คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -2- Promise
คนเจ้าชู้ (บีดับบีดู) - มุก
"นายตามฉันมาทำไม ต้องการอะไร" ฉันเอ่ยขึ้น
"มาทวงสัญญาไงหล่ะคนสวย" มาร์คเอ่ยขึ้น
".................."
"หึ อย่าลืมซะหล่ะหากเธอไม่ทำตามสัญญาเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง"
เขาก้มลงมากระซิบข้างหูฉันก่อนจะหายตัวไปตาม
สัญญาหรอ? นายต้องการอะไรกันแน่ต้วนอี๋เอิ้น
เรื่องระหว่างเราสองคน
มันจบลงไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ เหอะ
สัญญาบ้าบออะไรคิดว่าฉันจะทำหรอ
ติ้ดๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มือเรียวมาสวยจึงเอื้อมหยิบมันขึ้นพร้อมกับกดรับสาย
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลจันเจ้าตอนนี้แกอยู่ไหน
อยู่บ้านรึป่าวพวกฉันกำลังจะไปบ้านแกสะดวกรึป่าว” เสียงของวิเวียนเพื่อนร่วมห้องเอ่ยขึ้น
“อืมมาสิ ฉันสะดวก” ฉันตอบกับปลายสาย
“งั้น อีก5นาทีเจอกัน”
ติ้ด ปลายสายวางไป
“ไงจันเจ้า”เสียงของครอสเอ่ยทักขึ้น
วันนี้พวกฟรานนัดกันจะมาทำรายงานที่บ้านฉัน
โดยมีวิเวียนและลินินเพื่อนร่วมห้องมาทำงานที่บ้านของฉันด้วย
“ไง”
ฉันตอบกลับครอสด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
“จันเจ้าเธออยู่บ้านคนเดียวหรอ แล้วพ่อกับแม่ของเธอหล่ะ”ลินินเอ่ยถามขึ้น
“พ่อแม่ของฉันหน่ะหรอ ไม่อยู่หรอกพวกท่านจากฉันไปนานแล้วหล่ะ”
“อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ”คราวนี้เป็นเสียงของฟรานเอ่ยถามขึ้น
“ไม่เหงาหรอก.......มั้ง
ฉันว่าพวกเราทำงานเถอะ”ฉันตัดบทพลางเดินนำทุกคนไปที่สวนหลังบ้าน
“บ้านเธอน่าอยู่จัง”เป็นซัมเมอร์ที่เอ่ยขึ้นหลังจากที่ไม่มีบทพูดอยู่นาน
“ใช่ๆสวยมากอ่ะ”วิเวียนเอ่ยแสดงความคิดเห็น
“ขอบใจ”
ฉันเอ่ยคำสั้นๆก่อนจะเริ่มลงมือทำรายงาน
พร้อมกับเสียงพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของเพื่อนๆในกลุ่มที่เอ่ยคุยกันอย่างสนุกสนาน
คงจะมีอยู่คนเดียวที่ตั้งแต่เข้ามาในบ้านฉันไม่ยอมพูดอะไรเลยได้แต่มองไปรอบๆบ้านเหมือนคนกำลังเก็บข้อมูล
“จันเจ้า ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ”ซันเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปทางห้องนั่งเล่น
“………….”ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่เดินตามซันเข้าไปในบ้านแทน
“มีอะไร”ฉันถามทันทีที่มาถึงที่หมาย
“เธอเจอกับมันแล้วใช่ ไอ้มาร์คหน่ะ”ซันเอ่ยถามหน้าเครียด
“อืม เจอกันแล้วเมื่อวานนี้”
“มันมาพูดอะไรกับเธอ”
“มันบอกว่าจะมาทวงสัญญา”ฉันตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม
“สัญญา? สัญญาอะไร”ซันถามพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิด
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
ว่าฉันไปสัญญาอะไร ฉันพยายามนึกอยู่”
“จันเจ้า ต่อไปนี้เธอต้องระวังตัวด้วยนะ
ฉันเป็นห่วงเธอจัง”ซันพูดพร้อมกับจับมือฉันไว้
“อืม ขอบคุณนะที่เป็นห่วง”
“ไปคุยอะไรกันมาวะ” ครอสเอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นฉันกับซันเดินกลับมา
“เรื่องส่วนตัวว่ะ” ซันตอบครอสด้วยสีหน้านิ่งๆ
“ฉันว่าพวกฉันกลับก่อนดีกว่านี้ก็เย็นมากแล้วเดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงหน่ะ”วิเวียนพูดขึ้น
“อืม พวกเธอกลับกันยังไงให้ไปส่งไหม”ฉันถามไปตามมารยาทของเจ้าบ้านที่ดี
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ
ฉันโทหาคนขับรถที่บ้านแล้วอีกซักพักก็คงมา”
“อืม”
จากนั้นไม่นานพวกซันก็ทยอยกลับบ้าน
“ฟราน นายยังไม่กลับอีกรึไง”ฉันที่กำลังจะเดินเข้าบ้านหันไปเจอฟรานที่ทำหน่นิ่งๆพิงกำแพงอยู่
“เธอคุยอะไรกับไอ้ซันมัน”
“ธุระหน่ะ”ฉันตอบปัดฟราน
“เธอ อยู่ห่างไอ้ซันไว้ก็ดีนะหมอนั่นหน่ะ
ไว้ใจได้หรอ?”ฟรานบอกพร้อมกับแสดงสีหน้าห่วงใย
“ไว้ใจได้อยู่แล้วนายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“โอเคถ้าเธอพูดอย่างนั้นฉันก็โอเค
งั้นฉันกลับก่อนนะ”ฟรานบอกพร้อมกับเดินไปทางรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ข้างๆบ้านของฉัน
พรึบ
“ไงจันเจ้า ฉันมาทวงสัญญาหน่ะ” มาร์คเอ่ยขึ้นทันทีพร้อมกับแบมืออยู่ตรงหน้าฉัน
“สัญญาอะไรของนาย
ฉันไปสัญญาอะไรกับนายตอนไหนยะ”
“นี่ยัยปลาทอง
ทำไมความจำเธอมันสั้นจังวะ โอเคๆเดี๋ยวฉันบอกให้ก็ได้ เหอะ ยัยแวมไพร์สมองปลาทอง”มาร์คพูดพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่ฉัน
“………….”ปัญญาอ่อนจริงๆนายคนนี้
“เธอสัญญากลับฉันไว้ว่าถ้าฉันยอมช่วยให้เธอมาใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ได้เธอจะยอมทำตามที่ฉันขอข้อนึง
และวันนี้ฉันก็มาทวงสัญญา”ฉันฟังมาร์คพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย
เหอะ ฉันนึกออกแล้วสัญญาบ้าบออะไรนั่นหน่ะหรอ
“งั้นก็ว่ามาจะขออะไร” ฉันมองหน้าบุคคลตรงหน้า ด้วยแววตานิ่งๆหากมองด้วยสายตาแล้วมาร์คเป็นผู้ชายคนนึงที่หล่อ
หล่อมากจริงๆ แต่นิสัยและสันดารฉันไม่อาจจะมองออกได้บางทีนี่อาจจะเป็นละครฉากหนึ่งที่เขาทำสร้างขึ่นมาก็ได้
หลอกให้เหยื่อตายใจด้วยใบหน้าที่แสนซื่อนั่น
“ไปเที่ยวเป็นเพื่อนฉันหน่อย”เขาพูดพลางทำสีหน้าและแววตาให้เหมือนหมาที่กำลังจะถูกเจ้านายทิ้งอย่างไม่ใยดี
“เหอะ ไปไหนก็ว่ามาฉันไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวันหรอกนะ”
“อืม ไปกันเถอะ”
พรึบ
ที่นี่ที่ไหนเนี่ย
ผู้คนมากมายที่กำลังเต้นกันอย่างเมามัน เสียงเพลงที่มีจังหวะชวนเต้นพร้อมกับเสียงบีตหนักๆที่ดังขึ้นอยู่ตลออดเวลา
ชายหญิงนับสิบคู่ที่กำลังนั่งคุย คลอเคลีย หรือจูบกันอย่างไม่อายใคร
“ไงจันเจ้า ชอบที่นี่รึป่าวหล่ะ”มาร์คหันมาถามฉัน
“ที่นี่ที่ไหน นายพาฉันมาที่นี่ทำไม”มาร์คไม่ตอบแต่จูงมือฉันไปตามทางพร้อมกับพามาที่ๆนึง
รู้สึกที่ตรงนี้กับเมื่อกี้จะต่างกันมาก
ที่ตรงนี้ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวกว่าเมื่อกี้นี้มากเลยหล่ะ
“ชอบรึป่าวครับ จันเจ้า”มาร์คก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของฉันก่อนจะยื่นแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำสีแดงๆที่คล้ายกับเลือดให้ฉัน
“อะไร”
“ลองชิมดู แล้วเธอจะติดใจ”
ฉันยื่นมือไปรับแก้วพร้อมกับจรดฝีปากชิมน้ำในแก้วนั่น
“ไงไอ้มาร์ค หายหน้าหายตาไปซะนานเลยนะ
แล้วนั้นใครวะ”บุคคลที่มาใหม่เอ่ยทักมาร์ค
“เพื่อนกูเองชื่อจันเจ้า เจ้าที่ไอ้จิมเป็นเพื่อนฉันเอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“เช่นกันค่ะ
มาร์คเมื่อไหร่นายจะกลับซักที”ฉันเบื่อที่นี่มาก เสียงดังเป็นบ้า
“เราพึ่งมาเองนะจะรีบกลับได้ยังไง”
“งั้นนายก็อยู่ไป ฉันจะกลับแล้ว”ฉันลุกขึ้นพร้อมกับรีบเดินออกไปด้วยความเบื่อหน่าย
“เฮ้ จันเจ้ารอด้วยดิ เห้ยมึงกูกลับก่อนนะเว้ย”
ปึ๊ก
“โอ๊ย”
เจ็บเป็นบ้า
“อ้าวน้องเดินชนกันแบบนี้หาเรื่องหรอจ๊ะคนสวย”
“ขอโทษ”
“คิดว่าแค่คำว่าขอโทษแล้วเสียงพี่มันหายเปียกไหมล่ะ”เรื่องมาก
“เหอะ ต้องการอะไร”ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายส่งไปให้ตรงหน้า
“ไปนั่งดื่มกับพี่สิ”
“ฝันอยู่รึไงหัดส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองซะด้วยนะว่าดีพอที่คนอย่างฉันต้องไปนั่งดื่มด้วยรึป่าว”ฉันพูดพลางทำสีหน้าดูแคลนส่งไปให้บุคคลตรงหน้าพร้อมกับเดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
น่ารำคาญ
“นิยัยคนสวย เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาว่าฉันอย่างนี้ห๊ะ”
“ปากดีอย่างนี้ ตบสั่งสอนซักทีดีไหม”พูดจบหมอนั่นก็ยกมือเตรียมจะฟาดลงมา
หมับ
“ทำอย่างนี้ไม่สนกับเป็นสุภาพบุรุษเลยนะครับ”
“มึงเป็นใครว่ะ”
“ดูหน้าผมดีๆสิครับ หึ”
“อ่ะ..เอ่อ คะ...คุณควินส์”ไอ้ยักษ์ทำหน้าตกใจสุดขีดพร้อมกับยกมือไหวแล้ววิ่งหนีไป
“เธอเป็นอะไรมากรึป่าว”เขาหันมาถามฉัน
“อย่างที่เห็นฉันสบายดี ขอบคุณที่มาช่วย”ฉันก้มโค้งขอบคุณเขาพลางเดินออกไป
“เฮ้ เดี๋ยวสิ”หมอนั่นวิ่งตามฉันมาติดๆแต่มีหรอคนอย่างฉันจะยอมให้หมอนี่ตามฉันทันฉันรีบเดินเข้ามุมตึกพร้อมกับหายตัวไปทันที
“หายไปไหนแล้ววะ”หนุ่มหน้าหล่อพยายามมองหาหญิงสาวที่ตนช่วยเมื่อซักคู่นี้
เช้าวันต่อมา
หมับ
“อ๊ะ นายเป็นใครเนี่ยมาจับฉันไว้ทำไมมิทราบ”
“เฮ้
เธอลืมผู้มีพระคุณของเธอได้ยังไงกันห๊ะ ยัยซื่อบื้อ”หน่อย
ตานี่กล้าว่าฉันซื่อบื้อหรอ
“นาย เป็น ใคร ต้อง การ อะ ไร”ฉันพูดเน้นคำที่ละคำ
.
.
.
.
.
.
.
.
“จำชื่อฉันไว้ให้ดีนะยัยบื้อ
ฉันชื่อควินส์”
สปอย
"จันเจ้าๆ จัน จันจ้าวววว"
"ตื่นสิยัยบ้านี่ อยากตายรึไง"
เฮือกกกก
อ้าว ทำไมซัมเมอร์ถึงมาอยู่นี่แล้วคนที่ชื่อควินซ์หล่ะไปไหนแล้ว เอ๊ะหรือว่าฉัน....อะไรเนี่ยเรื่องทั้งหมดฉันแค่ฝันไปหรอเนี่ย นี่ฉันมโนหรอ ไม่นะ ม่ายยยยยยยย
To Be Continued
อัพแล้วนะจ๊ะ
เม้น+ให้กำลังใจเค้าด้วยนะ
ป.ลอลิง
ลินิน
จีม
ความคิดเห็น