คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : { A.C } การบ้าน #2
What's Theme
การบ้าน #2
ชื่อ – นามสกุล : วิรัสญา ปรากาณุศิตย์
ชื่อเล่น : ใบชา
Dormitory: ควอซ
รหัสประจำตัว : ACQ01
สถานภาพการขาดส่งงาน : 0
การบ้านวิชา : กิจกรรมนันทนาการ
คำสั่ง : ให้ Criminors ทุกคนออกมาแสดงที่สวนแห่งการไล่ล่าเพื่อสร้างการจดจำให้ทุกคน
สถานที่ส่ง :
ชื่ออาจารย์ผู้สอน : คลินดา
ll ส่วนเนื้อหา ll
ชื่อการแสดง : ใบชา ซาเล้ง
ความหมายของการแสดงชุดนี้ : เหมือนจะไร้ความหมายใดๆของการแสดงชุดนี้ เพราะเธอแค่เข้าไปปั่นป่วนการแสดงของคนอื่นเฉยๆ ด้วยซาเล้ง (โฉมหน้าซาเล้ง) และการแสดงที่โชว์ความแปลกของเธอ รวมถึงการนำซาเล้งเข้ามาใช้ประกอบการแสดงเพื่อเพิ่มความแปลกให้กับตัวเธอหรือใบชาอีก หากจะเอาความหมายจริงๆก็คงจะไม่เป็นการเปิดเผยตัวตน เพียงแค่ทิ้งความแปลกไว้ให้ผู้คนถามหา ให้พวกเขาได้ค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับใบชาคนนี้ ซึ่งนี่มีความน่าจะเป็นสูงที่สุดที่จะทำให้ทุกคนต่างจดจำเธอ (มากกว่าการบอกกล่าวในสิ่งที่คนอื่นควรรู้ ซึ่งนั่นไม่ทำให้พวกเขาจดจำ พวกเขาจะแค่เคยเจอเท่านั้น)
เริ่มการแสดง :
เด็กสาวขี่ซาเล้งเข้ามาภายในสวน หมวกปีกกว้างของเธอปลิวสะบัดไปมาคล้ายกับจะหลุด แต่ยังโชคดีที่เธอจะสามารถควบคุมมันได้ เรือนร่างบอบบางภายใต้ชุดไปรเวทสบายๆอย่างเสื้อยืด กางเกงยีนส์ และเสื้อคลุมกันแดด
ใบชามองไปยังเบื้องหน้าที่ปรากฏผู้คนมากมายก่ายกองมุงดูโชว์คาบาเร่อะไรสักอย่าง
อยากรู้จังแหะ เข้าไปดูดีกว่า
สาวน้อยใบชากับซาเล้งคู่ใจกำลังขับเคลื่อนตัวเองไปใกล้ๆกลุ่มคนดังกล่าว แต่แล้วเธอก็ได้รู้ว่าพวกเขามุงดูอะไร
อ้อ มีการแสดงนี่เอง เอ๊ะ? น่าสนุกแหะ
ใบชามองกลุ่มคนที่ไม่มีท่าทีว่าจะถอยออกมาสักคนทำให้เธอต้องใช้ไม้เด็ด
"หึหึ..." เสียงหัวเราะเบาๆเล็ดลอดผ่านปีกหมวกสีสวย
ใบชาขี่ซาเล้งเข้าไปใกล้ๆกลุ่มคนใกล้กว่าเดิม จากนั้นก็ตะโกนออกมาดังๆพร้อมกับเร่งฝีเท้าถีบซาเล้งให้มีความเร็วเพิ่มขึ้น
“ว้ายยยยย~~~! หลบๆๆๆๆๆ”
เสียงตะโกนของเธอพร้อมกับความเร็วของซาเล้งที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้ผู้คนกลุ่มดังล่าวต่างหนีหลบกันทันที
ฝรืด! ล้อซาเล้งสะบัดเป็นวงกลม พร้อมกับสองมือของใบชาที่กำเบรกแน่น สองขายังคงทำหน้าที่ช่วยประคองซาเล้งไม่ให้คว่ำ
หากสามารถจับภาพมุมบนได้จะสังเกตได้เลยว่าตอนนี้ใบชากำลังดริฟซาเล้ง!!
ผู้คนทั้งคนดูและนักแสดงเมื่อสักครู่รายล้อมเธอเป็นวงกลม พวกเขาต่างรอการเปิดโฉมหน้าของสาวผมเปียภายใต้หมวกปีกกว้างที่ปกปิดใบหน้า
เอาล่ะ ขอจบแค่นี้ล่ะกันนะ
ใบชาจอดซาเล้งในทันที และเนื่องจากมันเป็นระบบอัตโนทั้งมือและเท้า จึงไม่ต้องเตะขาตั้งลงมายันกับพื้นที่ตอนนี้มีร่องรอยของการดริฟเป็นวงกลม
สองมือจับแฮนด์แน่น กระโดดขึ้นไปยันบนเบาะนั่งและตีลังกาข้ามส่วนกระบะซาเล้งด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
สองเท้าเตะลงที่พื้นไม้อย่างสวัสดิภาพ สองแขนชูตึงทำมุมสี่สิบห้าองศาเหนือศีรษะ
เธอโค้งให้กับผู้ที่กำลังชมการดริฟซาเล้งของเธอพร้อมกับหมวกปีกกว้างที่ถูกดึงออกด้วยมือเล็กข้างขวา มือซ้ายลงกระเป๋ากางเกงยีนส์หยิบใบชาสดออกมา และโยนขึ้นเหนือองศาการโค้ง เพื่อให้พวกเขาได้รู้กันว่าเธอคือคนที่มาจากดอย #ผิดส์
เพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอคือใบชา เพราะฉะนั้นเธอต้องแนะนำตัว
ใบชาเดินโปรยใบชาในมือรอบๆกระบะซาเล้ง ทั้งอีกมือหนึ่งยังคงถือหมวกปีกกว้าง เผื่อจะให้ผู้คนได้เชยชมใบหน้าท่าทางอันงดงามสมกุลสตรี
ใบชาใบสุดท้ายร่วงลงบนกระบะซาเล้ง พร้อมมือขวาที่ยกหมวกขึ้นมาสวมใส่ให้คงเดิม แล้วเดินลงจากซาเล้งออกจากสวนแห่งการไล่ล่าไป
“นี่สิ ถึงจะเป็นการจบที่สวยงาม”
ใบชาเอ่ยเบาๆพร้อมกับทิ้งซาเล้งของตนเอาไว้ที่นั่นกับกระบะที่ถูกโปรยด้วยใบชาเป็นคำว่า
“ใบชา”
ทิ้งไว้เพียงชื่อและความแปลก เพื่อให้ผู้คนที่พบเห็นต่างค้นคว้า สอบถาม และจดจำ
ความคิดเห็น