คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Lies..โกหก!! : Four
LIES…
Part 4 : Lies โห!!
แสไฟที่ส่อสว่าามสอ้าถนนสะท้อนเาเ็สาวร่าบอบบาทว่าเ็ี่ในุยูนิฟอร์มนัเรียนประำมยอมุนไฮสูล้าวาไปามฟุบาธแบๆพลาำโทรศัพท์ในมือแน่นอย่าไม่สนใผู้นที่เินสวนทาไปมาเลยสันิ หลายรั้ที่ไหล่เล็ระแทับนที่เินสวนันแ่ฮยอนอา็ไม่แม้แ่ิะล่าวำอโทษหรือแยแสวามเ็บที่แล่นึ้นมาาม้นแนแม้แ่น้อย
าเรียวมุ่สู่ป้ายรถเมล์ึ่นัันไว้ับใรนหนึ่้วยิใที่สับสน ใบหน้าสวยเรียบึ วาลม้อนิ่ับ้อวามโทรศัพท์ที่านยอลส่เ้ามา หัวสมอรุ่นิหาำอบให้ับสิ่ที่้าาในใ
พี่ริสิอะไรอยู่? านยอลิอะไรอยู่? พวเาำลัเล่นลอะไรับแบฮยอน...
ปมิ้วมวเ้าหาันแน่น พยายามปะิปะ่อเรื่อราวที่พบเอ สิ่ที่านยอลทำลับัแย้ับำพูอพี่ริสโยสิ้นเิ
แล้ั้นหรือ?
…สัาาอัวเอ สิ่ที่วาเห็น และำพูที่ไ้ยิน ทุอย่าัแย้ันอย่าน่าหวั่นใ ฮยอนอาวระเื่อีหรือเปล่า?
นทุนยอมทำทุอย่า็เพื่อหัวใอัวเอ แล้วใรันแน่ที่ำลัหลอลวนอื่น! หลอลวแม้ระทั่หัวใอัวเอ...
สายลมอ่อนๆพัผ่านใบหน้านวลผ่อราวับะย้ำเือนวามทรำในอีที่เริ่มเลือนราให้ัเนยิ่ึ้น เมฟ้าที่มืรึ้มอยู่แล้วเริ่มำทะมึนล้ายับว่าฝนเม็ให่ำลัะระหน่ำลมาอีในไม่้า ฮยอนอาสูลมหายใเ้าปอยาว
หยาฝนไม่สามารถะล้าร่อยรอยน้ำาในอีไ้เลยสันิ
อีที่ทุนยัำฝัใ ทว่าแบฮยอนลับลืมทุอย่าไปหมแล้ว บาทีนี่อาะไม่ใ่วามริ...แบฮยอนไม่ไ้ใส่ใำอะไรั้แ่ทีแร! แบฮยอนำแ่พี่ริสเพียนเียวเท่านั้น...
ำแม้ระทั่ว่าานยอลในวันนั้น...ือพี่ริส! วามประทับใเล็ๆ่อัวเป็นวามื่นมแล้ว่อยๆพันามาเป็นวามอบ...แบฮยอนไม่รู้ัวเลยว่าำลัทำให้ใรหลายนเ็บปวอย่าแสนสาหัส รวมถึัวเธอ้วย!
ฮยอนอาเม้มริมฝีปา...เธอเื่อใานยอลมาที่สุ แ่เธอ็ะไม่มีวันทรยศแบฮยอน้วยเ่นัน ในะที่พี่ริสเอ็่วยเธอไว้หลายรั้เหลือเิน
านยอลและพี่ริส...พวเาสอนมีหัวใไว้เพื่อันและันริหรือ? แล้วานยอลทำแบบนี้เพื่อใรัน...พี่ริสหรือใรันแน่ !
เบื้อลึที่มาว่าแบฮยอน
บาทีฮยอนอาอาเาผิทั้หม!
าบสุท้ายอารเรียนารสอนวันนี้มีเสียเอะอะวิวาทอนัเรียนลุ่มหนึ่ัอยู่ท่ามลาสายฝนและสายาอนัเรียนที่้อ ฮยอนอานั่ไว่ห้าอยู่บนห้อเรียน้อมอลมา้วยท่าทีสบายๆ เธอไม่ไ้รู้สึทุ์ร้อนที่รู้ว่าเพื่อนสนิทัวีมีเรื่อ ลับันมันรวร้าวบาๆที่หัวใเสียมาว่า...
แบฮยอน...เพื่อนสนิท
ทว่าับานยอล...ฮยอนอาสนิทว่า
วาลมสบเ้าับวาุนมยอนอย่ารู้ัน เธอยยิ้มเล็ๆับท่าทาที่พยายามอวีอุนมยอน หมอนั่นลัวแ่ไหนับารที่มาหาเรื่อแบฮยอน่อหน้าริสเธอรู้ี เธอแทบะลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อมอเห็นำปั้นที่สั่นระรินั่น แ่าาแบฮยอนโยสิ้นเิ ทั้ที่ฝ่ายร้ามมาันหนแท้ๆแ่แบฮยอนลับไร้ึ่วามหวาลัวใๆ
เหมือนานยอลไม่มีผิ...
ฮยอนอาส่สัาบอุนมยอนเป็นเิว่าริสำลัมออยู่ ริมฝีปาสีแอุนมยอนเม้มแน่น เธอมอออโยไม่้อพูาให้มาวามเลยว่าหัวใุนมยอนำลัเ้นแรแ่ไหน
...ุนมยอนลัวริสับใ
หาแ่วามโรธมีมาว่า ล้ายับว่าแบฮยอนะพูอะไรที่มันสะิใุนมยอนเ้า หมอนั่นถึไ้้าำปั้นึ้นแล้วัมันลมาที่ใบหน้าเรียว าทีท่าสบฮยอนอาแทบนั่ไม่ิที่ หัวใระุวูบ้วยวามระหน มันออนออบเำสั่อใรบาน แ่็โีที่ไม่โน...
ทุอย่าำเนินไปเรื่อยามที่เาไร่รอและาหวัไว้ ราบระทั่ริสวิ่ลมา่วยแบฮยอน... เป็นอันว่าหน้าที่อเราในวันนี้สิ้นสุ แ่นั่นไม่ใ่ับฮยอนอา...
ราวั่วโมรึ่หลัาเลิเรียน ฮยอนอานั่รอแบฮยอนที่หายเ้าไปในห้อน้ำโยมีพี่ริสามเ้าไปแบบเียบๆ แ่แบฮยอนลับวิ่ออมา้วยท่าทาแปลๆแล้ว็ับรถออไปเลย และเธอเอ็ไม่ิะเรียไว้อยู่แล้ว...
ฮยอนอาผ่อนลมหายใออมานิหน่อย เธอเ็บอเ้าระเป๋าเรียมัวะลับบ้าน แ่พี่ริสลับเินเร็วๆเ้ามาหาเธอ้วยสีหน้าว่าเปล่าทว่าน้ำเสียูร้อนรน ลีบปาเอ่ยสั่เรียบๆ แ่ลับเรียให้ิ้วอเธอมวไ้เป็นอย่าี
“พาันไปหาแบฮยอนหน่อย”
ฮยอนอาิในวินาทีนั้นว่า เธอะรู้หรือว่าแบฮยอนไปไหน เพื่อนัวีวิ่ผ่านหน้าเธอไปแบบไม่มอเหลียวหลั้วย้ำ ...เธอเยหน้ามอรุ่นพี่ที่วบำแหน่ประธานนัเรียนแห่มยอมุน่อนะถามลับ
“มีเรื่ออะไรเหรอ?”
“ันแ่อยาเอ” ำอบสั้นหาวามหมายอมันัินหัวใอย่า้าๆและเยือเย็น ฮยอนอานึห่วเพื่อนอีนับใ เวลานี้พี่ริสวระไปรับานยอลลับบ้านมาว่าไปเอแบฮยอนถึะถู...
ฮยอนอาั่ในิหนึ่่อนะอบลและพาพี่ริสไปที่ที่แบฮยอนมัะไปเวลาทะเลาะับพ่อ ที่ที่พี่ริสและานยอลไม่ไ้ไป้วยันมานานเหลือเิน
ใ่...แ่านยอลไปที่นั่นนเียวลอ!
บาทีนี่อาะเป็นสิ่ที่านยอลปรารถนาในใ แ่ลึลไปว่านั้น...านยอลิอะไรอยู่? วาแผนสร้าวามเ็บปวให้หัวใัวเอเพื่อแลับอะไรบาอย่าที่สำัว่าีวิั้นหรือ?!?
ปี๊ ปี๊ !!!!!
เสียบีบแรรถระั้นิา้านหลัเรียสิฮยอนอาลับาภวั์ เ็สาวสะุ้เล็น้อยวามหุหิแล่นึ้นมาภายในใ ฮยอนอาั้ท่าะหันไป่าทว่าลับถอนหายใออมาแทนเมื่อเห็นนในรถหมุนระลแล้วเรียเธอึ้นไป
ฮยอนอาเปิประูรถ่อนะทิ้ัวลนั่้าๆนับพร้อมับที่านยอลออรถแล่นสู่ถนนว้า
“เป็นยัไบ้า” ำทัทายแรมาพร้อมับำถามที่ยิทะลุหัวใเธอ มันัเนหาแ่แผ่วเบาเสียนแทบไม่ไ้ยิน
ทั้ที่รู้อยู่แ่ใยัะถามให้ำอบมันอย้ำหัวใัวเออีทำไม
“ใเย็นเถอะานยอล” ฮยอนอาเลือที่ะไม่อบำถาม เธอปลอบเพื่อนสนิทนเียวที่เธอรัมาที่สุและพร้อมะ่วยเหลือทุอย่า
ฮยอนอาอาะเป็นเพื่อนสนิทนเียวอแบฮยอน หาแ่านยอลือเพื่อนสนิทนเียวอเธอ ถ้าสถานาร์มันบีบบัับให้ฮยอนอา้อเลือแล้ว...ถึอย่าไรเสีย แบฮยอน็ทำให้านยอลเ็บปวเินว่าที่เธอะเปิใรับไ้
“ันมอเาไม่ออ...เาบอว่าแล้” เ็สาวพูามวามิ เธอมอพี่ริสไม่ออริๆ ผู้ายที่ไม่ยอมแสวามรู้สึใๆออมาให้ใรเห็น่ายๆ แล้วที่แสออมาให้แบฮยอนเห็นนั้น...แล้ั้นหรือ?
“ะพิสูน์ไ้ยัไว่าเาแล้อย่าที่พู” น้ำเสียอานยอลฟัแห้แล้แ่แฝวามหวัไว้ลึๆ
“ันมีวิธี” ฮยอนอาพู้วยน้ำเสียมั่นใเ็มเปี่ยม
“แบฮยอนไว้ใเธอมามั้ย?” ฮยอนอาเม้มปา ำถามธรรมาแ่หาบาลึเ้าไปในใเธอ ึ่แน่นอนอยู่แล้วว่าแบฮยอนไว้ใเธอมา มาว่าพ่อแท้ๆอัวเอะอี
วามรู้สึผิที่มี่อแบฮยอนท่วมท้น
“็บันมาสอปีแบฮยอนมีันเป็นเพื่อนสนิทนเียว” ฮยอนอาหลับาล้าๆะพู เธอวามรู้สึบาอย่าไว้ภายในใ แบฮยอน...ันอโทษ
“แล้วันล่ะไว้ใเธอไ้รึเปล่า?” เ็สาวถึับสะอึเมื่อไ้ยินประโยอร่าสู ฮยอนอาเยหน้าสบาานยอล่อนะอบ
“นั่น็แล้วแ่นายนะานยอล ถ้าิว่าห้าปีมันไม่มีวามหมาย” วามสนิทในวันวานายัึ้นมาในวามทรำ แววาอานยอลมีประายริรอึ้นมาวูบหนึ่่อนะหายไปเมื่อร่าสูระพริบาแล้วล่าว่อ
“เหรอ? น่าแปลันแทบไม่รู้อะไรเี่ยวับเธอเลย” รอยยิ้มเล็ๆปราที่มุมปา ล้ายับว่าเ้าัวพูทีเล่นทีริ ฮยอนอามอออไปนอระรถ วามิเลื่อนลอยไปามสายลม
ถ้านายรู้ นายอาะ็อไปเลย็ไ้นะานยอล...
“นายอยารู้เรื่ออันหรือแบฮยอนันแน่” ฮยอนอาวลับเ้าประเ็นเ่าทั้ที่ในใอย่าเลี่ยออไปให้ไล แบฮยอนเื่อใเธอมา แ่เธอำลัะเปิเผยเรื่อที่เพื่อนสนิทเธอไม่อยาบอใร
“เธอรู้ทุอย่าริหรือเปล่า” านยอลถามเพื่อวามแน่ใ
“อาะมาว่านาย้วย้ำ ยัไัน็นใล้ิ”
“แบฮยอนเยมีอะไรับผู้หิหรือเปล่า?” เสียทุ้มสะท้านเล็น้อย
“อึ...” ฮยอนอาะัไปนิหนึ่ าไม่ถึว่าานยอละอยารู้เรื่อพวนี้
“หึ ไม่รู้เหรอ?”
“เปล่า ันะถามว่าผู้หินไหนล่ะ?” ริมฝีปาอิ่มเหยียยิ้มออมา ลบเลื่อนทุวามรู้สึที่อยู่ภายในใ เ็บ่อนมันไว้ มันให้ำิ่สู้้นบึ้อหัวใ
“แบฮยอนบอยู่ี่น”
“หมอนั่นบไปเรื่อยๆมาว่า” ฮยอนอาอบามวามริ...แ่ไม่ใ่ทั้หม
“...” านยอลเียบไปล้ายำลัั่ใอะไรบาอย่า
“ิอะไรอยู่?”
“เาสิ”
“เพราะันรู้ันาย ันเลยเาว่านายอบแบฮยอน”
“ั้นเหรอ?” รอยยิ้มอานยอลเือาวามมื่น ทว่าน้ำเสียเรียบนิ่
“อืม ั้น”
“…”
“แล้วทำไมนายถึอยาให้พี่ริสอบแบฮยอนริๆ โริเหรอ? อบวามเ็บปว…”
“ไม่หรอ มันะบแล้ว” วามเ็บปวายัผ่านน้ำเสีย
“แน่ใมามั้ย?” ฮยอนอาเหยียยิ้มออมา มันเป็นรอยยิ้มที่เาไม่ออสันิว่ามีวามหมายว่าอะไร
“ยิ้มแบบนี้หมายวามว่าไ”
“ันเื่อว่าพี่ริสะไม่มีทารัแบฮยอนริๆ”
“เหุผลอเธอือันเหรอ?”
“ใ่ เพราะนาย...านยอล”
“เี๋ยวัน็เลิับเาแล้ว” ำอบ่อน้ามั่นทว่าเศร้าสล านยอลถอนใ ในเมื่อเินหน้าแล้วะถอยหลั็ใ่ที่ เา้อไปให้ถึเป้าหมายที่ั้ใไว้
“หึ พูอย่าับ่าย เาะยอมเลิับนายเหรอ?”
“ไม่นานหวั่นไหวับแบฮยอน” วามรวร้าวแล่นไปทั้หัวใยามเอื้อนเอ่ยประโย
“อีไม่ี่เือนะมีานที่โรเรียน นายมาสิ”
“านอะไร”
“เสียัวล่ะมั้!”
วามเปลี่ยนแปลรั้ให่ำลัะเริ่ม้นึ้น และนั่นอาหมายถึารสูเสียึ่วามสุอพวเาทั้หม...!
80 Pre Update
……….………………Lies……………………..
Talk
อโทษริๆ่ะที่อฟินานมา วามริอนนี้แ่ไว้นานแล้ว
แ่หาโอาสเอามาลไม่ไ้สัที พอล็ลไม่รบอี 5555
ริสแบะโผล่ใน 20 เปอร์สุท้าย อนนี้ฮยอนอาับานยอลมาเ็มมา
แ่่อไปอาไม่โผล่อีแล้ว...เรื่อนี้่อน้าับ้อน
เ้ารัเรื่อนี้มา ไม่ทิ้แน่นอน่ะ แ่หลายเือนมานี้ยุ่มาริๆ
สรีมันในแท็ #ฟิLies ่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น