ตอนที่ 19 : บทที่18 : ความกังวลของอีทึก
บทที่18 ความกังวลของอีทึก
กรุ้งกริ้ง
“สวัสดีครับ อ้าว คุณคังอิน”
เสียงหวานของเจ้าของร้านตาสวยเอ่ยทักลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามาคนล่าสุดอย่างดีใจ ใบหน้าหวานนิ่วหน้าน้อยๆเมื่อเห็นว่าคังอินไม่ได้มาคนเดียว
“พี่คะ จียอนขอไปนั่งก่อนนะ” จียอนพูดน้ำเสียงสะบัดนิดๆตามนิสัยเอาแต่ใจของเจ้าตัว ร่างเล็กเดินไปนั่งทางโต๊ะด้านในสุดอย่างไม่สนใจทั้งสองคนเท่าไหร่นัก
“เอ่อ ผมขอโทษด้วยนะครับ พอดีจียอนเป็นญาติผม น้องนิสัยเอาแต่ใจจนต้องดุประจำ”
คังอินพูดขอโทษคนตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะหัวเราะเบาๆหลังจากพูดถึงนิสัยส่วนตัวของญาติตัวเอง แต่ดวงตาคู่คมกลับมีแววตาเอ็นดูอยู่ตลอดเวลาในแบบที่เจ้าตัวก็คงไม่รู้ตัว
“คุณคังอินคงรักน้องมากนะครับ” อีทึกที่สังเกตเห็นมาตั้งแต่พูดขึ้นมา ใบหน้าหวานหันมาส่งยิ้มให้คนตรงหน้า
“เหรอครับ ไม่เคยมีคนทักผมแบบนี้นะ แต่เอาเถอะ ขอลาเต้เย็นกับเอสเพรสโซ่เย็นนะครับ”
คังอินปัดไล่ความสงสัยเรื่องที่อีทึกทักออกไป เสียงทุ้งสั่งเครื่องดื่มและตามด้วยของหวานอีกสองชิ้นอย่างที่รู้ดีว่าญาติของเขาชอบอะไร
“วันนี้ทำไมคุณอยู่คนเดียวล่ะ” เสียงทุ้มถามออกมาหลังจากเงียบไปสักพัก เพราะเขาไม่เห็นว่ามีใครมาช่วยอีทึกเลยสักคน
“เดี๋ยวทงเฮเข้ามาบ่ายๆเลยล่ะครับวันนี้รายนั้นต้องไปซื้อของเองเพราะฮีชอลไปเรื่องงานของคณะ ส่วนอีกสามคนวันนี้มีสอบพอดีเลยให้หยุดไปก่อน...”
“แล้วทำไมคุณไม่ไปนั่งรอล่ะครับ”
อีทึกที่กำลังทำกาแฟอยู่ทักขึ้นเมื่อเห็นว่าคังอินที่สั่งเสร็จยังคงยืนรอตรงหน้าเคาเตอร์และคำถามที่อีกฝ่ายอยากรู้เขาก็ตอบไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ใบหน้าหล่อคมดูหงอยลงทันทีที่เขาถามออกไป
...เหมือนอ้อนอยู่เลยแหะ...
“ผมยืนดูไม่ได้เหรอครับ”
คนที่ทำท่าหงอยรีบดัดเสียงให้ดูน้อยใจอย่างรวดเร็ว มือใหญ่ยังคงเกาะขอบเคาเตอร์เอาไว้เพื่อเรียกความสนใจจากอีกคน
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คุณยืนรอก็เมื่อยเปล่าๆนะ” อีทึกหันมาตอบอีกคน มือเล็กจัดการเปิดเครื่องทำกาแฟตรงหน้าต่อโดยที่ก็แอบอมยิ้มไปกับคำพูดแบบนั้น
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ครับ หรือเพราะซุนฮยังไม่มาคุณก็ไม่อยากเจอผมเหรอ” เสียงทุ้มยังมีแววน้อยใจในแบบที่อีทึกเองหัวเราะไปกับน้ำเสียงแบบนั้นไม่น้อย
ปึก
“ลาเต้เย็น เอสเพรสโซ่เย็นได้แล้วครับ คุณลูกค้าจะเอาไปเองหรือเปล่า”
แก้วทรงสูงที่มีกาแฟอยู่ด้านในทั้งสองใบวางอยู่ตรงหน้าคุณลูกค้าตัวโต เสียงหวานพูดแหย่คนที่ไม่ยอมกลับไปนั่งที่โต๊ะจนกาแฟของตัวเองเสร็จอย่างมีความสุขไม่น้อย
“อ่า ผมต้องเอาไปให้น้องก่อนนะครับ แล้วผมจะแอบแวบมาคุยนะ”
คังอินตอบกลับเจ้าของร้านตาสวยอย่างอารมณ์ดี มือใหญ่ถือแก้วกาแฟทั้งสองใบออกไป ก่อนจะหันมายิ้มให้อีทึกที่ยืนมองอยู่อีกรอบ
.
...
.......
“นี่ นายน่ะ”
เสียงแหลมเล็กทีทักจากทางด้านหลงทำให้คนที่กำลังหันหลังให้กับเคาเตอร์ตัวยาวเพื่อเก็บแก้วหลายใบหันกลับมามองอย่างแปลกใจ
“ผม...”
อีทึกได้แต่ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่าสงสัย ใบหน้าหวานขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่มากับคังอินกำลังยืนมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ก็ใช่นะสิน ฉันมีเรื่องจะพูดก่อนที่พี่คังอินจะกลับออกมาจากห้องน้ำ”
จียอนพูดอย่างเอาแต่ใจไม่น้อย ดวงตาเรียวเล็กตวัดมองคนที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวคลุมทับด้วยผ้ากันเปื้อนตัวยาวสีน้ำตาลของทางร้านอย่างไม่พอใจ และไหนจะผมสีน้ำตาลที่ซอยเข้าทรงรับกับใบหน้าสวยหวานนั่นอีก ทำให้คนตรงหน้าเธอดูสวยหวานจนน่าอิจฉา แต่...
...ยังไงนี่มันก็ผู้ชาย ไม่มีทางที่เธอจะยอม...
“เลิกยุ่งกับพี่คังอินซะ เขาก็แค่สนใจนายใช่ไหมล่ะ นายรีบเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว คิดว่าคนในครอบครัวเขาจะรู้สึกดีเหรอที่ลูกชายมาชอบผู้ชายด้วยกันนะ”
เสียงแหลมเล็กที่พูดประโยคยาวเหยียดออกมาทำเอาอีทึกนิ่งไปอย่างใจเสียไม่น้อย ใบหน้าหวานที่ในตอยแรกยิ้มรับคนตรงหน้าอย่างดีกลับซีดลงจนเห็นได้ชัด
“แต่ผม...”
“นายยังกล้าเถียงอีกเหรอ คิดบ้างสิ ลองมองดูความเป็นจริงหน่อยนะว่าใครมันจะรับได้ ถ้าคิดได้ก็เลิกยุ่งกับพี่คังอินซะ”
ยังไม่ทันที่อีทึกจะได้พูดอะไรต่อด้วยซ้ำ จียอนกลับพูดแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงที่หงุดหงิดไม่น้อยเหมือนกลับว่าอีทึกไม่ยอมที่จะเข้าใจในสิ่งที่พูดดังแทรกเข้าไปในความคิดของคนฟังจนเริ่มคิดหนัก
ดวงตาคู่สวยของเจ้าของร้านกาแฟตัวเล็กได้แต่มองตามคนที่พอพูดเสร็จก็เดินกลับโต๊ะตัวเดิมไปอย่างตกใจ มือเล็กยังคงจับเครื่องทำกาแฟอันใหญ่เอาไว้อย่างรู้สึกตกใจกับคำพูดเมื่อครู่ไม่น้อย
...เลิกยุ่งกับคุณคังอินเหรอ เลิกคุย เลิกเจอกันเลยเหรอ...
“โอ้ย!”
เพล้ง!
และเหมือนว่าอีทึกจะมัวแต่คิดถึงคนที่ตัวโตที่เป็นหัวข้อสนทนาเมื่อครู่จนเกินไป มือเล็กที่แตะอยู่ตรงด้านหน้าเครื่องทำกาแฟกลับโดนปุ่มสำหรับปล่อยน้ำร้อนลงมาเข้าจนได้แต่สะบัดมือหลายทีอย่างตกใจ แก้วใบเล็กในมือถูกทิ้งลงพื้นอย่างลืมตัว
“อีทึก เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมๆกับคนที่นั่งอยู่ไม่ไกลเดินเข้ามาหา มือใหญ่จัดการผลักประตูที่กั้นเคาเตอร์ระหว่างลูกค้ากับพนักงานอย่างลืมตัว
“คุณ..”
แต่เหมือนคังอินจะช้าไปนิด เพราะทันทีที่เดินเข้ามาถึง อีทึกก็หายไปทางประตูหลังร้าน มือเล็กจัดการปิดล็อคประตูอย่างรวดเร็วเพราะยังไม่พร้อมจะเจอคังอินในตอนที่ยังคิดเรื่องนี้ไม่ได้
ก๊อก ก๊อก
“อีทึก คุณเป็นอะไร เปิดออกมาให้ผมดูหน่อยได้ไหม มือเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
เสียงเคาะประตูหลายๆทีกับเสียงร้องเรียกของคนด้านนอกยิ่งทำให้อีทึกตัวสั่นน้อยๆอย่างกังวลไม่น้อย ใบหน้าหวานนิ่วหน้าเพราะความแสบร้อนตรงด้านหลังมือ แววตาคู่สวยเริ่มเอ่อนคลอไปด้วยน้ำตาสีใส
“คุณคังอิน คุณกลับไปเถอะครับ ผมแค่เข้ามาทายานิดหน่อย”
อีทึกตอบกลับคนที่ยังเรียกเขาอยู่ทางด้านนอกออกไปเสียงดัง เสียงหวานพยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้ในใจจะเริ่มสั่นไปหมดกับคำพูดของจียอนก่อนหน้านี้
“นะครับ ผมขอร้อง คุณกลับไปก่อนนะ”
เสียงหวานยังคงพูดออกไปอย่างร้องขอ ดวงตาคู่สวยหลับลงช้าๆเมื่อรู้สึกว่าในใจแอบปั่นป่วนไปกับท่าทีของคนด้านนอกไม่น้อย
...ผมขอร้องนะครับ ผมขอร้อง ผมกำลังไม่เข้าใจ...
อีทึกได้แต่ภาวนาให้คนที่รออยู่ด้านนอกล้มเลิกความตั้งใจที่จะเรียกเขาออกไปซ้ำๆ ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นมามองรอยแดงที่เกิดจากน้ำร้อนลวกอย่างเริ่มเจ็บไม่น้อย จนเสียงเคาะจากทางด้านนอกเงียบหายไปในที่สุด ดวงตาคู่สวยจึงหลับลงอีกรอบและปล่อยให้น้ำสีใสไหลผ่านหางตาไปอย่างควบคุมไม่ได้
...ตอนนี้เขากำลังไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้ถึงร้องไห้ออกมา เพราะเจ็บมือหรือเจ็บที่..ใจ...
TBC.
Talk: ลง22/09/15
มาแล้วววววว ไม่ได้หายไปไหนค่ะ แวะเวียนมาอัพเรื่องๆทยอยทีละเรื่องสองเรื่องเท่าที่เวลาจะอำนวย แต่จะพยามไม่หายหน้าน้อออ ตอนนี้เร่งลงทุกเรื่องให้จบเพราะแต่งจบไปแล้ว เพื่อที่จะมาเข้าสู่หกคู่ของฟิคแฟรี่กันค่ะ ที่จพยายามทยอยลงในสิ้นปีนี้น้อ
สุดท้ายรักทุกเม้น ทุกวิว ทุกโหวต ทุกแฟนคลับ รักคนอ่าน รักเอสเจค่ะ^^
ตอบเม้น
ihypha (@ihypha) ไม่น้า เดี๋ยวก็ดีกันนนน เดี๋ยวให้ป๋าง้อเลยอ่ะ5555 มาอ่านต่อเร็วๆๆ
angle อูยยยยยย สถานที่เคลียร์น่ารับไว้พิจารณามาก555 จองโมก็ไม่เชิงยุ่งนะคะเขาแค่ช่วยเจ้เฉยๆ><
lapetite (@opor-opor) แงงงงงง อย่าเพิ่งให้พระเอกมิ้นตายวิคะ เดี๋ยวเจ้ไม่มีคู่น้า ตอนเลิกกันป๋าผิดไหม เดี๋ยวจะมีตนอธิบายทุกอย่างแน่นอนค่ะ^^
pungsj13 (@pungsj) อ่านถึงไหนแล้วววววว มาอ่านให้ถึงตอนล่าสุดเร็วๆๆๆ^^
toie ขอบคุณนะคะที่หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆๆๆจริงๆคะ มันอาจจะไม่ยาวมาก แต่จะมาบ่อยๆนะคะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โธ่ๆๆๆๆๆ พี่ทึกของเค้า
พี่กับน้องนี่ต่างกันลิบ ฮึ่มมมมมม
ปล.คู่ฮันชอลนี่เกิดอะไรขึ้นนะ เดาว่าอิป๋าต้องมีสาวมาพัวพัน ทำให้ทะเลาะกัน ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็จะให้อิป๋าผิด เหอๆๆๆๆ
ดูซิเนี่ย นางฟ้าคนสวยเสียน้ำตาเลย แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่ายอมแพ้ง่ายๆนะพี่หมี ต่อให้ทึกหนีก็ต้องตามให้ถึงที่สุด!