ห้องคาแรตเตอร์.

ลำดับตอนที่ #6 : ยาฉะ โยคิชิ

APPLICATION

“หากท่านชื่นชอบเสียงพิณของข้า ข้าสามารถบรรเลงให้ท่านฟังได้....ตลอดกาล”

บท : ฝ่ายธรรม [ ตัวประกอบ ] 

ชื่อ : โยคิชิ / Yokishi

นามสกุล : ยาฉะ / Yasha

ชื่อเต็ม : ยาฉะ โยคิชิ / Yasha Yokishi

มาจากตระกูล : [ ปีศาจรับใช้ผู้นำตระกูลขบวนร้อยอสูร ]

ชื่อเล่น : คิชิ / kishi

เชื้อชาติ : ญี่ปุ่น

เผ่าพันธุ์ : พิณปีศาจ

อายุ / วันเกิด : 6X,XXX , 17/12/XXXX

รูปร่างลักษณะ : ปีศาจผู้บรรเลงพิณ เขามีผิวขาวซีดราวกับศพ เส้นผมยาวสลวยสีขาว รูปร่างสูงโปร่งด้วยส่วนสูง 172 ซม. หนัก 56 กก. โครงหน้าเรียวได้รูปรับกับ คิ้วเล็กทรงหยดน้ำ ตาสองชั้นเรียวดูเย่อหยิ่ง จมูกเรียวเล็ก และริมฝีปากเล็กกระจับ ลักษณะภายนอกคิชิดูคล้ายคลึงมนุษย์แต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ คือ เขาเกลียวแหลมขนาดเล็กอยู่ที่กลางหน้าผาก

นิสัย : โยคิชิเป็นปีศาจที่มีใบหน้าเรียบเฉยแต่ถึงอย่างนั่นเขากลับให้ความรู้สึกผ่อนคลาย ด้วยเวลากว่า 6XXX ทำให้หลายๆอย่างในตัวโยคิชิเปลื่ยนไปแต่สิ่งที่ยังคงเดิมคือ เขามักจะเอาใจใส่กับทุกอย่างทั้งการกระทำและคำพูด มีระเบียบ รอบคอบ  และอ่อนโยนต่อทุกสรรพสิ่งแม้เขาจะผ่านช่วงเวลามาหลายช่วงและได้พบกับการจากลาอีกนับครั้งไม่ถ้วนแต่ยังคงไว้ซึ่งความอ่อนโยน โยคิชิแม้จะดูเย่อหยิ่งแต่เขากลับเข้าถึงง่ายถ้าได้ลองพูดคุยนอกจากนี่เขายังสามารถให้คำปรึษาแก่คนที่กำลังสับสนแต่โยคิชิจะไม่บอกตรงๆเขาจะให้คนๆนั้นค้นหาคำตอบเองโดยเขาถือว่าหาได้ค้นหาเองย่อมเข้าได้ใจได้ลึกซึ้มมากกว่าคำกล่าวของเขา โยคิชิเป็นคนช่างสังเกตุโดยเฉพาะกับมนุษย์ด้วยช่วงเวลาที่ให้เขาสามารถมองทะลุเข้าไปถึงจิตใจจริงๆของคนๆนั่นและและปรับตัวให้เข้ากับคนๆนั่น และถึงแม้จะมีคนนึกสนุกมากลัวเบื้องเท้าเขาแต่ด้วยความใจเย็น ควบคุมอารณ์ได้ดีและผ่านโลกมามาก(นี่จะสื่อว่าแก่ชิบ...ก๊ากกกก)ทำให้คำกวนบาทาทำอะไรเขาไม่ได้มากเผลออาจจะโดยเขาหลอก(แกล้ง)กลับจนน้ำตาแทบไหล การพบผู้มากมายตามช่วงเวลาทำให้โยคิชิได้พบกับคนหลากหลายรูปแบบ นั้นทำให้เขารู้ทันความคิดของมนุษย์หลายๆคนและยังเป็นเจ้าแผนการมากเล่ห์กลจนหลายๆคนต้องแอบระวังไว้แต่น่าจะเป็นโชคดีที่โยคิชิเป็นพวกรักสงบและเกลียดการฆ่าฟังเขากระดูกดำ นี่คือสิ่งที่ยังคงอยู่ในตัวของโยคิชิกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึง 6,XXX ปี แต่สิ่งที่แปลกไปเล็กน้อยคือความ ไร้ความปราณี เลือดเย็น และ อำมหิต ต่อเหล่าผู้คน ปีศาจ และอมนุษย์ที่ฆ่าผู้อื่นเพื่อตนเอง การกระทำทุกอย่างของโยคิชิถูดรองรับด้วยเหตุผล หากไม่มีเหตุเพียงพอให้เขาฆ่าโยคิชิก็จะไม่ให้มือตนต้องเปื้อนเลือดโดยเด็ดขาด

ประวัติ : ยาฉะ โยคิชิ ในอดีดเขาคือปรมาจารย์ด้านการบรรเลงพิณ เขาเกิดในหมู่บ้านเล็กๆที่ห่างไกลความเจริญหน้าที่ของโยคิชิภายในบ้านคือการทำอาหาร ดูแลน้องชายตัวแสบทั้งสองและการตักน้ำจากลำธารมาใช้ในบ้าน ในบ่ายวันนึงขณะที่โยคิชิกำลังเดินไปตักน้ำที่ลำธารพร้อมกับจับปลาเพื่อมาทำอาหารเย็น เขาก็ผ่านไปพบกับกลุ่มพ่อค้าเร่ร่อนที่เขามาถามทาง โยคิชิก็เหลือบไปพิณสภาพเก่าใกล้พังเต็มที พ่อค้าหนุ่มที่เห็นโยคิชิจ้องพิณตัวนั้นตาเป็นประกายจึงตัดสินใจยกให้โยคิชิโดยให้เหตุผลว่าถือเป็นสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ โยคิชิอ้ำอึงอยู่ครู่นึงก่อนจะกล่าวขอบคุณและมุ่งหน้าไปตักหน้าและจับปลาตามตั้งเป้าไว้แต่ต้น เมื่อตกเย็นโยคิชิยังคงทำกิจวัตรประจำวันอย่างเคยก็จะจบลงที่ร้องเพลงกล่อมน้องชายทั้งสอง เมื่อเด็กทั้งสองหลับใหลโยคิชิก็กลับออกมาดูสภาพพิณที่เขาได้รับมาในวันนี่ สภาพของมันดูเก่าแทบจะช้างานไม่ได้แต่ไม่รู้เหตุใดโยคิชิจึงรู้วิธีซ่อมเแซมมันเขาใช้เวลาทั้งคืนในการซ่อมมันจนสามารถใช้งานได้ เมื่อได้ลองศึกษาเขากลับใช้เวลาไม่นานในการเรียนรู้และสองวันต่อมาเขาก็บรรเลงเพลงแรง เสียงพิณที่ไพรเราะสื่ออารมรณ์แห่งความยินดีดังไปทั่วป่า กลุ่มพ่อค้าที่ผ่านไปผ่านมาต่างก็เอาไปพูดคุยกันปากต่อปากว่าในในหมู่บ้านเล็กๆมีปรมจารย์ด้านการบรรเลงพิณอยู่ ทำให้จากหมู่บ้านเล็กๆที่ไม่ได้รับความสนใจกลางเป็นจุดรวมของผู้ที่ชื่นชอบการบรรเลงพิณ ทุกๆวันยังคงดำเนินไปโยคิชิยังคงทำทุกอย่างเล่นเคยเพียงแต่เพิ่มการบรรเลงพิณลงไปเพิ่มหารายได้เล็กๆน้อยเข้าบ้าน และในคืนวันนั่นทุกอย่างก็จบ...กลุ่มโจรป่าบุกปล้นหมู่บ้านของพวกเขาพวกมันฆ่าชาวบ้านเอาของมีค่าเล็กน้อยที่ชาวบ้านหามาขึ้นรถม้า ในกลุ่มชาวบ้านที่ถูกฆ่าพ่อและแม่ของโยคิชิก็เป็นนึงในนั่น โยคิชิที่กำลังพาน้องหนีก็ไม่ลืมที่จะหอบพิณที่ตนรักมาแม้มันจะลำบากแต่เขาก็ทำใตทิ้งมันไม่ได้หวังเพียงของให้ตนและน้องหนีไปให้ไกลเพื่ออยู่ด้วยกัน 3 คนพี่น้อง ตรงหน้าของเขาลำธารที่โยคิชิมาตักน้ำเป็นปรพจำหากเขาไปและวิ่งไปอีกเพียงนิดก็จะเขาสู่งเส้นทางที่พ่อค้าใช้บ่อยๆ แต่น่าเสียดาย...ความหวังของโยคิชิถูกทำลาย ลูกศรธนูพุ่งเขาแทงที่กลางหลังก็จะตามกันมาติดๆ โยคิชิล้มลงทันทีแต่ก็ไม่วายตะโกนบอกให้น้องของตนหนีไป พวกโจรวิ่งผ่านเขาไปแต่โยคิชิก็เอื้อมมือไปจับขาของนึงในนั่นไว้ มันหันมามองเขาก่อนจะยกดาบขึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงกรีดร้องของเด็กน้อยดังขึ้นก่อนที่ภาพจะดับลง...  โคคิยิลืมตาขึ้นภาพแรกที่เขาเห็นร่างของคนสองคนที่นอนจมกองเลือดอยู่....ก่อนที่เสียงร้องอย่างโศกเศร้าจะดังขึ้นแทนเสียงพิณที่ไพรเราะอย่างทุกคืนวัน  ความเคียดแค้นที่มีต่อโจรป่าเขาครอบงำ...โยคิชิเดินไปที่พิณที่เลอะเลือดของเขาก่อนจะเริ่มบรรเลงเสียงแห่งความเคียดแค้นแม้ลุ่มพ่อค้าที่ผ่านมาจะได้ยินเป็นเสียงทื่อๆไร้อามร์ณ แต่สำหรับกลุ่มโจรที่กำลังเสวยสุขนั่นกลับเจ็บปวดเจียนตายเสมือนมีใครเอาของแหลมคมที่ทิ่มแมงไปทั่วร่างกายซ้ำร้ายยังได้เห็นภาพหลอนที่น่าเกลียดน่ากลัวทำให้พวกมันคลุ้มคลั่งและฆ่ากันตาย...  โยคิชิผละมือออกมาจากพิณก่อนจะเดินไปที่ศพน้องชายทั้งสองและฝังทั้งสองไว้ข้างๆกันก่อนจะเข้าไปในหมู่บ้านและฝังศพของทุกๆคน.. เขาเดินกลับมาที่หลุมศพก่อนจะชะโงกหน้าไปมองน้ำใสที่ไหลอย่างอ้อยอิ่ง ภาพที่เห็นคือใบหน้าของเขาที่ขาวซีดราวกับศพและเขาเกลียวแหลมขนาดเล็กที่กลางหน้าผาก.... ในตอนนั่นเขาก็ได้รู้แล้วว่าตนไม่ใช่มนุษยอีกต่อไป ได้แต่หันไปมองพิณที่ตนเล่นมาตลอด 18 ปีก่อนจะเดินเขาไปหาอุ้มมันขึ้นอย่างทะนุทะนอมและออกเดินทางอย่างไร้จุดหมาย

ชอบ : บรรเลงพิณ , การงีบหลับ , หยอกมนุษย์เล่นให้ชื่นใจ

ไม่ชอบ : คนที่ขัดขวางการบรรเลงของเขา , การฆ่าฟันอย่างไร้เหตุผล

ความกลัว : พิณที่รักถูกทำลายหรือทำให้มีรอยขีดข่วน

ความสามารถพิเศษ : ทำอาหารและชงชา , ซ่อมแซมเครื่องดนตรีโดยเฉพาะพิณ

งานอดิเรก : เล่นพิณ , อ่านตำรา , เล่นกับนก , ดูแลเครื่องดนตรี

เพิ่มเติม :  

     [ โยคิชิมีความสามารถในการใช้อาวุธทุกชินเพราะตลอดเวลา 6,XXX ปีเขาก็ได้ร่ำเรียนมาเพื่อฆ่าเวลา ]

     [ ปั่นมาแบบมึนๆ 555]

Talk to Writer

ไฮฮาย~~ ดีค่ะ เราชื่อมี่นะคะ ผปค.ชื่ออะไรเอ่ย?

: ไฮส์ ค่าาาา

หากมีจะปรับเปลี่ยนสักนิดได้ไหมคะ แต่ไม่มากค่ะ จะคงส่วนที่ทางผปค.ส่งมาให้อยู่

: แน่นอน :3

ถ้าไม่ผ่านจะโกรธพวกไรท์ป่ะคะ?

: ไม่หรอกคะ ขี้เกียจแต่ก็อยากทำ 555

ถ้าติดแล้วอยากให้มีคู่รึเปล่าคะ? ถ้าอยากให้มีขอแนวความรักด้วยค่ะ

: ไม่ดีกว่าค่ะ ขอเน้นให้เป็นที่พึ่งพิงทางใจแก่เหล่านายน้อยจะดีกว่า 5555 [ ดิฉันชื่นนนใจ ] 

อ้อ! แล้วถ้าอยากให้คู่กับใครหรือคนแบบคะ??

: ไม่มีเนอะ ดูแลหลานๆดีกว่า ก๊ากกกก

ยอมเรื่องการอัพได้ไหมคะ เพราะทางไรท์ลงไม่ว่างง่ายๆแน่นอนค่ะ พวกเราอัพช้าชัวร์ๆค่ะ บางทีก็เขียนไปตันไปบ้างค่ะ

: ได้จ้าา ดอ--เอ้ยย ไม่ค่อยว่างเหมือนกัน

มีเพิ่มเติมก็สามารถบอกได้เลยค่ะ มี่อยากได้ความคิดเห็นต่างๆบ้างค่ะ 55555

: ค่อยเพิ่มเติมในตอนดำเนินเรื่องดีกว่าเนอะ

ยังไงก็ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ สัญญาว่าจะไม่ดองนานมาก

: จ้าาาา 

___________________________

S
N
A
P