ตอนที่ 29 : ข้ามคืนครั้งที่ 28 : ความสุขที่ก่อตัว [100%]
TEMPORARY BLISS : CHAPTER 28
ข้ามคืนครั้งที่ 28 : ความสุขที่ก่อตัว
#ฟิคคืนของชานแบค
“หมะ...หมั้นเหรอ ?”
กึก !
“คุณจะหมั้นกับผมเหรอ ?”ผมถามเขาทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น หัวใจของผมเต้นแรงมากขณะที่ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นเรื่องที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุด เพราะผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะไปหลงหลักปักฐานกับใคร โดยเฉพาะคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแค่คู่นอนกัน “คุณล้อผมเล่นเหรอ ?”
“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะแบคฮยอน ผมพูดจริง”
“อะ...”
“ผมคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนที่คุณเลือกผมแล้วล่ะ”สีหน้าของชานยอลเปลี่ยนไป เขาฉายความแน่วแน่ตั้งใจออกมาทุกอณูผิว วินาทีนั้นน้ำตาของผมหยุดไหลรินสมองเหมือนทำงานช้าไปยังไงยังงั้น มือหนาดึงมือผมไปจับ บีบเบาๆราวกับเสริมทัพกับคำพูดเขา “ผมรู้นะว่าผมไม่ใช่คนที่ดี และคุณอาจจะคิดว่าผมไม่จริงจัง แต่ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว”
“ชานยอล”
“ชีวิตที่ไม่มีคุณมันทรมานมาก”
“…”
“ผมอยากตื่นขึ้นมาเจอคุณตอนเช้า แล้วหลับไปโดยมีหน้าคุณกล่อมฝัน ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันไม่ใช่แค่ในฐานะคนที่คบกัน แต่เป็นฐานะที่มากกว่านั้นหลายเท่า”
“…”
“ผมอยากให้เราได้รักกันโดยที่คุณใช้นามสกุลผมน่ะ”ใบหน้าของผมร้อนจัดรู้เลยว่ามันต้องขึ้นสีแดงมากแน่ๆ ดูได้จากแววตาเอ็นดูของชานยอลที่ปรากฏขึ้นมา เล่นเอาผมต้องหลุบตาต่ำเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อหนีสายตาเขา แม้ว่ามันจะไม่ช่วยเท่าไหร่เลยก็ตาม
“คุณอยากจะจริงจังกับผมขนาดนั้นเลยเหรอ ทั้งที่มีคนอีกมากรอคุณอยู่น่ะนะ”
“ใครจะรอผมก็ปล่อยเขาไปสิ”
“อะ...”
“ยังไงผมก็จะรอแค่คุณอยู่ดี”ชานยอลยิ้มก่อนจะประคองใบหน้าผมไว้ในฝ่ามือของเขา ทะนุถนอมผมคล้ายกับว่าผมคือไข่ในหินไม่ก็ของสำคัญสำหรับเขา บังคับให้เรามองหน้ากัน ทำเอาผมอยากจะระเบิดตัวตายไปตรงนั้น ร่างสูงจูบลงมาที่เรียวปากของผมเบาๆ แช่ค้างไว้อย่างนั้นก่อนจะถอนออกช้าๆ
พวกเราเงียบใส่กันพักใหญ่ ก่อนที่ผมจะค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือเขาที่ทาบแก้มผมอยู่
“ผม...ผมไม่รู้จะตอบคุณยังไง ผมไม่ได้คิดว่าเรื่องของเราจะมาไกลขนาดนี้”
“ผมไม่ได้เร่งคุณหรอกนะคนดี แค่อยากให้หลังจากนี้คุณช่วยเก็บเอาเรื่องนี้ไปคิดหน่อย”
“ผม...”
“แล้วถ้าวันไหนคุณพร้อมเราก็ค่อยไปคุยเรื่องนี้กับพ่อคุณกัน พี่คริสคงอยากให้ผมทำอะไรที่มันมั่นคงได้แล้ว ซึ่งตอนนี้ก็อยู่ที่คุณแล้วนะว่าจะตอบรับผมยังไง”
“แล้วจะรู้ได้ไงว่าคุณจะไม่ทิ้งผมไปอีก คนอย่างคุณมันเชื่อได้ที่ไหน”
“ตัวผมก่อนหน้านี้ตายไปตั้งแต่วันที่คุณหนีผมไป”
“ชานยอล”
“ตอนนี้ผมคือคนใหม่ ผมคือปาร์ค ชานยอลที่รักบยอน แบคฮยอนสุดหัวใจ และผมหวังเพียงความรักจากคุณเท่านั้น”คำพูดของเขาสร้างแรงสั่นไหวในหัวใจของผมมากจนไม่รู้จะทำยังไง ผมไม่สามารถห้ามรอยยิ้มดีใจของตัวเองได้ การที่ถูกรักมากมายมันรู้สึกยังงี้เองเหรอ ผมเพิ่งจะเข้าใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมมักจะต้องไล่หาความรัก ไม่เคยถูกความรักวิ่งเข้าหาแบบนี้มาก่อน
เพราะงั้นพอเขามองผมด้วยแววตาคาดหวัง ผมก็สูดลมหายใจเข้าเอื้อมมือไปจับใบหน้าเขาให้โน้มลงมาใกล้ๆ จากนั้นก็พูดประโยคนี้ออกไป...
ประโยคที่ทำให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างออกมา
“แน่ใจแล้วนะว่าจะหยุดอยู่ที่ผมน่ะ ถ้าผิดสัญญาผมถอนหมั้นตอนนั้นเลยนะ”
“ผมไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นหรอก”
“สัญญา ?”
“สาบานจากใจ”เขาตอบกลับอย่างหนักแน่นก่อนจะจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆเป็นการตอกย้ำในสิ่งที่เขาพูด นัยน์ตาสวยสะท้อนภาพความสุข มันทำให้ผมยิ้มไปด้วย ถึงอย่างนั้นก็ต้องเก๊กขรึมไว้ก่อนไม่งั้นเขาจะต้องได้ใจเกินไปแน่ๆ แม้ว่ามันจะไม่ช่วยเท่าไหร่ก็ตาม
ชานยอลเอาแต่กอดผมไม่ยอมหยุด กดหัวผมให้ซุกลงตรงหัวใจเขา ซึ่งทำให้หูของผมแนบลงจนได้ยินเสียงก้อนเนื้อภายในว่าตอนนี้มันเต้นแรงแค่ไหน
ไม่ใช่แค่เขาที่รู้สึกท่วมท้นไปทั้งใจ...
ผมเองก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน
เราสองคนใช้เวลาปรับความเขินประมาณสิบนาทีก่อนที่ชานยอลจะพาผมไปส่งที่มหาลัย วันนี้ผมไม่เจอจงแดทั้งที่เราเรียนวิชาเดียวกัน ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายตัวไปไหนผมหวังเพียงว่าเขาจะรู้ข่าวดีจากผมแล้ว และหวังว่าเย็นนี้เราจะได้มาคุยกัน
ต่อให้ก่อนหน้านี้ผมไม่อยากจะทำแบบนั้นก็ตาม
“วันนี้นายดูอารมณ์ดีแปลกๆนะแบคฮยอน”
“อะ !”
“มีเรื่องดีๆอะไรเกิดขึ้นเหรอ ?”เสียงทักทายของลู่หานทำให้ผมหันไปมองเขาที่เดินเข้ามาในคลาส รวมถึงยังทิ้งตัวลงนั่งที่ข้างผม ต่างจากก่อนหน้านี้ที่เขาดูจะไปสนิทกับคนอื่นมากกว่า ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเพื่อนเที่ยวเขานั้นแหละ ผมไม่ใช่สายนั้นหรอก ผมเลื่อนสายตาไปสบกับเขาหยุดความคิดของตัวเองลงกะทันหัน ตั้งแต่ที่ผมเจอกับจงแดคราวนั้น...
บางอย่างในตัวก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกกับลู่หานยังไงก็ไม่รู้
“ว่าไง ฉันรอฟังอยู่นะ”
“ไม่มีอะไรหรอกลู่หาน ก็แค่...เรื่องทั่วไปน่ะ”
“เรื่องทั่วไปนี่หมายถึงเรื่องของคนที่นายกำลังคุยด้วยอยู่หรือเปล่า”
“อะ...”
“เมื่อเช้าฉันเห็นเขามาส่งนาย รู้สึกเหมือนว่าจะมารับมาส่งนายทุกวันสินะ คบกันแล้วเหรอแบคฮยอน ?”ลู่หานถามเป็นชุดเล่นเอาผมถึงกับชะงัก จู่ๆก็รู้สึกไม่อยากให้ลู่หานมายุ่งวุ่นวายจนอยากจะลุกเดินหนีออกไป ถ้าเกิดวันนี้จงแดมามหา’ลัย บางทีผมอาจจะปลีกตัวไปนั่งกับเขาก็ได้ “ฮัลโหล นายเงียบใส่ฉันอีกแล้วนะ”
“โทษทีลู่หาน แค่คิดอะไรเพลินๆไปหน่อยน่ะ”
“แล้วตกลงนายกับเขานี่ยังไง ?”
“หมายถึงฉันกับชานยอลเหรอ ?”
“ก็ผู้ชายของนายน่ะ”
“ไม่มีอะไร พวกเราแค่...คบกันแล้ว”
“คบกัน ?”
“ใช่”
“เหมือนก่อนหน้านี้นายเพิ่งจะทะเลาะกับเขาอยู่เลย”ผมยิ้มให้กับคำพูดนั้นไม่ได้อธิบายหรือว่าอะไรออกไป คิดว่าตอนนี้ผมลงตัวแล้วและไม่ควรจะขุดเรื่องในอดีตมาเล่าใหม่ ทว่าแทนที่จะหยุดสนใจ ลู่หานกลับสาวไส้ผมเรื่องของใครอีกคนแทน “แล้วนายกับจงแดนี่ว่าไง ?”
กึก !
“วันนั้นฉันเห็นพวกนายไปคุยอะไรกันที่หลังตึกคณะ สำคัญขนาดที่ต้องไปคุยกันสองคนเลยเหรอ”
“...”
“นายคงไม่อยากปิดบังฉันใช่ไหม ถ้ามันทำอะไรไม่ดีกับนาย นายบอกฉันได้นะ ฉันจะจัดการมันให้เอง”ลู่หานพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำเอารอยยิ้มบนหน้าผมหายวับ เขาดูแค้นจงแดตั้งแต่คราวนั้นที่พวกเรามีเรื่องกัน แล้วพ่อเลือกที่จะเข้าข้างจงแดแทนที่จะเป็นเรา ซึ่งผมก็ไม่ได้ติดใจแล้วล่ะก็ตอนนี้ผมเข้าใจความจริงทุกอย่างแล้ว
ผมไม่จำเป็นต้องคาใจกับจงแดแล้ว มันจะดีมากถ้าลู่หานเองก็คิดแบบนั้น
“ฉันจะทำให้มันออกไปจากชีวิตนาย”
“ไม่ต้องหรอกลู่หาน ขอบคุณสำหรับความหวังดีของนายนะ”
“แบค...!”
“แต่ฉันพอใจแล้วล่ะที่มีเขาอยู่ในชีวิต ไม่รู้สิตอนนี้ฉันไม่จำเป็นต้องสงสัยเรื่องของเขากับพ่อของตัวเองแล้ว ฉันรู้ความจริงแล้วและหวังว่านายจะหยุดความเกลียดของตัวเองได้ ฉันไม่อยากให้นายมีปัญหากับเขา”
“วะ...ว่าไงนะ”เจ้าตัวเบิกตากว้างดูตกใจที่ผมเข้าข้างจงแดแบบนั้น ส่งผลให้เขาต้องเอื้อมมือมาจับบ่าผมพร้อมกับออกแรงเขย่า บีบเบาๆราวกับเตือนสติ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับนายแบคฮยอน นายบ้าไปแล้วเหรอที่พูดเหมือนให้อภัยมันน่ะ”
“แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรเขานิ เขาไม่ได้ทำไม่ดีกับฉัน”
“แต่มันจะงาบพ่อนายนะแบคฮยอน มันจะ...!”
“พ่อฉันกับเขารักกันด้วยความสมัครใจ”
“!!!!”
“และเขากำลังจะกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวฉัน เพราะงั้นเลิกว่าเขาได้แล้ว มันน่ารำคาญลู่หาน”
เจ้าตัวถึงกับเบิกตากว้างแสดงความตกใจออกมาให้ได้เห็น วินาทีนั้นผมเลยทำเป็นมองข้ามหันไปสนใจอาจารย์หน้าคลาสที่เดินเข้ามาพอดี ลู่หานไม่พูดอะไรอีกหรือไม่เขาถามมาผมก็เงียบใส่ ผมทำเหมือนว่าเขาไม่ได้พูดอะไร คือกลายเป็นธาตุอากาศสำหรับผมไปเลย
กระทั่ง...
“ทำไมนายถึงให้โอกาสมัน มันเป็นคนไม่ดีนะแบคฮยอน !”
กึก !
“นายน่าจะเลือกฉันมากกว่า”คำพูดนั้นทำให้ผมหยุดชะงักมือที่กำลังเขียนปากกาตวัดสายตามามองอีกฝ่ายที่ทำสีหน้าไม่พอใจ ในตอนนั้นผมรู้เลยว่าเขาไม่ได้แค่ไม่ชอบจงแด แต่เขายังคิดอะไรกับพ่อของผมอีกต่างหาก แสดงว่าที่เขาทำไม่ดีกับจงแดก็เพราะว่าอิจฉาเขางั้นสินะ
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเพื่อนสนิทผมจะทำแบบนี้ใส่ ผมรู้เลยว่าลู่หานจะไม่มีวันจริงใจกับใคร เขาเปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น ถ้าเกิดเจ้าตัวคบกับพ่อผมนะ เราคงมีปัญหากันยิ่งกว่าอะไร
แค่ตอนนี้เขาก็สร้างหายนะที่ยิ่งใหญ่ให้ผมแล้ว
“ฉันเหมาะกับพ่อนายมากกว่ามันอีก”
“อย่าคิดเอาเองลู่หาน นายไม่มีวันเหมาะกับพ่อฉัน”
“อ๊ะ !”
“เลิกยุ่งกับฉัน และไปให้พ้นจากครอบครัวของฉันซะ หลังจากนี้เราไม่ใช่เพื่อนกัน”พูดจบผมก็คว้าข้าวของเก็บเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องทันที ไม่สนว่าอาจารย์หน้าคลาสจะว่ายังไง ผมแค่ทนอยู่ร่วมกับคนอย่างลู่หานไม่ได้ พูดออกมาได้ไงว่าตัวเองเหมาะกับพ่อผม ตัวเองเคยแสดงความจริงใจที่ไหน นี่ก็แค่มาหวังประโยชน์คิดว่าผมคงกำลังคิดมากเรื่องของจงแดล่ะสิท่า เลยมาไซโคให้ผมเลือกเขาน่ะ
คนแบบนี้ ไม่ควรมาอยู่ในชีวิตของผมเลยจริงๆ !
ตลอดทั้งวันผมหลีกหนีลู่หานอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งเจ้าตัวเองก็ดูจะตามน้ำตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมในเวลาอันรวดเร็ว แน่นอนผมไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาจะไปเล่าอะไรให้คนอื่นฟัง ตอนนี้เราไม่ใช่เพื่อนกันแล้วการอยู่ห่างกับเขาไว้เป็นเรื่องที่ดี
ด้วยความที่วันนี้คลาสบ่ายผมถูกยก ผมเลยโทรหาชานยอลให้มารับ ในตอนแรกผมก็กะจะนั่งรถกลับเองนั้นแหละ แต่เผอิญอีกฝ่ายโทรมาถามก่อนพอดีผมก็เลยบอกความจริงไป รอไม่นานเขาก็ขับรถมาจอดรอผมที่หน้ามหา’ลัยแล้ว
จะเอาใจผมมากเกินไปแล้วมั้ง
“อยากไปไหนต่อไหมหรือว่าอยากกลับบ้านเลย”ร่างสูงถามตอนที่พวกเราออกมาจากมหา’ลัย ผมไม่ได้เล่าเรื่องของลู่หานให้เขาฟัง เพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นเลยที่พวกเราจะต้องมานั่งสนใจคนแบบนั้น ตอนนี้พวกเรากำลังจะเริ่มต้นใหม่กัน ผมไม่อยากให้อะไรที่ไม่ดีมาทำให้ครอบครัวของผมต้องแตกแยก
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าให้ผมพูดตามตรง...
ผมพอใจที่จงแดคบกับพ่อผมมากกว่า
“กลับบ้านเลยก็ได้ครับ จะได้ไปทำอาหาร”
“วันนี้คุณจะลงมือทำเองเลยเหรอ ?”
“ก็...แค่คิดว่ามันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่จะเริ่มต้นด้วยอะไรแบบนี้น่ะ”
“…”
“แต่ผมไม่รู้หรอกนะว่าหลานของคุณชอบอะไร คุณบอกผมได้ไหมครับ”ผมหันไปถามเขาหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน ส่วนตัวผมก็ไม่ได้ทำอาหารเก่งอะไรหรอก แค่อยากใช้มันเป็นตัวเริ่มบทสนทนาที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้ แม้ผมจะยังไม่รู้ว่าจงแดจะยอมมาไหมก็ตาม แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย “เช่นพวกขนม พวกอาหารรสจัดไรงี้”
“อืม...จงแดเป็นพวกกินได้หมดนะ แต่เท่าที่สังเกตดูเหมือนจะชอบสปาเก็ตตี้ครีมซอสมากที่สุด”
“แล้วขนมล่ะ ?”
“พุดดิ้งน่ะ”
“งั้นเลี้ยวรถแวะห้างก่อนครับ จะได้ซื้อของเข้าไปทำ”ชานยอลพยักหน้ารับคำผม เขาเลี้ยวรถเข้าห้างที่เรากำลังจะผ่านพอดี พวกเราเลยลงไปซื้อของกัน แน่นอนเจ้าตัวก็ช่วยผมถือของและเลือกสรรวัตถุดิบ เขาดูเหมือนจะรู้เรื่องอาหารมากกว่าผมซะอีกนะ
เราใช้เวลาร่วมชั่วโมงอยู่ในนั้นและใช้เวลาอีกชั่วโมงในการตรงมาที่บ้านผม จากนั้นก็ช่วยกันทำอาหารที่ทั้งพ่อและจงแดชอบ บอกเลยว่าผมไม่เคยทำอะไรเอาใจเท่านี้มาก่อน แต่ชานยอลบอกว่าจงแดเป็นพวกคิดมาก ถ้าทำอะไรที่เขาชอบก็จะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายตอนเจอผม
รู้เลยว่าเย็นนี้พวกเราต้องเกร็งกันมากแน่ๆ ชานยอลยังเตี๊ยมกับผมเลยว่าจะให้ผมตีหน้านิ่งแกล้งจงแด เพื่อที่จะได้เห็นสีหน้าประหม่าของหลานชายตัวเอง ซึ่งผมก็กลัวว่าจะไปทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า ถึงอย่างนั้นผมก็ยอมตามน้ำเขาไปในตอนที่จงแดมาถึงบ้าน
พวกเราสี่คนมองหน้ากัน ความนิ่งงันของผมทำเอาอีกฝ่ายอึกอักพูดไม่ออก
“แล้วอาการเป็นไงบ้าง ไปหาหมอมาหรือยัง”
“ไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงขนาดนั้น อย่าเวอร์น่าอา”เจ้าตัวตอบรับคำถามของอาเขาแล้วหลุบตาต่ำเมื่อผมจ้องเอาๆด้วยความเฉยชา ผมไม่เคยเห็นสีหน้าประหม่าของเขามาก่อน เขาทำเหมือนจะเดินออกไปจากบ้านของผมได้ตลอดเวลา ชานยอลเลยสะกิดผมเบาๆว่าให้หยุดทำแบบนั้นได้แล้ว
ผมก็เลยยิ้มและหัวเราะเบาๆ
“ไม่ต้องประหม่าขนาดนั้นหรอกจงแด นายทำให้ฉันเครียดไปด้วยนะ”
“อ๊ะ !”
“ทำตัวตามสบายเถอะ ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ”คำพูดของผมทำเอาเจ้าตัวนิ่งชะงัก สีหน้าของเขาฉายชัดด้วยความประหลาดใจ ผมเองก็เก้ๆกังๆไม่รู้จะทำตัวยังไง จะนิ่งก็ไม่ใช่ จะสดใสก็ไม่เชิง พยายามทำตัวเฉยๆให้ปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ “วันนี้ฉันกับอานายช่วยกันทำของโปรดนายด้วยนะ หวังว่านายจะชอบ”
“ทำให้ฉันเนี่ยนะ ?”
“ใช่”
“…”
“ไม่ต้องห่วงฉันไม่ได้ใส่ยาพิษอะไรลงไป ฉันไม่ทำร้ายคนในครอบครัวหรอกนะ”
LOADING 100 PER
เจิมรอความสุขที่ก่อตัว เขาหมั้นกันแล้วค่า !
รอเยอะอัพไวนาจา ใครอยากอ่านรีบเจิมไวๆ ไม่นานเกินรอ !
ฝากติดตามด้วยน้า อย่าลืมเม้นน้า
1 เม้น 1 กำลังใจให้กำลังใจแบคฮยอน
เมื่อพูดถึงค่ำคืนของพวกเขา อย่าลืมติดแท็กในทวิต !
#ฟิคคืนของชานแบค
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
872 ความคิดเห็น
-
#805 FULLMOON92 (จากตอนที่ 29)วันที่ 2 กันยายน 2560 / 05:59จะดีถ้าทุกคนเข้าใจกัน ฮือจะหมั้นกันแย้ววววว#8050
-
#804 ยัยปีโป้ (จากตอนที่ 29)วันที่ 1 กันยายน 2560 / 22:42เป็นคนั้งแรกที่ลำไยเมนตัวเอง อาลู่เอ้ยยยย สายเผือกที่แท้ทรู 555#8041
-
#804-1 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)2 กันยายน 2560 / 06:48ตลกกกก#804-1
-
-
#803 NOONNINNN (จากตอนที่ 29)วันที่ 31 สิงหาคม 2560 / 18:15ขันหมากมาล้าววววว~55#8031
-
#803-1 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)1 กันยายน 2560 / 17:37ขอประตูเงินประตูทองค่ะ555555#803-1
-
-
#802 ยัยปีโป้ (จากตอนที่ 29)วันที่ 27 สิงหาคม 2560 / 23:53คนพี่ห้ามเกเรนะคะ#8021
-
#802-1 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)28 สิงหาคม 2560 / 18:22แน่นอนนน#802-1
-
-
#801 wwirulpattt (จากตอนที่ 29)วันที่ 27 สิงหาคม 2560 / 22:30รอแห่ขันหมานนะคะ5555555#8012
-
#801-1 wwirulpattt(จากตอนที่ 29)27 สิงหาคม 2560 / 22:30**หมาก#801-1
-
#801-2 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)28 สิงหาคม 2560 / 18:21555555 ฝากติดตามด้วยน้า#801-2
-
-
#800 real_parkhyunee (จากตอนที่ 29)วันที่ 27 สิงหาคม 2560 / 21:59อย่าลืมมาต่อน่าาาไรท์ รอๆๆๆ#8001
-
#800-1 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)28 สิงหาคม 2560 / 18:20รับทราบจ้า#800-1
-
-
#799 cherL (จากตอนที่ 29)วันที่ 27 สิงหาคม 2560 / 21:23อูยยยย ห้ามผิดสัญญานะคะ!#7991
-
#799-1 [12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE(จากตอนที่ 29)28 สิงหาคม 2560 / 18:20ต้องลุ้นนนน#799-1
-
