คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : 21 days, วันที่ ๑๙. part,๒
NINETEENTH DAY part 2
ตอนนี้คิมแจจุงกำลังตะลึงกับความสวยงามของบ้านพักตากอากาศของชองยุนโฮที่ตั้งอยู่ ณ ชายฝั่งทะเลตะวันตก...
ตัวบ้านเป็นสไตล์ยุโรปดูหรูแบบเรียบๆ รอบๆ บ้านตกแต่งไปด้วยต้นมะพร้าวและต้มไม้เป็นพุ่มๆ ดูสวยงามและร่มรื่น...นอกจากนั้นยังมีสระว่ายน้ำที่มีขนาดใหญ่เหมือนจะเอาไว้ใช้สำหรับการแข่งขันโฮลิมปิกก็ว่าได้ มีบันไดเชื่อมลงไปเดินเล่นที่ชายหาด...
“เห้ยยย ยุนโฮ! รวยไปป้ะ?” แจจุงอุทานออกมาเมื่อสำรวจครบทุกซอกทุกมุมของบ้านพักที่เจ้าตัวจะต้องใช้ชีวิตอยู่เรียบร้อยแล้ว
“ก็ไม่เท่าไร” คำเดิมๆ ถูกพูดตอบกลับคนสวยมา เล่นเอาแจจุงทำหน้าเซ็ง...
จริงๆ แล้วคิมแจจุงก็รวยนะ แต่คงประมาณครึ่งนึงของชองยุนโฮเท่านั้นนั่นแหละ...สร้างบ้านพักตากอากาศแพงๆ แบบนี้ไปทำไมล่ะ! เอาเงินไปซื้อกระเป๋าหลุยส์ดีกว่าอีก > <!
“จะออกไปกินข้าวที่ร้านอาหารหรือจะสั่งมาที่นี่?”
“สั่งมาที่นี่ละกัน ตอนนี้ขี้เกียจไป แดดร้อนด้วย~” แจจุงมองแสงแดดที่อยู่เยื้องๆ ศรีษะไปไม่มากก่อนจะเดินกลับเข้าไปในตัวบ้าน
“อืม” ยุนโฮพยักหน้าพร้อมกับเดินแยกไปคุยโทรศัพท์เพื่อสั่งอาหาร
อยู่ที่นี่กับชองยุนโฮ...โฮะ! ตื่นเต้นพิลึก~
เอ้อออ ถ้าไม่โทรไปบอกจุนซู มันจะโกรธเปล่าหว่า -0-? แต่ก็ไม่เห็นจะโทรตามให้ไปเรียนเลยนี่หน่า...
ว่าแล้วก็โทรหาหน่อยดีกว่า...
(ฮัลโหล)
“จุนซู~”
(เป็นไงมั่งเกาะเชจู...)
“เห้ย รู้ได้ไง?”
(ฉันเป็นแฟนกับปาร์คยูชอน...) จุนซูตอบด้วยเสียงเนือยๆ ทำไมคิมแจจุงเก็ทอะไรยากแบบนี้เนี่ย!
“อันนั้นรู้แล้ว แล้วมันเกี่ยวไรอ่ะ?”
(ก็ยูชอนเป็นเพื่อนยุนโฮไง!!)
“อ้อออ....แล้วไมไม่บอกแต่แรกล่ะว่ายูชอนบอก!”
(ฉันว่าช่วงนี้แกโง่แปลกๆ นะแจจุง ความรักกดทับสมองรึไง?) ความรักกดทับสมอง?
พูดบ้าอะไรวะเนี่ยคิมจุนซู!
“ความรักบ้าบออะไรกัน!”
(เอาเถอะ คนโง่ๆ อย่างแกตอนนี้ก็คงยังไม่รู้ใจตัวเองต่อไปนั่นแหละ โทรมาแค่นี้ใช่ป้ะ? ฉันจะไปเที่ยวกับยูชอนแล้วแค่นี้นะ)
ติ๊ด
เห้ย -*- บังอาจวางสายใส่ฉันเหรอเนี่ยคิมจุนซู!!
“ทำหน้าแบบนั้นทำไม?” ยุนโฮที่สั่งอาหารเสร็จแล้วเดินกลับมาถามคนสวยที่ดูทำหน้าตาอารมณ์เม้งๆ
“จุนซูมันวางหูใส่เลยหงุดหงิด...สั่งไรมากินบ้างอ่ะ?” แจจุงเปลี่ยนเรื่องเข้าเรื่องของกินเพราะตอนนี้เขาเองก็เริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน อยากกินอาหารทะเลที่สุดเล้ยยยยยย >W<!!
“ก็อาหารทะเลชุดใหญ่น่ะ ไม่รู้ว่าแจจุงจะชอบกินอะไรเป็นพิเศษก็เลยสั่งมาทุกอย่างเลย”
“ว้าววว *0* ฉันกินได้หมดแหละ...ว่าแต่เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าแจจุงหรอ?” แจจุงที่เหมือนจะพึ่งคิดได้ถามขึ้น
“แจจุงไง เรียกว่าแจจุง...ก็น่ารักดีออก”
“...” เห้ยยยยย ยุนโฮ กลับไปเย็นชาแบบเดิมเหอะ แบบนี้ไม่ไหวอ่ะ จะช๊อคตายอยู่แล้ว T____T
ไม่นานอาหารจากร้านอาหารทะเลชื่อดังที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านพักตากอากาศนี้มากนักก็ถูกนำมาวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอาหารขนาดกว้าง
“กินเลยน้า *0*” แจจุงมองกุ้งตัวโตๆ ตรงหน้าด้วยความอยากกินแบบสุดๆ
“ก็กินเลยสิ” ยุนโฮอนุญาตเมื่อเห็นว่าแจจุงทำหน้าตาเหมือนรอการอนุญาตจากเขา
คนสวยใช่มือเปล่าชำแหละปลอกเปลือกกุ้งและจิ้มน้จิ้มเข้าปากอย่างอารมณ์ดี ก้ามปูเนื้อแน่นถูกคนสวยแซะหาเนื้อจนแทบไม่เหลือเศษเนื้อติดอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
ไม่นานนักเปลือกสัตว์ทะเลนานาชนิดที่ถูกคัดสรรมาสังเวยแด่คิมแจจุงคนสวยก็องเพนินเต็มชามไปหมด
“ฮ่า ~ อิ่มจริงๆ เลย อร่อยจังเลยเนอะยุนโฮ...อ...อ้าว นี่นายกินแค่นั้นเองหรอ?” แจจุงที่มัวแต่กินไม่ได้สังเกตเลยว่ายุนโฮไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตากินเหมือนตัวเอง
ในจานของยุนโฮมีเพียงเศษเปลือกกุ้งประมาณ 3 ตัวดูได้จากส่วนหัวที่เหลือทิ้งเอาไว้...
หรือว่าเขาแย่งยุนโฮกินจนหมด -0-?
“ไม่ค่อยหิว...ดูแจจุงกินก็อิ่มแล้ว”
“แหะๆ งั้นฉันไปล้างมือก่อนนะ” แจจุงลุกขึ้นวิ่งไปล้างมือ รู้สึกว่าพอไม่มีอาหารให้กิน...ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยแฮะ
แจจุงแอบมองยุนโฮจากมุมนึงที่เห็นร่างสูงยังคงนั่งอยู่ที่เดิมบนโต๊ะอาหาร หน้าตาของยุนโฮนิ่งสนิทเหมือนไร้ความรู้สึก แต่จากสายตาดูได้ไม่ยากว่ายุนโฮกำลังมีเรื่องกังวลใจอยู่
กังวลเรื่องอะไรกันนะ! เพราะกังวลรึเปล่าเลยชวนเขามาคลายเครียดที่เชจูนี่???
เห้ยยยยย อยากรู้อ่ะว่าชองยุนโฮกังวลเรื่องอะไร ทำไมถึงอยากรู้เรื่องชาวบ้านชาวเมืองขนาดนี้...
เป็นห่วง...
ใช่ความรู้สึกเป็นห่วงคนที่กำลังทำหน้าตากังวลอยู่นั่นกำลังค่อยๆ แทรกซึมเข้ามาในจิตใจ
“ยุนโฮ!!” เสียงเจื้อยแจ้วพร้อมกับหน้าตาสดใสของแจจุงเดินออกมาจากในส่วนของห้องครัวตรงมาหาคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“ว่าไงแจจุง” ยุนโฮเงยหน้าขึ้นมองคนสวยพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ
“เดี๋ยวฉันเก็บโต๊ะเสร็จแล้วไปเดินเล่นที่ชายหาดกันนะ ^^”
“ได้สิ” แจจุงรีบเก็บจานชามบนโต๊ะซ้อนกันไปและยกเข้าไปไว้ในครัว คนสวยรีบล้างจานชามทั้งหมดที่ถูกใช้ไว้ให้เร็วที่สุด
ถึงจะเคยชินกับใบหน้านิ่งๆ ไร้อารมณ์ของชองยุนโฮ...แต่ก็ไม่ชินกับสายตาไม่มีความสุขของหมอนั่นหรอกนะ! ปกติชองยุนโฮนิ่งทั้งหน้าทั้งสายตานี่!!!
ชวนฉันมาเที่ยวก็อย่ามาทำตัวนอยด์ได้มั้ยล่า ~~
40%
จะบอกว่าพาร์ทนี้ยังแต่งไม่จบเลย แต่เอามาลงแค่นี้ก่อนนะ
เพราะต่อจากนี้ ดราม่า :) ยังไม่อยากเอาลงเดี๋ยวจะค้างกันนน
เริ่มดราม่าแล้วนะเอออ มาดูซิว่าจะดราม่าถึงวันสุดท้ายรึเปล่า :))
เอาภาพประกอบฟิคมาฝาก วาดเองนะคะ :D อาจไม่สวยมาก
เป็นหนึ่งในที่คั่นสุดสวย และอาจจะเข้าไปอยู่ในเล่มด้วย :)
เครดิทบนภาพแปะไว้เฉยๆ นะคะ พอปริ๊นออกมาจะไม่ใช่แบบนี้ค่า
ต่อ*
“นาย...” แจจุงพยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับยุนโฮที่กำลังเดินทอดน่องไปตามแนวชายหาดที่ประกอบไปด้วยเม็ดทรายสีขาวเนียนละเอียด
“หืม?”
“มีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่าน่ะ บอกฉันมั่งก็ได้นะ”
“เปล่าหนิ”
“ชองยุนโฮ ถึงฉันจะรู้จักนายได้ไม่นานน่ะนะ แต่ฉันก็ดูออกว่านายกำลังไม่สบายใจ!”
“...”
“บอกมาเหอะหน่า!” แจจุงหย่อนก้นนั่งลงบนโขดหินขนาดใหญ่พร้อมกับจับมือหนาเขย่าไปมาเพื่อจะรู้ให้ได้ว่าสิ่งที่ทำให้ยุนโฮกังวลใจคือเรื่องอะไรกันแน่
ยุนโฮค่อยๆ นั่งลงบนก้อนหินที่มีขนาดเตี้ยกว่าของแจจุง
“คือ...”
“...” แจจุงเงียบอย่างตั้งใตรอฟังในสิ่งที่อีกคนกำลังจะบอก
“สมมตินะแจจุง...แจจุงเป็นคนที่ฮอตมากๆ มีแต่คนตามชอบ...อ่าไม่ต้องสมมุติสินะ! คือทุกคนก็ชอบแจจุงใช่มั้ย แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่เคยสนใจแจจุงเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา แต่จู่ๆ คนๆ นั้นก็เข้ามาคุยกับแจจุง แจจุงคิดว่าอะไรที่ทำให้เขาเข้ามายุ่งกับแจจุง?”
“ก็...อาจจะบังเอิญ...หรือไม่ก็คนๆ นั้นตั้งใจล่ะมั้ง” แจจุงพูดออกไปตามอย่างที่คิด
“แล้วถ้าตั้งใจ เหตุผลคืออะไรล่ะ??” ยุนโฮเงยหน้าสบเข้ากับดวงตากลมโตของแจจุงอย่างต้องการคำตอบ
“เขาก็อาจจะมีเหตุผลของเขา...ถ้าฉันอยากรู้ฉันก็จะถามออกไปเลย”
“ถาม...”
“ทำไมหรอยุนโฮ นี่หรอเรื่องที่นายไม่สบายใจฉันว่าถ้านายอยากรู้อะไรก็ให้ถามคนนั้นไปเลยดีกว่า”
“แล้วถ้าจริงๆ แจจุงรู้เหตุผลที่เขาเข้ามายุ่งกับแจจุงอยู่แล้วล่ะ?”
“เอ้า! แล้วเหตุผลที่ว่าคืออะไรล่ะ? จะได้ตอบถูก” แจจุงตอบไปตามตรง
นี่เริ่มจะงงแล้วนะเนี่ย ชองยุนโฮถามอะไรมากมายขนาดนี้!!
“ถ้าเขาเข้ามายุ่งกับแจจุงทำเหมือนจีบแจจุง แต่จริงๆ แล้วเขาแค่ต้องการอะไรบางอย่างไม่ได้ชอบแจจุงจริงๆ จะทำยังไง?”
“ช่างเขาสิ เขาต้องการอะไรก็ปล่อยเขาไป เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาไม่ใช่หรอ? ก็แค่อยู่เฉยๆ”
“แล้วถ้าเขาดันเป็นคนที่แจจุงชอบมาตลอดล่ะ...”
“...” สายตาคมของยุนโฮกำลังจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแจจุง
ทำไมนะ...ดวงตาคู่นี้กำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับเขา...
บอกว่าเรื่องที่ยุนโฮสมมุติขึ้นนี้ไม่ได้เป็นแค่เรื่องสมมุติ...
แถมตัวละครที่ชื่อแจจุง …
จริงๆ แล้วคือ...ชองยุนโฮ
“เขา...เขาอาจจะจำเป็นจริงๆ ก็ได้” แจจุงเลือกตอบคำถามของยุนโฮต่อแต่เสมองไปทางอื่น
รู้สึกผิดจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว...
“งั้นสินะ...”
“นั่งนานแล้วเมื่อยจัง เดินกลับบ้านกันเหอะ” แจจุงลุกขึ้นยืดตัวคลายความเมื่อยพร้อมกับเอ่ยชวนยุนโฮ
“แจจุงกลับไปก่อนเถอะ ฉันขอนั่งอยู่ตรงนี้ซักพัก”
เพล้งงง!! น่าแตก!
ฮึก...ยุนโฮ๊! คนอุตส่าห์พยายามทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นนะ แค่นี้ก็รู้สึกผิดจนจะหายใจไม่ออกตายอยู่แล้วนะเนี่ย
“ก็ได้...อย่าคิดมากเลยนะ บางทีคิดเองสรุปเองคนเดียวก็อาจจะคิดผิดก็ได้” แจจุงบอกไปตามที่ใจคิด
ชองยุนโฮคิดเองเออเองคนเดียวแบบนี้แล้วมานั่งกังวลนั่งเศร้า ใช้ได้ที่ไหนกันล่ะ! อยากรู้อะไรทำไมไม่ถาม!!
สมมตินะแจจุง...แจจุงเป็นคนที่ฮอตมากๆ มีแต่คนตามชอบ...อ่าไม่ต้องสมมุติสินะ! คือทุกคนก็ชอบแจจุงใช่มั้ย แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่เคยสนใจแจจุงเลยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา แต่จู่ๆ คนๆ นั้นก็เข้ามาคุยกับแจจุง แจจุงคิดว่าอะไรที่ทำให้เขาเข้ามายุ่งกับแจจุง?
ถ้าเปลี่ยนตัวละครจากแจจุงเป็นยุนโฮ...
เขาที่ไม่เคยสนใจชองยุนโฮ...จู่ๆ ก็เข้าไปยุ่งวุ่นวายในชีวิตของยุนโฮ...
แล้วถ้าเป็นเพราะคนๆ นั้นตั้งใจ เหตุผลคืออะไรล่ะ??
แล้วถ้าจริงๆ แจจุงรู้เหตุผลที่เขาเข้ามายุ่งกับแจจุงอยู่แล้วล่ะ?
ถ้าเขาเข้ามายุ่งกับแจจุงทำเหมือนจีบแจจุง แต่จริงๆ แล้วเขาแค่ต้องการอะไรบางอย่างไม่ได้ชอบแจจุงจริงๆ จะทำยังไง?
ขอร้องเถอะ...อย่าให้ประโยคที่ยุนโฮพูดออกมานั่นหมายความว่ายุนโฮรู้เหตุผลทั้งหมดที่เขาเข้ามาวุ่นวายกับยุนโฮเลย
โอ้ยยยย แล้วถ้ายุนโฮรู้แล้วจริงๆ จะทำยังไงล่ะเนี่ย T_____T!!!
แล้วถ้าเขาดันเป็นคนที่แจจุงชอบมาตลอดล่ะ...
ชอบมาตลอด...ชอบมาตลอด??
อย่าบอกนะว่า....
ยุนโฮชอบเขาก่อนหน้าที่เขาจะเข้าไปคุยกับยุนโฮอีกงั้นหรอ!!
ไม่มีทาง!! ชองยุนโฮไม่เคยสนใจใคร ไม่เคยแคร์ใคร ไม่เคยรับรักใคร ชาตินี้ก็จะไม่มีวันรักใคร!!
เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!! T__T;
แจจุงกลับเข้ามานั่งอยู่บนโซฟาภายในบ้านพักของยุนโฮพลางคิดไม่ตกว่าจะเข้าหน้ายุนโฮยังไงดี...
แบบนี้มันจะไม่อึดอัดรึไงนะ Y_Y!
แกร้ก!
เห้ย ยุนโฮกลับมาแล้ว!! ทำไงดี อ๊ากกก ก ก ก ก ก ทำไงดี~~~~
“ยุนโฮ!” แจจุงรีบเรียกเอาไว้เมื่อเห็นว่ายุนโฮกำลังจะเดินไปอีกทางนึง ยังไงก็อยากจะเคลียร์ให้มันชัดๆ!
“หืม??”
“คือนายโอเครึยัง?” แจจุงลุกขึ้นและเดินตรงไปหาอีกคน
“ก็โอเค...”
“ก็ดีแล้วล่ะ” แจจุงส่งยิ้มบางๆ ให้ยุนโฮอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“แจจุงบอกให้ฉันไม่คิดมากคิดไปเองใช่มั้ย...” เป็นยุนโฮเสียเองที่พูดต่อขึ้นมาด้วยสีหน้าจริงจังและดวงตาคมเข้มที่กำลังจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานตรงหน้า
“อื้ม!”
“เพราะงั้นฉันก็ควรถามออกไปตรงๆ เลยถูกมั้ย?”
“ก็ใช่น่ะสิ!”
“แจจุงคิดยังไงกับฉัน??”
“!!!” คำถามนี่มันไม่ตรงเกินไปรึไง!! ใครจะไปคิดล่ะว่าจะถามกันออกมาโต้งๆ ขนาดนี้!!!
“ตอบฉันได้มั้ย?”
“คือ...”
“...”
“ฉันขอโทษจริงๆ นะยุนโฮ...”
“ไม่ได้คิดอะไรกับฉันจริงๆ สินะ” ยุนโฮแค่นยิ้มออกมา แต่แจจุงก็มองออกว่าอีกฝ่ายเสียใจมากขนาดไหน แววตาของยุนโฮบ่งบอกความรู้สึกตอนนี้ได้ดีที่สุดจริงๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้น...คือฉันก็ไม่รู้”
“...”
“ฉันยังให้คำตอบนายไม่ได้...เอางี้! ฉันสัญญาว่าฉันจะต้องหาคำตอบมาตอบนายให้ได้ นายรอฟังได้รึเปล่าล่ะ?” ตอนนี้เขายังตอบไม่ได้จริงๆ นะ รู้แค่ว่ารู้สึกดีกับยุนโฮมากๆ ...
แต่คำจำกัดความของความรู้สึกนี้
เขายังไม่รู้ คิมแจจุงยังไม่มั่นใจ...
“นานมากรึเปล่า มันนานขนาดไหนกัน”
“ไม่นานหรอก...ไม่นาน...”
“ได้ ฉันจะรอคำตอบ” ยุนโฮเม้มปากพร้อมกับพยักหน้ายอมรับ
“แต่ยุนโฮ...”
“หืม...”
“แล้วนายล่ะคิดยังไงกับฉัน...” แจจุงถามออกไปอย่างอยากรู้ เขาอยากจะรู้ว่ายุนโฮคิดยังไงกับเขา มันจะได้เป็นสิ่งที่ช่วยให้เขาอยากคิดหาคำจำกัดความให้กับความร้สึกของตัวเองบ้าง
“ฉันยังแสดงออกว่า รัก ไม่พออีกหรอแจจุง?”
“ร..รัก!??”
“อืม....ฉันรักแจจุง”
“...” ยุนโฮ T____T พูดคำว่ารักฉันออกมาได้ยังไงกัน ตอนแรกก็แค่คิดว่าชอบ...แต่นี่ยุนโฮรักเขาเลยงั้นหรอ!!!
“ต...ตั้งแต่เมื่อไรกัน!” แจจุงโพล่งถามออกไปอย่างตกใจ
“ฉันขอตอบแค่คำถามเดียว คำถามอื่นไว้แจจุงให้คำตอบฉันได้เมื่อไร ฉันจะตอบ...” ยุนโฮเดินหายเข้าไปในห้องนอนทิ้งไว้ก็แต่คนสวยที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ที่เดิม
โอ้ยยย แล้วตกลงว่ายุนโฮรักเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน? ก่อนหน้า 21วัน? หรือเพราะไอ่ 18 วันที่ผ่านมา? รู้แค่ว่ายุนโฮบอกว่าเราคือคนที่เขาชอบมาตลอด...?
แล้วคนเราจะเปลี่ยนจากความรู้สึก ชอบ เป็น รัก เพียงเพราะเจอหน้ากัน 18 วันได้รึเปล่า?? ?
หรือจริงๆ แล้วยุนโฮก็รักเขามาตั้งแต่ต้น?
โอ้ยยยยย เอาอีกแล้ว ความคิดวุ่นวายตีกันไปหมดอีกแล้ว!!
“จุนซู!!!” แจจุงเรียกอีกฝ่ายที่พึ่งจะกดโทรหาเมื่อกี้อย่างรู้สึกร้อนใจ
(อะไรของแก)
“ยุนโฮบอกว่ารักฉัน!” แจจุงรีบเข้าเรื่องทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
(จริงหรอ!!!)
“มันน่าตกใจมากใช่มั้ยแก ชองยุนโฮมารักฉันได้ยังไง T___T”
(ฉันไม่ได้ตกใจเรื่องนั้น)
“อ้าว แล้วตกใจเรื่องไรอ่ะ?”
(ก็ตกใจที่ว่ายุนโฮบอกแกแล้วงั้นหรอ)
“แปลว่าแกรู้หรอว่ายุนโฮรักฉัน?”
(จากใจเลยนะคิมแจจุง แกมันโคตรโง่เลยว่ะ ใครๆ เขาก็รู้ก็ดูออกกันทั้งนั้นว่ายุนโฮจริงจังกับแกขนาดไหน)
“...” โดนด่าว่าโง่อีกแล้วอ่ะ T__________T
(ต่อให้ฉันไม่รู้มาจากยูชอน ฉันก็มองออก)
“แล้วยุนโฮรักฉันเมื่อไร แกรู้มั้ย?”
(ไปถามเจ้าตัวเอาเองสิ!)
“ใครจะไปกล้าสู้หน้าล่ะ T_T!!!”
(แกอย่าทำตัวหนีปัญหาแจจุง ทำตัวปกติแล้วใช้เวลาอยู่กับชองยุนโฮให้คุ้มค่าที่สุดซะ! แล้วก็หัดรู้ใจตัวเองได้แล้ว!!)
“เออจริงสิ! แกบอกว่าถึงยูชอนไม่บอกแกก็มองออกใช่มั้ยว่ายุนโฮรักฉัน...”
(เออ ทำไม!) มาทำเสียงเหวี่ยงใส่กันทำไมเล่า TOT
“งั้นแกมองออกป้ะว่าฉันคิดยังไงกับยุนโฮ?”
(ไอ่บ้าคิมแจจุง!!)
“อ...อะไรเล่า!!!”
(ฉันเป็นเพื่อนกับแกได้ยังไง! เรื่องแบบนี้แกจะให้คนอื่นตัดสินได้ยังไงว่าแกคิดยังไงกับยุนโฮ แกคิดเอาเองสิวะ!)
“แกอย่าโวยวายดิ ไม่รู้จริงๆ นะเว้ย”
(แกกลับมาเมื่อไรฉันจะแฉให้หมดว่าไอ่คราบสวยๆ เริ่ดๆ แกร่งๆ ของแกน่ะที่จริงแล้วใช้บดบังความโง่ ซื่อ เอ๋อ แล้วก็ปัญญาอ่อนของแกอยู่)
“แกจะใจร้ายกับฉันมากเกินไปแล้วนะ!!”
(ฉันพูดความจริง ใช้เวลาที่เหลือบนเกาะเชจูพิสูจน์ใจตัวเองซะ แล้วถ้ายังไม่มั่นใจ ก็หายไปจากชีวิตชองยุนโฮซะเลยสิ จะได้รู้ว่าขาดเขาได้หรือไม่ได้?)
“หายไปเลยหรอ TOT”
(ฉันประชด!!)
“แต่ถ้าอีก 2 วันนี่ฉันยังไม่รู้ใจตัวเอง ฉันก็จะหายไปจริงๆ!!”
(อย่างี่เง่าน่ะ งั้นแค่นี้นะ คุยกับแกแล้วของขึ้นจริงๆ!)
“ก็ได้”
เห้ออออออออ.....แล้วจะเอายังไงดีล่ะเนี่ย!!
เหลือเวลาอีกสองวันเต็ม...ควรจะต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าเพื่อหาข้อสรุปให้ตัวเองจริงๆ ซะนะ...
ทำไม 21 วันไม่ครบวันนี้เลยฮะ! จะได้หนีๆ ไปซะให้รู้แล้วรู้รอด! ถึงจุนซูจะบอกว่าอย่าหนีปัญหา...แต่ปัญหาแบบนี้มันน่าหนีที่สุดเลยไม่ใช่รึไง!!
อีกอย่างคำพูดประชดของคิมจุนซูก็น่าลองอยู่เหมือนกันนี่หน่า...
แล้วถ้ายังไม่มั่นใจ ก็หายไปจากชีวิตชองยุนโฮซะเลยสิ จะได้รู้ว่าขาดเขาได้หรือไม่ได้
จริงๆ แล้วเขาเองก็เคยคิดไว้ก่อนหน้านี้ว่าหลังจากจบ 21 วันจะหนีไปให้ไกล...เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าชองยุนโฮคิดอะไรกับเขามั้ย...
แต่แบบนี้คงต้องไปเพื่อพิสูจน์ตัวเองแทนซะแล้วล่ะ...
ยังไงซะคิมแจจุงคนนี้ก็ตัดสินใจไปแล้ว...
ทุกคนนนนน ไรเตอร์หายไปนานนน > <! เชื่อว่าทุกคนรู้ว่าไรเตอร์เป็นเด็ก ม.6 แล้วก็น่าจะรู้ว่า เสาร์-อังคาร 4 วันที่ผ่านมา เด็กม.6 สอบ gat-pat !
ดีมากที่ไม่มีใครโวยวาย > <! หรือจริงๆ แล้วไม่อยากให้อัพ หายกันไปไหนหมดก็ไม่รู้ T________T เรื่องรวมเล่มยังตามเดิมน้า จะรีบปั่นแล้ววว วันนี้สอบเสร็จไปซื้อของนิดหน่อยก็รีบกลับมาอัพ 60% ที่เหลือเลยยย ไม่มีตุนไว้แล้วกั๊กไม่ยอมปล่อยลงแน่นอน 55555555555555555555
คิดถึงทุกคนนะ จะรีบปั่นเล่มนะที่รัก <3
ความคิดเห็น