เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

ลำดับตอนที่ #52 : ตอนที่ 13 บอบช้ำ 13-1

 มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 

และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย

เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง

ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ

E-book ทุกเว็บ

MEB คลิก!!! Get it now

เมียเก็บพรหมจรรย์ ดอกโบตั๋นสีขาว www.mebmarket.com “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...

ookbee

เมียเก็บพรหมจรรย์

ดอกโบตั๋นสีขาว

www.ookbee.com

0 Ratings

ซื้อเลย  

play.google

https://bit.ly/2ADSTZM

ebooks.in.th

https://bit.ly/2M2flA4

ตอนที่ 13

บอบช้ำ

อีกสิบวันต่อมา ภายในห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์หลังงาม คุณหญิงวราภาหน้าตาสดชื่นมีความสุข ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อลูกชายมานั่งรับประทานอาหารเช้าด้วย

เช้าวันนี้มีเพียงสองแม่ลูกที่นั่งร่วมโต๊ะ อากาศค่อนข้างแจ่มใสไม่มีฝนตกหนักแบบสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำให้คุณหญิงวราภารู้สึกว่าทุกอย่างสดใสไปหมด

พักหลังจิรายุทธเริ่มทำตัวดีขึ้นมาก เขามาค้างคืนที่บ้านเป็นประจำทำให้เธออุ่นใจและนอนหลับสนิทกว่าเดิม ปกติเขาไม่ได้รับประทานอาหารเช้ากับมารดาบ่อย หากวันไหนมาบ้านก็หยิบเพียงแซนด์วิชชิ้นเดียวติดไปทำงาน

แต่ถึงคุณหญิงวราภาจะอายุมากแล้ว ตามประสาคนเป็นแม่เวลาที่ลูกไม่อยู่บ้านก็มักเป็นห่วงกังวลอยู่เสมอ ว่าลูกชายจะเป็นอะไร โดยเฉพาะชายหนุ่มยังติดเที่ยวกลางคืนและดื่มเหล้าบ่อย ทำตัวลอยชายไม่จริงจังกับใครเป็นพวกหนุ่มเพลย์บอยไร้พันธะ และไม่มีท่าทีว่าจะลงหลักปักฐานสร้างครอบครัวเหมือนพวกพี่ๆ มันทำให้เธอยิ่งห่วงกว่าเดิม แต่ปีนี้เธอได้ข่าวว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กำลังเลี้ยงดูผู้หญิงถึงขั้นเริ่มคบอย่างจริงจัง และจากที่เธอส่งคนไปสืบก็พบว่าเป็นพนักงานในโรงแรม ทำเอาคุณหญิงรับไม่ได้อย่างแรง

       อาหารบนโต๊ะมีสองอย่าง ของจิรายุทธเป็นข้าวต้มกุ้ง ส่วนของคุณหญิงวราภาเป็นโจ๊กมังสวิรัติ ชายหนุ่มนั่งใช้ช้อนคนข้าวต้มกลิ่นหอมฟุ้งในถ้วยกระเบื้องไปมาอย่างไม่มีอารมณ์จะแตะอาหาร พลางชะเง้อมองไปรอบบริเวณในรัศมีที่สายตาพอมองเห็น แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่อยากเจอหน้า ทั้งที่วันนี้ก็นานหลายวันแล้วหลังจากที่เขาแอบเข้าไปในห้องพักของพลอยน้ำเพชร

จิรายุทธต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ ก็เพราะอยากเห็นพลอยน้ำเพชรว่าเป็นยังไงบ้าง แต่ก็ไม่มีวันไหนที่เธอออกมาทำงานช่วงที่เขาอยู่ และเธอก็แอบไปนอนกับนวลตองตลอดหลายวันที่ผ่านมา ทำให้เขาไม่สามารถบุกเข้าไปหาที่ห้องได้

เขาเชื่อว่าตัวเองไม่ได้ห่วงใยเจ้าหล่อนมากนัก ก็แค่อยากจะดูว่าสามารถทำตัวได้ปกติเหมือนเดิมไหม เมื่อเริ่มสังเกตว่าหญิงสาวไม่ยอมโผล่ออกมาทำงานเวลาที่เขาอยู่บ้าน ทำให้เขาหงุดหงิดแทบบ้าที่รู้สึกร้อนรนอยู่คนเดียว

เธอหลบหน้าเขา!

จิรายุทธลองถามคนขับรถของคุณแม่ ลุงชาติชายบอกว่าเธอกลับมาบ้านทุกวัน ที่สำคัญเธอเอาเช็คเขาไปใช้ทั้งสองใบ แถมใบที่สองยังถอนเงินไปมากกว่าสามแสน คิดแล้วชายหนุ่มก็ยิ้มหยันมุมปากกับตัวเอง ด้วยความสมเพช ผู้หญิงคนนั้นทำเป็นรักศักดิ์ศรีนักหนาและปฏิเสธเงินต่อหน้าเขา แต่พอลับหลังเธอก็ไม่ได้ต่างจากผู้หญิงคนอื่น

ความจริงเขาเป็นคนแฟร์อยู่แล้ว เพราะไม่เคยคิดมากกับเรื่องเงินที่จ่ายให้ผู้หญิงเมื่อเขาได้รับความสุข แต่พลอยน้ำเพชรแกล้งเสแสร้งตลบตะแลง มันทำให้เขาโมโหมาก

       “คนใช้บ้านเราไปไหนหมดครับ ช่วงนี้ผมเห็นแค่นวลตองที่มาเสนอหน้าอยู่คนเดียว” เขาพูดขึ้นมาเหมือนทำเป็นชวนคุยกับมารดาด้วยสีหน้าเป็นปกติ

       “มณีขอลาไปดูแม่ที่ต่างจังหวัด รู้สึกแกจะเป็นมะเร็ง เฮ้อ...น่าสงสาร แม่ก็ว่าจะช่วยค่ารักษาบ้าง”

       “บ้านเราไม่ได้มีแค่สองคนนะครับแม่ ทำไมให้นวลตองทำงานอยู่คนเดียว”

       “แหม...คุณเจมส์ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ แต่นวลเต็มใจที่สุดค่ะ ที่ได้ดูแลคุณเจมส์อย่างใกล้ชิด” นวลตองเสนอหน้าตอบแทน เพราะเธอรับอาสาคนอื่นในบ้านมาขอดูแลช่วงรับประทานอาหารเช้าในทุกวัน แค่ได้เห็นหน้าคุณชายของบ้านก็อารมณ์ดีมากแล้ว

จิรายุทธถอนใจเบาๆ ด้วยความหงุดหงิด เมื่อสิ่งที่อยากรู้ไม่มีใครตอบคำถามสักคนจึงเลิกพูดต่อ เพราะไม่อยากถามไปตามตรงกลัวผิดสังเกต

“เดี๋ยวข้าวต้มก็เย็นหมดหรอกลูก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” วราภาเอ่ยเตือนพลางจับสังเกตสีหน้าผิดปกติของลูกชายที่นั่งทำหน้านิ่วหงุดหงิดแต่เช้าด้วยความเป็นห่วง แต่ก็รู้ดีว่าลูกชายโตขนาดนี้ มีอะไรคงไม่ค่อยบอกเธอเหมือนสมัยยังเป็นเด็ก

       “ผมเครียดเรื่องงานนิดหน่อยครับ” เขาบอกพลางตักข้าวต้มคำแรกเข้าปาก

       “แม่ว่าจะพูดเรื่องหนูดาซะหน่อย แต่ถ้าลูกมีเรื่องเครียดอยู่เอาไว้แม่ค่อยพูดแล้วกัน” เธออยากคุยกับลูกชายเรื่องหมั้นหมาย เพราะทางเจ้าสัวกับคุณหญิงราตรีเริ่มเร่งมาแล้ว เธอก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไร แต่ขืนพูดไปตอนนี้เธอก็กลัวว่าชายหนุ่มจะหายออกจากบ้านไปอีกเหมือนคราวก่อน ที่เคยโดนบังคับให้เขาพารินลดาไปเที่ยว

       “ดีแล้วครับ ผมไม่อยากฟัง” เขาได้ยินเรื่องนี้ก็แทบไม่มีอารมณ์อยากอาหาร

       “แหม...เครียดเรื่องงานหรือเรื่องผู้หญิงกันแน่คะคุณเจมส์”

นวลตองอดปากที่จะเอ่ยแซวเจ้านายไม่ได้ หลายวันมานี้ชายหนุ่มมาค้างที่บ้าน และยังนั่งรับประทานอาหารเช้าที่บ้านทุกวัน มันน่าแปลกใจเหลือเกิน เพราะเมื่อก่อนเธอยังเคยคิดว่าให้หิมะตกเมืองไทยยังจะง่ายกว่าให้จิรายุทธกลับบ้าน แต่ดูท่าทางของเขาคงไม่พ้นงอนกับแฟน

       “พูดไม่เข้าเรื่อง ไร้สาระนะนวลตอง” เขาเอ็ดอย่างไม่จริงจังนัก พลางทานข้าวต้มต่อ เพราะเคยชินกับความปากมากของอีกฝ่าย บางทีก็ทำให้เขาหัวเราะได้ แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ให้ใครมากวน ซ้ำยังทำให้เขาโมโหหนักยิ่งกว่าเดิม เพราะมันเหมือนมีอะไรมาจี้ใจดำเข้าเต็มๆ เนื่องจากที่เขากำลังพะวงอยู่นี่เขาก็กำลังคิดถึงใครบางคนจริงๆ 

       “อย่าเครียดไปเลยค่ะคุณเจมส์ กินข้าวต้มอร่อยๆ ดีกว่า เพราะวันนี้ยัยพลอยอุตส่าห์ทำสุดฝีมือเลยนะคะ นวลไปปลุกมาช่วยทำตั้งแต่ตีสี่แน่ะ” นวลตองได้ทีช่วยโฆษณาเสน่ห์ปลายจวักของลูกศิษย์ที่แสนขยันและว่าง่าย เธอเคยสอนไปเพียงไม่กี่ครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ทำได้อร่อยกว่าที่เธอเองทำเสียอีก

วันนี้เธอเลยไม่ได้กำกับมาก ปล่อยให้หญิงสาวทำเองทุกขั้นตอน สาวใหญ่นึกอยากให้จิรายุทธมองพลอยน้ำเพชรในแง่ดีบ้าง ไม่ใช่มามัวระแวงจับผิดเรื่องที่พลอยน้ำเพชรเพิ่งมาทำงาน เรื่องนั้นทำเอาเธอประหลาดใจจนทุกวันนี้ ว่าชายหนุ่มจะให้คอยรายงานพฤติกรรมคนใช้คนหนึ่งไปเพื่ออะไร

       “ใครทำข้าวต้มชามนี้นะ!”

จิรายุทธถามเสียงดัง พลางวางช้อนกระแทกลงในชามอย่างแรง ก่อนหยิบน้ำเย็นมาดื่มอึกๆ ลงคอ ทำเอาผู้หญิงต่างวัยสองคนมองเขาด้วยความตกใจ