คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ตอนที่ 13 บอบช้ำ 13-2
“เป็นอะไรไปตาเจมส์”
มารดาทำหน้างง
“เอ่อ...ก็ยัยพลอย...เด็กที่มาช่วยงานบ้านคนใหม่ไงคะ”
นวลตองเอ่ยเสียงหวาดระแวง
พลางทำหน้าแหยอย่างเกรงกลัว
เวลาที่คุณชายของบ้านโมโหเธอไม่ค่อยอยากจะเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวด้วยเลย
“ข้าวต้มมันไม่อร่อยเหรอคะ”
“หึ! รสชาติแบบนี้
ถ้าฉันกับแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาลใครจะรับผิดชอบ ไปเทให้หมากินดีกว่า!”
“แต่ของแม่อร่อยนะเจมส์
เด็กนั่นทำไม่ถูกใจลูกเหรอ งั้นเดี๋ยวสั่งให้นวลตองทำใหม่” วราภาพยายามช่วยพูดอย่างใจเย็น
เพราะไม่อยากให้เสียบรรยากาศดีในตอนเช้า
“เดี๋ยวผมจัดการเองครับ”
ตอนนี้ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น
เพราะตั้งใจจะเอาเรื่องแม่ตัวดีสถานเดียว โทษฐานที่ทำให้เขากระวนกระวายใจจนเป็นบ้า
มันต้องเจอแบบนี้แหละ
“เอ่อ...ถ้างั้นนวลจะทำให้ใหม่ค่ะ....”
“ไม่ต้อง! ยัยนั่นอยู่ไหนไปตามตัวมาเดี๋ยวนี้!” เสียงห้าวคำรามลั่นใส่นวลตอง
พลางหยิบผ้ากันเปื้อนที่วางอยู่บนตักมาเช็ดปากลวกๆ แล้วโยนไปบนโต๊ะ
บ่งบอกว่าเขาหัวเสียเต็มขั้น นวลตองเห็นดังนั้นก็รีบพยักหน้างกๆ
ก่อนจะวิ่งแจ้นออกไปตามพลอยน้ำเพชรอย่างเร่งด่วน
“เช้านี้ลูกก็ต้องกินอะไรบ้าง ไม่รู้ล่ะแม่จะไปทำข้าวต้มให้เอง” คุณหญิงวราภาพูดจบก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วตรงไปทางห้องครัวเพื่อลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง
เพราะเป็นห่วงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ยังไม่อิ่ม
จิรายุทธกำลังจะเอ่ยปากห้ามแต่ก็ไม่ทัน
พลันนาทีต่อมาเขาก็ยิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์
ก่อนหยิบขวดน้ำปลาที่วางบนโต๊ะมาเหยาะใส่ชามข้าวต้มตัวเองหลายครั้ง
เสร็จแล้วก็นั่งกอดอกรอเตรียมหาเรื่องใครบางคนอย่างมาดหมาย
เพียงไม่นานนวลตองก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบกลับมา
โดยมีหญิงสาวร่างอรชรตามมาด้วย เป็นคนที่เขารอคอยอยากเห็นหน้ามาหลายวัน รวมถึงชาติชายที่ตามมาอีกคน
ทำให้จิรายุทธขมวดคิ้วที่เจ้าหล่อนมีแต่คนเป็นห่วงมากมายเหลือเกิน
ไม่รู้ว่ามีอะไรดีนัก
“ยัยพลอยมาแล้วค่ะคุณเจมส์”
พลอยน้ำเพชรในชุดนักศึกษาเดินมายืนข้างนวลตองด้วยอาการหวาดหวั่น
ดวงหน้าสวยซีดเซียวนั้นก้มหน้ามองต่ำอยู่กับพื้นตลอดเวลาไม่ยอมสบตาเขา
เธอกำลังจะรีบออกไปเรียนที่มหาวิทยาลัย
แต่อยู่ๆ ก็ถูกนวลตองวิ่งมาตามตัวด้วยเหตุผลที่ฟังดูน่าประหลาด
เพราะนวลตองบอกว่าจิรายุทธไม่ค่อยพอใจข้าวต้มมื้อนี้มาก
ทั้งที่ตอนทำเธอก็ชิมตั้งหลายรอบไม่เห็นว่ารสชาติมันจะแย่ตรงไหน
พลอยน้ำเพชรไม่ได้เจอหน้าเขาตั้งแต่เช้าวันนั้น
และหลบเลี่ยงที่จะผ่านมาตึกใหญ่ยามที่จิรายุทธอยู่บ้าน ซึ่งทำได้ค่อนข้างยากนักเพราะพักหลังเขามาค้างที่บ้านทุกวัน
ขนาดนวลตองยังเอ่ยปากว่าผิดปกติ
หญิงสาวพยายามทำใจมาหลายวันกับเรื่องที่เกิดขึ้น
แม้จะยากเย็นนัก แต่สุดท้ายเธอก็คิดว่าชีวิตต้องเดินต่อไป
เพราะหากเธอทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต คนที่เดือดร้อนก็คือคุณหญิงวราภาผู้มีพระคุณ
แต่เธอรู้ดีว่าลึกๆ ข้างในใจคงบังคับให้ตัวเองเข้มแข็งยิ้มแย้ม
ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบชายหนุ่มไม่ได้จริงๆ
“รู้ไหมว่าฉันเรียกมาทำไม”
เสียงห้าวเอ่ยรวนๆ
แบบที่คนฟังเดาได้ทันทีว่าอารมณ์เขากำลังเป็นแบบไหน
“พี่นวลบอกว่าข้าวต้มไม่อร่อยเหรอคะ”
พลอยน้ำเพชรเอ่ยเสียงอึกอัก ก่อนเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง
แล้วก็ต้องรีบหลบวูบ
เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลากระชากใจตอนนี้บึ้งตึงเหมือนไปกินรังแตนมา
“ยิ่งกว่าไม่อร่อย
ถ้าไปเทให้หมากินมันจะกินหรือเปล่าก็ไม่รู้ เธอทำอาหารห่วยขนาดนี้ให้ฉันกินได้ไงฮะ!”
จิรายุทธพูดเสียงห้วนเป็นชุด พลางใช้มือดันชามกระเบื้องไปทางพลอยน้ำเพชร
เขาระเบิดอารมณ์จนสองสาวต่างวัยสะดุ้งโหยงไปตามๆ กันไป
แต่ดวงตาคมกริบกลับเพ่งพิศมองพลอยน้ำเพชรไม่วางตา
เส้นผมเงางามถูกมัดรวบเป็นหางม้าอย่างเรียบร้อยน่ามองเปิดเผยใบหน้างดงามที่ดูซีดเซียวเล็กน้อย
ทำให้เขาเผลอใจระส่ำไปบางจังหวะ
วันนี้เธออยู่ในชุดนักศึกษาแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
ชุดไม่ได้รัดรูปและกระโปรงยาวแบบนี้ทำให้เขาค่อนข้างพอใจ
หรือเธออาจจะใส่แบบนี้เฉพาะเวลาอยู่ต่อหน้าแม่เขาก็ไม่รู้
ก่อนเขาจะรีบดึงตัวเองกลับมาที่เดิม
เมื่อนึกถึงเรื่องงามหน้าที่เธอถอนเช็คเงินสดของเขารวมทั้งหมดราวๆ สี่แสนบาท
ชายหนุ่มเชื่อว่าที่ช่วงนี้ตัวเองเป็นแบบนี้คงเพราะตื่นเต้นกับ ‘ของเล่นใหม่’
ก็แค่นั้น
“พลอยขอโทษค่ะ”
เสียงหวานเอ่ยพึมพำ ดวงหน้างามดูเศร้าสลดจนเขาอดเห็นใจหล่อนวูบหนึ่ง
“ฉันว่าเธอทำส่งๆ
แบบพวกขี้เกียจทำงาน หรือไม่ได้ตั้งใจทำให้ฉันมากกว่า”
“แต่เมื่อเช้าพลอยชิมแล้วนะคะ
มันก็ปกติดี”
เธอเงยหน้ามามองเขาด้วยความกังวล เห็นอีกฝ่ายทำหน้าบึ้งตึงอย่างเอาเรื่อง
คล้ายว่ามันร้ายแรงคอขาดบาดตาย
“ยังจะเถียงอีก เธอแน่ใจนะว่าเค็มขนาดนี้กินได้
ถ้างั้นลองกินให้หมดสิ!”
“มันเค็มมากขนาดกินไม่ได้เลยเหรอคะคุณเจมส์”
นวลตองถามด้วยความสงสัยก่อนเอื้อมไปหยิบช้อนตักชามข้าวต้มมาลองกินแทนพลอยน้ำเพชร
เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้รอมร่อ
เธอเห็นแล้วทนไม่ไหวก็เลยออกหน้าช่วยแบบไม่กลัวสีหน้าเหมือนยักษ์ของคุณชาย
แต่พอกินไปคำเดียวก็ไอออกมา เพราะมันเค็มอย่างกับใครเทน้ำปลาลงไปในชาม
“พลอย! แกทำเค็มขนาดนี้เลยเหรอ!”
“อะไรนะคะ” พลอยน้ำเพชรทำหน้างุนงง
“ใส่น้ำปลาเยอะขนาดนี้
ตั้งใจจะให้คุณเจมส์เป็นโรคไตหรือไงยัยเด็กบ้า”
นวลตองหันไปถามลูกศิษย์เสียงดังด้วยความตกใจ
เพราะเชื่อใจในฝีมือทำอาหารของพลอยน้ำเพชรที่ตัวเองถ่ายทอดให้
ก็เลยแอบเข้าไปนอนต่อในห้องแล้วปล่อยให้หญิงสาวรับหน้าที่ทำอาหารเช้าแทน
“คุณเจมส์อย่าดุเด็กมันเลยนะครับ
ปกติพลอยไม่ได้มีหน้าที่ทำครัวอยู่คนเดียว ผมว่าเพราะนวลตองนั่นแหละ
อาหารของเจ้านายแท้ๆ ทำไมให้มือสมัครเล่นมาทำ”
มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน
สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ
E-book ทุกเว็บ
MEB คลิก!!! Get it now
 |  |
ookbee
ความคิดเห็น