ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียเก็บพรหมจรรย์ Reup 2018 [หนังสือวางจำหน่ายร้านนายอินทร์]

    ลำดับตอนที่ #55 : ตอนที่ 13 บอบช้ำ 13-4

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.91K
      32
      28 ต.ค. 61



    ดวงตาคมกริบไล่สายตามามองใบหน้านวลที่ตื่นตระหนก จนถึงกลีบปากแดงสดก็ทำใจเขากระตุกไปจังหวะหนึ่ง เพราะเคยลิ้มลองมาแล้วว่ามันหอมหวานเพียงใด

    อย่าเดินหนีทั้งที่ฉันยังพูดไม่จบ ฉันไม่ชอบ!” เสียงห้าวคำรามลอดไรฟันหน้านิ่วด้วยโทสะ พลางยกมือหนามาบีบคางเรียวแน่นจนใบหน้าหวานเหยเก

    เธอกล้าดียังไงถึงเถียงฉันฉอดๆ!”

    พี่เจมส์ปล่อยก่อนเถอะค่ะ นี่มันในบ้านนะ

    พลอยน้ำเพชรบอกเสียงอู้อี้ด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะวันนี้ต้องตื่นมาตั้งแต่ตีสี่เพื่อทำอาหารให้เขา และยังต้องเตรียมของให้คุณหญิงใส่บาตรตอนเช้า มิหนำซ้ำอาการป่วยของตัวเองก็ยังไม่หายขาดทำให้เธอยังมีความอ่อนเพลียอยู่บ้าง

    ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกมึนคล้ายจะเป็นลมจึงพยายามดิ้นออกจากมือที่เหมือนปลอกเหล็ก แต่ก็ถูกเขาจับล็อกเอาไว้แน่น วินาทีนี้เธอไม่ได้กลัวเขา แต่กลัวคุณหญิงวราภากับคนในบ้านจะแห่กันมาเห็นมากกว่า

    ฉันนอนด้วยครั้งเดียว ทั้งยังให้เงินใช้เยอะแยะ เธอเลยคิดจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ!”

    พลอยไม่เคยคิดแบบนั้นหรอกค่ะ ขอร้องปล่อยพลอยก่อนนะคะ

    เธอบอกเสียงเบาหวิว สมองเริ่มขาวโพลนเหมือนมองอะไรไม่ค่อยเห็น แต่เห็นเพียงดวงตาดุดันของจิรายุทธที่มองมาอย่างโกรธเคือง ทำให้เธอหนาวสะท้านไปทั้งกาย

    เรื่องความเสแสร้ง ฉันต้องยกให้เธอที่หนึ่ง

    จิรายุทธยิ้มเยาะมุมปาก พลางมองคนในอ้อมแขน ที่เจ้าหล่อนตีหน้าเศร้าโศกได้แนบเนียน จนเขาเกือบหลงเชื่อไปหลายรอบ เมื่อก่อนเขาอาจจะเคยใจอ่อน เพราะตอนนั้นพลอยน้ำเพชรยังเป็นเพียงแค่เด็กไร้เดียงสา แต่ตอนนี้หญิงสาวกร้านโลกเกินกว่าที่เขาจะมาเอ็นดู นี่ถ้าคืนนั้นเขาไม่ได้นอนกับเธอ อีกไม่นานก็คงเป็นพีรพลที่ได้สิทธิ์ไม่ช้าก็เร็ว และดูเจ้าหล่อนคงอยากเสนอตัวให้หมอนั่นเต็มที่

    พลอยไม่เข้าใจว่าพี่เจมส์เป็นอะไร ถึงได้จงเกลียดจงชังพลอยนัก พลอยไปทำอะไรให้คะเธอถามเสียงเครือ พยายามกลั้นสะอื้นเอาไว้สุดกำลัง

    เธอทำให้ฉันเป็นบ้ามานานหลายปี โดนแบบนี้มันก็สาสมกันดีแล้ว!”

    จิรายุทธคำรามด้วยความโมโห

    พี่เจมส์...หมายความว่ายังไง

    ทำไมต้องเข้ามาอยู่ในหัวสมองฉันอยู่เรื่อย!”

    เสียงห้าวคำรามลั่น จนเธอกลัวเหลือเกินว่าคนในบ้านจะแห่กันมาตรงนี้ และคำพูดของเขาก็ทำให้เธอสับสนมึนงงไปหมด แต่ตอนนี้หญิงสาวปวดหัวจี๊ดเกินกว่าจะคิดอะไร นอกจากขอให้เขาปล่อยเธอไปเสียที

    พะ...พลอยจะไม่ไหวแล้วนะคะ

    หึ! เธอคงคิดจะใช้วิธีนี้หลอกจับไอ้พลสิท่า แต่เสียใจด้วยนะที่ดันมาเสร็จฉันก่อน และฉันก็ไม่ได้โง่แบบไอ้พล

    พลอยรู้สึกเพลียๆ

    สำออยขึ้นมาอีกแล้ว จะเป็นลมอีกหรือไงจิรายุทธกัดฟันพูด พลางหัวเราะในลำคอ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขาให้เงินแทนที่เธอจะรับไปดีๆ แต่ดันไปแอบใช้ลับหลัง แล้วต่อหน้ากลับด่าเขาสาดเสียเทเสีย ทำเป็นปาเช็คทิ้งราวกับคนรักศักดิ์ศรีนักหนา

    มือใหญ่บีบท่อนแขนบอบบางด้วยความแรง โดยไม่สนใจว่าคนตัวเล็กที่ดูอ่อนแอจะแหลกละเอียดไหม ผิวขาวตรงจุดนั้นเริ่มขึ้นรอยแดง ก่อนมือใหญ่จะกระชากร่างอรชรเข้ามาหาโดยไม่สนใจว่าจะเป็นกลางบ้านตัวเอง  

    พวกโสเภณีในซ่อง ยังมารยาไม่เก่งขนาดนี้เลยแม่คุณ!”

    พูดจบริมฝีปากหยักลึกก็ประกบจูบกลีบปากอิ่มสวยด้วยความรุนแรง บดเบียดความนุ่มละมุนที่กำลังสั่นระริกอย่างเอาแต่ใจ พลางขบเม้มบดคลึงจนคนที่เอาแต่เบี่ยงหน้าหลบไม่อาจต่อกรได้ เขาทำราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว จนเรี่ยวแรงน้อยนิดที่แทบควบคุมตัวเองได้ยากอยู่แล้วของพลอยน้ำเพชรแทบเหือดหายไปในทันที

    ร่างอรชรเกือบจะเซล้ม ยังดีที่มือใหญ่โอบประคองเอาไว้ เขาดูดซับความหวานจากริมฝีปากสาวด้วยความโหยหาเสียสติ สอดลิ้นไปรุกรานลิ้มรสอย่างหิวกระหายราวกับคนอดอยากมานาน อาการต่อต้านของเธอแทบพังทลายลง เหลือเพียงความซาบซ่านอ่อนไหวจนหลุดปล่อยเสียงครวญครางออกมา

    อื้อ...

    พลอย...หลบหน้าฉันทำไม

    พี่เจมส์...พะ...พอเถอะค่ะ...

    เธอคงไม่รู้ว่าฉันต้องการเธอมากขนาดไหน จิรายุทธกลัวเธอจะขาดใจไปเสียก่อน จึงลดความกระด้างลง ผละจูบออกด้วยความใจเย็น ก่อนดึงร่างอรชรเข้าหาตัวแล้วกอดรัดเอาไว้แน่นราวกับจะสิงร่างอีกฝ่ายอยู่แล้ว

    อยากได้มากกว่าสี่แสนห้าแสน ฉันก็ให้ได้

    “…”

    ทำไมไม่มาขอฉันตรงๆ ฮึ

    เสียงห้าวกระเส่าตามอารมณ์ล้ำลึก พลางบดเบียดกายแกร่งกำยำแบบผู้ชาย เข้าหาความอวบอิ่มอ่อนนุ่มที่ทำให้เขาแทบคลั่งและเกิดความต้องการจนเริ่มปวดเกร็งขึ้นอีกครั้ง อยากให้เธอได้รู้สึกถึงตัวตนของเขาว่าตื่นตัวมากแค่ไหน

    ถ้าตรงนี้ไม่ใช่ที่ห้องรับประทานอาหารกลางบ้าน แล้วเธอยังต้องออกไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแต่เช้า เขาคงกระชากเสื้อผ้าเธอออกให้หมดแล้วจัดการแม่ตัวดีช่างยั่วเสียตรงนี้เลย

    อื้อ...พลอยขอร้อง...

    อีกนิดนะ ฉันขอกอดเธอให้นานกว่านี้ ชายหนุ่มกระซิบ ก่อนเคลื่อนใบหน้าผละลงไปซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องพลางขบกัดแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยวราวกับต้องการลงโทษตีตราเป็นเจ้าของ ขณะปลายจมูกโด่งกดไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่มสูดดมความหอมกรุ่นไม่หยุด แต่ในนาทีต่อมา หญิงสาวไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดเสียวซ่านนั้นแม้แต่น้อย เพราะไม่ถึงเสี้ยวนาทีพลอยน้ำเพชรก็สติดับวูบลงด้วยอาการอ่อนเพลีย

    +----------+

     

     มาอัปต่อแล้วค่ะ ฝากกดแอดแฟน 

    และกดถูกแฟนเพจไว้ด้วย
    เพื่อจะได้ติดตามนิยายทุกเรื่อง
    ได้แบบไม่พลาดข่าวสาร

     


    สั่งซื้อหนังสือทำมือเรื่องอื่นๆทางแฟนเพจ



    E-book ทุกเว็บ

    MEB คลิก!!! Get it now

    ดอกโบตั๋นสีขาว
    “เราอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงเหรอคะ” เธอถามเสียงสะอื้นเหมือนใกล้จะขาดใจ อยากให้เรื่องนี้คือเรื่องโกหกที่จิรายุทธแต่งเรื่องขึ้นมามากกว่า “ถ้าเธอยอมเอ...




    ookbee




    ไม่มีข้อความกำกับภาพอัตโนมัติ

     

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×