ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Sweet Father คุณพ่อมือใหม่ หวานใจนายกอดอุ่น[Yaoi][End]

    ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 16 เมื่อผมไปงานแต่งงาน

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.06K
      138
      8 พ.ค. 59

                “เอ้า ไหนบอกไปงานแต่งเพื่อน” ผมตกใจเมื่อเจอตะวันที่งานน้องเดือน

                “เอ้า แล้วพี่ดินมาไง” ตะวันก็งงๆเหมือนกัน

                “เจ้าสาวเป็นรุ่นน้องพี่ไง”

                “เจ้าบ่าว เป็นเพื่อนผมเอง”

                “โลกกลมเนอะ อะไรจะกลมขนาดนี้” ปิ่นแทรกเข้ามา ท่าทีหมั่นไส้

                “ไม่หรอกพี่ปิ่น อย่างเนี้ย พรหมลิขิตตะหาก” ตะวันว่าแล้วก็ เอาแขนกระทุ้งเอวผมเบาๆ

                “ไม่ต้องเลย ไปได้แล้วไป๊” ผมไล่ตะวัน เขินนี่น่า

                “ไปก็ได้ แต่เลิกงานกลับบ้านด้วยนะครับ น้า” อ้อนอีก

                “เคๆ ไปร่วมพิธีก่อน” กำลังจะเริ่มฉายวีดีทัศน์ละนะ

                เหมือนได้มางานเลี้ยงรุ่นไม่ผิด ผมมาร่วมโต๊ะกับรุ่นน้องที่คณะ พูดคุยกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน ทั้งโต๊ะเป็นสายรหัสยัยปิ่น ผมเลยนั่งฟังเรื่องเล่าสนุกสนานซะมากกว่า

                “สวัสดีค่ะพี่ดิน” ดาวทักขึ้น ดาวเดินตามเจ้าบ่าวเจ้าสาวมา

                “เอ้า ทำไมไปทำหน้าที่แจกของชำร่วยได้ล่ะ”

                “อ๋อ พี่สาวดาวเองค่ะ ดาว เดือน ดาว เดือน” ตอบคำถาม พลาง ชี้มือไปที่เจ้าสาว ผมเริ่มรู้สึกว่า โลกแคบจังเนาะ มีแต่คนรู้จัก

                “มาๆถ่ายรูปร่วมกันค่ะ” เจ้าสาวชักชวนคนทั้งโต๊ะมาถ่ายรูป

                “เดี๋ยวดาว มานั่งด้วยนะคะ ทำหน้าที่ก่อน” เธอจากไปพร้อมรอยยิ้มหวานๆ

                งานเดียว ตัวละครครบเชียว ผมนั่งนึกว่า คนเรา มันจะเจอกันง่ายๆเช่นนี้ เลยเหรอ ระหว่างที่นั่งคิดเพลินๆ พลางฟังบทสนทนาของเพื่อนร่วมโต๊ะ อย่างสนุกสนานไปด้วย เวลาก็ล่วงเลย จนพิธีการเลิก กลุ่มสายรหัสยัยปิ่น ยังแรงไม่ตก ยังดริ๊งกันต่อได้อีก

                “พี่ดิน มีแฟนยังคะ” น้องรหัสของยัยปิ่นถามขึ้น

                “อ๋อยังครับ”

                “กรีสสสสส จีบได้มั้ยคะ” เสียงกรี๊ดดังขึ้นทั้งโต๊ะ

                “แหะๆ อย่าดีกว่านะ” ยิ่งดึก ยิ่งโดนเป็นเป้าโจมตี เริ่มได้ทีกันละสิ

                “อย่าจ๊ะ คนนี้พี่ขอ” ยัยปิ่น ช่วยเป็นโล่ให้

                “นั่งด้วยนะครับ” ตะวันเดินมาขอร่วมวงด้วย สาวๆกรี๊ดกร๊าดขึ้นไปอีก ก็มีหนุ่มหล่อนั่งด้วยตั้ง 2 คน

                เราสองคน โดนกระหน่ำยิงคำถาม แต่ก็พอเอาตัวรอดไป ตามมารยาท แถมยัยปิ่นยังดูแลดีด้วย

                “เพื่อนๆตะวันไปไหนหมด” ผมถามขึ้น กว่าจะได้ว่างคุยกัน

                “กลับกันหมดละพี่ เลยมานั่งกับพี่ไง”

                “แปลก ไม่ไปต่อกันรึ” ผู้ชายเวลาได้เจอเพื่อน มักจะถึงไหนถึงกัน

                “หมดวัยละพี่ มีครอบครัวกันหมด ส่วนผมก็มีพี่ให้ดูแลไง”

                ผมนี่ศอกเข้าเอว 1 ที ข้อหาหมั่นไส้

                “คุยกันท่าทางสนุก นั่งด้วยนะคะ” ดาวทักทายขึ้น ตรงไหนที่สนุกนะ ตอนนี้โต๊ะเหลือแค่ ผม ปิ่น ตะวัน และน้องยัยปิ่นอีกสองคน แต่ท่าทางยังไม่กลับง่ายๆ คุยกันออกรสมาก

                “อ้าวดาว มาไง” ตะวันถามขึ้น

                “งานแต่งพี่สาวดาว ก็ต้องมาสิ”

                “เอ้า น้องของเดือนเหรอนี่ โลกกลมชะมัด”

                “เหนื่อยมั้ยดาว ทานไรยัง” ท่าทางคงจะเหนื่อย เดินตามเจ้าสาวตลอดงาน

                “รองท้องแล้วค่ะพี่ ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง”

    ตอนนี้วงสนทนา แยกออกเป็นสองละ วงผมกับวงยัยปิ่น เราสนทนาเรื่อยเปื่อย ไปเรื่อยๆ ระหว่างรอยัยปิ่น

                “ไปห้องน้ำนะ เดี๋ยวมา” ผมบอกตะวันกับดาว

                “ไปเป็นเพื่อนมะพี่”

                “เป็นนักเรียน ม.3รึไง ต้องมีเพื่อนไปห้องน้ำ” ผมแซวตะวัน แต่คงไม่เหมาะถ้าจะให้ดาวนั่งคนเดียว

                ผมไปห้องน้ำ ก็เลยโทรหาเจ้าตัวเล็กด้วย กลัวจะดึกกว่านี้

                “ป๊า เด็กๆเป็นไงมั่ง”

                “เออๆ เรียบร้อยดี พึ่งกินวุ้นเสร็จ ม๊าแก พาทำวุ้นน่ะ”

                “อ๋อ ดีละป๊า เดี๋ยวพรุ่งนี้ เจอกันครับ”

                ผมเดินกลับมาจะถึงโต๊ะแล้ว ก็เห็นว่าตะวันกับดาวคุยกันสนิทสนมมาก ผมตกใจนิดหน่อย แต่เขาก็ทำงานที่เดียวกัน ก็คงต้องสนิทกันบ้างละเนาะ

                “คุยกันสนุกเชียว” ผมแซวขึ้น

                “กำลังคุยกัน เรื่องพี่แหละ ใครไม่อยู่โดนนินทา” ตะวันโต้กลับ

                “เหรอว่าไงมั่ง”

                “พี่ดิน ทำอาหารเก่ง เรื่องลูกดี หน้าตาก็ดี ฐานะก็มั่นคง” ดาวชมเป็นชุด

                “ไม่ใช่นินทาละมั้ง” ผมนี่หัวเราะร่าเลย

                “พี่ดินเล่นเกมกัน ใครไม่เข้าพวก” ดาวชวนคุย

                “ใคร นี่ คือใคร” ตะวันถามขึ้นงง

                “ที่จริง ก็ใครก็ได้ แต่เล่นใกล้ๆ เรา 3 คนนี่พอ” ดาวอธิบาย

                “งั้นพี่ก่อนเลย ดาวไม่เข้าพวกเพราะเป็นผู้หญิง” ผมเก่งมั้ยล่ะ

                “พี่ดินได้ 1 คะแนน ดาวเอามั่ง พี่ตะวันไม่เข้าพวก เพราะ ชื่อ ไม่ได้ขึ้นด้วย ด.เด็ก” เออ ดาวก็ใช้ได้นะ

                “เออ... นึกไม่ออก” ตะวันทำท่านึกจริงจัง

                “ตะวันไม่เข้าพวก พี่กับดาว เรียนมหาลัยเดียวกัน”

                “พี่ตะวัน ไม่เข้าพวก พี่ดินกับดาว ชอบทำขนมเหมือนกัน”

                “โห ยังงี้ก็ได้เหรอ พี่ก็ชอบนะขนมอ่ะ ชอบทาน” เสียงขบขันดังมาจากวงของเรา

                “พี่ดินคิดไง ถ้าตะวันกับดิน คู่กัน” ดาวเปลี่ยนเรื่องอีก ช่างเจรจา

                “เออ... พี่ว่า ตะวันถ้าร้อนเกินไป ดินจะแห้ง เพาะปลูกไม่ได้”  ผมมองหน้าตะวัน ไม่เข้าใจคำถาม เลยตอบอ้อมๆไป

                “เออเนาะ ไม่เหมาะกันเลย” ผมจี๊ดขึ้นมาในหัวใจ ซึ่งมันไม่น่าจะเกี่ยวกัน

                “แล้ว ดาวกับดินล่ะพี่ พี่ตะวันด้วย”

                “ดาวก็อยู่สูงไป ดินคงเอื้อมไม่ถึงอ่ะ” ผมตอบไป

                “พี่รู้คำถามต่อไป ตะวันเจิดจ้าไป จนกลบแสงดาว” ตะวัน ตอบก่อนจะมีคนถาม

                “โห เหมือนพวกเรา นี่เข้ากันไม่ได้เลยเนาะ แต่ดาวว่า แม้ตะวัน จะสว่างขนาดไหน กลบแสงดาวปานใด แต่ดาวก็ยังอยู่ข้างตะวันอยู่ดีนะ ส่วนดาวกับดิน ก็เข้ากันได้นะ ด.เด็กเหมือนกันไง”

                ผมนี่อึ้งเลย ผมคิดไปเองหรือเปล่า ผมว่าดาวต้องชอบตะวันแน่ๆ แม้จะเอาชื่อผมไปเกี่ยวตอนหลัง ก็ไม่อาจปิดเจตนาได้ นี่ผมอาจคิดไปเอง แล้วผมจะวางตัวยังไงดี เฮ้อ

    T
    B
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×