แสนกลดลรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ ๑ พรหมลิขิตขีด (เขี่ย?) (1)

ต่อข้างล่างน้าาาาาา

การพบเจอกับราพณ์ก็เหมือนพรหมลิขิต แต่หลังนั้น...เวรกรรมล้วนๆ

ย้อนกลับไปเมื่อสี่ปีก่อน ตอนนั้นนวินดาเป็นแค่เฟรชชีปีหนึ่ง เธอไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่จังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน แต่เพราะความมึนและซุ่มซ่ามจนเป็นนิสัย ทำให้เกิดอุบัติเหตุระหว่างที่จะเข้าไปในสนามแข่งรถอินเทอร์เนชันนัล-เซอร์กิต ดีที่ราพณ์ช่วยเธอไว้ ส่งผลให้นวินดาหลงรักเขาทันที จนกระทั่งรู้ว่าเขาเป็นพี่ชายของพี่บัณฑิตสายรหัสเดียวกับเธอ นั่น...คือพรหมลิขิต

แต่หลังจากนั้นเล่า...

นวินดาพยายามสร้างโอกาสให้ตัวเองจนไปสนิทกับอุรัสยาพี่บัณฑิตสายรหัสผู้เป็นน้องสาวของราพณ์ และตุลยดาเพื่อนสนิทของอุรัสยา ต่อจากนี้สิเวรกรรมของจริง ยิ่งอุรัสยาต้องฝ่าด่านรักกับนักฟุตบอลชื่อดังระดับโลกที่มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่ไทย นวินดาก็ถูกราพณ์ใช้ให้เป็นสายสืบ ถูกหลอกใช้แล้วสุดท้ายก็ไม่สนใจ จนสุดท้าย...เธอต้องเป็นฝ่ายตัดใจเสียเองเพราะเขามองไม่เห็นเธอเลย อย่างนี้ถ้าไม่เรียกเวรกรรมแล้วจะเรียกอะไร

ดังนั้น...เธอจะตัดกรรมนี้เอง!

นวินดาใช้ธรรมะเข้าบำบัดจิตใจที่แสนบอบช้ำ กว่าจะตั้งสติมีสมาธิได้ก็ใช้เวลาหลายเดือน ก็ว่าจะไม่เจอเขาอีกแล้ว แต่ทำไมอยู่ๆ ราพณ์ถึงมาโผล่ที่นี่ได้

หนุ่มสาวยืนจ้องตากันเงียบๆ สายตาคมปลาบของราพณ์ทำเอานวินดา
หายใจติดขัด จะว่าหวั่นไหวก็ใช่ แต่ความกลัวมีมากกว่า พอคิดหาทางทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดพวกนี้ไม่ได้ สุดท้ายก็ใช้มุกเดิม

“แหะๆ สวัสดีค่ะพี่ราพณ์” สาวน้อยหัวเราะเจื่อนๆ แล้วยกมือไหว้ปลกๆ คิดว่าเงยหน้าขึ้นมาแล้วเขาจะทำเมินไปเหมือนทุกครั้ง แต่ผิดคาด...เขายังอยู่!

นั่นทำให้คนที่อุตส่าห์เข้าวัดปฏิบัติธรรมมาสองเดือนถึงกับใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ทำลืมๆ ไปได้ตั้งนาน แต่พอเจอราพณ์แค่ครั้งเดียว...จบกัน!

“อยู่ที่นี่หรือ” เจ้าของเสียงเข้มถาม

“ก็...” นวินดาทำปากพะงาบ ถ้าไม่ใช่เรื่องของอุรัสยา เธอแทบไม่ได้คุยกับราพณ์จริงๆ จังๆ เลย ไหนจะสายตาพิฆาตของเขานี่อีก ทำเอาสาวน้อยใจเต้นระรัว แล้วพยักหน้าแรงๆ “นะ...หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”

บอกแล้วก็ยกมือไหว้เขาอีกครั้ง แต่ราพณ์ก็รั้งไว้เสียก่อน

“ฉันเพิ่งย้ายของมาเมื่อวาน เช้าๆ แบบนี้มีร้านไหนขายอาหารเช้าไหม”

“คะ?”

“ฉันหิว”

“อ้อ” สาวน้อยเริ่มสั่นไปทั้งตัวแล้ว แต่ก็พยายามตั้งสติ แล้วตอบไปว่า “ร้านข้างล่างคอนโดไงคะ”

“เขาเปิดสิบโมง”

“อ้อ” เป็นอีกครั้งที่เธอแทบเสียสติยามตกอยู่ในสายตาของเขา และทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะตัดบทสนทนานี้แล้วหนีเข้าห้องได้อย่างไร ในเมื่อเขายังยืนจ้องเธอเขม็ง และที่สำคัญ...กำลังมองมายังถุงกับข้าวมากมายที่อยู่ในมือเธออีกต่างหาก

ถ้าไม่ให้กินแล้วไล่ออกไป เธอจะเนรคุณไปไหม ในเมื่อก่อนหน้านี้ราพณ์ก็เคยพาเธอไปเที่ยวพร้อมครอบครัวเขาและดูแลเธอเป็นอย่างดี

โอเค...คิดเสียว่าทดแทนบุญคุณไปแล้วกัน จะได้หมดเวรหมดกรรมกันเสียที...นวินดาคิดแล้วรวบรวมความกล้าอยู่นาน แล้วบอกด้วยน้ำเสียงตะกุก
ตะกัก “ทะ...ถ้าพี่ราพณ์ไม่รังเกียจ ก็...ก็ทานพร้อมหนูก็ได้...นะคะ”

เจ้าของดวงตาคมปลาบมองสาวน้อยตรงหน้านิ่งๆ แต่ทำเอานวินดาทำหน้าไม่ถูก เธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาเป็นคนเรื่องมากเกี่ยวกับอาหารการกินทีเถอะ ลงไปกินอะไรก็ได้ ร้านสะดวกซื้อก็มี ไปที่ชอบๆ เถอะค่า...

ราพณ์มีสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า แล้วบอกเสียงเรียบ “ขอบใจ”

สาวน้อยถึงกับหน้าเจื่อนทันทีเมื่อได้ยินคำตอบจากหนุ่มตรงหน้า แล้วก็อดคิดอย่างเคืองๆ ไม่ได้ เขาไม่รู้เลยหรือไงว่าเธอแค่ชวนตามมารยาทเท่านั้น ดูหน้าเธอสิ...ดู!

แน่นอนว่าคนเก่ง (เฉพาะลับหลัง) อย่างนวินดาทำได้แค่คิดในใจเท่านั้น ไม่กล้าพูดออกไปเพราะตอนนี้ตกอยู่ในสายตาคมกริบของราพณ์ แค่มองหน้าเขา เธอก็แทบขวัญกระเจิงแล้ว

“แหะๆ” นวินดาหัวเราะเจื่อนๆ พยายามฝืนยิ้มให้เขาอย่างเป็นธรรมชาติทั้งที่ใจสั่นมือสั่นเสียจนเสียบลูกกุญแจเปิดประตูห้องไม่ได้ และสุดท้ายก็ทำของทุกอย่างหลุดมืออีกครั้ง

โครม!

ทั้งผักสด เนื้อหมูบด กุ้งหอยปูปลา ไข่ไก่แตกหมดไม่มีเหลือ ทำเอาสาวน้อยหน้าเหลือสองนิ้ว เธอเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มมาดขรึมตรงหน้า ก็พบว่าเขากำลังมองเธอด้วยสายตาเบื่อแกมระอาเช่นกัน

“กุญแจ?” ราพณ์เลิกคิ้วเล็กน้อย และไม่รอให้สาวน้อยได้ตั้งตัวเลยสักนิด ก็ฉวยกุญแจจากมือสาวเจ้าไปเปิดประตูห้อง เขาทำทุกอย่างได้อย่างรวดเร็ว ว่องไวเป็นธรรมชาติ ไม่มีท่าทีลังเลเลยแม้แต่น้อย ต่างจากสาวเจ้าของห้องที่เอาแต่ยิ้มเจื่อนและยืนตัวแข็งทื่อไม่ยอมเข้าห้อง จนกระทั่งเขาส่งสายตาดุๆ มานั่นแหละ นวินดาจึงได้สติแล้วรีบก้มลงเก็บข้าวของ แล้วเดินตัวลีบตามเข้าไปในห้อง

แต่เดี๋ยวนะ...นี่ห้องเธอไม่ใช่หรือ

นวินดาเดินเกาศีรษะครุ่นคิด แล้วแอบมองหนุ่มมาดเข้มที่นั่งลงบนโซฟารับแขกภายในห้องพักแล้วจ้องมาที่เธอด้วยสายตาเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความดุดัน ทำเอาเธอสะดุ้งแล้วยิ้มเจื่อนๆ

“พี่ราพณ์ดูข่าวไปก่อนก็ได้ค่ะ หนูขอเวลาสิบนาที” เพราะในห้องเงียบไปหน่อยจนเธอเริ่มรู้สึกขนหัวลุกเสียยิ่งกว่าตอนดูหนังผี นวินดาจึงเดินไปเปิดโทรทัศน์ให้แล้วเดินหลบฉากไปอย่างรวดเร็ว แต่ราพณ์เรียกไว้เสียก่อน

“สิบนาทีเองหรือ”

“คะ?” สาวน้อยเลิกคิ้ว เริ่มงงนิดๆ ว่าเขาหมายถึงอะไร

“ฉันคิดว่าเธอจะทำกับข้าว”

“ไม่ค่ะ” นวินดาส่ายหน้าแรงๆ ถ้าเธอทำกับข้าวก็ใช้เวลาอย่างต่ำครึ่งชั่วโมง ซึ่งเธอไม่ยอมอยู่ใกล้เขานานขนาดนั้นแน่ แค่อุ่นอาหารสำเร็จรูปที่ตุนไว้ให้เขากินแล้วไล่เขาออกไปก็พอ

“ทำเถอะ ฉันไม่ชอบกินอาหารสำเร็จรูป”

“ฮะ...” สาวน้อยได้แต่มองคนออกคำสั่งด้วยสายตาเหลือเชื่อ ถ้าราพณ์จะรอได้นานขนาดนี้ ทำไมไม่ลงไปหาอะไรกินที่อื่นเล่า

“มีอะไรรึเปล่า” 

ราพณ์ถามด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ ตาคมกล้าที่มองมาทำเอานวินดาเริ่มสั่น แล้วส่ายหน้าแรงๆ

“ไม่มีอะไรค่ะ” ตอบแล้วก็รีบตรงเข้าครัวอย่างรวดเร็ว แล้วทำตามที่ ‘นายท่าน’ สั่งแต่โดยดี

ห้องพักของนวินดาอยู่บนชั้นเพนต์เฮาส์ของคอนโดมิเนียมโครงการหรูกลางกรุง ที่ชั้นบนสุดแบ่งเป็นเพนต์เฮาส์สองห้อง และอีกห้องก็คือห้องของราพณ์ ภายในประกอบด้วยห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สไตล์โมเดิร์นเรียบแต่หรูหราพร้อมอาศัย

แม้จะอยู่มาครบเดือนแล้ว แต่เธอก็ยังไม่ชินกับที่นี่เสียที เพราะส่วนใหญ่จะเห็นเซเล็บดารา นักธุรกิจ หรือพวกมีอันจะกินทั้งนั้น จนบางครั้งก็สงสัยว่าเธอมาทำอะไรที่นี่

แต่...ราพณ์ย้ายมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

นวินดาคิดไปพลาง แล้วขยับไปแอบมองคนที่ยึดห้องนั่งเล่นเธอไปพลาง แต่พอเขาหันมา เธอก็รีบผลุบเข้ามาในครัวแล้วสลัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้งไปเสีย ปลอบใจตัวเองว่าเขาก็คงแค่ขี้เกียจลงไปหาอะไรกินกระมัง และอีกอย่าง ราพณ์ก็เคยออกเงินให้เธอได้ไปเที่ยวพร้อมอุรัสยาน้องสาวของเขา แค่ทำกับข้าวให้เขาสักมื้อก็ถือว่าทดแทนบุญคุณไปแล้วกัน จะได้หมดเวรหมดกรรมกันเสียที แค่นี้ก็จบ

แต่เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขานานเกินไป...หัวใจมันสั่นหมดแล้ว!

มาละะ เจ้ากรรมนายเวรที่มาในรูปแบบชายในฝัน 555555 

อ่านแล้วคอมเมนต์คุยกันบ้างน้าาาาาา

 

เหมือนเดิมค่ะ ฝากผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

#หากรู้สักนิดว่ารัก  (Yoursmile) #ยิ้มหวานของคุณกูร (ฐากูร+กตัญญู)

Dek-D : https://bit.ly/3xTfeLF

อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็บอกว่าเธอ "ท้อง" กับเขา แถมมาถามหาความรับผิดชอบ แต่ให้ตายเถอะ...เขาไม่มีทาง 'กินเด็ก' แน่ๆ!

"ยิ้มท้องกับคุณกูรค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นก็มาทบทวนกันหน่อยว่าฉันทำ 'ท่า' ไหนเธอถึงท้องได้!”

#อย่าไว้ใจทาง โปรดวางใจรัก (I’ ll always be by your side) (อัศวิน + กุลนิษฐ์)

Dek-D : https://bit.ly/3tqu8YH

เพราะถูกคนรักเก่าหักหลัง เธอเลยตกที่นั่งลำบาก แถมยังไปมีอะไรกับผู้ชายท่าทางประหลาด หน้าดุเหมือนโจร ปากก็ร้าย ใจก็ดำ

"คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" 

"ขึ้นเตียงสิ...แล้วผมจะให้ตามที่คุณต้องการ"

Be with You #พี่กรรณเจ้าขา (กรรณ + เจตปรียา) Dek-D : https://bit.ly/3mZAaOu

เขาเฝ้ามองเธอมาแสนนาน แต่เขาจะไม่ยอมเป็นแค่พี่ชายอีกต่อไปแล้ว

"เริ่มจากย้ายมาอยู่ด้วยกันก่อน...แล้วเจ้าขาก็ลองรียกพี่ว่า 'สามี' ดีไหม"