Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #374 : สาวหมาป่ากับนายเครื่องเทศ เล่ม 3 ขออินซูลินด่วน

สำนักพิมพ์: Siam Inter Comics Light

ราคาปก: 250 บาท

แนวเรื่อง: Adventure, Fantasy, Romance

แต่งเรื่อง: Hasekura Isuna

Illustration: Juu Ayakura

แปล: Yhunna

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 19 เล่มจบแล้ว มีภาคต่อ(รุ่นลูก)อีก 2 เล่ม ได้ทำเป็นอนิเมชั่นแล้ว ดูหน้าปกเล่มอื่นๆ   CLICK  รีวิวเล่มแรกที่นี่  เล่ม 1-2

เรื่องย่อ:

หลังจากพ่อค้าเร่หนุ่มกับหมาป่าสาวโฮโระเดินทางออกจากนครศักดิ์สิทธิ์รูบินไฮเก้น และเพื่อทำการค้าพร้อมกับรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับโยอิทสึบ้านเกิดของโฮโระไปด้วย ทั้งสองจึงตัดสินใจเดินทางมายังเมืองคูเมสัน เมืองแห่งฤดูหนาวและงานเทศกาลเต้นรำ ซึ่งทั้งสองได้พบกับอามาตี้ พ่อค้าปลาหนุ่มที่นั่น ดูเหมือนว่าอามาตี้นั้นจะหลงรักโฮโระตั้งแต่แรกเห็น เขาจึงเริ่มพยายามที่จะเข้าใกล้เธอ ในขณะเดียวกัน ระหว่างลอว์เรนซ์กับโฮโระก็เกิดความรู้สึกที่บาดหมางกัน จนก่อให้เกิดความเข้าใจผิดซึ่งกันและกัน และนั่นก็ทำให้ลอว์เรนซ์กับอามาตี้ต้องเข้ามาพัวพันการการเดิมพันครั้งใหญ่…

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                ก็ยังเป็นเรื่องรักๆใคร่ๆผสมกับการค้าขายเช่นเดิม เนื้อหาก็คือคู่พระนางได้เดินทางมาถึงเมืองแห่งใหม่และได้เกิดการทะเลาะเบาแว้งกัน ซึ่งตอนนั้นได้มีพ่อค้าปลาเป็นมือที่สามคิดจะจีบนางเอก พระเอกจึงต้องแข่งทำการค้ากับพ่อค้าปลาเพื่อไม่ให้เสียนางเอกไป

                ขอพูดถึงพาร์ทการค้าก่อน ผมคิดว่าคนเขียนต้องการใช้นิยายเรื่องนี้ถ่ายทอดเรื่องการค้าขายให้กับคนอ่าน พระเอกเรื่องนี้เลยโดนเซ็ตให้เป็นพ่อค้าอ่อนหัดจนบางทีก็แอบเซ็ง เพราะคนเรามักจะเรียนรู้จากความผิดพลาดได้ดีกว่าความสำเร็จล่ะนะ แต่กระนั้นเนื้อหาเกี่ยวกับการค้าขายก็ยังเป็นอะไรที่อ่านแล้วเข้าใจยาก ถึงจะไม่เท่าสองเล่มแรกก็เถอะ แต่ผมก็ต้องทำความเข้าใจอยู่นานกว่าจะเก๊ตอุบายขายล่วงหน้าที่พระเอกใช้กับพ่อค้าปลา คิดว่าไม่น่าอ่านรอบเดียวรู้เรื่อง

จุดที่ดีของเล่มนี้กลับเป็นทัศนคติของตัวละครมากกว่า เช่นเหตุการณ์ที่พระเอกไปขอความช่วยเหลือที่เป็นพ่อค้าเปิดร้านในเมือง พระเอกเสนอค่าตอบแทนเล็กน้อยแลกกับให้เพื่อนช่วยเรื่องการค้า แต่โดนปฏิเสธเพราะเพื่อนพระเอกกลัวถ้าช่วยพระเอกทำการค้าเล็กๆน้อยๆจะทำให้ร้านของตัวเองเสียชื่อเสียงได้ อารมณ์ประมาณเจ้าของร้านข้าวมันไก่ที่หมกมุ่นกับการขายตรงเพิ่มดาวไลน์ ลูกค้าก็ย่อมไม่อยากใช้บริการ แต่พระเอกก็ไม่ถือว่าการโดนปฏิเสธเป็นความล้มเหลวหรือถือโกรธเพื่อน แต่คิดว่านี่เป็นบทเรียนที่เขาจะใช้ในการติดต่อกับพ่อค้าในเมืองในอนาคต ซึ่งแนวคิดแบบนี้เป็นสิ่งที่ดีกับคนทำอาชีพค้าขายรวมทั้งคนทำอาชีพอื่นๆด้วย

                ในส่วนพาร์ทความรักบอกตรงๆว่าผมรำคาญตอนพระนางเล่นบทพ่อแง่แม่งอนชะมัด ส่วนตอนที่เลิฟๆหรือตอนคืนดีช่วงท้ายนี่ก็หวานซะ อยากอัญเชิญโซดิแอคมาปล่อยแถวนั้นจริงๆ พวกมีแฟนน่ะตายซักสองรอบเลยก็ดี เอาเป็นว่าใครชอบเรื่องรักหวานๆให้ความรู้เรื่องการค้าการบริหารก็คงฟินล่ะมั้ง ส่วนผมก็ทนอ่านด้วยความหวานเลี่ยนต่อไป สงสารตาพ่อค้าปลาที่มาเป็นมือที่สาม โดนเทอย่างโหดร้ายมาก

ระดับความพึงพอใจ: 2/5 ตัดคะแนนเนื่องจากเบาหวานกำเริบ