NC

คำเตือนเนื้อหา

เรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหรือการใช้ภาษา
ที่ไม่เหมาะสม เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี
ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา

อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    DEVIL BAD BOY กับดักรัก (ร้าย) ของนายปีศาจ [รีอัพ+รีไรท์]

    ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 3.6 - การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน (จบตอน)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.74K
      10
      29 ต.ค. 66

    การตัดสินใจ & อดีตร้ายที่หวนกลับคืน



               “ดีแล้วที่แกคิดได้น่ะ หะ หา! มะ เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ พูดอีกทีสิ” น้ำใสรีบทวนถามเสียงลั่น เธอภาวนาให้สิ่งที่ได้ยินแว่วๆ เมื่อครู่เป็นเพียงแค่ลมพัดผ่าน ไม่ใช่ความจริง

    “ฉันบอกว่า ฉันจะไปถ่ายโฆษณาที่ Hi Magazine” ฉันพูดอีกครั้ง และคราวนี้มันก็หนักแน่นมากกว่าเดิม

    ยัยน้ำใสอ้าปากค้างมองฉันด้วยสายตาแบบไม่อยากเชื่อ

    “ยัยไอรีน! นี่หล่อนบ้าหรือบ้าหะ!” คนตรงหน้าลุกขึ้นยืนเท้าเอวด่าฉัน หากยัยนี่ลองเปลี่ยนสรรพนามเรียกฉันว่า ‘หล่อน’ ขึ้นมาเมื่อไหร่ รู้ไว้เลยว่าฉันกำลังโดนหมายหัว

    “ที่ฉันพูดมาทั้งหมดแกไม่เข้าใจเลยหรือไง ฉันพูดๆ จนน้ำลายแตกฟองขนาดนี้แกยังจะดื้อไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเขาอีก โอ๊ย จะบ้าตาย!” น้ำใสกุมขมับทั้งสองข้าง ท่าทางโมโหไม่น้อย

    “แต่ฉันมาลองคิดดู ไหนๆ ก็มีโอกาสเดินเข้ามาหาแล้ว ถ้าไม่ลองคว้าไว้ก็คงเสียดายแย่สิ” ฉันพูดพร้อมกับเม้มริมฝีปากแน่น มองคนตรงหน้าดวงตาเป็นประกาย

    “แกเคยบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าคนเราเกิดมาทั้งทีควรใช้ชีวิตให้คุ้มน่ะ” ฉันหยิบยกเอาประเด็นคำพูดที่ยัยน้ำใสเคยบอกกับฉันเมื่อครั้งนานมาแล้วเข้ามาเสริมทับ

    คนถูกย้อนหันมาทำตาดุใส่ทันที

    “ไม่ต้องมาย้อนเลยนะ มันคนละประเด็นกันเหอะ”

    “คนละประเด็นตรงไหนอ่า ฉันก็เห็นมันเป็นประเด็นเดียวกัน” ฉันเถียงเบาๆ

    “ไอรีน!” น้ำใสเสียงดัง

    “จ๋า” ฉันรีบขานรับเสียงหวานพร้อมรอยยิ้ม

    “แกไม่ได้อยากใช้ชีวิตให้มันคุ้มหรอก แต่แกอยากช่วยผู้ชายคนนั้นต่างหาก” น้ำใสดักคออย่างรู้ทัน

    จับทางกันได้แบบนี้ฉันก็คงต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ

    “มันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ อย่างน้อยๆ ก็ได้ช่วยเหลือคนพร้อมกับได้ลองอะไรใหม่ๆ ด้วยไง ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งสองตัวแหน่ะ”

    “แกแน่ใจนะ ว่าจะไม่รู้สึกอึดอัดทีหลัง” น้ำใสหรี่ตามอง ฉันรีบพยักหน้ารัวๆ

    “แน่ใจๆ ตอนนี้อยากลองทำดูน่ะ” ฉันฉีกยิ้มกว้าง

    “ถ้าแกมั่นใจและยืนยันขนาดนี้ ฉันก็คงขัดอะไรแกไม่ได้ นอกจากคอยอยู่ข้างๆ แก คอยให้กำลังใจแกเหมือนที่ผ่านมา”

    น้ำใสร่ายยาวพลางกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความดีใจทำให้ฉันโผเข้ากอดเพื่อนรักเต็มแรง จนร่างเล็กบอบบางของยัยนี่แทบถลาตกโซฟา

    “ขอบใจแกมากน้ำใส แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยจริงๆ”

    ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเพื่อนคนนี้ก็ไม่เคยทอดทิ้งฉัน น้ำใสไม่ได้สักแต่พูด แต่ยัยนี่อยู่เคียงข้างฉันมาโดยตลอด

    ตั้งแต่อดีต… จนถึงปัจจุบัน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×