ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
Switch สลับขั้วมาลุ้นรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 : แรกพบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ [100%]

  • อัปเดตล่าสุด 21 ก.ค. 55


ข้างบนไอคอนเว็บ
Free Lines - Working In Background
ข้างบนเม้า
© Tenpoints !
  

ตอนที่ 3

               

                หลังจากที่ต้องทนอยู่ในสภาพที่เกินจะบรรยาย ฉันก็แทบจะเป็นบ้า เมื่อต้องมาปรับตัวให้เข้ากับครอบครัวหมอนั่น บอกตามตรงครอบครัวนี้ช่างประหลาดแท้เหลา! (ขอหยิบยืมวลีฮิตมาประกอบ อิอิ)

                หมอนั่นอยู่กับแม่และน้องชายหน้าทะเล้น ที่นิสัยไม่ต่างกับพี่ชายของมัน = = ครอบครัวนี้ก็ดูอบอุ่นดีนะ ออกจะอบอุ่นจนร้อนเลยด้วยซ้ำ!

                แม่ของจุนคือนางลี คุณนายแห่งวงการลีลาศบ้านเรา แม่ลีจะดูแลลูกๆเป็นพิเศษ คอยพะเน้าพะนอพะนอ เอาใจใส่จนบางทีต้องบอกว่า หยุดเถอะ!

                “จุนวันนี้ลูกดูเพลียๆไปนะ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าลูก” แม่ลีถามไปอย่างนั้นแหละ ความจริงคำตอบจะออกมายังไงแม่ลีก็ยัดเยียดซุปไก่ให้กับฉันอยู่ดี

                “กินสิ ของโปรดของลูกนะ” แม่ลียิ้มกว้างอย่างรู้ใจ หารู้ไม่ว่าฉันล่ะเกลียดซุปไก่นี้อย่างกับอะไร หมอนั่นทนกินไปได้ยังไง ซวยจริงฉัน!

                “เอ่อแม่คะ...แม่ครับ คือว่าผมขอตัวก่อนนะครับ” ฉันบอกอย่างไม่ชินปากนัก ตลกอะ -..-

                “เมื่อกี้นายเรียกแม่ว่าอะไรนะ? แม่หรอ? ฮ่าฮ่า วันนี้เพี้ยนรึเปล่า” เจ้าฮัน น้องชายตัวดีที่อายุห่างจากพี่มันเกือบ2ปีแซวขึ้นมา

                “ทำไมฉันเรียกผิดตรงไหน ฉันเรียกแม่ก็ถูกแล้วไง”

                “ปกตินายเรียกว่าแม่หรอ ตั้งแต่เกิดมานายเรียกแม่ว่ามาดาม”

                หา! มาดาม? โอ้! เรียกแม่ว่ามาดามเนี่ยนะ =[]=!!

                “มาดามว่าลูกไม่สบายหนักแล้วนะเนี่ย ไปหาลุงหมอมั้ย?” แม่ลีถามอย่างเป็นห่วง เรื่องจะไปกันใหญ่แล้ว

                “เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ...เอ้ย! ครับ ผมไม่เป็นไรขอตัวขึ้นห้องก่อนนะครับ” ฉันตัดบทก่อนจะหนีขึ้นข้างบนไป ในใจแทบอยากจะโทรไปกึ่งด่าหมอนั่นจริงๆ

 

พาร์ทจุน

 

                ผมยอมรับจริงๆว่ายังทำใจไม่ได้กับร่างผู้หญิง(ถึก)อย่างยัยคิม มันไม่รู้จะอธิบายยังไงถ้าหากไม่ลองมาเป็นผมเอง

ผมยืนทำใจอยู่นานที่หน้าห้องน้ำ ผมจะต้องอาบน้ำ และก็ต้องเห็น...สัมผัส = = ในสิ่งที่ผมไม่เคยมีและไม่คิดจะมีด้วย

               

ก่อนหน้านั้น...

                “นายห้ามคิดอะไรมิดีมิร้ายกับร่างของฉันเด็ดขาด!” นั่นเป็นเสียงยัยคิมที่ขู่ผมเสียงแข็ง พร้อมทั้งท่าทางเอาจริงของยัยนั่นทำเอาผมขนลุกซู่ไม่หาย

 

                ผมตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างกล้าหาญ(หรอ?) ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าพันธนการออกทีละชิ้น ทีละชิ้น อย่างใจเย็น สาบานได้ว่าผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ.......จริงๆ...

                ผมหลับตาด้วยใจที่บริสุทธิ์แท้แน่นอน ก่อนจะลงมือเปิดน้ำฝักบัว ราดน้ำลงบนตัวหญิงสาวที่ผมสิงสถิต ก่อนฟอกสบู่ลูบไล้อย่างรวดเร็วเหมือนอยากจะให้มันผ่านๆไปเสียที...

 

                ไม่นานนักหลังจากผมอาบน้ำเสร็จ เสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้นพร้อมกับโชว์เบอร์ที่โทรเข้ามา

                ยอล

 

 

 

582077_191826104271501_100003323381744_306926_813706310_n_large

 

                ซวยแล้ว ไอ้ยอลโทรมา! ถ้าเกิดมันได้ยินเสียงยัยคิมมันต้องเข้าใจผิดแน่ๆเลย เอาวะ เป็นไงเป็นกัน

                ผมกดรับโทรศัพท์ก่อนจะฟังเสียงปลายสายทักขึ้นมา

                “นั่นนายหรอ?” ยอลถามผม จะบอกว่าใช่นายจะเชื่อฉันมั้ย?

                “อืม” ผมพยายามทำเสียงให้เข้มที่สุดเพื่อกลบเสียงหวานของยัยคิม

                “นายกลับไปก็ไม่ยอมบอกฉัน ฉันอุตส่าห์หานายแทบแย่” ยอลเอ็ดผมใหญ่เลย เหอๆ จะให้บอกไปได้ยังไงว่าผมกลับมาแล้ว กลับมาอยู่บ้านยัยคิม!

                “อื้ม” ผมส่งเสียงตอบรับ จนปลายสายอดสงสัยไม่ได้

                “นายเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ ไม่เห็นพูดอะไร?”

                “หึ...แค่นี้ก่อนนะ” ผมพยายามดัดเสียงให้เข้มที่สุดก่อนจะตัดบทวางสายไปดื้อๆ ขอโทษจริงๆว่ะไอ้ยอล มันจำเป็น!!!
 

การมาโรงเรียนวันแรก(หลังจากเกิดเหตุสลับร่าง) ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าพวกผู้หญิงต้องยุ่งยากอะไรเช่นนี้ ชุดชั้นใน(คัพเอ = =) เสื้อทับ กางเกงทับ โบ๊ะหน้าทาครีม จิปาถะมากมาย ปวดหัว อยากจะรู้นักว่าเวลา24ชั่วโมงของพวกหล่อนจัดสรรเวลากันได้ยังไงกัน?!

                ผมสำรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าเจ้าหล่อนว่าครบถ้วนสมบูรณ์แบบหรือไม่ ก่อนจะพบว่าทรวดทรงองค์เอวของยัยทอมถึกก็ดู ซ่อนรูป เหมือนกันนะ ว่าแล้วแววตาเจ้าชู้ก็เผยออกมา มองพินิจหันซ้ายหันขวามองรูปหน้าของร่างที่ตนเองสิงสถิต(นับวันยิ่งเป้นแบบนั้นจริงๆ = =) ก่อนจะนึกขึ้นมาขำๆ

                “ถ้ายัยทอมนั่นหัดแต่งตัวคงจะสวยตลกพิลึกเลย”

 

 

พาร์ท คิม

 

                ฉันรู้สึกได้ว่าการเป็นผู้ชายมันช่างสบายอะไรอย่างนี้ ไม่ต้องมี accessory อะไรให้มากมายเหมือนผู้หญิง แต่ฉันก็ขอเรื่องมากแบบผู้หญิงจะดีกว่า!

                ฉันจำต้องออกไปโรงเรียนพร้อมกับนายฮันและ มาดาม ที่อาสาเป็นสารถีรับส่งตามประสาหญิงม่ายว่างงาน อาศัยใบบุญอดีตสามีที่คอยหาเลี้ยงส่งเสียด้วยประดุจลูกอีกคน

                ทันทีที่ขึ้นมาบนรถ(ด้านหลัง) ฉันก็เห็นนายฮันจ้องมาที่ฉันอยู่นานและ ฉันก็อดไม่ไหวด้วยความขี้หงุดหงิดจึงโพล่งถามออกมาเสียงดัง

                “มองอะไรของนายนักหนา?!

                “หึ...แปลกจริงๆ” เขาพึมพำอยู่ในลำคอ พลางมองฉันก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ

                “อะไรของนาย?”

                “ฉันว่านายแปลกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ...นายเรียกมาดามว่าแม่ วันนี้นายก็ไม่ยอมหลับ”

                “หลับหรอ?” ฉันทวนคำอย่างงงๆ

                “ใช่! ปกติสิ่งแรกที่นายทำหลังขึ้นรถคือ หลับ “ ฮันบอกชัดถ้อยชัดคำ ฉันจึงเข้าใจต้องเล่นตามน้ำให้สมจริง

                “พูดแล้วก็ง่วงเลยอ่ะ ฉันนอนก่อนนะ” ว่าแล้วฉันก็หันหน้าหนีแล้วหลับตาลง นานพอที่นายฮันคงจะเลิกจับผิดฉัน ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะถอนหายใจ...

                ทันทีที่รถของมาดามจอดเทียบสนิทที่หน้าโรงเรียนใหญ่ใจกลางเมือง ฉันก็รีบลงแล้วตรงดิ่งไปหาร่างของฉัน(ที่บังเอิญมีคนอื่นสิงอยู่)ทันที โดยที่ไม่ทันเห็นว่าได้สวนกับเพื่อนรักสุดสนิทอย่างยอลไป ยอลซึ่งยกมือขึ้นจะทัก กลับต้องเก้อ หน้าแตกไปแปดเข็ม เขาหันมองตามก่อนจะเกาหัวแกรกๆ...


 

ฉันเห็นร่างของฉันตะคุ่มๆอยู่ที่ระเบียงทางเดินไปยังตึกวิทย์ ฉันจึงไม่รอช้ากระชากแขนนายจุนลากมาคุยตามลำพัง

                “เฮ้ย! ยัยทอม” จุนร้องเสียงหลงเมื่อโดนแรงลากมหาศาลดึงตัวเขาไป

                “ไม่ใช่ทอมย่ะ...นี่นาย เป็นยังไงบ้าง เมื่อวานโอเคใช่มั้ย?” ฉันถามขึ้นอย่างร้อนใจ แต่เขากับยียวนกวนประสาททำไม่สนใจ ไม่ได้ยินเสียอย่างนั้น

                ฉันล่ะหมั่นไส้เจ้าหมอนี่นัก ขอเตอะสักป๊าบแล้วกัน!

                ว่าแล้วก็ไม่รอช้าจัดการเตะไปที่หน้าแข้งของนายจุน(ที่ดันลืมไปว่ามันคือร่างของฉัน) นายจุนร้องโอ้ยขึ้นมาอย่างโอดครวญ เป็นใครก็ต้องเจ็บทั้งนั้นแหละ แบร่ :P

                “ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย?!จุนถามเสียงเขียว ฉันก็เลยลอยหน้าลอยตาบ้างเหมือนที่เขาทำกับฉัน เขาก็ได้แต่ฮึดฮัดอย่างขัดใจ ไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืด

                “เออๆ ก็โอเคอ่ะ...เธออยู่คนเดียวนี่นา ไม่มีอะไรหรอก”

                “นายโอแต่ฉันไม่โอ...แม่นายกับน้อยนายอ่ะแปลกคน แปลกทั้งบ้านเลย” ประโยคหลังฉันตั้งใจพูดแขวะเจ้าคนที่หน้ามุ่ยอยู่ตรงหน้า

                “เหอๆ...อันนี้ฉันยอมรับ แต่เดี๋ยวก็ชิน” เขาบอกอย่างยอมรับก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก

                “นี่! ตอนเธออาบน้ำ เธอคงไม่...” เขาพูดพลางเว้นวรรคให้ฉันคิดต่อไปเอง

                โอ๊ย! ตานี่นี่ ฉันไม่ใช่นายนะ ไม่คิดอะไรบ้าๆหรอก(ถึงแม้มันจะมีบ้างในระยะแรกๆก็เถอะ)

 

 

“ฉันไม่สนใจไอ้หนอนชาเขียวนั่นหรอก...แล้วนายล่ะ?” ฉันย้อนถามไป

                “โห~! หนอนชาเขียวหรอ? มากไปแล้วมันจะมากเกินไปแล้ววววว!” จุนดูมีน้ำโหก่อนที่ฉันท้าวเอวพร้อมจะสู้เต็มที่หากเขาลงมือกับฉัน

                “เชอะ...ฉันเองก็ไม่พิศวาสร่างแผ่นไม้กระดานโต้คลื่นอย่างเธอหรอกยัยทอม” นั่นไง! มันสวนกลับจนได้ หึ!แต่มีหรอคนอย่างฉันจะยอมง่ายๆ

                “อืม! แล้วถ้ารูปนี้ล่ะเป็นไง” ฉันหยิบรูปถ่ายในวัยเด็กของจุนออกมาจากกระเป๋ากระโปรงที่ฉันพกเอาไว้เผื่อฉุกเฉิน(ในกรณีที่จนมุมจากสงครามน้ำลาย) ทันทีที่อีกฝ่ายได้เห็นก็อดตะลึงมิได้ ก่อนจะโวยวายปนขู่เสียงแข็ง

                “เอามานี่นะ!...เอามาเดี๋ยวนี้!

                “ให้ก็โง่สิ แบร่ แบร่ ;P” ฉันแลบลิ้นใส่พลางยิ้มเยาะเย้ย

                เป็นใครก็ต้องโกรธและอายเป็นธรรมดา ก็รูปของเขาในสภาพที่เขาไว้ผมจุก แก้ผ้าล่อนจ้อน ถือปืนอาก้า(ปลอม) จะจ่อยิงใครบางคน ดูแล้วแทบจะไม่ใช่คนๆเดียวกันกับในปัจจุบัน 555555

 

                นายจุนเริ่มหน้ามีสีแดงขึ้นมา บ่งบอกว่าเขากำลังโกรธ เขาเดินย่างสามขุมเข้ามาทำท่าจะแย่งรูปถ่ายหลักฐานในมือของฉัน แต่ฉันประสาทไวกว่ารีบเก็บแล้ววิ่งหนีไป

                แต่เพราะว่าอีกฝ่ายมีแรงมุมานะในการจะแย่งมากกว่า ทำให้ไม่อีกกี่ก้าวเขาก็จะมาถึงตัวฉัน ฉันไม่รอช้ารับหักเลี้ยวหลบเข้าห้องน้ำไป พอเห็นว่าอีกฝ่ายชะงักกึกไม่ยอมเข้ามา ฉันก็ยิ้มพราย

                โถ่! ให้มันรู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ 55 แต่ช้าก่อนซิ!...

 

 

                ฉันรู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่ค่อยชอบมาพากล ฉันหันไปมองรอบๆตัวเริ่มจาทางซ้ายค่อยๆหันหมุนมองไปมา ก่อนจะมาสะดุดที่ หญิงสาวนักเรียนรุ่นน้องม.ต้นสองสามคนที่ยืนส่องกระจกอยู่ ก่อนที่จะเห็นสายตาของพวกน้องๆมองมาที่ฉันเหมือนเป็นตัวประหลาด เป็นฆาตกรโฉดที่แหกคุกออกมาฆ่าล้วงตับไตไส้พุงเยี่ยงซีอุย!!!

                ฉันจึงนึกขึ้นได้ว่าได้พลาดท่าเสียทีนายจุนเข้าให้แล้ว แทนที่จะเป็นผู้ชนะแต่ฉันเองแหละที่ขุดหลุมฝังตัวของฉันเอง!!!!

                พอนึกได้ดังนั้นฉันจึงหันไปส่งยิ้มแห้งๆ เจื่อนๆให้รุ่นน้องก่อนจะสปรีดตัวจะตรงไปยังประตูห้องน้ำ แต่ต้องเบรกเอี๊ยดหน้าเกือบทิ่มเพราะมิยองเกิดมาหยุดอยู่ตรงหน้า

                มิยองตกใจตาโตเป็นเห็นฉันในร่างของไอ้บ้าจุนออกมาจากห้องน้ำหญิง เธอก็กระพริบตาถี่ๆเรียกสติกลับคืนมา

ฉันพยายามจะอธิบายให้มิยองฟัง แต่พอได้ยินรุ่นน้องที่อยู่ในนั้นนินทากัน ฉันจึงไม่มีหน้าจะอยู่ตรงนี้ต่อ ขอตัวเผ่นไปรักษาหน้าก่อนล่ะ บ๊ายบายนะมิยอง T^T…ไอ้บ้าจุน -*-

                “จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะจุน” นี่คือเสียงของไอ้บ้าจุนที่ตะโกนไล่หลังฉันมาอย่างสะใจ

 

                เออ...วันพระไม่ได้มีหนเดียว ฉันสาบานว่ารูปหนอนน้อยผมจุกไม่มีทางรอดพ้นสายตาคนทั้งโรงเรียนหรอก...แต่เอ๊ะ! ถ้าทำอย่างนั้นก็เท่ากับประจานตัวฉันเองสิ โอ๊ย!!! ปวดหัว yy’

                ฉันกุมขมับอย่างปวดหัว(จริงๆ) โดยไม่ทันมองดูทางเดินจนไปชนเข้ากับใครบางคนเต็มอ้อมกอดที่ดูเหมือนจะเตรียมอ้าแขนรับไว้อยู่แล้ว

                ฉันเลยตกไปอยู่ในอ้อมกอดของคนแปลกหน้าโดยไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่จะหันไปมองใบหน้าหล่อเหลา สะอาดสะอ้าน อย่างลืมตัว
 

ได้พบสบตาเจอหน้าเธอ ครุ่นคิดวุ่นวายไม่คลายสับสน…’

 

                ยอล!!’ ฉันอุทานอย่างตกใจ

                เขาก้มต่ำลงมามองใบหน้าของฉันที่บัดนี้คือใบหน้าของจุน ด้วยระยะประชิด ทำเอาฉันกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ใจนี้เต้นโครมครามไม่หยุดหย่อน

                “เป็นอะไรรึเปล่า?” ยอลถามเสียงอ่อนโยน พร้อมรอบยยิ้มบางๆแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยที่เต็มเปี่ยม

                ฉันเหมือนคนหูอื้อไม่ได้ยินอะไร นอกจากสายตาที่ยังคงจ้องมองตาคู่นั้นของยอลอย่างหลงใหล ราวกับต้องมนต์สะกดชนิดรุนแรง!!!

 





 

 

 

 จบแล้วค่ะตอนที่  

พยายามกลับมาอัพให้ครบ100%

และพยายามทำตามคำเรียกร้องที่อยากให้ฟานี่โผล่มาบ้าง

ตอนหน้าสัญญาว่าจะให้ฟานี่เด่นบ้างนะ ฮี่ฮี่ -..-


Rules or not?


                


ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

12ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

12ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×
แทรกรูปจากแกลเลอรี่ - Dek-D.com
L o a d i n g . . .
x
เรียงตาม:
ใหม่ล่าสุด
ใหม่ล่าสุด
เก่าที่สุด
ที่กำหนดไว้
*การลบรูปจาก Gallery จะส่งผลให้ภาพที่เคยถูกนำไปใช้ถูกลบไปด้วย

< Back
แทรกรูปโดย URL
กรุณาใส่ URL ที่ขึ้นต้นด้วย
http:// หรือ https://
กำลังโหลด...
ไม่สามารถโหลดรูปภาพนี้ได้
*เมื่อแทรกรูปเป็นการยืนยันว่ารูปที่ใช้เป็นของตัวเอง หรือได้รับอนุญาตจากเจ้าของ และลงเครดิตเจ้าของรูปแล้วเท่านั้น
< Back
สร้างโฟลเดอร์ใหม่
< Back
ครอปรูปภาพ
Picture
px
px
ครอปรูปภาพ
Picture