คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : BAD NEWS :: 3
---------------------------
พลั๊ก!
“โอ๊ย”เพราะความรีบร้อนทำให้ไปชนเข้ากับคนที่กำลังเดินมาทางนี้เป็นเหตุให้ชานยอลล้มกระแทกพื้นอย่างแรง
“นี่แกเดินยังไงทำไมไม่ดูว่ามีคนเดินมาพวกเด็กระโปโล”
“นี่คุณเพื่อผมเค้าเจ็บกว่าคุณเค้ายังไม่พูดว่าอะไรคุณเลยนะ”
“แล้วไงล่ะแต่เอ๊ะแฟนคริสเองเหรอหึ”
“คุณแบคฮยอน”
“โอ๊ะน่าดีใจจังยังจำชื่อฉันได้”
“คือพวกผมต้องขอตัวก่อนพอดีรีบ”ไคที่ยืนเงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตว่าเริ่มจะไม่ปกติ
“จะรีบไปไหนล่ะไม่คุยกันหน่อยเหรอหนุ่มน้อย”แบคฮยอนพูดพรางเอื้อมมือไปลูบไปหน้าของอีกฝ่ายอย่างยั่วยวน
“ขอโทษทีนะครับพอดีพวกผมรีบ”พูดจบเซฮุนก็ช่วยพยุงร่างของชานยอลเดินตรงไปที่ห้องพักของอาจารย์ฮีชอลทันทีและเมื่อไปถึงอาจารย์
แกแทบจะวิ่งมาดูว่าน้องของสามีตัวเองนั้นเป็นอะไรเพราะดูจากภายนอกแล้วสีหน้าย่ำแย่มาก
“ย๊า!ไปทะไรมาเนี่ยซุ่มซ่ามอีกแล้วใช่มั้ย”
“อาจารย์ครับตกลงจะห่วงหรือจะดุเพื่อนผมเนี่ย”
“มันน่าดุมั้ยล่ะไม่ระวังเลยถ้าเป็นอะไรมากกว่านี้จะทำยังไงดูสิเนี่ยขาเขอบวมเบ่งเลยข้อศอกก็แตกอีกโอ๊ยน้องสามีฉันทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้
นะ”อาจารย์คนสวยสำรวจร่างกายของน้องสามีไปก็บ่นไปแต่ก็ไม่วายเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมานั่งทำแผลให้ทั้งแผลเก่าและแผลใหม่
เลยเพราะดูเหมือนแผลเก่าที่ยังไม่หายดีจะมีเลือดซึมออกมา
“เจ้เบาๆสิยอลเจ็บนะ”
“เจ็บสิดีจะได้จำแล้วพี่บอกว่าไงอยู่ที่มหาลัยให้เรียกอาจารย์อย่าลืมสิ”
“ฮะ”
“เอ้าเสร็จแล้วทีหลังก็ระวังหน่อยแล้วกันเดี๋ยวพี่ชายเราก็มาดุพี่พอดีว่าไม่ดูแลน้องชายเขาน่ะ”
“มันเป็นอุบัติเหตุนี่ฮะ”
“ยังจะแก้ตัวอีกซุ่มซ่ามเองล่ะสิ”
“ชานยอลมันไม่ได้ซุ่มซ่ามเองนะอาจารย์ก็ไอ้คุณหนูแบคฮยอนอะไรนั่นแหล่ะไม่ยอมหลบชานยอลเลยชนเข้าให้”เซฮุนเริ่มแก้ต่างแทนคน
เป็นเพื่อนเมื่อเห็นว่าเพื่อนโดนดุ
“เมื่อกี้ว่าไงนะแบคอยอนมาหรอกเหรอ”
“ครับ”
“ตอนนี้เขาอยู่ไหน”
“ไม่รู้ครับพวกผมเดินมานี่ก่อน”
“แล้วเขาได้ทำอะไรพวกเธอรึเปล่า”
“ก็เปล่านี่ฮะ”ชานยอลพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เซฮุนจะได้พูดต่อ
“งั้นก็ดีแล้วล่ะ”ฮีชอลกลับไปทำงานตรงหน้าต่อและปล่อยให้เดกนั่งทำงานที่ต้องมาทำกันเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
อีกด้านในเวลาเดียวกัน
“เฮ้วอนไงไม่ได้เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นป่ะเนี่ย”ลู่หานเอ่ยถามขึ้นเมื่อได้เจอกับเพื่อนที่ไม่ค่อยจะได้เจอกันบ่อยๆเหมือนกับคริส
“หล่อไม่เท่าเลย์หรอกมั้งฮ่ะๆๆ”
“ชิไม่ต้องมาล้อเลยแล้วนี่ฮีชอลไปไหนอ่า”
“อยู่ที่ห้องพักมั้ง”
“ไปหาได้ป่ะคิดถึง”
“ไปดิเดี๋ยวพาไป”
“แล้วนี่คุณน้องเขยจะไม่ทักพี่เมียบ้างเหรอครับยืนอมอะไรอยู่”
“กวนละมึง”
“อะไรๆใครกวนมึงนั่นแหล่ะเข้ามาก็ไม่ทักแล้วยังไม่หาว่ากูกวนอีก”
“จะไปไหนก็ไปเลยไป”
“ไล่ทำไมได้ข่าวมึงก็ต้องไปด้วย”
“โว๊ยเดี๋ยวกูเสยพูดมาก”
“ทำร้ายกูเดี๋ยวไม่ยกน้องให้นะเว้ย”
“สายไปแล้วคร้าบพี่เขย”
“พอเลยทั้งสองคนจะเถียงกันทำไมรีบไปเถอะคิดถึงฮีชอลจะแย่ละ”
“เมียกูหรือมึงวะเนี่ยมีคิดถงคิดถึงจะแย่”ถึงปากจะบ่นแต่ซีวอนเดินพาไปที่ห้องพักของฮีชอลเหมือนเดิม
ก๊อก ก๊อก
“เชิญครับ”เสียงหวานบอกออกไปก่อนที่ประตูห้องจะถูกเปิดออกโดยคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตน
“อ้าวมาทำไมไหนบอกติดธุระ”
“ชอลลี่”
“อ้าวเสี่ยวลู่มาได้ไง”ลู่หานที่เข้ามาถึงก็กระโดดกอดเพื่อนของตัวเองอย่างคิดถึง
“พี่คนสวย”
“เมื่อกี้นายว่าไงนะเด็กน้อย”
“อ่อเปล่าครับ”
“อ่ออื้อ”ลู่หานตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะหันไปสนใจเพื่อนของตนต่อ “คิดถึงชอลลี่มากๆเลย”ไม่พูดเปล่าลู่หานยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มฮีชอลทำ
ให้ซีวอนที่ยืนมองอยู่ดึงตัวฮีชอลออกมาแทบไม่ทัน
“ไอ้ห่านมึงทำไรเมียกูเนี่ย”ซีวอนที่ดูเหมือนจะโกรธนิดๆที่ลู่หานมาจุ๊บแก้มแฟนตัวเอง
“แค่จุ๊บแก้มเองทำเป็นหวงชิ”
“เกรงใจเลย์บ้างเถอะมึงยืนหัวโด่อยู่ข้างหลังมึงเนี่ย”
“ไม่หึงใช่ป่ะที่รัก”
“ไม่หรอกฮ่ะๆๆ”เลย์หัวเราะน้อยๆให้กับคนรัก
“เชี่ยแล้วยังไม่ทันได้เริ่มจีบก็หมดสิทธิ์แล้วนะมึงน่ะ”ไคที่นั่งมองคนอื่นๆคุยกันหันไปกระซิบกับเซฮุนให้พอได้ยินกันแค่สองคนเพราะดู
เหมือนตอนนี้ชานยอลจะถูกคริสดึงตัวไปกอดไว้ซะแล้ว
“เออเชี่ยแม่งทำไมกูไม่เจอพี่คนสวยให้เร็วกว่านี้วะ”สองคนนั้นก็ยังคงกระซิบกันต่อไป
“จ๊ะเอ๋คุยไรกันบอกมั่งได้ป่ะ”ลู่หานที่โผล่มาตอนไหนก็ไม่รู้ทำให้คนที่กำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ถึงกับสะดุ้งออกจากกัน
“ย๊า!เสี่ยวลู่อย่าแกล้งลูกศิษย์ฉันสิเห็นมั้ยนั่นตกใจจนหน้าดำเลย”
“โหยอาจารย์ครับนั่นคือคำห่วงใยใช่มั้ยเนี่ย”ไคที่โดนฮีชอลแกล้งถึงกับเซ็งเลยทีเดียว
“ฉันก็ห่วงเธออยู่แล้วล่ะน่าจงอินนี่”
“ชื่อจงอินเหรอไม่เห็นจะเข้ากับนายเลย”
“นี่ที่รักอย่าไปคิดชื่อแปลกให้คนอื่นแบบนี้สิ”
“ก็มันจะได้เรียกง่ายๆไง”
“หวังว่าชื่อที่แกคิดมันจะไม่ทำให้ลูกศิษย์ฉันช้ำใจตายนะ”
“แน่นอนสิชอลลี่เห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย”
“ของแปลก”
“คริสหุบปากไปเลย”
“แล้วตกลงชื่ออะไรที่บอกว่าเหมาะกับจงอินนี่ของฉันน่ะ”
“ก็กัมจงไงเป็นไงน่ารักใช่มั้ยล่ะ”
“ผมว่าผมชอบชื่อเดิมมากกว่านะครับ”
“โหยอะไรพี่อุตส่าตั้งให้เชียวนะ”
“ขอบคุณครับแต่ผมว่าพี่ตั้งให้ไอ้นี่มันคงจะอยากรับมากกว่าผมนะ”
“อย่างนั้นเหรอ”
“เดี๋ยวๆหยุดก่อนฉันสงสัยพวกเธอมาทำอะไรกันเนี่ย”
“ก็มาหาไอ้นี่ไง”ลู่หานพูดพรางชี้นิ้วไปที่คนที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างฮีชอล
“มาหาทุกคนน่ะแหล่ะ”เลย์พูดเสริมเพราะฮีชอลทำท่างอนคนตัวเล็กของเขาซะแล้ว
“อ่างั้นเราไปหาอะไรกินกันหิวแล้วอ่า”
“เป็นความคิดที่ดีงั้นก็เอาพวกนี้ไปด้วยสิ”ลู่หานพูดพร้อมกับหันไปมองบุคคลที่เหลือ
“เอ่อผมคงไม่ได้ไปนะครับพอดีติดธุระ”ซิ่วหมินที่เงยหน้ามาจากกองเอกสารบอกกับทุกคนและทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจ
“งั้นพี่หวังว่าที่เหลือคงจะไม่ปฏิเสธนะ”
“ครับ”
หลังจากที่ทุกคนตกลงกันว่าจะไปทานข้าวกันก็ต่างขนกันไปที่ร้านเนื้อย่างชื่อดังเพราะลู่หานคนสวยของเราเกิดอาการอยากจะทานขึ้น
มาเสียดื้อๆแล้วมีหรือคนอื่นที่อยากจะขัดเพราะว่าฮีชอลก็อยากทานด้วยเหมือนกันทำให้ไม่มีใครกล้าขัดเข้าไปใหญ่ขืนขัดนะมีหวังโดนโวย
แน่ๆ
เมื่อถึงร้านอาหารการนั่งก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรจะมีปัญหาก็ตรงที่บุคคลที่มาด้วยอีกคนน่ะสิที่จะสร้างปัญหาพูดไม่ทันจะขาดคำก็เกิด
เรื่องวุ่นวายเล็กขึ้น
“นี่ชานยอลเธอไปนั่งตรงนั้นสิข้างเซฮุนยังว่างนะ”แบคอยอนชี้ไปข้างเซฮุนที่ยังคงว่างอยู่ให้ชานยอลลุกไปนั่งตรงนั้นแทนเพื่อที่ตนจะได้
นั่งข้างคริส
“แบคแต่ชานยอลนั่งก่อนนะ”ลู่หานที่เห็นท่าไม่ดีก็เอ่ยขึ้น
“แต่ฉันต้องการนั่งตรงนี้เท่านั้น”แบคฮยอนยังคงยืนยันคำเดิมและชานยอลก็ไม่อยากจะทำเรื่องให้วุ่นวายจึงจำใจต้องลุกไปนั่งข้างเซฮุน
แทน
“ชานยอล”คริสเอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบาแต่ชานยอลก็เพียงแต่ยิ้มตอบกลับไปเท่านั้น
“เอาล่ะมาสั่งกันเลยแล้วกันหิวจะแย่ละ”ฮีชอลเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบขึ้นมาก่อนจะเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์
หลังจากที่รอเพียงไม่นานกระทะ+เนื้อและหมูแล้วก็ผักต่างทยอยมาจนเต็มโต๊ะแล้วทุกคนก็เริ่มลงมือทานของตรงหน้ากันอย่างเอร็ด
อร่อยแต่ดูเหมือนมันจะไม่อร่อยสำหรับชานยอลเลยแม้แต่น้อยเพราะตลอกเวลาที่นั่งทานชานยอลเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาทานไม่เงยหน้าไป
มองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเลย
“ยอลนี่พี่ทำให้อ้าปากสิเดี๋ยวพี่ป้อน”ลู่หานที่น้องอยู่ข้างเซฮุนอีกข้างชะโงกหน้าพร้อมกับยื่นเนื้อย่างที่ถูกห่อแล้วผ่านหน้าเซฮุนมายื่นให้กับ
ชานยอล
“เดี๋ยวผมทานเองก็ได้ฮะ”ชานยอลว่าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบก่อนที่จะนำเข้าปากพร้อมกับส่งยิ้มให้ลู่หานน้อยเป็นเชิงขอบคุณ
“อร่อยมั้ยล่ะพี่ห่อให้”ลู่หานยิ้มอย่างร่างเริงทำให้ชานยอลได้แต่ยิ้มตอบกลับไปเท่านั้นไม่ได้พูดอะไรออกไปมากกว่านั้นส่วนคริสก็เงยหน้า
มองชานยอลเป็นระยะคอยสังเกตสีหน้าและท่าทางของชานยอลกลัวว่าชานยอลจะโกรธและพาลเข้าใจผิดกันไปใหญ่
“คริสห่อให้ฉันบ้างสินะ”แบคฮยอนหันไปอ้อนให้คนข้างๆห่อเนื้อให้ตนกินเพื่อยั่วโมโหชานยอลที่นั่งอยู่ตรงข้ามซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อ
ชานยอลเงยหน้าขึ้นไปมองทั้งสองคนสลับกัน
“ไม่มีมือรึไง”นั่นไงพี่ฮีชอลนี่เสมอต้นเสมอปลายจริงๆเรื่องแขวะคนเนี่ย
“มีแต่อยากให้คริสทำให้น้องยอลคงไม่ว่ากันนะ”
“ฮะ”ชานยอลยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจกับการห่อเนื้อย่างให้กับตัวเอง
“เห็นมั้ยชานยอลยังไม่มีปัญหาเลย”
“นี่เอาไป”คริสยื่นเนื้อย่างที่ถูกห่อผักไปให้แบคฮยอนอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
ชานยอลที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่นั้นพยายามกลั้นอารมณ์เสียใจไว้ข้างในเพราะไม่อยากให้คนอื่นมาคอยเป็นห่วงตนเองและไม่อยากทำ
ให้เรื่องระหว่างคนสองคนกลายมาเป็นเรื่องระหว่างคนหลายคนไปได้จึงทำให้ชานยอลต้องนั่งก้มหน้าและพยายามไม่แสดงอาการเสียใจ
หรือน้อยใจออกมาตลอดเวลาที่นั่งอยู่ในร้านเนื้อย่างจนออกมาที่หน้าร้านพวกของเซฮุนก็ขอตัวกลับกันไปก่อนตอนนี้จึงเหลือเพียงแค่ลู่หาน
เลย์ ชานยอล ซีวอน ฮีชอล คริสและแบคฮยอนเท่านั้น
“พวกเรากลับกันเถอะดึกแล้ว”ซีวอนเอ่ยขึ้นเมื่อรถของพวกเซฮุนได้ขับออกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“งั้นฉันกับเลย์กลับก่อนนะแล้วพรุ่งนี้จะแวะไปหาที่บ้านนะชอลลี่”ลู่หานเอ่ยลาเพื่อนๆก่อนจะเดินไปที่รถของเลย์ที่จอดอยู่ใกล้ๆ
“พี่ว่าเรากลับกันเถอะยอล”เป็นซีวอนที่เอ่ยเรียกน้องชายตัวเองให้กลับบ้านด้วย
“ฮะ”
“ด้วยพี่ไปส่ง”
“แต่คริสต้องไปส่งฉันนะ”แบคฮยอนสวนขึ้นมาทันทีเมื่อคริสบอกว่าจะไปส่งชานยอล
“พี่คริสไปส่งพี่แบคเถอะฮะยอลกลับพร้อมพวกพี่ซีวอนก็ได้จะได้ไม่ต้องวนไปวนมาให้ลำบาก”ชานยอลส่งยิ้มน้อยๆให้กับชายหนุ่มที่ยืนอยู่
ไม่ไกลนัก
“ชานยอลอนุญาตแล้วงั้นก็ไปเถอะฉันง่วงแล้ว”แบคฮยอนพูดก่อนจะลากแขนคริสให้เดินไปที่รถส่วนชานยอลนั้นก็ทำได้แค่มองตามหลัง
ของร่างสูงของคนรักนั้นเดินห่างออกไป
“ยอลไปกันเถอะ”ฮีชอลแตะเบาๆที่แขนข้างซ้ายของชานยอลก่อนจะเดินไปที่รถเช่นเดียวกับที่ชานยอลก็เดินตามไปเหมือนกัน
เมื่อเริ่มขับรถออกมาจากที่ร้านเนื้อย่างไม่นานก็มาถึงที่คฤหาสน์ตระกูลชเวเพราะด้วยความเร็วที่ซีวอนขับก็ค่อนข้างเร็วพอสมควรทำ
ให้มาถึงเร็ว และเมื่อรถจอดสนิทชานยอลก็รีบลงจาดรถก่อนจะเดินเข้าบ้านเลี่ยงขึ้นไปบนห้องทันทีทำให้สองสามีภรรยาถึงกับมองหน้ากัน
อย่างห่วงๆก็อาการพวกนี้เขาสองคนเคยเป็นมาก่อนตอนคบกันใหม่ๆน่ะสินี่ดีนะที่ผ่านเวลาแบบนั้นมาได้เพราะความเชื่อใจกันทำให้ผ่าน
อุปสรรคมากมายมาได้ทำให้ได้แต่งงานกันและอยู่ด้วยกันจนถึงทุกวันนี้
ทางด้านของคริสในเวลาเดียวกันนั้นหลังจากที่ขับรถมาจนถึงคอนโดของแบคฮยอน
“เดี๋ยวอย่าพึ่งลง”
“มีอะไรก็รีบพูดมาฉันง่วง”
“ทำไมเธอถึงทำแบบนั้น”
“ฉันทำอะไรงั้นเหรอ”
“ทุกอย่างแล้วไอ้แผลพวกนั้นอย่านึกว่าฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นคนทำชานยอล”
“มีหลักฐานอะไรถึงมากล่าวหาว่าแผลพวกนั้นฉันเป็นคนทำ”
“อย่ามาปฏิเสธหน่อยเลยว่าเธอไม่ใช่คนทำเพราะฉันถามจากเจ้าเด็กเซฮุนนั่นแล้ว”
“พวกเด็กปากบอน”แบคฮยอนบ่นพึมพำกับตัวเอง
“จำเอาไว้ว่าชานยอลคือคนที่เธอไม่ควรแตะต้องไม่อย่างนั้นฉันเอาเธอตายแน่”
“นายห้ามฉันได้อย่างนั้นเหรอคริส”
“ก็ลองดูแล้วกันว่าได้หรือไม่ได้”คริสะกดเสียงลงต่ำยิ่งกว่าเดิมทำให้คนที่ได้ฟังรู้สึกกลัวได้มากทีเดียวแต่นั่นไม่ใช่กับคนอย่าง
บยอนแบคฮยอนแน่นอน
“หึ”แบคอยอนยกยิ้มมุมปากก่อนจะก้าวลงจากรถและเข้าไปในคอนโดทันทีและเมื่อเข้ามาในคอนโดแล้วแบคอยอนก็หันไปมองรถที่พึ่งจะ
เคลื่อนตัวออกไปด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง "ในเมื่อฉันทำอะไรไม่ได้ฉันคงต้องให้แม่นายมาจัดการแล้วล่ะ
คริสแล้วฉันจะคอยดูความรักของนายที่พังพินาศ"
=========================================================================
Talk Talk
มาอัพต้อนรับเอ็กโซ่มาไทยเลยนะคะเนี่ยไม่อยากจะบอกว่าเรื่องนี้แบคร้าย
แต่จะมีคนมาปราบพยศแบคแน่นอนค่ะแต่ต้องมารอดูกันว่าเป็นใครนะคะ
สุดท้ายช่วยดูคำผิดด้วยนะคะถ้าเกิดมีตรงไหนผิดก็บอกได้เลยค่า
ความคิดเห็น