คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : 21 days, วันที่ ๑๙. part,๑
NINETEENTH DAY part 1
ติ๊งหน่อง ~
อยากจะกระชากออดที่หน้าประตูทิ้งจริงๆ เลย! อะไรมันจะมีคนมากดบ่อยได้ขนาดนี้ฮะ !!
คนสวยลุกจากเตียงไปออกจากห้องนอนไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน
“ยุนโฮ?” แจจุงมองคนที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้าห้องด้วยความงง
“วันนี้เราโดดเรียนแล้วไปเที่ยวเกาะเชจูซัก 3 วันกันเถอะแจจุง!”
“เที่ยวเกาะเชจู??”
“อื้ม!”
“อ่าจริงสินะ...วันนี้มีเรียนคาบเดียว แล้วพรุ่งนี้ก็เสาร์-อาทิตย์” แจจุงที่ยังไม่ตื่นเต็มที่พูดตามที่พึ่งคิดได้
“ไปจัดกระเป๋าเลย”
“ตอนนี้เนี่ยนะ ?”
“เครื่องบินออกตอน 10 โมงเช้าน่ะ เดี๋ยวไม่ทัน” ยุนโฮชูตั๋วเครื่องบินสองใบให้แจจุงดู
“นี่ไปจองตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย?”
“เมื่อเช้า”
“แต่นี่มันก็พึ่งจะ 7 โมงครึ่งเองนะ”
“อืม นั่นแหละ ไปจัดของเถอะ ฉันขอเข้าไปนอนหน่อยได้มั้ย?” ยุนโฮเดินเข้ามาภายในตัวห้องของแจจุงทันที
“เอ่ออ...ได้สิ นอนในห้องนอนก็ได้” แจจุงว่าเพราะในห้องนอนของเขายังเปิดแอร์เย็นฉ่ำเอาไว้พร้อมกับเดินนำไป คิ้วบางขมวดมุ่นด้วยความสงสัย...
ทำไมต้องรีบไปกระทันหันขนาดนี้ ?
ทำไมต้อง 3 วันที่กำลังจะครบ 21 วันพอดี...แค่บังเอิญเพราะว่าวันต่อไปเป็นวันจันทร์พอดี...
หรือมันจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ?
ยุนโฮนั่งลงกับเตียงที่มีผ้าห่มยับยู่ยี่เนื่องจากเจ้าของรีบลุกขึ้นจากเตียงเมื่อสักครู่ แจจุงเอากระเป๋าเดินทางหลุยส์ออกมาจากตู้พร้อมกับเปิดอ้ามันเอาไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้าเพื่อจะจัดเก็บเสื้อผ้าใส่ลงไป
“วันนี้นายยิ้มเก่งแปลกๆ นะเนี่ยยุนโฮ” แจจุงขำน้อยๆ เมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่บนเตียงส่งยิ้มบางๆ มาให้เขา
“แปลกหรอ...ดีแล้วแจจุงชอบยุนโฮที่ทำตัวแปลกๆ” ยุนโฮพูดด้วยใบหน้าขำๆ
“ชอบยุนโฮที่ทำตัวแปลกๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย บางทีก็ดูเป็นห่วงฉัน...”
ประโยคที่พูดไปเมื่อวานของตัวเองลอยกลับเข้ามาในหัว....อั้ยยยย เขิน > <!
แจจุงก้มหน้าพับเสื้อใส่กระเป๋าด้วยความอาย !
“แล้วอยากให้ฉันชอบรึไง?” เมื่อหาคำมาโต้เถียงได้คนสวยจึงเงยหน้าขึ้นมาถามอีกฝ่าย
“แล้วชอบฉันจริงๆ ได้รึเปล่าล่ะแจจุง?” คนสวยกระพริบตาปริบๆ มองคนถามที่ปรับใบหน้าเป็นใบหน้าที่ดูจริงจังในคำถามนั้นอย่างไม่คาดคิดว่าจะเจอคำถามแบบนี้สวนกลับมา...
แล้วแบบนี้จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ ชองยุนโฮ...
“คือ...”
“ฉันง่วงแล้ว ขอนอนหน่อยละกัน” พูดจบคนตัวสูงก็ล้มตัวงนอนกับเตียงโดยตะแคงหันหลังให้แจจุงทันที
แบบนี้มันเป็นการหนีคำตอบรึเปล่านะ...
8.45
“ยุนโฮ...” แจจุงขึ้นมานั่งอยู่กลางเตียงที่ข้างๆ มีคนหน้าหมีที่หลับสนิทอยู่ ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนกันนะ!
“นี่ยุนโฮ จะเก้าโมงแล้วนะเดี๋ยวไปสนามบินไม่ทัน” แจจุงเขย่าตัวร่างสูงแรงๆ
“อ...อ่า...กี่โมงแล้วนะ” ยุนโฮลืมตาขึ้นมาแว๊บนึงก่อนจะหลับลงไปอีกครั้งแต่ปากหยักก็ยังคงพูดถามออกมา
“แปดโมงสี่สิบห้า จะเก้าโมงแล้วนะ!”
“โอเคๆ...” ยุนโฮคว่ำตัวลงก่อนจะใช้แขนยันตัวเองขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง มือหนาลูบหน้าผากตัวเองไล่ความง่วง
“ง่วงมากเลยหรอ? งั้นฉันขับรถให้เอามั้ย?” แจจุงถามอย่างรู้สึกเป็นห่วง...
ถ้าให้ชองยุนโฮขับ รถอาจจะคว่ำแล้วเขาอาจจะตายก็ได้นะ T^T
“ไม่เป็นไรๆ”
“เถอะหน่า เอากุญแจรถมา” แจจุงแบมือขอ ยุนโฮมองหน้าแจจุงเล้กน้อยก่อนจะยอมควักกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงยีนส์วางลงบนฝ่ามือขาวนั่นแต่โดยดี
“อดหลับอดนอนมาจากไหนกันนะ -*-“ แจจุงมองคนข้างๆ ที่ขึ้นเครื่องมาได้ไม่กี่นาทีก็ใช้ที่ปิดตาปิดดวงตาคมที่คงจะหลับสนิทไปแล้วปล่อยให้คนสวยนั่งมองก้อนเมฆจากหน้าต่างอยู่เงียบๆ
เหมือนยุนโฮจะเปิดโอกาสให้เขาได้มีเวลาอยู่กับตัวเองเงียบๆ....ได้คิดอะไรเงียบๆ
ถึงจะยังไม่ครบ 21 วัน แต่นี่ก็ผ่านมาตั้ง 18 วันแล้ว...คิมแจจุงจะคิดไปเองรึเปล่าถ้าเกิดคิดว่าเหมือนชองยุนโฮจะให้ความสำคัญกับเขามากกว่าใครๆ ?
ชองยุนโฮไม่เคยให้ใครนั่งรถ...ไม่เคยพาใครเข้าห้อง...
ไม่เคยคุยหรือสุงสิงกับคนที่ไม่สนิท ไม่ใส่ใจ ไม่เป็นห่วง...
แต่เพียงแค่เวลาไม่กี่วัน เวลาไม่ถึงเดือน ทำไมชองยุนโฮถึงได้ทำทั้งหมดนั้นกับเขาได้ทั้งหมด?
แล้วถ้าชองยุนโฮเกิดชอบคิมแจจุงขึ้นมาจริงๆ...
แล้วคิมแจจุงล่ะ?
นี่เขาคิดยังไงกับยุนโฮกันแน่เนี่ยยยย โอยยยยยยย!!! ทำไมเรื่องแบบนี้มันถึงได้คิดยากแบบนี้เนี่ย T____T;
หรือจริงๆ แล้วแกแค่ใช้ไอ่ทฤษฏี 21 วันเป็นข้ออ้างให้ตัวเองเพื่อจะได้เข้าใกล้ชองยุนโฮกันแน่คิมแจจุง
บ้าหน่า...ไม่มีทางที่คิมแจจุงจะเข้าหาใครโดยใช้ข้ออ้าง...ไม่...เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! ชองยุนโฮเป็นแค่ตัวเลือกในการพิสูจน์ความเป็นไปได้ของทฤษฎี 21 วันต่างหากล่ะ!
ที่แจจุงเลือกชองยุนโฮเพราะว่าชองยุนโฮไม่เคยคุยกับเขา ไม่เคยสนใจเขา ไม่เคยมองเขา อย่าว่าแต่เขาเลย...ชองยุนโฮเคยสนใจเคยมองใครที่ไหนกันล่ะ!
แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้ดูสนใจคิมแจจุงนักล่ะ?
โอ้ยยย สรุปแล้วไอ่ห้อยหน้าหล่อนี่มันชอบเขารึเปล่าเนี่ย T___T; มีหลายอย่างให้คิดจริงๆ เลย!! รู้แล้ว ! ต้องจดลงสมุดจะได้ไม่ลืมว่ามีอะไรสงสัยอีก!!
5 ข้อก่อนหน้านี้ก็ยังไม่กระจ่างเลยซักนิดเดียว! นี่ยังจะเพิ่มเข้ามาอีกรึไง?
6.ตกลงว่าชองยุนโฮชอบคิมแจจุงแล้ว? (เขียนวันที่ 19)
7.แล้วตกลงว่าคิมแจจุงคิดยังไงกับชองยุนโฮวะ T_T
โอ้ย ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว! นอนดีกว่าเมื่อเช้าถูกผลุกแต่เช้าด้วย T__T ว่าแล้วคนสวยก็เอาผ้าปิดตามาปิดตาและเอนหัวลงนอนเช่นเดียวกับคนข้างๆ...จะต่างก็ตรงที่
พอเริ่มหลับเข้าที หน้าสวยๆ ก็ค่อยๆ เอนเข้าไปซบไหล่ของคนที่อยู่ข้างๆ เข้าน่ะสิ...
“โว้วว มีเรือส่วนตัวด้วย *0*” แจจุงมองเรือยอร์จคันสวยของยุนโฮที่จอดเทียบท่าอยู่อย่างอึ้งๆ
มันก็อยู่แต่ในโซล แล้วมีเรือไว้ทำไมวะ?
“ขึ้นไปสิ” ยุนโฮยกกระเป๋าของแจจุงและของตัวเองเข้าไปไว้ในห้องโดยสารของเรือ แจจุงเดินตามเข้าไปเรือนี้มีคนขับคอยควบคุมอยู่ที่หัวเรือดังนั้น...แจจุงจึงอยู่ในห้องโดยสารที่ดูเหมือนอยู่บนบกทั่วไปกับยุนโฮแค่สองคน
“แล้วนี่นายจองโรงแรมหรือรีสอร์ทอะไรไว้แล้วหรอ?”
“ฉันมีบ้านพักติดชายหาดฝั่งตะวันตกน่ะ”
“นี่นายรวยเกินไปรึเปล่าน่ะยุนโฮ -*-“ แจจุงถามด้วยความหมั่นไส้เล็กๆ...ทั้งเรือส่วนตัว บ้านพักฝั่งตะวันตกที่พอจินตนาการถึงวิวในยามที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้วต้องสวยมากแน่ๆ!
“ก็ไม่เท่าไร...” คำตอบที่ดูไม่มีอะไร แต่มันทำให้คนฟังยิ่งเกิดความหมั่นไส้ นี่มันคำตอบแบบอวดรวยชัดๆ!
“แล้วทำไมอยู่ดีๆ ถึงชวนฉันมาเที่ยวเนี่ย? ทำไมไม่พายูชอนกับจุนซูมาด้วยล่ะ?”
“2 คนนั้นไม่อยากมาหรอก :)” ยิ้ม...ยุนโฮยิ้มอีกแล้ว แต่ยิ้มแบบนี้ ก็น่ารักดีนะ > <!
“เอ่ออ...แล้วเมื่อคืนนายไม่ได้นอนหรอถึงได้เอาแต่นอน”
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ ก็เลยถือโอกาสไปจองตั๋วเครื่องบินมานี่ด้วยไง”
“อ่ออ...แล้วอยากนอนอีกรึเปล่า นอนบนโซฟานี่ก็ได้นะ ฉันไม่กวนหรอก” แจจุงมองดูโซฟาที่เขาทั้งสองคนนั้นอยู่ มันแบนราบและก็ยาวพอที่จะให้คนส่วนสูงอย่างยุนโฮนอนได้
“หนุนตักได้มั้ย?”
“หืม?”
“ขอฉันหนุนตักแจจุงได้รึเปล่า?” -///-! ทำไมจู่ๆ หน้าก็ร้อนหัวใจก็เต้นแรงขึ้นมาอีกแล้วนะ!
“ด...ได้สิ” แจจุงขยับตัวให้นั่งเข้าที่ก่อนที่ยุนโอจะค่อยๆ หย่อนหัวลงมาวางบนขาของเขา
“เออนี่แจจุง...ฉันเลื่อนไฟล์ทกลับโซลน่ะ...จากตอนแรกว่าจะกลับเย็นวันอาทิตย์แต่เปลี่ยนเป็นบ่ายวันจันทร์แทน”
“ทำไมล่ะ?”
“ฉันแค่อยากอยู่กับนายจนหมดวันอาทิตย์น่ะ”
หมดวันอาทิตย์...ครบ 21 วันเต็ม...
ทำไม??
“งั้นหรอ...มีเหตุผลอะไรหรือเปล่า?”
“แค่อยากใช้เวลาอยู่กับนายให้มากที่สุด...ก่อนที่นายจะหายตัวไปไม่ได้รึไง?”
“ว...ว่าไงนะ” แจจุงถามออกมาด้วยความตกใจ
เมื่อกี้ยุนโฮพึมพำว่าอะไรนะ ???
“ฉันขอนอนหน่อยละกัน” ยุนโฮตัดบทโดยการขยับหัวซุกกับหน้าขาของแจจุงให้เข้าที่พร้อมกับหลับตาลง แขนหนาทั้งสองข้างกอดอกเอาไว้
เอาอีกแล้วนะชองยุนโฮ! ทำไมชอบพูดแล้วก็ทำเหมือนไม่ได้พูดอะไรแบบนี้ตลอดเลยฮะ!!
คิดล่ะสิวว่าจะจบง่ายๆ - -+
เห็นหน้าบทความป่าว ดราม่า คอมมาดี้นะคะฟิคเรื่องนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์โรคจิตนะ จะบอกให้ ~~
ความคิดเห็น