คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : บทที่ 8 พลทหารยาปา [8]
เมื่อกลับเข้ามาหญิงสาวก็ทรุดตัวลงนั่งข้างกองผ้าที่ทอค้างเอาไว้
ท่าทางอิดโรยทำให้นางห้ามรีน่าซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ กันอดไม่ได้ที่จะกระแหนะกระแหน
“ทำตัวเรื่องมาก เรียกร้องความสนใจอีกสินะ”
เชรีได้ยิน
แต่เลือกที่จะไม่โต้เถียง นางดูออกว่านางห้ามรีน่าไม่ชอบหน้าตน
แต่หากถกเถียงกันไปคงไม่จบสิ้น รังแต่จะต่อความยาวสาวความยืด ความบาดหมางคงทบทวี
“น่าหมั่นไส้ เพิ่งมาอยู่แท้ๆ
ก็ก่อเรื่องตลอด ชอบแอบไปนั่งเงียบๆ คนเดียว รอให้นางห้ามพี่เลี้ยงไปตาม บางทีก็ให้หัวหน้านางห้ามต้องคอยซักถามอย่างเป็นห่วง
เอ...แบบนี้นี่เรียกว่าอะไรนะฮวนนา”
นางห้ามรีน่าหันไปถามเพื่อนสนิทที่อายุน้อยกว่า คอยเป็นลูกไล่ให้ตนอยู่เสมอ
“แล้วเรียกว่าอะไรล่ะรีน่า” นางห้ามฮวนนาคนซื่อไม่รับมุก
ทั้งยังทวนถามด้วยความสงสัย ทำเอานางห้ามรีน่าอ้าปากค้าง
ถึงกับไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว
“เอ๊ะ!
เจ้านี่ไม่ได้ความเลย” นางห้ามรีน่าสะบัดเสียงอย่างไม่พอใจ
หันกลับมาหมายจะกระแหนะกระแหนเชรีเพราะหมั่นไส้ในความสวย
และรู้สึกไม่ถูกชะตาอย่างไม่มีเหตุผล ทว่าเชรีกลับหอบผ้าไปนั่งอีกมุมเสียแล้ว
“ยโสนักนะ!”
นางห้ามรีน่าเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรงอย่างขัดใจ
เชรีได้ยินเสียงด่ามาจากไกลๆ
แต่ก็เลือกทำเป็นไม่ได้ยิน สถานที่ซึ่งมีผู้หญิงมากมายอยู่รวมกันนั้น
ค่อนข้างใช้ชีวิตลำบาก นั่นเพราะพวกนางมักชอบจับกลุ่มนินทาคนอื่น
บ้างก็ทะเลาะตบตีกันเอง หรือพูดจากระทบกระแทกอย่างกรณีนางห้ามรีน่า
ที่ประกาศตัวชัดว่าไม่ชอบนางตั้งแต่วันแรกที่นางมาอยู่ที่นี่
อาจเป็นเพราะวันแรกที่เชรีเข้ามาเป็นนางห้าม
นางเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายจะกลับบ้านท่าเดียว เมื่อสิ้นฤทธิ์ก็เป็นลมล้มพับ
เดือดร้อนนางห้ามพี่เลี้ยงคนอื่นๆ ต้องวิ่งวุ่นดูแลเชรีเพียงคนเดียว
ดังนั้นคนอื่นๆ ซึ่งเข้ามาเป็นนางห้ามพร้อมกับนางจึงไม่ได้รับความสนใจ
นางห้ามรีน่าซึ่งเป็นนางห้ามพี่เลี้ยงดูแลนางห้ามอีกกลุ่มหนึ่งจึงไม่ใคร่ชอบใจนัก
เพราะคิดว่าเชรีทำทั้งหมดเพื่อเรียกร้องความสนใจ
อีกมุมหนึ่ง...แสงจันทร์สาดกระทบร่างหนาที่นอนเอกเขนกอยู่บนพื้น
ข้างกายมีไหสุราวางระเกะระกะ องครักษ์วาคัคเมามายไม่ได้สติ
นอนกลิ้งเกลือกไปมารำพึงรำพันไม่ต่างจากคนอกหักรักคุด มันจะต่างอะไรเล่า ก็ในเมื่อความรักของเขาไม่มีวันสมหวัง
รักครั้งแรกจบลงด้วยการพลัดพราก ราวกับโชคชะตาต้องการกลั่นแกล้ง
ช่างน่าขันนัก!
เมื่อริลองรักก็ต้องพบกับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
“เชรี เชรี ยอดรักของข้า
เจ้าได้ยินเสียงข้าหรือไม่” ชายหนุ่มตะโกนโหวกเหวกจนนายทหารที่นอนอยู่ห้องข้างๆ
กันต้องออกมาดู
“ท่านวาคัค เมาอีกแล้ว เมาได้ทุกเย็นสิน่า”
นายทหารส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
ด้วยไม่รู้ว่าองครักษ์หนุ่มมีเรื่องเสียใจอะไรจึงได้เมามายแทบทุกวัน
ตกเย็นย่ำค่ำก็จะเห็นเขาร่ำสุราจนผล็อยหลับไป เมื่อตื่นมาตอนเช้าเขาก็ทำงาน
หัวเราะร่าเริงราวกับไม่มีเรื่องทุกข์ร้อนใจ
องครักษ์หนุ่มไม่ยอมปรับทุกข์กับเพื่อนทหารคนไหน
จึงไม่มีใครล่วงรู้ถึงปัญหาของเขา รู้แต่เพียงว่าคงเป็นเรื่องผู้หญิง
เพราะเมื่อเมาได้ที่เมื่อไหร่ ก็จะได้ยินเขาร่ำร้องถึงผู้หญิงที่ชื่อ ‘เชรี’
“มันเจ็บ! ไม่มีใครเข้าใจข้าหรอก
ไม่มีเลยสักคน” วาคัคโวยวายเสียงดังกว่าเดิม ยาบารีเกือบจะผล็อยหลับอยู่แล้ว
เมื่อได้ยินเสียงดังก็สะดุ้งตื่น เงี่ยหูฟังก็จับใจความได้ทันที
“ท่านวาคัค ข้าจะต้องช่วยท่านกับเชรีให้ได้”
หญิงสาวหมายมั่นก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามาตลอดทั้งวันทำให้เธอหลับไปในที่สุด
|
|
|
|
|
|
ความคิดเห็น