คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : FRIEND 3 : ผมคิดว่าผมรักเค้า
เอาละครับ ตอนนี้ผมก็ คุยกับ คุณคยองซูมาได้สักพักละ
ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ผมเป็นอะไร ผมรู้สึกมีความสุขในทุกครั้งที่คุยกับเค้านะครับ
มีความสุขที่ได้เห็นเค้ายิ้ม เค้าหัวเราะ
มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆเค้า
มีความสุข ในทุกๆวันที่มาโรงเรียน เพื่อจะได้มาเจอเค้า
ผมกำลัง ชอบ เค้าใช่มั้ยครับ การแอบชอบมันเป็นแบบนี้เองหรอ คนที่ไม่เคยรักใครอย่างผม คิมจงอิน กำลัง แอบชอบ คน ที่ชื่อ คยองซู งั้นหรอ ……….
ทำไงดีละครับ ผมควรจะทำยังไง ดี
ผมควรจะบอกเค้าใช่มั้ยครับ
“ คยองซู เราชอบเธอ ”
ผมก็ได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆเท่านั้น ละครับ ขืนถ้าบอกไป เค้าไม่ชอบผมจะทำไง เค้าคงจะเกลียดผม ไปเลย หรืออาจจะไม่คุยกับผมเลย ถ้าเป็นอย่างงั้น ผมคงทนไม่ได้อะครับ
คยองซู นะเป็นคนหน้าตาดี นิสัยน่ารัก เข้ากับคนง่าย คนชอบเค้าเยอะมากครับ
ผมอาจจะชอบหรือหลงรัก เค้า มากกว่านี้ ถ้าเพื่อนผม ไอเลย์ มันก็ชอบดีโอ อยู่ ผมเลยถอยดีกว่าครับ ในเมื่อเพื่อนผมชอบ ผมก็จะช่วย
พระเอกโครตๆ อะ 555555
“ไอกัมจง วันนี้ คยองซูเล่นมุขเสี่ยวใส่เราด้วย เค้าต้องชอบเราแน่ๆ ฮิฮิ” ไอ้นี่ ยิ้มหน้าบานเชียวนะ -_- รู้มั้ย หึง ผมก็ชอบเค้า แต่ไม่เคยบอกให้ใครรู้
“อ้อหรอ อื้ม ดีใจด้วย ขอให้เค้าชอบมึงเหมือนที่มึงชอบเค้า ก็แล้วกัน” ผมตอบแบบไม่ค่อยพอใจไปให้มัน
“โด่ววว จงอิน อิจฉาละสิที่เรามีความรักอะ 5555 ไว้แกรักใครสักคนแกจะรู้ว่ามันมีความสุขมากกกกกกกกก โว้ยยยยยย มีความสุขเว้ยยยยยย >O<” เอิ่ม -_- ไอ้เลย์ถ้าแกพูดมากกว่า นี้ผมต่อยมันนน
“จงอินสวัสดี ^[+++]^” ผมหันไปตามเสีย แล้วก็พบว่า คนที่ทักผม ไม่ใช่ใครแต่เป็น คยองซู คนที่ พวกผมกำลังพูดถึง อยู่นั่นเอง อายุยืนจริงนะยะหล่อนน~ -__-+
“อืม……….” ผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้วนี่ครับ ก็คนที่ชอบ คยองซู นั่งอยู่ข้างผมนี่นะ ผมควรจะตัดใจจาก เค้าจากคยองซูใช่มั้ยครับ ผมควรหลีกทางให้เพื่อนผม ในเมื่อมันชอบผมก็จะช่วย ช่วยให้มันสมหวัง คยองซูเองตอนนี้ก็ไม่มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วยนี่ เฮ้อออออ~
“จงอิน เป็นไรอะ ง่วงหรอดูซึมๆ ตื่นๆๆๆๆ !!!” คยองซูพูดพร้อมกับ เอามือ ยีๆหัวผมครับ -__- ก่อนจะตบหน้าผมเป็นการหยอกๆ แต่ เจ็บชิบนี่แน่ใจนะว่าหยอกเนี่ย
“เห้ยยย เจ็บ -*- ” ผมพูดพร้อมลุกขึ้นยืน กระชากคอเสื้อ คยองซู ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนปลายจมูกเราชนกัน
“จ จงอิน ปล่อยเราได้แล้ว (.////.)”
คยองซู เขินอย่างเห็นได้ชัดครับ หน้าเค้าแดงก่อนที่จะ ค่อยหันหน้าหนีผม
“ฮะๆ ไม่แกล้งเราต่อ แล้วหรอ -___,-+” ผมพูด แล้วก็ ปล่อยคยองซูให้เป็นอิสระ ก่อนจะเดินมานั่งที่ตัวเองแล้วก็
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ฟุบหน้าลง กับโต๊ะ ก็คนมันง่วงนี่หว่า -__-
D.O PART
คนบ้า ทำอะไรก็ไม่รู้ เขินจะแย่ บอกตามตรงหัวใจผมเต้นแรงมากตอนนที่จงอิน ค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราติดกัน -////-
จงอินจะได้ยินเสียงหัวใจผมหรือเปล่านะ
“คยองซู นายจะยืนตรงนั้นอีกนานมั้ย” จงอินที่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา คุยกับผม ก็แหงละครับ จงอินทำผมยืนค้าง ทำไรต่อไม่ถูก
“อะเอ่อ ไม่ๆ แหะ ๆ ” แล้วผมก็เดินไปนั่ง ที่โต๊ะตัว เอง
คือที่จงอินเรียกผมเพราะ ผมนั่งข้างจงอิน แล้วผมดันไปวางของที่โต๊ะเค้าเลยทำให้เค้านอนหลับไม่สะดวก -__-
“จงอิน…” ผมทนไม่ได้แล้วครับ ก็ความรู้สึกนี้ สิ่งที่จงอินทำกับผม แต่ละอย่าง มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ครับ ว่าเค้าเองก็ชอบผม ผมคิดว่าผมควรจะบอกกับเค้าเลย
“ว่าไง ”
“คือเรา…เราชอ ”
“เราชอบ…คือ ว่า เรา เรา เรา เราชอบจง…”
“โว้ยยยย ไม่นอนละ หิวโว้ยยยยไอเลย์นั่งค้างอยู่นั้นอะ ไอยอลด้วยไปกินข้าวกัน”
ผมไม่พูดดีกว่าครับ เค้าไม่สนใจสิ่งที่ผมกำลังพูดอยู่เลย เฮ้ออ ผมคงต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้สินะ
JONGIN PART
คือ ผม หิวข้าวอะนะ เลยตะโกนออกไปแบบนั้น แบบเดียวนี้เป็นเด็กดีไงหลังจากที่วันแรกผมว่าโรงเรียนสายหลังจากนั้น ผมก็เลยว่าตั่งแต่ไก่โห่ -_- มาช่วยคนงานเปิดประตูโรงเรียนไรเงี้ยยยย ผมเข้าแถวตอน แปด โมงนี่ก็เพิ่ง 7.10 ผมควร จะลงไปกินซะตอนนี้ ขึ้นมาก็พอดีเข้าแถว
ว่าแต่
“เมื่อกี้จะพูดไรนะ โทดๆทีไม่ได้ฟัง ”
“ป เปล่า แค่จะบอกว่า ลงไปกินข้าวข้างล่างฝากซื้อ กระดาษ แข็ง แผ่นนึง ”
“เคๆ เดียวซื้อมาให้ ” โถ่ เราก็นึกว่าจะพูดไร ที่แท้ก็ฝากซื้อกระดาษ สงสัยผมจะคิดไปเองว่าเค้ากำลังจะบอกรักผม 555 ก็แบบเมื่อคืนผมฝันอะนะว่าคยองซูมาบอกรักผม 555
แล้วผมก็เดิน ออกนอกห้องพร้อม ไอ้เลย์ ไอชานยอล แต่ว่าพอผมนึกอะไรออก ผมเลย รีบวิ่งกลับไปที่ห้อง
“เลย์ หยอย พวกแกตรงนี้นะเดียวมา แปป”
“จะไปไหน” หยอย and เลย์ พวกนางพูดพร้อมกัน =__=
“จะไปหาคยองซู”
LAY PART
โอ้โห ในที่สุดก็มี พาร์ท เป็นของตัวเองแล้วครับ 555 ซึ้งงงง T^T
คือแบบ ระหว่างที่ผมกับไอ้กัมจง คุยกันอยู่ ก็มีนางฟ้าตัวน้อยน่ารัก ขวัญใจพี่เลย์เดินเข้ามา ก่อนที่จะ
“จงอินสวัสดี ” คือผมก็ไม่ได้จะขัดอะไรหรอกนะ แต่ -__- คยองซูที่รักจ้า พี่เลย์ก็นั่งอยู่ด้วยทำไมไม่ทัก
แล้วแบบ ในขณะที่ผมกำลัง คิดหา คำหวานที่จะหยอดใส่ คยองซู เพื่อให้เค้าเขินเล่นเอาจริงๆผมเล่นใส่ คยอง คยองไม่เคยเขินเลยแต่จงอินพูดไม่กี่คำหน้าแดงไปถึงใบหู -__-
ผมละกลัวจริงๆว่า คยองซูที่รักของผมจะไปชอบ กัมจง
ระหว่างที่ผมกำลังคิดไรไปเรื่อยเปื่อย พอผม เงยหน้าเท่านั้นละ
แว๊กกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!
ไอ ดำ กัม จง ยืน อยู่ กับคยองซู ที่รักของผมมมมมมมม
คือผมจะไม่อะไรเลยนะ ถ้า มือ ข้างซ้ายมันไม่ได้อยู่ที่เอวคยอง มือข้างขวา เกี่ยวคอเสื้อคยอง แล้วที่สำคัญ หน้า มันนนนนนนนนน ติดกับ คยองงงงง
คยองจะหน้าแดง เขินไอ้กัมจงทำไมเนี่ยยยย T^T ฮือออๆๆๆ
ค้างครับ ผมได้แน่นั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูกสักพักนึงก็ ผมเป็น คยองน้อยๆ กำลังอ้าปาก พงาบๆพูดอะไรกับ จงอิน ก่อนที่ผมจะได้ประโยค
“คือเรา…เราชอ ”
“เราชอบ…คือ ว่า เรา เรา เรา เราชอบจง…”
ชอบ จง จงที่ว่านี่จะพูดว่า จงอินใช่ม้ายยยยยยยยย ไม่น้าาาา แต่ ทว่า !
“โว้ยยยย ไม่นอนละ หิวโว้ยยยยไอเลย์นั่งค้างอยู่นั้นอะ ไอยอลด้วยไปกินข้าวกัน”
ไอ้กัมจงดันพูดแทรกขึ้นมาซะก่อนอะนะ -__- แหม่ เลยไม่รู้เลย คยองน้อยๆชอบ อะไร ไอ้กัมจงงงง
แล้วนี่มันยัง หนีพวกผมกลับไปอีก เฮ้ออออ ขอให้จงอินไม่ได้ไปบอกรักคยองหรอกนะ พี่เลย์รับม้ายด้ายยยยยยยยยยยยยยย
JONGIN PART
ผมรีบวิ่งเข้าห้องเดินตรงไปหาคนตัวเล็ก แล้วผมก็
“ดีโอ เรา….”
เหอะ คิดว่าผมจะวิ่งกลับมาหา คยองซู เพื่อบอกรักอย่างที่ ในพาร์ท ไอเลย์เดาไว้อะหรอ เปล่าเลย ผมนึกได้ว่า คยองซูฝากซื้อกระดาษแต่ยังไม่ให้เงินผม อะดิ จะให้ออกก่อนแล้วทำเป็นลืมหรอไม่มีทาง เหอะ คิดจะเชิดเงิน พี่หรอจ๊ะ น้องคยองไม่มีทาง
“มีอะไรหรอ จงอิน :) ” ทำหน้าซะน่ารักเชียว แหม่ ไม่ได้แอ้มเงินพี่หรอกน้อง
“ฝากซื้อกระดาษใช่มะ ”
“อะ อื้มมม ”
“เงินอะ -__- ” ผมพูดพร้อมแบมือ
“อะเอ่อ โทษทีเราลืมนะ ”
“อื้ม ลืมได้แต่อย่าบ่อยละกัน เอาเงินมาได้ละ วิ่งไปวิ่งมา เสียเวลาไปห้านาทีละเดียวกินข้าวไม่ทัน ”
“อะ เราขอโทดนะที่ทำจงอินเสียเวลาอะ ….. นี่ค่ากระดาษ” คยองซูพูดพร้อมทำหน้าเศร้า จะว่าไป ผมพูดแรงไปเปล่าวะ =__= ไม่หรอกมั้ง 55555
แต่ว่า เห้ยยยยย ทำหน้าจะร้องไห้แล้ว คนหล่อควรทำไงดี
“ไม่เป็นไรหรอก เราล้อเล่น :) ” ผมพูดพร้อม ยื่นมือไปจับ หน้าคยองซูให้เงยขึ้น
“………. (.//////.)”
“ไปกินข้าวด้วยกันนะ ครับ คยองซู ” คือแบบ ทำไงให้ไม่ร้องอะ ชวนไปกินข้าวละกัน 555 เพื่อ จะแบบ พอมีข้าวลงกระเพราะ จะได้อารมณ์ดีขึ้นไง 555 หรือผมคนเดียวที่พอมีอะไรลงท้องแล้วอารมณ์ดี
“จะ ให้เราลงไปกินด้วยหรอ จงอินให้เราไปกินข้าวด้วยหรอ ” จะถามไรมากเนี่ยจะไปก็รับไป เดียวพี พาไป กินตับ ๆๆๆ เห้ยไม่ใช่ละ -_-
“ไปกินด้วยกันเนี่ยละ เดียวเราเลี้ยง ”
“เลี้ยงเราหรอ”
“อื้มมม ไปเร็ว เดียวสายพูดอยู่นั่นแหละ มันเสียเวลารู้ปะ ”
“…..” ทำหน้าจะร้องไห้อีกแล้ววว
“ดีโอ ครับ ลงไปกินข้าวกับจงอิน เลยได้มั้ยครับ เดียวเวลาหมกอดกินนะครับ ”
“จงอิน คนบ้า เดียวเดียวร้าย เราไม่กินแล้ว ไปไหนก็ไปเลย ชิ~” เอิ่ม เงิบ ครับ -__- จะไม่ไปก็บอกตั่งแต่แรกก็จบ ให้ผมรอตั่งนาน เหอะๆ
“เออ -__-” ผมพูดแล้วก็เดินจากมา
“มาละ รอนานมะ ”
“ไม่เท่าไหร่อะ ” ชานยอนพูด
“นานนนน รากจะงอกแล้ว” เลย์ ประชดผมครับ
“จริงดิ o,.o.”
“ไอเลย์มึงก็ไปแกล้งมัน ” ไอชยอลตบหัวไอเลย์ไปทีนึง
“แหนะ หึง ดิเราไปเอาเงินคยองซูมา ไม่ได้ทำไรอย่างที่คิดหรอก”
“คิดไรไม่ได้คิดซะหน่อย อย่ามาร้อนตัว -3-/ ว่าแต่ ไอจงอินไปเก็บเงินเค้าทำไม”
“แล้วเรื่องไรต้องออกให้ ตั่งสองบาท ซื้อริบบิ้นได้ตั้งสองเส้น -__-”
“ไองกกกกกกก ” หยอย และ เลย์ ได้พูดขึ้นมาพร้อมกัน เออผมมยอมรับ= __=
“ไม่ได้งก แค่ทำอย่างที่ใจต้องการ 5555 ไปกินนนนข้าวกันได้แล้วพวกเอง”
เฮ้ออออ ผมไม่ได้พูดผิดหรอกครับ ทำตามใจต้องการ จริงๆที่ผมเดินกลับไป เอาเงินเนี่ย ผมอยากคุย กับคยองซูตางหากละครับ แต่ไม่รู้จะหาเรื่องคุยยังไงดี อันที่จริงผมก็อยากจะให้เค้ามากินข้าวด้วยกันเลยด้วยซ้ำ แต่ผม อ้อนคนไม่เป็นนี่ ครับ
ผมเลย เผยความเถื่อนใส่เค้าไปซะเยอะเลย 555 ช่างเหอะ เดียวค่อย ง้อก็ได้
เฮ้ยยยย เวิ่นเว้อ เยอะเจรง กว่าจะได้ กินข้าว =____=/
ในที่สุดพวกผม สามตัว ก็ลงมาถึงโรงอาหาร
ผมเลือกที่นั่งได้แล้ว แต่แล้ว สายตาของผมก็ ดันไปเห็นอะไรที่มัน เจ็บจึ๊ก !
ดีโอ ลงมานั่งกินข้าว กับ แทมิน คริส และ แบคฮยอน
ผมคงไม่เป็นไรถ้า แบคฮยอนไม่ได้นั่งข้างๆ ดีโอ แล้วดีโอ เอามือ โอบเอวแบคฮยอนไว้
หึ ! เราชวนตั้งนานไม่ลงมา ที่แท้ก็จะมากินกับแบคฮยอนสินะ ใช่สิเรามันไม่สำคัญอะไรนิ
เวลากินข้าวก็หมดไป ตอนนี้ก็เข้าแถวละครับ ผมก็สงบสติอารมณ์ได้แล้วละครับ
“คยองซู ร้อนปะ ?”
“…….” เงียบสงสัยงอนเราจริงๆแหะ -___-
“ร้อนวะ เลย์แกร้อนปะ……แดดเผาจนดำละเนี่ย ”
“แกดำอยู่แล้ว กัมจง -__- ”
“ไอ้ เลย์ =__=+” ด้วยความสูงที่ห่างกันไม่มาก ทำให้ผมกับไอ้เลย์ยืนติดกัน
ส่วนไอ้ชยอล ยืนหลัง ผมไป สามคน รวมไอ้เลย์ด้วย
แหนะ ผมรู้นะพวกคุณอยากรู้กันละสิว่า คยองซู ยืนไหน 55555
ดีโอ อยู่ ข้างหน้าผมเนี่ยแหละครับ 5555 คือแบบ ความสูงโครตแตกต่างยืนติดกันได้ไง
ก็คือแบบ คุณคยองซู ที่ยืนตอนแรกของเค้า ติดกับเพื่อนเค้าครับ แต่ว่า เค้าดันพูดมากไปหน่อยชวนเพื่อนคุยเยอะไปนิสสสส 555 เลยโดนจับแยก มายืนข้างหน้าผมนี่แหละแต่ระหว่างที่ยืนเข้าแถวผมก็ได้ยิน คุณคยองซู บ่นพึมพำ กับตัวเอง
‘แบคฮยอย จะอยากได้อะไรในวันเกิดน้า ทำเค้กให้ดีมั้ย ถ้าไม่โดนใจแบคฮยอนทำไงดีน้า’
อย่าครับอย่าคิดว่าผมจะหึงคุณคยองซูจนเลือดขึ้นหน้าแบบพระเอกนิยายคนอื่นเค้า ผมสงบอารมณ์ได้ดีครับ555 พอผมมานึกๆดู ผมผิดเองแหละที่ไป เถื่อนใส่เค้าแบบนั้น5555 ผู้ดีอย่างเค้าคงรับไม่ได้อะครับ 555 ตอนนี้สิ่งที่ผมคิดมีอย่างเดียวแหละ!
ร้อนนนนนนน!!! แดดดจะร้อนเอาโล่หรอผมดำอยู่แล้วยังจะให้ผมไหม้หนักกว่าเดิมอีกกกก แต่ก็ยังไงนะครับเรื่องผิวของผมพวกคุณก็ไม่ควรจะเอามาล้อมาเล่นกันเป็นเรื่องขำขันนะ เพราะถึงผมจะดำแต่ผมก็หล่อลากดินนะจ๊ะ
เอ้ยไม่ใช่แระ ถึงผมจะดำแต่ผมก็หล่อนะครับแหม่ !!! นอกเรื่องละ 555
ตอนนี้ครับผม....
ร้อนครับร้อนจริงๆ ร้อนโว้ยย ร้อนนนนนน ไอเชี่ย ใครแม่งเป็นคนต้นคิดให้มีการเข้าแถวเนี่ย สู้คุณเอาเวลาเข้าแถวไปนั่งเรียนดีกว่าปะครับ คือเข้าใจนะ เคารพธงชาติแต่แบบ คือสัก 5 นาทีก็พอละนี่ไร โรงเรียนผมแม่งงง ยืน 20 นาที อย่าให้รู้นะใครเป็นต้นคิดผมจะฆ่าคุณ
ยืนอยู่เฉยๆนี่มันน่าเบื่อจริงๆ ผมควรจะชวนคนรอบข้างคุย555 แหนะผมรู้นะพวกคุณก็คุยกันเวลาเข้าแถว แหมทำเป็นอ่านเงียบๆ อย่านึกนะว่าผมไม่รู้ คริคริ
[หรือผมเป็นคนเดียววะ เออช่างเหอะ 555]
ชวนใครคุยดีน้าาา ไอ้เลย์ แล้วกัน 555
"เฮ้ยเลย์แก ดูนั่นนดิ ใบไม้ขยับได้ด้วยววะ55555"
"เลย์ ไอ้เลย์ เลย์"
ไอ้เเลย์ยืนหลับในแถวก็ไม่บอกปล่อยให้ผมยืนขำใบไม้คนเดียว -___-
"ดีโอ ร้อนปะ?" . . .
".................................................."
เงียบ คยองซูวว ไม่ยอมคุยกับผมครับ สงสัยจะงอนผมจริงๆแหะ
เดียวค่อยง้อละกัน 5555
และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง
กริ้งง!!!!!?
ได้เข้าห้องเรียนละครับบบ แหม่แอร์เย็นๆที่นั่งสบายๆนี่มันใช่อะ
น่านอนนนน [เป็นสิ่งเดียวที่ผมคิดได้ในตอนนี้อะนะ555]
และแล้วครู สมด๋อย ครูประจำวิชาสังคมก็เดินเข้ามาครับ
"เอาละ นักเรียน ครูมีงานให้ทำเป็นงานคู่นะ ไปหาข้อมูลที่น่าสนใจมาคู่ละ1อย่างแล้วทำแผ่นพับ เอ้าละครูให้เวลาคาบนี้ไปหาคู่ได้แล้วก็นั่งคิดงานกันไป"
ไอ้ชานยอลครับ อยู่ไหนถึงมันจะเอ๋อแต่มันก็เรียนเก่งครับ
"จงอิน...." ใครเรียกผมเนี่ย -___-
"อย่าพึ่งยุ่งมองหาเพื่อนอยู่เดียวไม่มีคู่" ผมตอบไปแบบปัดๆครับคนยิ่งยุ่งๆอยู่ อย่าพึ่งกวนตอนนี้ตาผมลายไปหมดเลยครับ แม่งวิ่งหาคู่หาเพื่อนสนิทกันทั่วห้อง =____='
"ยังไม่มีคู่หรอ"
"เออ"
"คู่กับเรามั้ย" เสียงคุ้นๆ ผมเลยหันหน้าไปดูครับ อ้ออออ ดีโอนี่เอง
เห้ยยยย !!!!!ดีโอมาขอทำงานคู่กับผมเนี่ยนะ ผมฝันไปรึเปล่าเนี่ย คนแบบดีโอเนี่ยนะจะมาทำงานคู่กับผม ดีโอทั้ง เรียนเก่ง น่ารักเพื่อนเยอะ ใครๆก็อยากคู่ด้วย นึกไงจะมาคู่กับคนที่ไม่มีอะไรดีเลยอย่าผมเนี่ยนะ?!
"…………………………...." ผมเงียบเพราะกำลังใช้ความคิดคิดครับ เอาไงดีอะ ผมกลัวคะแนนเค้าจะตกเพราะผมอะ
" คู่ก็ดะ..... "
"คู่กับเรานะดีโอ" ผมยังไม่ทันพูดจบ ก็มีไอ้เลย์เดินเข้ามา เอิ่มมมมมมม
"เอ่อคือเรา......" ไม่นะดีโอม้ายยยย อย่าไปตอบรับมันนะ ม้ายยยยยยยยย!!!
เอาไงดี เอาไงดี 55555
"ขอโทษทีวะ เราคู่กับดีโอแล้ว" แหม่ตอนนี้ผมคิดได้ว่า ผมควรทำตามสิ่งที่หัวใจผมเรียกร้องครับ ถึงเลย์จะเป็นเพื่อนผมก็เหอะแต่
ใคร[ไค]ดีใคร[ไค]ได้เว้ยยยย เคยได้ยินป่าววว? 555555
"ขอโทษทีนะเลย์พอดีเราคู่กับจงอินไปแล้วอ่าาา" ดีมากกกกคยองที่รักพูดได้ดีมากกก
ไอ้เลย์ก็เดินคอตกไปหาไอ้ชยอล ครับสุดท้ายมันก็คู่กันหมายถึงทำงานคู่กันนะครับ แหม่อย่าลืมสิเรื่องนี้ คริสเลย์ ชานแบค ครับ 5555
เห้อออ ไอ้เลย์มันชอบดีโอแบบที่มันเป็นเคะแล้วคยองซูเป็นเมะครับ
อ่านไม่ผิดหรอก ถึงมันจะดูถึกกว่าคยองซูมากแต่คยองซูนิสัยแมนกว่ามันเยอะครับ ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้ตัวเองเลยว่า ผมชอบคยองซูแบบไหน แบบ ที่เค้า เมะ หรือ เคะ กันแน่ =__= แบบบางทีผมก็ตุ๊ดแตกอะนะ มันก็ต้องมีบ้างแหละเวลาที่เราตกใจไรเงี้ยย 5555
"จงอิน!" นั่นเสียงนางฟ้าคยองซู เรียกให้ผมหลุดจากห้วงงง ที่คิดไรเรื่อยเปื่อย
"ว่าไง?"
"เราจะทำเรื่องไรกันดีอะ"
"นายอยากทำเรื่องไรเอาเลยเราตามใจ"
"เอ่อออ....เอาที่เราคิดไว้อะหรอ"
"อื้มมมมม เอาเลยอยากเอาไรก็เอา"
D.O PART'
"อื้มมมมม เอาเลยอยากเอาไรก็เอา" ถ้าผมจะบอกว่าอยากเอาจงอินนั่นแหละ
คึคึคึ แค่นึกก็ฟินนน ละ 555555 อรั๊ยยนน!!! เขินนน >\\\\\\<
"เห้ยยย! ดีโอ เป็นไรเนี่ยยอยู่ดีๆก็หน้าแดง ไม่สบาย เปล่าเนี่ยย" อ๊ากกกก!! จงอินเอามือจับแก้มผมสองข้างงง เกือบฟินละถ้าเมื่อกี้เค้าไม่ได้เอามือแคะขี้มูกอะนะ =[]=!
"เป็น...."
"เป็นไรอะมีการไงบ้าง •__•" จงอิ้นนนนน คยองทนไม่ไหวแล้วนะ >~<
"เป็น.....เป็นคน...คนที่รักจงอิน555"
"โอยยย เสี่ยววว5555"
"เราจริงจังนะจงอิน •///•"
"เอิ่มม...555 จะเล่นงี้ใช่มั้ยได้5555" เอิ่ม จงอินครับ กูจริงจัง มึงยังคิดว่ากูเล่น นี่มึงโง่หรือบ้าครับ
"อ่า 55555"
"คยองที่รักครับ งานละครับงานตกลงจะเอาเรื่องไร " อ่าา....5555 ผมลืมเรื่องงานไปเลยแหะๆ
" เรื่องไรดีอ่า?...จงอินก็ช่วยเราคิดสิ "ผมแอ๊บบ แบ๊ววว สุดๆครับพอดีแบบได้ยินมาว่าจงอินชอบคนน่ารักเรียนเก่งหน้าตาดี ฮิฮิ นี่มันเราชัดๆ
"อืมมมม... รักร่วมเพศดีมะ เห็นเดียวนี้คนชอบเพศเดียวกันโครตเยอะเลยอย่างโรงเรียนเราเงี้ย 90% แม่งชอบเพศเดียวกันหมดแล้ว แม่งก็นะมีแต่ผู้ชายนี่น่าจะให้ไปชอบผู้หญิงที่ไหน ได้ แย่วะน่าจะมีสาวๆสวยๆน่ารักๆ ไว้เป็นอาหารตามั่ง นี่อะไรโรงเรียนเราแม่ง ผู้หญิงแท้ๆแม่งก็มีแต่ครูกับภารโรงทั้งนั้น เฮ้อออ"
จงอิ้นนน มันกระทบบบบบ!!!! บอกตรงครับตอนนี้อารมณ์ผมขึ้นมากอะ ชอบเพศเดียวกันแล้วไงวะ……………..แต่ก็ไม่รู้จะทำไงอะนะ เฮ้ออ ผมไม่อยากขัดใจเค้าา
"กะ.....ก็ดี เอาเรื่องนี้ก็ได้ คนคงสนใจเยอะดี ^__^" ผมแสร้งยิ้มทั้งที่ในใจมันเจ็บ! จงอินพูดอย่างนี้ผมก็พอรู้แล้วละครับว่าเค้าไม่ได้ชอบผมแน่นอน คยองซูคนนี้คงต้องแอบรักนายต่อสินะจงอิน (_ _)
แต่ ผมไม่ยอมแพ้หรอกครับผมจะทำให้จงอินรักผมให้ได้ (^{}^)/
"เคๆ งั้นตกลงเอาเรื่องนี้ ดีโอนายจะหาข้อมูลหรือจะทำแผ่นพับ?"
"เดียวเราหาข้อมูลแล้วกัน "
"อื้มมม หาเสร็จก็ส่งมาละกันเดียวเราทำที่เหลือต่อเอง"
"อ อื้มมมม"
เว้นเยอะทำเพื่อไร =___= !
เห้อออออ ก็เป็นปกติเหมือนทุกๆวัน จงอินกลับบ้าน ห้าโมงครึ่ง ผมก็ห้าครึ่งเพราะงั้นเรามักจะเจอกันทุกเย็น
"ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ" ผมเดินเข้าไปทักจงอินที่กำลังต่อแถวโทรศัพท์อยู่ครับ
"ถ้ากลับแล้วจะเห็นหรอ -___-/" เอิ่มมมม สำหรับคนอย่างจงอินมีอยู่สองคำครับ ถ้าไม่ น่ารัก ก็......กวนตีน สาสสสสสส!!!!!! =_____=
"อะเออนั่นสิเนาะ ขอโทษนะที่ถาม •^• "
"5555 ล้อเล่นน่าดีโอที่รักกกก มานี่มาเราให้อยู่หน้า อะบัตรใช้ของเราแล้วกันที่รักจะได้ประหยัดเงิน ^[++++]^" อ๊ากกกกก!!! น่ารัก บอกได้สองคำน่ารักกกกกกก
เขินเอาะ!!! เค้าเรียกผมที่รักด้วยชอบผมขึ้นมาแล้วอะดิ แอร๊ยยย >////<
แต่ ทว่า ?!
"อ่า กีกวังที่รักมาโทรศัพท์หรอ " ไอ กัม จง นี่ แก เรียก ทุก คนว่าที่รักหมดเลยหรอฟรัคคคคคคคคคคคคคคคคค!!!!!!!!!!!!
"อื้มม จงอินกลับเย็นจัง" บอกผมทีไอเตี้ยล่ำนี่ใครกัน แบ๊วใส่จงอินของผมอีกกกอะ
"555เราก็กลับเวลานี้ทุกวันแหละ กีกวังถ้าอยู่เย็นก็มาหาเราได้นะจะได้ ไม่เหงาไง"
"โอเคค!! งั้นถ้าวันไหนเค้ากลับเย็นเค้าไปหาจงอินน้าาา"
เฮอะสวีทกันเข้าไปหนูยังอยู่ตรงนี้ครับ -*-
"ได้เลยครับกีกวังที่รัก ^[+++]^"
"จงอินอ่าา น่ารักเสมอเลยนะ -///-" ไอ้เตี้ยล่ำนี่ [รู้สึกว่าเราก็เตี้ย55] หน้าแดงหาพ่องงงหรอสัส ไหนจะท่าควานหาเหรีญบาทที่โครตแอ๊บ นั่นอีก มึงจงงใจยั่ว สามี กู ใช่มั้ยยยย -*-
"อ่ากีกวังงง เอาบัตรเราไปใช้ดีกว่านะประหยัดเงินไว้เถอะ555"
"ข ขอบคุณน้าาาจงอิน"
"ครับบบผมมม ^[++++]^/"
ก่อนที่พวกเค้าจะสวีทกันมากไปกว่านี้ผมต้องทำอะไรสักอย่างงง!!!
"ฮะแฮ่มมมม....จงอินนนเราโทรเสร็จแล้วนะ"
"อืม..." จงอินรับบัตรไปจากผมแล้วพูดคำสั้นๆ อืม น้ำเสียงช่างแตกต่างจากเวลาที่คุยกับไอคนนั้นนั่นสิ้นเชิง
"อะ กีกวังนายโทรก่อนเลย"
"จงอินเอาก่อนเถอะเราเกรงใจอะ"
"ไม่เป็นไรหรอกน่าาา นะอย่าขัดน้ำใจเราสิกีกวังอ่าาาา"
"อะงั้นก็ได้ จงอินเนี่ยน่ารักไม่เปลี่ยนเลย"
ผม.... ไม่ได้ไปไหนครับ ยืนดูเหตุการอยู่ห่างๆ
จงอินโทรเสร็จแล้วครับ แล้วเค้าก็ยืนคุยกับไอเตี้ยนั่นต่อ รู้มั้ยเค้าหึงงนะจงอินนนน
แล้วไอ้เตี้ยนั่นก็ไปซะที
พอมันไปผมก็เดินเข้าไปหาจงอินทันทีครับ แต่ ไม่กล้าทักผมเลยยืนอยู่ข้างหลังเค้าแทน
"......." อยากคุยด้วยจัง เฮ้อออต้องแอบมองอยู่ข้างหลัง อีกแล้วหรอเรา
"อ้าววว ที่รักยังไม่กลับอีกหรอจ๊ะ" เฮือกกกกก จงอินเรียกผมว่าที่รัก คือผมรู้นะครับว่าเค้าแค่เล่น แต่แบบมันเขินอะ พวกมึงลองนึกภาพตามดิ แบบคนที่ตัวเองแอบชอบมาเรียกว่าที่รักเป็นพวกมึง พวกมึง ก็เขิน
"ยังเลย เรากลับรถเมล์อะวันนี้ แล้วจงอินอะทำไมยังไม่กลับ?"
"เรา รอส่งภรรยาขึ้นรถเมล์อะ5555"
"ภรรยา? ไหนอะ" ผมไม่รู้จริงๆนะครับไม่รู้เลยยยยย
"ภรรยาคนเนี้ย ^[+++]^"
"คนหนายยยนยน \[•{}•]/"
"คนที่ชื่อ โด คยอง ซูววววว ตาโตเหมือนไข่ห่าน 55555" กรี๊สสสส จงอิ้นนนนนน >////< พูดแบบนี้เค้าเขินแย่
"บ้าาาาา555 จงอินบ้าาาา" ผมตอบไปแบบเขินๆนั่นแหละครับ
"ใช่เราบ้า บ้ารักเธอออออ!!!555"
"5555....." พูดไม่ออกเลยครับ
"ปะ ป้ายรถเมล์กันที่รัก5555 วันนี้เราก็กลับรถเมล์" จงอินพูดพร้อมเอาแขนโอบไหล่ผม เดินไปด้วยกันครับ
ฟินสาสสสสสสสส!!!!!!
"อ้าววว จงอินขึ้นสายเมื่อกี้ไม่ใช่หรอทำไมไม่ขึ้นอะ?"
"ไม่อะ เราไม่ปล่อยให้ดีโอนั่งคนเดียวหรอก ยิ่งเย็นคนบ้ายิ่งเยอะ ตัวเล็กๆแบบนี้จะสู้ใครได้" จงอิน เอามือลูบหัวผมครับบ ละมุนมากนี่บอกเลย
ตอนนี้ผมหลงรักเค้าแบบเต็มตัวแล้ว
"ขอบคุณนะที่เป็นห่วงเรา •__•"
"ไม่เป็นไรหรอก .... อะนั่น มาแล้วว ไปกลับบ้านดีๆนะที่รัก (^___^)/"
"อะ..อื้มม จงอินก็กลับบ้านได้แล้วน้าเย็นแล้ว "
"จ๋าาาา จ๊ะะ ^[+++]^"
อ๊ากกกกก ละลายย น่ารักน่ารักเกินไปแล้ว
จงอินคนบ้า ทำไมชอบทำดีกับเรานะ ทำไมนะ ถ้าไม่ได้ชอบกันก็อย่าให้ความหวังแบบนี้สิไม่ว่าผมจะทำอะไรหรืออยู่ที่ไหนผมจะนึกถึงจงอินอยู่เสมอเลย
เฮ้อออออ คยองซูคนนี้ตัดใจจากจงอินไม่ได้แล้วจริงๆ
พาร์ท ของ คนหูกาง ขาโก่ง ฟันเยอะ
ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้นะครับแหม่ว่าผมเป็นใคร แหม่ ชื่อ พาร์ทบ่งบอกขนาดนั้น =__=' อ่านมาจนพวกแม่งงจะรักกันอยู่แล้วผม เพิ่งมีพาร์ทเป็นของตัวเอง ทุเรดมาก
แนะนำหน่อยละกัน ผม ชานยอลหนุ่มหล่อหูกางขาโก่ง สูงโครต ฯลฯ
คิดว่าผมดูไม่ออกหรอครับ ว่าคุณคยองซูเค้าชอบ จงอินอยู่ ใครสังเกตุดีๆก็รู้ได้ มีแต่ตัวมันเองแหละที่ บักควาย ชีวิตนี้แม่งรู้ไรมั่ง นอกจาก
มุขเสี่ยว เรื่อง กิน นอน ชีวิตแม่งมีแค่เนี้ย!
ตอนแรกผมก็ไม่ได้อะไรหรอกนะครับแต่พอผมรู้ว่าไอ้เลย์มันชอบดีโออยู่ ผมเลยต้องเก็บมาคิด ไอ้เลย์ชอบดีโอ ดีโอชอบ ไค นั่นสิชอบใคร ไม่ใช่แระ555
ส่วนไอ้ไค ชายหนุ่มผิวสีแทนดำเลยละ555 ผมก็ไม่รู้ว่ามันเคยชอบใครกับเค้าาบ้างมั้ย ผมไม่เคยเห็นมันมีแฟนหรือพูดถึงใครเป็นพิเศษเลยอะนะ เห้ออออ! รักสามเศร้าแล้วพวกมึง
พูดแต่พวกมัน ตัวผมเองก็ ……. ผมว่าผมมีความความรักครับ
ผมแอบชอบ แบคฮยอน หนุ่มน้อยน่าตาน่ารัก ห้อง 3
ผมมักจะชวนไอจงอินไปห้องสามเสมอ เพื่อ ไปคอยแอบมองแบคฮยอน
แต่ผมมักจะใช้เหตุผลว่า
“กัมจง ไปหาไอ้ฮุนกัน”
ก็จะให้ทำไง ละครับ ถ้าบอกไปหาแบคฮยอน เค้าก็รู้กันพอดีว่าผมชอบ แบคฮยอน
เห้ออออ สาม ทุ่มแล้วนี่หว่า นอนดีกว่าเรา -___-
ทุเรดมากครับ เพิ่งมีพาร์ท เป็นของตัวเอง ก็โดนตัดบทไป แบบนี้ 5555555
KAI PART’
กลับมาที่ ผมต้องดำเนินเรื่องอีกแล้วหรอเนี่ย พาร์ท ตรูจะเยอะไปไหน -__-
เอาละครับ ตอนนี้ก็ สามทุ่ม เข้าไปแล้ว ชีวิตผมวันๆก็ไม่ทำไรมากหรอกครับ การบ้านมีไว้ลอกเพื่อนที่โรงเรียนครับ 5555 ตอนนี้ผมก็ ออนเฟส เล่นไลน์ บลาๆๆ เรื่อยเปื่อยอะครับ
หิววะ หาของกินดีกว่า ผมเลยลลุกออกจากหน้าคอมแล้วเดินตรงไปชั้นล่าง ก่อนที่จะ เหลือบไปเห็น มาม่า *O*/ WOWWW
อาหารกันตายเลยนะนั่นนะ !
กินมาม่า ดีกว่าก
แต่ว่า นึกๆ ดูถ้าผมต้มาม่ากิน ผมต้องมาล้างจานทีหลังด้วย ไม่เอาอะ ขี้เกียจ ไม่กินละ -_- ผมเลยเดินกลับขึ้นมา พร้อมขนม จุกจิกติดมือมาเล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆนะ
แค่….. เลย์ห่อใหญ่ถุงนึง M&M สองห่อ มาม่าแห้งสองห่อ นมสามกล่อง
เปิด เฟสดู =__= เอิ่มมมมมมมมมมม
นี่ผมผิดใช่มั้ยที่ลงไปหาของยัดลงกระเพาะ
คยองซู : จงอิน
จงอินอยู่ไหม
เห้ยยยย จงอินนนน
จงอิน
จงอิน
คุณ จงอินนนนนนนนนนนน
ไอ้ กัมจง
อ่านแล้วตอบเด่
คือ ผมเปิดเฟสค้างไว้ครับ มันเลยขึ้นว่า อ่าน แล้วอะนะ -__-
จงอินบินทะลุบ้าน : โทดๆ ไปหาของกิน มา ทักมามีไร
คยองซู : งานเราหาข้อมูลเสร็จแล้วนะ เดียวส่งข้อมูลไปให้เลยนะ
จงอินบินทะลุบ้าน : อื้มมๆ ส่งมาเลย เดียวเราทำต่อเอง
คยองซู : เคๆ
หลังจากที่ได้ไฟล์งานมา ผมก็ลงมือทำเลยครับ
D.O PART’
อ่า ผมอยากคุยกับจงอินจังครับ แต่ไม่รู้จะเริ่มไงดี เริ่มไปแบบ เป็นทางการแล้วกัน
คยองซู : จงอิน
จงอินอยู่ไหม
เห้ยยยย จงอินนนน
จงอิน
จงอิน
คุณ จงอินนนนนนนนนนนน
ไอ้ กัมจง
อ่านแล้วตอบเด่
เค้าอ่านแต่ไม่ ยอมตอบครับ สงสัยไม่อยากคุยกับผม
ตึ๊ง!
จงอินบินทะลุบ้าน : โทดๆ ไปหาของกิน มา ทักมามีไร
เค้าตอบแล้วครับ เฮ้อ โล่งอกไปทีตอนแรกก็นึกว่าไม่อยากคุยกับเราซะแล้ว
คยองซู : งานเราหาข้อมูลเสร็จแล้วนะ เดียวส่งข้อมูลไปให้เลยนะ
จงอินบินทะลุบ้าน : อื้มมๆ ส่งมาเลย เดียวเราทำต่อเอง
คยองซู : เคๆ
ผมอยากคุยกับ จงอินจังครับ ผมควรจะทำไงดี
หาเรื่องคุยดีกว่า
คยองซู : จงอิน ง่วงมั้ย
จงอินบินทะลุบ้าน : ง่วง 555 แต่ไม่เป็นไร เดียวทำงานเสร็จเราก็นอนแล้ว แล้วคยองซูง่วงมั้ย ?
คยองซู : ก็นิดหน่อยอะ เรา ออนรอ จงอินทำงาน เนี่ยแหละ เผื่อ มีอะไรให้เราช่วย ก็บอกนะ :)
จงอินบินทะลุบ้าน : อื้มมม555 ถ้าง่วงก็ไปนอนเถอะ อย่า ฝืนเดียวไม่สบาย
คยองซู : ไม่หรอก เรา แข็งแรง ไม่ป่วยง่ายๆ หรอก มีไรให้เราช่วยก็บอกนะ
จงอินบินทะลุบ้าน : นี่ คยองซู ช่วยไรเราหน่อยสิ
คยองซู : เห็นมะ ดีนะที่เรายังไม่นอน ให้เราช่วยไรอะ
จงอินบินทะลุบ้าน : ช่วยยย……
คยองซู : ช่วยไรอ่อ ?
จงอินบินทะลุบ้าน : ช่วย ดูแลหัวใจเราหน่อย 555555
คยองซู : …..เอิ่ม 5555
จงอินบินทะลุบ้าน : เดียว ทำงานแปป
คยองซู : จ้า เสร็จแล้วบอกนะ เราจะรอ
จงอินบินทะลุบ้าน : ครับ ตาโต ที่รัก 55555
ตอนนี้ ผมก็นั่ง หน้าแดง อยู่หน้าคอมนั่นแหละครับ ก็แหม่ เขินนะ จงอินเนี่ย ขยันหยอดมุขใส่ผมเหลือเกิน เกิดวันไหนผมทนไม่ไหวขึ้นมาจับ จงอิน ปล้ำ ทำไง 5555
ฮ้าวววววววววว !!!! ตอนนี้ผมเริ่มง่วงจริงๆแล้วครับ
ตอนนี้ก็ปาเข้าไป 5 ทุ่มครึ่งแล้วครับ จงอินไม่รู้ ทำอะไรน๊านน…..นาน เค้าจะรู้มั้ยนะว่ามีคนรออ อยู่!
แต่ก็นะ จงอิน คงไม่ได้ใส่ใจ อะไรกับผม หรอก เค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมแอบชอบเค้าอยู่
คยองซู : จงอิน ทำถึงไหนแล้ว
จงอินบินทะลุบ้าน : ก็ ใกล้เสร็จแล้ว ละ ง่วงก็ไปนอนเถอะ อย่าฝืน เราเป็นห่วงนะ
คยองซู : ห่วงตัวเองบ้างเหอะ มัวแต่ห่วงคนอื่นนะ เดียวไม่สบายขึ้นมา เราไม่ดูแลนะ 555
จงอินบินทะลุบ้าน : โถ่ที่รัก ถ้าสามีคนนี้ป่วยไม่คิดจะดูแลกันบ้างเลยหรอ 555
คยองซู : เอิ่ม…555 ไปทำงานต่อเลย เดียวไม่เสร็จพอดี
จงอินบินทะลุบ้าน : คร้าบบบ!!! ผมมมมมม
เห้ออออ ผมหุบยิ้มไม่ได้เลยครับ การได้คุยกับคนที่ตัวเองชอบ นี่มันมีความสุขจริงๆ >[+++]<’’
KAI’ PART !
กลับมาที่พาร์ท ผมอีกละ -___-
เอาละครับ ตอนนี้ผมก็นั่ง ทำงาน ที่ได้รับมอบหมายมาอะนะ เหอะๆ คือแบบ แผ่นพับนะครับ มีสามหน้า แต่คุณ คยองซูที่รัก ดันส่งข้อมูล มาให้ใน
Microsoft Word 345 หน้า โอ้ยจะบ้าตาย เรื่องรักร่วมเพศนี่มันเยอะขนาดนี้เลยหรอ =__= ขยันหาข้อมูลจริงนะแม่คู้นนน ไม่ได้นึกถึงคนย่ออย่างผมเลยยย
ผมเลยต้อง นั่งตัวดำ ในความมืด ที่มีเพียงแสงคอมเล็ดรอดออกมา {ผมชอบอยู่ในที่มืดอะนะรู้สึกอำพรางตัวได้ดีผมเลยฟิดไฟในห้องหมดเลย ประหยัดไฟดีด้วย 5555 }
ในที่สุด
00.0 น. เอิ่ม กว่าจะเสร็จ ล่อไป วันใหม่เชียวนะ แหม่ -___-
ที่รักผมคงนอนแล้วละมั้ง 5555
คยองซู ออนไลน์
เอะยังออนไลน์ อยู่ หรอ น่าจะนอนไปแล้วนะ
จงอินบินทะลุบ้าน : นอนยัง
คยองซู : ยังๆ เสร็จแล้วหรอ
จงอินบินทะลุบ้าน : อื้ม ขอโทษนะ ที่เราทำนานไปหน่อยอะ จริงๆไม่ต้องรอก็ได้ นะ เดียวนอนไม่พอจะไม่สบายได้ เราเป็นห่วงนะ
คยองซู : ห่วงตัวเองเหอะ เสร็จแล้วก็ดี นอนๆ
จงอินบินทะลุบ้าน : อื้มมม เคๆ ฝันดีนะ :)
คยองซู : อื้มมม ฝันดีนะ จงอิน ^__^
จงอินบินทะลุบ้าน : ฝันถึง คยองซู คนน่ารักอะดีอยู่แล้ว 555
คยองซู : เอิ่ม…5555 นอนๆๆๆ
จงอินบินทะลุบ้าน : ครับที่รัก ^[+++]^
5555 ค่อยๆหยอด ไปวันละ นิด หวังงว่า สักวันเค้าคงจะรู้นะ ว่าที่ผมเล่นไปจริงใจทั้งนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กัมจงงงงงงงงงงงง ตื่นได้แล้วลูกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!
=___= แม่ครับ ช่วยเปลุกผมด้วยคำดีๆสักวันจะได้มั้ยครับ
ผมรีบลุกจากที่นอน อันแสนสบาย แล้วเดินไป อาบน้ำ ไปโรงเรียน
ผมมีความสุขที่มาโรงเรียน ครับ เพราะ คยองซู คนๆเดียวที่ทำให้ผมอยากตั่งใจเรียน อยากมาโรงเรียน อยากจะทำทุกอย่างเพื่อเค้า ตอนนี้ผมหลงรัก ในความน่ารัก ของคยองซุแล้วละครับ :)
ในตอนนี้ดูเหมือนอะไร ก็ HAPPY ไปหมด ความสัมพันธ์ ระหว่างผมกับ คยองซูก็เหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเกิดว่า
ผมไม่ได้ได้ยินประโยคนี้จากรุ่น น้องที่เพิ่ง เดินสวนกับผมไป
“แก เค้าบอกว่า พี่แบคฮยอน ชอบพี่ดีโอหรอวะ ”
“ก็เออ ดิ ชอบมาตั่งแต่ ปีที่แล้วแล้วเว้ย ตกข่าวนะมึงอะ”
“แล้วพี่ดีโอ เค้าชอบ พี่แบคหรือเปล่าวะ ”
“ไม่รู้วะ แต่กูว่าชอบนะ เห็นอยู่ด้วยกันทุกเย็น หน้าตึกประจำ ปีที่แล้วก็อยู่ห้องเดียวกันสนิทกัน จะชอบกันก็ไม่แปลกหรอกแก”
“เออ นั่นดิเนาะ เค้าคงชอบ กันอยู่อะนะ ก็ดี น่ารักทั้งคู่ ”
ผมไม่อยากรับรู้ อะไรอีกแล้วครับ ผมเดินออกมาจาก ตรงนั้น ตรงขึ้น ห้องตัวเอง
แต่ภาพที่ผมเห็นครับ คยองซู กับ แบคฮยอน นั่งอยู่ด้วยกัน คยองซูนั่งข้างล่าง ส่วนแบคฮยอนนั่งอยู่บนตัก คยองซู เอามือ โอบเอว แบคฮยอน ไว้ [บอกตรง โครตเมะอะ -__-]
แล้วยิ้ม หัวเราะ กุ๊กกิ๊กเนาะ แหม่ ทำอะไร เกรงใจสายตาคนรอบข้างหน่อยครับ
ผม รู้สึก เจ็บแปลบ ที่หน้าอกข้างขึ้นมาเบยครับ ความรู้สึกที่ว่า อกหักมันเป็นแบบนี้เองหรอ สงสัยผมคงต้องเลิกชอบ คยองซู อย่างจริงจัง ซะแล้ว
การจะตัดใจจากคนๆนึง มันยากนะครับ
ถ้าเรายังคุยกันต่อไปผมคงตัดใจไม่ได้ เอาละครับผมตัดสินใจแล้ว หลังจากงานที่ต้องทำคู่กันจบ ผมกับ คยองซู ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว ผมไม่อยากเจ็บอีกแล้วครับ
ถ้าเค้าไม่รักเรา ผมก็ จะปล่อย เค้าไป
“อ่าวว…จงอินมาแลวหรอ ^[+++]^” ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก เราเดินผ่านหน้ามาแท้ๆมัวแต่สนใจ แบคฮยยอน จนลืมมอง คนรอบข้างเลยสินะ
“อืม………….”
“อะงาน ถ้า ขาดเหลือ อะไรก็ไปเติมไปลบเอาเอง แล้วกันนะ ” ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเค้าแล้วครับ
“จงอิน เป็นอะไรอ่า ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลย หรือ ง่วง เมื่อคืนทำงานดึกสินะ ”
“……………” ผมไม่มีอะไรจะพูดจริงๆครับ
“จงอินเหนื่อยมั้ย ?” เหนื่อย เหนื่อยใจ -__-
“จงอินเหนื่อย มากมั้ย เมื่อคืนทำงานหนักเลย ”
“จงอิน ตอบเราหน่อยสิ หิวอะไรมั้ย เดียวเราเดินลงไปซื้อมาให้กิน ”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆนะครับ มันเจ็บ จนพูดไม่ออก ถ้าไม่รักไม่ต้องมาทำดีได้มั้ย !
“ไม่ต้องมายุ่ง รำคาญ!” ผมตะคอก ใส่เค้าไปครับ ตอนนี้ อารมณ์ ผมมันฉุดไม่อยู่แล้ว
“ชานยอล กูหิว ไปกินข้าวกัน” ไอ้ชานยอลที่นั่งดูเหตุการ อยู่ตลอด ถึงกับค้างกับอารมณ์ผมตอนนี้
“กูพูดได้ยินมั้ย ไอ้ชานยอล ”
“เออ รู้แล้วน่าาาา แปปๆ ดิขอกูลอกการบ้านข้อนี้ก่อน ข้อสุดท้ายแล้ว ”
“จงอิน โกรธ เราหรอ เราทำอะไรผิด อ่า ”
คยองซู นายผิดที่ทำตัวแบบนี้แหละ เดียวดีกับคนนู้น เดียวดี กับคนนี้ ตอนนี้ ความรักที่ผมมีให้ คยองซู เริ่มกลาย เป็น ความหึงหวง และ หมั่นไส้ แล้วละครับ
“เลิกยุ่งกับเราได้แล้ว คยองซู เรารำคาญนาย”
“จ จงอิน ” คยองซูพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“จงอินเราไม่รู้นะว่านายโกรธอะไรเรา แต่ถ้าเราทำอะไรผิดไปเราขอโทษนะ ”
“……………” ผมเลือกที่จะเงียบ ครับผมไม่อยากรักคยองซูไปมากกว่านี้แล้ว ผมไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้ แล้ว
“จงอิน……”
คยองซู พูดพร้อมเงย หน้าที่มีน้ำตา หน่อยๆ มาหาผม แล้วกอดแขนผมไว้แน่น
“จงอิน เรา….ชอบนา ”
“เราบอกว่าเรา รำคาญนายไงคยองซู ไม่ได้ยินหรอ จะไปไหนก็ไปไกลๆ ” ผมตะคอกใส่เค้าพร้อมสะบัดแขนเต็มแรง แรงพอที่จะทำให้คนตัวเล็ก เซล้มลงไปนั่ง กับพื้นได้
ตอนนี้ คยองซู ลงไปนั่งร้องไห้กับพื้นครับ
พอดีตอนนี้เช้ามาก ในห้องเลยมี แค่ ผม คยองซู ชานยอล แล้วเพื่อนรวมห้องอีก สองสามคน นั่งอยู่ ทุกคนดูตกใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผมเองก็ตกใจครับ นี่ผมทำรุนแรงเกินไปใช่มั้ย ?
“ไอเหี้ย จงอินมึงเป็นอะไร เนี่ย หิวใช่มั้ยมึงอะ ไปแดกข้าวกับกูเลยมา นี่เลย”
ชานยอล พูดกับผมครับ
ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนค้างกับเหตุการที่เกิดขึ้น นี่ผมทำอะไรลงไป แล้วเมื่อกี้
คยองซูต้องการจะบอกอะไรผม
“คยองซูชั้นขอโทษ…..” ผมยื่นมือเข้าไป พยายามที่จะพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นยืน
แต่…….
“ไม่ต้องง มายุ่ง คนใจร้าย ฮือๆๆๆ ” คยองซู ปัดมือผมออก พร้อมออกปากไล่
โถ่เว้ยยย จะอะไรนักหนาวะ
“เออ ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง ” ผมพูด พร้อม พลักคนตัวเล็กที่นั่งขวางหน้าประตูให้หลบไป
ผมผลัก แรงมาก มากจน คนตัวเล็กที่ กำลัง พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ล้มลง อีกรอบ
ผมเห็นคยองซู ร้องไห้ ครับ ร้องหนักมาก แต่ผมไม่รู้จะทำไงแล้วนี่น่า
“ยืนบื้ออยู่นั่นอะมึง ไปแดกข้าวกับกูได้แล้ว ปล่อยให้ แม่งนั่งอยู่ตรงนี้เนี่ยแหละ ”
ผมตะโกนเรียกไอ้ชานยอลที่ยืนค้าง ดูเหตุการ ไม่ต่างจากคนอื่นในห้อง
ขอโทษนะ คยองซู
ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้เลยจริงๆ แต่เราไม่อยากรักนายไปมากกว่านี้แล้ว
ต่อจากนี้ เรา… อย่า คุยกันอีกเลย
เป็นแบบ ครั้งแรกที่เรา เจอกันนะดีแล้ว ไม่คุย ไม่อะไรกัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คงจะดีกว่านี้ ถ้าเรา ไม่พบกัน
คิมจงอิน ผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีเลย กับ โดคยองซู หนุ่มน้อยน่ารักที่ใครๆก็ชอบ
ฉับๆ 5555 ตอนนี้ ยาวเนาะ ว่าปะ เราว่ายาวนะ บางตอนโดนตัดไปแบบ โดนแบนไรเงี้ยย 55555 จะพยายามสุภาพให้มากขึ้นนะคะ งิงิ
ปล.ตอนนี้ พยายามมีให้ครบทุกแนว เลยนะ ดราม่า ตลก มีความสุข แฮปปี้ 5555
ความคิดเห็น