ห้องพักออริที่นก V.2

ลำดับตอนที่ #41 : { Fic Reborn KHR } RWO Reborn World Online : ทิพย์ & อายาสึจิ

♤♡APPLICATION♧◇

Real World Information

"ขอแค่มีบัตรทรู หนูก็ใช้ชีวิตอยู่ได้แล้วล่ะค่ะ"

ชื่อ-สกุล :: รัชนีกร ทิพย์อาภา { Ratchaneekorn Tiparpa }

ชื่อเล่น :: ทิพย์ { Tip }

อายุ :: 14 ปี

เพศ :: หญิง 

สัญชาติ :: ไทย

สัดส่วน :: สูง 160 ซม. น้ำหนัก 48 กก. 

ลักษณะภายนอก :: เด็กสาววัย 14 ปี ผู้เป็นเจ้าของเกศาสีบลอนด์น้ำตาล ทอประกายเมื่อต้องแสงสุริยัน ยาวสลวยลื่นมือจนถึงขาอ่อน ประดับตกแต่งด้วยกิ๊บติดผมรูปแมวสีดำจนเป็นเอกลักษณ์ ดวงตากลมโตสีอเมทิสคู่สวยที่ผู้ใดได้มองก็ต้องหลงใหล คิ้วโค้งคันสร ใบหน้าเรียวรูปไข่ พวงแก้มสีชมพูอ่อนระเรื่อช่วยขับให้เธอน่ารักน่าหยิกมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากบางน่าสัมผัส ตัวเล็กนุ่มนิ่มน่าทะนุถนอม ผิวพรรณขาวอมชมพูดั่งดอกซากุระแรกแย้มในฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ปาน

ลักษณะนิสัย :: 

ติดเกม

ทิพย์เป็นเด็กที่ติดเกมส์มากเข้าขั้นวิกฤตโดยส่วนมากแล้วจะเน้นเล่นเกมส์แอคชั่นเป็นส่วนใหญ่ เวลาไปไหนมาไหนก็มักจะเดินเล่นเกมไปด้วยตลอดเวลา ด้วยความที่ไม่ได้มองทางจึงทำให้เธอเดินไปชนผู้คนที่สัญจรไปมาบ้างล่ะ เดินชนต้นไม้บ้างล่ะ แต่ก็ยังดีที่ร่างกายยังอยู่ครบ 32 ในวันหยุดก็มักจะเก็บตัวอยู่แต่ในห้องเล่นเกมส์ทั้งวันแต่บางวันก็ออกไปร้านหนังสือบ้าง ข้าวปลาก็กินแค่นิดๆหน่อยๆเท่านั้น ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงทั่วไปก็มักจะขอให้พ่อแม่ซื้อพวกเสื้อผ้าหรือกระเป๋าน่ารักๆให้ แต่สำหรับเธอมันไม่ใช่ ทุกสัปดาห์พ่อแม่สัญญาว่าจะซื้อของที่อยากได้ให้ 1 อย่าง และสิ่งที่เธอมักขอเป็นประจำก็คือ 'บัตรทรู'(?) เพื่อนำมาเติมเกม แต่ถ้าสัปดาห์ไหนที่มีเกมส์ใหม่เปิดตัวเธอก็จะขอให้พ่อแม่ซื้อเกมให้แทน จนท่านทั้งสองเป็นห่วงว่าเธอจะเรียนไม่รู้เรื่องเอา แต่ก็แปลกที่เธอเรียนเก่ง ทั้งๆที่ในหัวก็มีแต่เรื่องเกม เวลานั่งเรียนๆอยู่ก็มักจะเอาคู่มือเกมมาแอบอ่าน แต่พออาจารย์เรียกให้ตอบคำถามกลับตอบได้ซะงั้น จนใครหลายๆคนสงสัยว่าเธอมีทริกซ์อะไรรึเปล่า? หรือว่าเธอมีIQที่สูงกว่าเด็กธรรมดากันแน่? แต่เปล่าเลย ตามทฤษฎีแล้วคนที่เล่นเกมเป็นประจำมักมีความจำดีกว่าคนทั่วๆไป ทำให้เวลาอ่านหนังสือสามารถจดจำรายละเอียดต่างๆได้จึงไม่ต้องอ่านอะไรมาก แถมยังมีความสามารถในการแยกและโฟกัสสีได้มากกว่าคนปกติเพราะเวลาเล่นเกมส์ต้องสังเกตทั้งแถบHp แถบมานา ฯลฯ แลดูมีสาระ(?)

รักเพื่อน & เข้ากับคนอื่นได้ง่าย & โกรธเมื่อไหร่หายนะมาเยือนเมื่อนั้น

ถึงทิพย์จะเป็นเด็กที่ติดเกมเข้าขั้นวิกฤต แต่เธอนั้นก็มีเวลาให้กับเพื่อนฝูงไม่น้อยไปกว่าเกมเลย เธอเป็นคนที่รักเพื่อนมาก ในช่วงพักกลางวันก็มักจะมาคุยกับเพื่อนๆ ส่วนเกมจะเก็บไว้เล่นช่วงเย็นๆ และด้วยความที่เธอเป็นคนร่าเริงและมักมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าตลอดเวลาทำให้สามารถเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ถ้าเป็นผู้หญิงเธอมักจะเข้าหาด้วยการพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้หญิงธรรมดาเขาชอบกัน แต่ถ้าเป็นผู้ชายเธอจะเข้าหาโดยใช้เกมเป็นตัวกลาง และจะใช้ภาษาที่เหล่าเกมเมอร์เท่านั้นที่จะเข้าใจ เมื่อคนทั่วๆไปได้ยินสิ่งที่เกมเมอร์คุยกันก็จะคิดเหมือนกันทุกคนว่า 

"มันพูดภาษาอะไรกันวะ? ภาษามนุษย์ต่างดาวรึ? = =;"

และด้วยเหตุนี้เองทำให้เธอมีเพื่อนรายล้อมไปทั่วทุกสารทิศ(?) แต่มันก็จะมีคนบางกลุ่มเหมือนกันที่ไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่ เพาะคิดว่าสิ่งที่เธอทำก็คือการแอ๊บใสไปวันๆ บางครั้งคนกลุ่มนั้นก็มักจะเข้ามาหาเรื่องในเวลาที่เธออยู่เพียงลำพัง แต่โชคร้ายหน่อยนะที่คนกลุ่มนั้นไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร...

ถ้าพูดเสียดสีเล็กๆน้อยๆก็ไม่มีปัญหา ถ้าด่าได้มีการประชันฝีปากกัน(?)เกิดขึ้นแน่ แต่ถ้าถึงขั้นทำร้ายร่างกายก็คงได้มีการนำส่งเข้าโรงพยาบาลกันบ้าง เธอเป็นประเภทที่ว่าดีมาก็ดีตอบ ร้ายมาก็ร้ายตอบ และเธอยังถือคติอีกว่า 'คนล้มอย่าข้าม' แต่ถ้าพวกที่มาหาเรื่องล้มเมื่อไหร่ 'เธอจะกระทืบซ้ำ' เห็นเก็บตัวเล่นเกมอยู่แต่ในห้องแบบนี้ก็ไม่เคยบอกว่าจะใช้จะใช้ศิลปะป้องกันตัวไม่เป็นนี่? ส่วนมากแล้วเธอจะจำวิธีการป้องการตัวมาจากเกมและจะแอบฝึกเงียบๆในห้อง เพราะงั้นใครที่มาหาเรื่องเธอก่อนก็ถือซะว่าเคราะห์ร้ายละกันนะ ควรไปอาบน้ำมนต์(?)บ้างก็ดี แต่หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นไปแล้วเธอก็จะกลับมาสดใสร่าเริงเช่นเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาที่เจอคนที่มาหาเรื่องเธอเมื่อคราวก่อนโดยบังเอิญก็จะยิ้มให้ตามปกติ แต่สำหรับพวกนั้นแล้วคงเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัวไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว 

ขี้อ้อน

เด็กๆทั่วไปก็มักจะขี้อ้อนเพื่อจุดประสงค์บางอย่างเป็นธรรมดา เธอเองก็เช่นเดียวกันและแน่นอนจุดประสงค์ก็คือ 'บัตรทรู' และใครก็ตามที่เจอลูกอ้อนของเธอเข้าไปแล้วจะไม่สามารถขัดขืนได้เลย สุดท้ายก็ต้องยอมซื้อบัตรทรูให้เธอไป แต่สกิลการอ้อนนี้จะใช้ไม่ได้ผลกับพวกที่เย็นชาหรือหัวใจฝ่อ(?) เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงการอ้อนคนจำพวกนี้ให้มากที่สุดเพราะนอกจากจะเสียเวลาแล้วยังพลาดโอกาสที่จะได้รับบัตรทรูจากคนอื่นๆอีกด้วย 

แต่ถ้าเธอไม่ได้มาเพื่ออ้อน เธอจะสนใจคนจำพวกเย็นชาเป็นพิเศษ เพราะสำหรับเธอแล้วมันก็เหมือนเกมอย่างหนึ่งแถมยังท้าทายอีกด้วย เพราะคนจำพวกนี้มักสร้างกำแพงสูงชันไว้เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้ามาใกล้หรือเข้ามาทำความรู้จัก ขั้นแรกเธอจะเข้าไปช่วยเหลืออะไรเล็กๆน้อยๆเช่นช่วยในด้านการเรียน เพื่อให้เขาคุ้นชินกับเธอสักนิดก็ยังดี ขั้นที่สองเธอจะเริ่มสืบหาสิ่งที่เขาสนใจเช่นถ้าสนใจเกี่ยวกับพวกสิ่งลี้ลับเธอก็จะไปหาข้อมูลพวกนั้นมาและจะนำมาคุยกับเขาเพราะถ้าทั้งสองฝ่ายสนใจในเรื่องเดียวกันทุกอย่างก็จะราบรื่นขึ้น ขั้นสุดท้ายเธอก็บอกข้อดีต่างๆของการมีเพื่อนฝูงและพยายามโน้มน้าวให้เขาเห็นด้วยกับเธอ และถ้าทำสำเร็จมันก็เหมือนกับว่าเธอได้ทำลายกำแพงที่คนๆนั้นสร้างขึ้นได้ ซึ่งมันก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่เธอสามารถพิชิต(?)เกม เกมหนึ่งได้นั่นเอง

 

เป็นสาววาย(?)

ถ้าดูเผินๆแล้วเธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆเหมือนเด็กคนอื่นๆ แท้ที่จริงแล้วเธอเป็นสาววายแต่แค่เปิดเผยให้ใครรู้ไม่ได้นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น เพราะเพื่อนสนิทของเธอทุกคนล้วนแต่เป็นสาววาย(?) ทุกๆวันที่ 1 ของแต่ละเดือนเธอและเพื่อนๆจะปลอมตัว(?)และเข้าไปในร้านหนังสือการ์ตูนเพื่อซื้อการ์ตูนวาย(?)กลับไปอ่านที่บ้าน ถ้าไม่ปลอมตัวคนอื่นก็รู้กันหมดสิว่าพวกเธอเป็นสาววาย เวลาที่เห็นหนุ่มๆคนไหนเดินด้วยกันพวกเธอก็จะจับจิ้นและจะปล่อยรังสีสีม่วง(?)ออกมาจนใครหลายๆคนต่างพากันขนลุก เธอก็ยังชอบผู้ชายนะ แต่แค่มีความสุขเวลาที่เห็นผู้ชายกินกันเอง(?)มากกว่า>.,< เวลามีแฟนเธอจะถือคติ 'ห้ามให้แฟนเดินกับผู้หญิงอื่น แต่ถ้าเดินกับผู้ชายกดไฟเขียว(?)ผ่านตลอดจ้า--' เพราะมันสามารถทำให้เธอจิ้นได้เหมือนกันยังไงล่ะ แต่ก็คงจะอีกนานกว่าเธอจะมีแฟนเพราะคนที่เข้ามาจีบเธอมักจะเจอกับสถานการณ์นี้--

เพื่อน : ทิพย์ หมอนี่มันชอบเธออ่ะ // ชี้ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ 

เธอ :  หะ....ฉันเนี่ยนะ? // ชี้ตัวเอง

คนจีบ : อะ...อื้ม เพราะงั้น...ขอเบอร์หน่อยสิ..

เธอ : อืม ได้สิ^^

เพื่อน & คนจีบ : จริงเหรอ? เย่!!!

เธอ : แต่ว่านายสองคน....จูบปากกันให้ฉันดูก่อนสิ! >.,<

เพื่อน & คนจีบ : //แข็งเป็นหิน(?)

เพราะแบบนี้ไงล่ะ เธอถึงได้โสดมาจนถึงทุกวันนี้ 'วิถีแห่งการจีบสาววายนั้น มันซับซ้อนและยากเกินกว่าที่หนุ่มๆหลายคนคิด' ใครก็ไม่รู้ได้กล่าวไว้(?)

ความสามารถพิเศษ ::-  มีสกิลการอ้อนเข้าขั้นปรมจารย์(?)

- เล่นเกมส์ได้ทุกประเถท ไม่ว่าจะเป็นแอคชั่น ผจญภััย RPG วางแผน เกมส์ปริศนา กีฬาและการแข่งขัน เกมการศึกษา เกมต่อสู้ 

- จดจำสิ่งต่างๆได้เร็วกว่าคนทั่วไป

- พูด-อ่าน-เขียน ได้ 3 ภาษา คือ ไทย-อังกฤษ-ญี่ปุ่น ส่วนมากจะศึกษามาจากเกมส์ เมื่อเล่นเกมญี่ปุ่นก็มักจะฝึกอ่าน-เขียน คำไหนที่ไม่รู้ก็จะไปแปลในGoogleและจะจดจำคำเหล่านั้นเอาไว้ 

ชอบ :: - เกมทุกประเภท แต่ส่วนมากจะเลือกเล่นแนวแอคชั่นและต่อสู้เสียมากกว่า

- ขนมหวานโดยเฉพาะลูกกวาด

- โดนัท KFC 

- โดจินวาย(?) ฟิควาย(?) การ์ตูนวาย(?)

- การจับจิ้น(?)

ไม่ชอบ :: - ของที่มีรสจัด

- ผักขมและพริกหยวก

- การดื่มนม

-การออกกำลังกาย

เกลียด :: - พวกที่มาขัดจังหวะเวลาเล่นเกม

-พวกที่ชอบหาเรื่องเธอก่อน

- จิ้งจก ตุ๊กแก 

- คำว่า 'Game Over' 

กลัว :: - ความมืด

- เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า 

แพ้ :: โดจินวาย(?) อ่านทีไรเลือดกำเดากระฉูด(?)ทุกที

โรคประจำตัว :: -

เพิ่มเติม :: -

In Game Information

ชื่อ-สกุล ในเกม :: วาเลนติน่า อายาสึจิ { Valentina Ayatsuji }

อายุ :: 14 ปี

ห้องเรียน :: ม.2 ห้อง A

เพศ :: หญิง 

ลักษณะภายนอก :: เด็กสาววัยมัธยมต้นผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีบลอนด์ทองดั่งแสงแรกยามรุ่งอรุณ ยาวสลวยเหยียดตรงจนถึงกลางหลัง ถูกปล่อยให้ปลิวไสวไปตามสายลมไร้ซึ่งการผูกมัดใดๆ ดวงตาคู่สวยสีแดงดั่งโลหิตที่แลดูเฉียบคมและอ่อนหวานในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเรียวได้รูปพวกแก้มสีชมพูอ่อนที่บ่งบอกถึงคนสุขภาพดี ขนตาเป็นแพไม่บางและไม่หนาจนเกินไป ผิวกายขาวเกือบซีด รูปร่างสมส่วนเหมือนเด็กม.ต้นทั่วๆไป

ลักษณะการแต่งกาย :: 

ชุดนอน

  

ชุดอยู่บ้าน

  

ชุดไปเที่ยว

  

ชุดออกงาน

  

ประวัติในเกม :: อ๊ะ?! สวัสดีค่ะหนู...อ่า..อายุ14นี่ยังเรียกแทนตัวเองว่าหนูได้ช้ะ? คงไม่มีใครหาว่าหลงตัวเองว่าหน้าเด็กหรอกนะ..... ค่า~ หนูชื่ออายาสึจินะคะ ในส่วนของประวัติก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ตั้งแต่ที่จำความได้หนูก็เข้ามาอยู่ในวาเรียค่ะ พอถามพวกลุงๆ(?)ในวา-- เอ๊ะ? พวกเขายังไม่แก่พอที่หนูจะเรียกลุงเหรอคะ? ถ้างั้น...พอถามเหล่าพี่ๆในวาเรียแล้วก็ได้รู้ว่ามีคนทิ้งหนูไว้ที่หน้าปราสาทวาเรีย พอพวกพี่ๆมาเห็นก็(จำใจ)รับมาเลี้ยงค่ะ แต่รู้อะไรไหมคะ? ว่าหนูน่ะไม่เคยโกรธคนที่เอาหนูมาทิ้งเลย กลับกันถ้าตอนนั้นหนูพูดหรือขยับตัวได้ก็คงลงไปก้มกราบคนๆนั้นแบบเบญจางคประดิษฐ์(?)และพูดขอบคุณที่ทิ้งหนูไว้หน้าปราสาทวาเรียสัก1000ครั้งแล้วล่ะค่ะ เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าที่วาเรียน่ะ....มีอาหารตา(?)ค่ะ!!!*0* คู่พี่เบลกับพี่มาม่อนก็น่ารัก! ดูเผินๆอาจจะไม่ค่อยถูกกันสักเท่าไหร่แต่หนูรู้ค่ะว่ามีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งกำลัง'ซึน'อยู่ค่ะ!!>< คู่ป๊ะป๋า(ซันซัส)กับพี่ฉลาม(?)ก็น่ารักน่าจิ้น(?)อะไรเพียงนี้~!! ยิ่งตอนที่ป๊ะป๋าเรียกพี่ฉลามเข้าไปคุยกันในห้องสองต่อสองนะคะ หนูนี่กำเดาแทบไหล(?) จินตนาการอันล้ำเลิศของหนูมันหยุดไม่ได้จริงๆค่ะ!! >.,< ส่วนพี่ลุสซูเรียก็พอจิ้นกับพี่มาม่อนได้นะคะ น่ารักไปอีกแบบ พี่มาม่อนเคะตลอดกาลค่า-->< ส่วนพี่....ไม่สิ ลุง(?)เลวี่หนูทำใจจับจิ้นกับป๊ะป๋าไม่ได้จริงๆค่ะ- - ไอ้หน้าอย่างกะโจร500(?)นั่นมันอะไร๊~~!! ดูแลตัวเองบ้างก็ดีนะคะลุง~~!!=[]= ก็ขอนับถือในความซื่อสัตย์ของลุงที่มีให้ป๊ะป๋านะคะ แต่หนูทำใจ(?)ไม่ได้จริงๆต้องขอโทษด้วย(_ _) ......... ไม่ใช่แค่พวกที่กล่าวมานะคะ ลูกน้องวาเรียก็น่าจิ้นจริงไรจริง(?)!!>.,< สำหรับหนูแล้วที่นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ แม่เจ้าโว้ย!! ขอบคุณจริงๆค่ะที่มาทิ้งหนูไว้ที่นี่~!!T[]T (น้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม(?)) 

แต่...ก็ที่รู้ๆกันค่ะ ว่าที่วาเรียไม่มีที่ยืนสำหรับคนอ่อนแอ เพราะฉะนั้น.....หนูก็ต้องฝึกหนักตั้งแต่เช้ายันเย็นยังไงล่ะคะ!!=[]=  แต่ก็ดีไปอีกแบบเพราะเหล่าลูกน้องวาเรียมาฝึกด้วย....จับจิ้นแม่ม!!><  และในที่สุดหนูก็จบหลักสูตร(?)เกี่ยวกับการต่อสู้ทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่กระบวนท่าดาบที่พี่หลาม(?)ฝึกให้ แต่ถามจริง....อาวุธที่หนูใช้คือเคียว!! แล้วขุ่นพี่(?)จะสอนศิลปะดาบให้หนูเพื่อ?!!!=[]= แต่ไม่ควรพูดออกไปจะดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่หลามเค้าจะเทศนายาวจนหูชาเอา= =;;

อยู่มาวันหนึ่งพวกพี่ๆเขานัดประชุมกันเด็กอย่างหนูก็ห้ามเข้าสิคะ....แต่ความเผือก(?)มันไม่เคยปราณีใครจริงๆ หนูก็เลยแอบฟังค่ะ จับใจความได้ว่าจะเดินทางไปญี่ปุ่นเพื่อชิงแหวน...อะไรซักอย่างนี่แหละ แต่แล้วหนูก็ต้องรีบติดเกียร์หมา(?)ค่ะเนื่องจากพวกพี่ๆเขากำลังจะออกมา เช้าวันต่อมารู้สึกพวกเขาจะเตรียมออกเดินทางกันแล้ว และแน่นอน...หนูถูกสั่งให้เฝ้าปราสาทค่ะ- -  แต่คิดเหรอว่าหนูจะยอมพลาดเรื่องสนุกแบบนี้น่ะ ฝันไปเถอะ ไม่ว่าจะต้องแอบอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าของเจ๊ลุส(?)หนูก็ต้องทำเพื่อที่จะได้ไปญี่ปุ่นให้ได้!

จบค่ะ.

ไฟธาตุ :: สายหมอก เมฆา นภา วายุ

อาวุธ :: 

ปืนคู่

เคียว

สัตว์กล่อง :: 

หมาป่าสายหมอก ชื่อเรน

เพิ่มเติม :: -

Character Interview

"สวัสดีคุณผู้เล่นค่ะ ดิชั้นเป็นNPCส่วนตัวของผู้เล่นค่ะ ไม่ทราบว่าผู้เล่นจะใช้ชื่อว่าอะไรคะ?"

:: อืม....เอาเป็น วาเลนติน่า อายาสึจิ ละกัน~

"ค่ะ ท่านอายาสึจิ ไม่ทราบว่าท่านกรอกข้อมูลครบแล้วใช้มั้ยคะ?"

:: อื้ม! คิดว่าครบแล้วล่ะนะ

"ค่ะ ขอให้สนุกกับเกมนะคะ"

:: ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ^^

Parent Interview

"ดีค่าาาา เราชื่อเฟอร์ค่ะ ผปค.ชื่อไรเอ่ยยยยยย"

:: อายาสึกิคนเดิม เพิ่มเติมคือตามมาหลอกหลอน~

"ค่าาาา กรอกข้อมูลครบใช่มั้ยคะ?"

:: อ่า..ครบแล้วล่ะ! แต่ถ้ามีตรงไหนให้แก้ก็บอกได้นะคะ ว่างทั้งวัน---

"เรื่องนี้รับไม่เกิน20คน ส่วนคู่อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ อยากได้คู่แบบไหนเป็นพิเศษรึเปล่าคะ?"

:: อืม~ คนนี้อยากได้คู่สัปป้าค่ะ--//หลบสามง่ามแปป--

"ขอให้ติดนะคะ โชคดีค่าาาาาา"

:: อ่า...จ้า---

  

B A B Y ♥ T H E M E