NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    DEVIL BAD BOY กับดักรัก (ร้าย) ของนายปีศาจ [รีอัพ+รีไรท์]

    ลำดับตอนที่ #27 : บทที่ 7.6 - เหยียบย่ำศักดิ์ศรี (จบตอน)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.46K
      7
      30 ต.ค. 66


    เหยียบย่ำศักดิ์ศรี




              “นายคิดจะทำอะไรซีโร่ นายเรียกไอ้พวกบ้านี่มาทำไม!”

    ความกลัวกำลังเข้าเกาะกินหัวใจ…

    “ก็” ไอ้คนที่มันกอดฉันแน่น โน้มใบหน้าลงมากระซิบที่ข้างใบหูขาวสะอาด “เรียกมาให้ความสุขแก่เธอยังไงล่ะ สาวน้อย หึๆ”

    ให้ความสุข ไม่นะ ไม่!

    “ไม่จริง ไม่จริง” ฉันส่ายหน้าทั้งน้ำตา “ปล่อยนะไอ้บ้า ซีโร่นายจะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ไม่นะ ปล่อย!”

    ฉันดิ้นรนกรีดร้องราวกับคนบ้า พระเจ้าช่วยลูกด้วย ได้โปรด

    “จัดการให้เต็มที่เลยนะเว้ย กูจะออกไปรอข้างนอก เอา เสร็จเมื่อไหร่ก็บอกกูด้วย กูจะเข้ามาดูผลงาน “ คำว่า เอา ของเขาทำให้หัวใจของฉันเจ็บร้าวจนเกินจะทานทน

    “ได้โปรดเถอะนะซีโร่ อย่าทำกับฉันแบบนี้ ปล่อยฉันไปนะ ฉันกลัวแล้ว ได้โปรดเถอะ ฮือๆ” น้ำหูน้ำตาไหลทะลักออกมาราวกับสายเลือด ฉันสะบัดตัวหลุดจากการถูกไอ้บ้านั่นกอด ก็รีบวิ่งไปดักหน้าร่างสูงที่กำลังตั้งท่าจะหมุนลูกบิดออกไปข้างนอกตามที่พูดไว้ สายตาเย็นชาปนเยาะเย้ยของซีโร่ถูกถ่ายทอดมาสู่ฉัน

    “เธอจะกลัวไปทำไมไอรีน ไอ้พวกนั้นน่ะ มันลีลาเด็ดจะตายไป รับรองว่าแต่ละคนจะทำให้เธอร้องครางไม่หยุดแน่นอน เชื่อฉันสิ เธอจะมีความสุข” น้ำเสียงราบเรียบเอ่ย

    “ไม่ซีโร่ ไม่ ฉันกลัว ฉันไม่ต้องการ ได้โปรดเถอะ”

    ฉันส่ายหน้าทั้งน้ำตา

    “แต่เมื่อกี้เธอบอกฉันว่าเธอต้องการ”

    “ไม่แล้วซีโร่ ฉันไม่ต้องการแล้ว ฮือๆ”

    “พวกมึง” ร่างสูงหันไปหาชายหนุ่มทั้งสาม ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่เงียบๆ “มาเอาตัวไปดิ เกะกะขวางทางกูอยู่ได้”

    “ให้ฉันกราบฉันก็ยอมนะซีโร่ แต่อย่าให้ใครทำอะไรฉันเลยนะ ฉันกลัว ฉันต้องตายแน่ๆ สงสารฉันเถอะซีโร่ ฮือๆ” ความจนตรอกทำให้ฉันก้มลงคุกเข่าพนมมือยอมจำนนต่อชายตรงหน้า

    “ไม่นึกเลยว่าจะได้เห็นภาพสุดรันทดแบบนี้จากเธอ ไอรีน”

    ซีโร่ยิ้มเย็นอย่างชอบใจ ร่างสูงนั่งชันเข่าข้างเดียวลงตรงหน้าเธอ ใบหน้าสวยหวานแปดเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาจนแทบไม่เหลือเค้าของเนื้อเครื่องสำอางชั้นดี

    “Sorry baby ฉันให้เธอไม่ได้จริงๆ”

    ชายหนุ่มแสร้งทำหน้าเศร้าเบ้ปาก ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเรียกให้ลูกน้องของตนมาลากตัวหญิงสาวออกไปให้ห่าง เสียงกรีดร้องโหยหวนแทบขาดใจของไอรีนทำให้เขาสะใจ จนต้องเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

    “ฮ่าๆ เต็มที่เลยเว้ยพวกมึง กูติดกล้องไว้เรียบร้อยแหละ งั้นกูขอตัวไปดูหนังสดอันน่าประทับใจก่อนนะ ฮ่าๆ สะใจโว๊ย!”

    ร่างสูงเดินหัวเราะออกไปจากห้อง ทิ้งให้ร่างบางต้องเผชิญกับความโหดร้ายเพียงลำพัง!

    “มามะสาวน้อย มาสนุกสุดเหวี่ยงกับพวกเราดีกว่า”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×