัสอสามอย่าสิ”
พ่อเลี้ยรันบอับภรรยาที่ำลัเรียมมื้อ่ำ
พลาพิหัวไหล่ับรอบประู แววามที่ทอมอนั้น็ทอประายลุ่มหลไม่น้อย
พิมพ์เพทายที่ำลัล้าผัสที่เพิ่เ็บมาาแปลปลูผัสวนรัวหลับ้านะัมือ
่อนหันไปมอนที่ยืนพิรอบประูเล็ แล้วหันลับมาสนใสิ่ที่อยู่รหน้า่อ
“ุรันะื่มเหรอะ”
เสียหวานถามะลำเลียผัสๆ
ที่ล้านสะอาใส่ในะร้าเพื่อให้สะเ็น้ำ นึแปลใเล็น้อยที่สามีมาบอให้ทำับแล้มให้
ปิเาะไปแมับนานในฟาร์ม แล้วโทร.เรียให้เธอไปรับลอ แรๆ
พิมพ์เพทายมันั่รออยู่ในรถเพราะเินเสียนานที่แวพ่อเลี้ยรันว่าิเมียบ้า
มีเมียมาุมบ้า หลัๆ หิสาวเลยไปนัุ่มถึในวเหล้าเสียเลย ไม่อย่านั้น็ไม่มีใรยอมเลิทั้เ้านายทั้ลูน้อ
“พี่ายเธอมันมาวนื่มน่ะ
สสัยะะมามอมเหล้าแล้วโมยน้อสาวลับบ้าน”
น้อสาวอพันแสนหันไปมอ้อนสามีแล้วย่นมู
เา็พูใส่ร้ายพี่ายเธอไปเรื่อย แถมเอหน้าันทีไร็พูาิัันลอ
นเธอัไม่แน่ใว่าพวเาเป็นเพื่อนรัันริหรือเปล่า
“แล้ววันนี้ไม่ิน้าวเย็นเหรอะ
พายำลัะทำับ้าวพอีเลย”
ถามะหยิบผัอีะร้าที่วาอยู่บนโ๊ะหินอ่อนลาห้อรัวไปทำวามสะอา
พิมพ์เพทายไม่ไ้ทำับ้าวเ่เลย แ่สามีินแล้ว็ไม่เยบ่นว่าไม่อร่อย
แถมยัินหมทุรั้ ไม่รู้ว่าฝืนินเอาใเธอหรือเปล่า
“ทำไปเถอะ
เี๋ยวึๆ ันลมาิน”
เาว่าแล้วเ้าไปสวมอร่าอ้อนแอ้นอภรรยาาทา้านหลั
รปลายมูโ่มลับลาไหล่เล็ สูมลิ่นหอมอ่อนๆ เ้าปอ้วยวามถวิลหา
ทั้ที่ห่า้อห่าันั้รึ่วัน ไม่ทันไรพ่อเลี้ยรันรู้สึว่าัวเอเป็นนิเมียะแล้ว
“ะ...ุรัน
ะทำอะไระ พายล้าผัอยู่นะ”
พิมพ์เพทายปรามเมื่อสามีทำรุ่มร่าม
ระนั้น็ไม่ไ้ิ้นัืน ปล่อยให้อามอำเภอใ
เพราะเธอไ้เรียนรู้แล้วว่าารทำเ่นนั้นะยิ่ทำให้พ่อเลี้ยรันไม่ยอมปล่อย่ายๆ
พอเธอพยศใส่ เายิ่ะแล้
“็ทำไปสิ”
“แ่มันล้าไม่ถนันี่ะ”
“ทำไมะไม่ถนั
ันไม่ไ้ับมือเธอไว้ะหน่อย”
นเอาแ่ใว่าพลาใ้ปาร้อนพรมุมพิบริเวออาวผ่อแผ่วเบา
ลิ่นายหอมเย้ายวนอพิมพ์เพทายทำให้เาหลใหลนั อยู่ใล้ๆ ราใแล้วหัห้ามใไม่เยไ้
เป็น้อไ้อไ้หอมให้ื่นใ
เพราะลิ่นายเพาะัวอหิสาวนั้นหอมละมุนเหลือเิน
“ุรัน
ปล่อยพาย่อน่ะ ฮื้อ!”
พ่อเลี้ยรันอาศัยัหวะที่ภรรยาหันมาปราม
ใ้ฝ่ามือประอศีรษะไ้รูปแล้วโบุมพิลหาลีบปาสีหวาน้วยวามระหาย บเบียริมฝีปาร้อนเ้าหาอย่าหนัหน่ว
นพิมพ์เพทายยอมเผยอริมฝีปาึ้นอบรับารรอบรอแสนนุ่มนวลทว่าวาบหวาม
ปล่อยให้เรียวลิ้นร้อนสอแทรเ้ามาในโพรปา่ำ
เี่ยวระหวัพัวพันลิ้นนุ่ม้วยวามลั่ไล้
เสียทุ้มราลึในลำอ้วยวามพึพอใับวามหวานล้ำที่ัวอย่าไร็ไม่เยรู้สึเบื่อ
ลับันยิ่โหยหามาึ้นทุวัน
ไม่เพียแ่เรียวปาแสนหวานนี้เท่านั้นที่ทำให้ิใ
เรือนายนุ่มละมุนที่ฝ่ามือร้อนำลัลูบไล้ผ่านุัวสวย็โปรปรานไม่่าัน
ทั้นุ่มละมุน บอบบาน่าถนอม หอมหวานน่าลืนินแทบทุเวลา นับวันยิ่ทำให้เาลุ่มหลลั่ไล้มาึ้นเรื่อยๆ
“ปาเธอนี่หวานีั”
เสียพร่ามหลัาูบับวามหวานนพึพอใ
แววามวามอวหน้าหวานแเปล่ปลั่แล้วยยิ้มบาเบา
่อนุมพิลหาลีบปาแระเรื่ออย่าอใไม่ไหว
ทั้ยัเบียายร้อนรุ่มเ้าหานในอ้อมแน
พิมพ์เพทาย้มหน้าุ่อนแ้มแ
วาหวานปรือ่ำหลุบลอย่าหลบเลี่ยสายามที่อัแน่น้วยแรปรารถนา
เรียวปาร้อนผ่าวเม้มเ้าหาัน
ในั้นเ้นระรัวแรเ่นนี้ทุราที่ถูปรนเปรอ้วยวามวาบหวาม
แม้สามีะอบทำแบบนี้แทบทุรั้ที่อยู่ใล้ ทว่าหิสาวไม่ไ้รู้สึินเลยสันิ
วามเอียอาย็ไม่เยลลามไป้วย...
“พะ...พอแล้ว่ะ”
“ไม่พอ…”
เาทำท่าะูบอี
“ไม่เอานะะ
ปล่อยพายนะ”
เธอประท้วเมื่อปลายนิ้วแร่เยามนึ้นพร้อมับใบหน้ามล้ามที่ลลมาหมายะุมพิอีรา
สอแ้มร้อนเห่อเมื่อเาเลื่อนใบหน้าใล้เ้ามาเรื่อยๆ นลมหายใร้อนรวยรผิวบอบบา
นัยน์ามทรเสน่ห์ที่มอสบประสานนั้นล้ายมีมนร์สะให้เธออยู่ภายใ้ารบารอเาอย่า่ายาย
เปลือาบาใส่อยๆ หลับพริ้มละรอรับสัมผัสาเรียวปาร้อนรุ่ม…
“อะแฮ่ม!”
ทว่าเสียระแอมไออใรบานลับัึ้นััหวะ
ทำให้ทั้สอรีบผละใบหน้าออาัน
พิมพ์เพทายนั้นอายแสนอายเมื่อสายาเหลือบไปเห็นพี่ายยืนอยู่ที่ประู
เธอหันหน้าไปอี้านทันทีะยัยืนอยู่ในอ้อมแนสามี
ัริมฝีปาล่า้วยวามวยเินเพราะอายนทำอะไรไม่ถู
ส่วนพ่อเลี้ยรันนั้นพ่นลมหายใออมาหนัๆ วามุวัมอพันแสนที่ยืนออพิอบประู้วยแววาุ่นวาทั้ทั้ยัไม่ยอมปล่อยภรรยาออาอ้อมแน
“อะไริอวะ”
ถามเสียห้วนั้วยวามหัวเสียอย่าัเน
“ไม่มีอะไริอ
แ่ปล่อยน้อสาวันไ้แล้วโว้ย”
นหวน้อสาวโวยวายพร้อมึาใส่
แถมน้อสาวเายัเ็มใให้อนานั้น
พันแสนิอย่าหัวเสียทั้ที่วามริแล้วทั้สอเป็นสามีภรรยาัน
“น้อนายแ่เมียันโว้ย
ทำไมะ้อปล่อย”
พ่อเลี้ยรันยัิ้วพลาระุยิ้มอย่าเ้าเล่ห์
มิหนำ้ำยั้มลุมพิเรือนผมหอมรุ่นอภรรยาเพื่อเยาะเย้ยอี่าหา พี่ับผัว
อย่าหลั้อสำัว่าอยู่แล้ว
“ฮึ!
บอว่ามาหาับแล้ม แ่เสือหนีมาู๋ี๋ับเมีย มึนี่มันหื่นามริๆ
ไอ้พ่อเลี้ย”
พันแสนเหน็บแนม
ถ้าเาไม่เอะใว่าทำไมเพื่อนถึหายมานานนั
ไม่รู้ว่ามันแอบมาหาเศษหาเลยับน้อสาวเานี่เอ
“พี่แสน!”
พิมพ์เพทายแหวใส่พร้อมทำหน้าอใส่พี่าย
ะแ้มนวลนั้นยิ่แเปล่ปลั่ึ้นว่าเิม
“อะไร
ไม่ทันไร็เริ่มเ้า้าผัวแล้วเหรอ ระวัิเื้อหื่นามันนะ” ถามอย่าพาลๆ
แล้วูิ ยอมให้ผัวอไม่ปล่อยแบบนั้นอี ไม่ทันไร็ลืมพี่แล้วสินะ
“ไอ้พี่หัวเน่าเอ๊ย!”
พ่อเลี้ยรันยิ้มเยาะ
เพราะรู้ว่าพันแสนลัวพิมพ์เพทายะให้วามสนใเามาว่า
แถมยัพยายามหาทาะิัวเมียเาลับไปที่ไร่ลอ
น้อสาวโนานี้แล้วไม่รู้ะหวอะไรนัหนา
“หุบปาไปเลยพ่อเลี้ย
แล้ว็ออห่าาน้อสาวันไ้แล้ว”
“เออ!”
ระแทเสียใส่แล้วยอมลายอ้อมแนาเอวบาแ่โยี
ทั้ที่ไม่อยาะปล่อยให้ห่าายเลยสันิ “ันรออยู่หน้าบ้านนะ ไม่้อรีบ
ทำับ้าวให้เสร็่อน็ไ้”
บอภรรยาแล้ว้มหอมแ้มแระเรื่อหนัๆ
่อนัใผละห่าแล้วเินามหลัพันแสนออไป้านอ ไม่วายบ่นามหลัที่เ้ามาััหวะ
แ่อีฝ่ายหาไ้สนใไม่ พิมพ์เพทายมอามแล้วไ้แ่ส่ายหัวอย่าอ่อนใ
่อนะหันไป้นู้เย็นเพื่อหาอทำับแล้มให้สอหนุ่ม
เธอเรียมไว้เยอะพอสมวรเพราะูท่าแล้วืนนี้อียาว
*****
อ่านแล้วมีวามิเห็นยัไ ฝาอมเมน์ให้ำลัใัน้วยนะะ
อบุสำหรับาริาม่ะ / อัยย์าา
e-book พร้อมโหลแล้วนะะ
ลิ > เลยรัอมเถื่อน หรือ get it now ไ้เลย่ะ
ความคิดเห็น