ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานกีฬา
Chapter 3: งานกีฬา
ในตอนเช้าของวันงาน ณ สนามหญ้าของโรงเรียน Chang Zheng
ซีเหมิน: ไง เล่ย! มาแต่เช้าเลยนะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: อืม! พอดีว่าอาจารย์เขานัดให้มาซ้อมใหญ่อีกครั้งนึง โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพทั้งที เขาไม่อยากให้เสียชื่อ
ซีเหมิน: นายคงทำใจได้แล้วสินะ เรื่องพี่เฟินน่ะ เห็นดูท่าทางนายสดชื่นขึ้นตั้งเยอะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: ใช่! เราทำใจได้แล้ว ถึงแม้จะไม่มีพี่เฟิน แต่เราก็ยังมีพวกนายที่ยังคอยเป็นห่วงเป็นใยเราเสมอ แล้วเราก็ยังมี เจ้านี่! ที่อยู่เป็นเพื่อนเราตลอดไม่ว่าเราจะสุข เศร้า เหงาหรือทุกข์ มันก็จะคอยช่วยขับกล่อมทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้
เขาพูดพร้อมกับชู Flute เครื่องดนตรีชิ้นโปรดให้ซีเหมินดู
ซีเหมิน: ดูท่าทางนายจะรักเครื่องดนตรีชิ้นนี้มากเลยนะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: แน่นอน! Flute อันนี้เป็นของพ่อเรา พ่อเราเขาเคยใช้เป่าจีบแม่เราด้วยนะ
ซีเหมิน: หืม! จริงดิ นี่ถ้าไม่มี Flute อันนี้ นายคงไม่ได้เกิดมาแน่ๆเลยใช่ไหมเนี่ย
ฮัวเจ๋อเล่ย: คงงั้นมั้ง…555
เต้าหมิงซื่อ: อรุณสวัสดิ์ พรรคพวก สนุกสนานกันแต่เช้าเลยนะ
ซีเหมิน: อ้าว! อาซื่อ นายมาโรงเรียนเช้ากับเขาเป็นด้วยหรือเนี่ย เห็นปกติจะมาหลังหมดคาบแรกทุกวัน
ฮัวเจ๋อเล่ย: อย่าบอกนะว่าที่มาเช้าเนี่ย จะมาซ้อมบาสฯ
ซีเหมิน: คงไม่หรอก ที่มาเช้าเนี่ยสงสัยจะมาดักรอดูสาวๆโรงเรียน Yuen Chen ล่ะมั้ง [ซีเหมินหันมาทางอาซื่อ แต่อาซื่อหายตัวไปแล้ว] อ้าว! ไปไหนแล้วล่ะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: อยู่โน่นไง!
ฮัวเจ๋อเล่ยชี้ให้ซีเหมินดูเต้าหมิงซื่อที่กำลังพูดคุยกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง
ซีเหมิน: เห็นไหม พูดยังไม่ทันขาดคำเลย นั่น! มาอีกคนนึงแล้วพ่อหนุ่มนักรักของกลุ่มเรา
ซีเหมินโบกมือทักทายเหม่ยจั้วที่กำลังเดินเข้ามา
เหม่ยจั้ว: แหม! อาซื่อนี่จีบหญิงแต่เช้าเลยนะ บงบาสฯนี่ไม่เห็นมาซ้อมเลย
ซีเหมิน: ว่าแต่เขา แล้วนายล่ะ วันนี้แข่งวิ่งไม่ใช่เหรอ เตรียมตัวมาพร้อมหรือยัง อย่าให้พลาดเหรียญทองเหมือนปีก่อนนะโว้ย!
เหม่ยจั้ว: เอ่อน่า! รับรองปีนี้ได้แน่ ปีที่แล้วเราออกตัวช้าไปหน่อย ก็เลยพลาด
ซีเหมิน: แต่เวลาจีบสาวนี่ รู้สึกจะไม่เคยพลาดเลยนะ
เหม่ยจั้ว: แหม! คนรูปหล่อ พ่อรวย เรียนเก่งอย่างเราเนี่ย เรื่องอย่างนี้ มีหรือจะพลาด
ซีเหมิน: เฮ้ย! เล่ยขอกระโถนหน่อย ไม่ไหวแล้ว อยากจะอ้วกว่ะ
เล่ยได้แต่สายหน้าอย่างช้าๆด้วยความเอือมระอา แล้วเขาก็ขอตัวไปซ้อมวงโยฯต่อ ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่พวกซานไช่มาถึงโรงเรียนนี้พอดี
เสี่ยวโยว: โห! โรงเรียนนี้บรรยากาศดีจัง พื้นที่ก็กว้างกว่าโรงเรียนของเราตั้งเยอะ
เถิงถังจิ้ง: เฮ้ยๆ! ซานไช่ดูผู้ชายคนนั้นสิ [เธอชี้ไปที่ฮัวเจ๋อเล่ย]
ซานไช่: ไหนๆ คนไหนล่ะ
เถิงถังจิ้ง: ก็คนที่ยืนเป่า Flute ใส่เสื้อสีขาวคนนั้นไง
ซานไช่: อ๋อๆ เห็นแล้วๆ เขาก็น่ารักดีนะ
เถิงถังจิ้ง: ซานไช่! เธอไปถามชื่อเขาให้เราหน่อยสิ
ซานไช่: เราเนี่ยนะ อืม… เราว่ารอให้พิธีเปิดมันเสร็จไปก่อนจะดีกว่าไหม ดูท่าทางเขาเองก็กำลังยุ่งๆอยู่ อีกอย่างพวกเราก็ยังต้องเตรียมจัดสแตนด์เชียร์ จัดแถวขบวนพาเหรด จัด..
เถิงถังจิ้ง: อืมๆ พอแล้วๆ
เถิงถังจิ้งรีบยกมือห้ามซานไช่ ก่อนที่ซานไช่จะบ่นยาวกว่านี้
หลี่เจิน: ซานไช่! เดี๋ยวเราขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
ซานไช่: เฮ้ย! เราไปด้วยสิ ปวดอยู่เหมือนกัน เธอ 2 คนจะไปด้วยกันไหม
เถิงถังจิ้ง+เสี่ยวโยว: ไม่ล่ะ เรา 2 คนรออยู่ตรงนี้ดีกว่า
ระหว่างที่เดินออกจากห้องน้ำ หลี่เจินบังเอิญเดินไปชนเต้าหมิงซื่อที่กำลังเดินเสี้ยงลูกบาสฯอยู่บนนิ้วมือ ก็เลยเป็นเรื่อง…
หลี่เจิน: อุ๊ย! ขอโทษค่ะ
เต้าหมิงซื่อ: ถ้าคำขอโทษใช้ได้ผล ตำรวจจะมีไว้ทำไม เธอนี่ซุ่มซามจริงๆ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย
ซีเหมิน: ใจเย็นๆ อาซื่อ โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพนะ น่าจะพูดจาให้เกียรติกับผู้ที่มาเยือนหน่อย
เหม่ยจั้ว: ใช่! อาซื่อ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่น่ารักๆอย่างนี้ มันเป็นการเสียมารยาทอย่างแรงเลยนะรู้เปล่า
ซานไช่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำมา เห็นหลี่เจินโดนผู้ชาย 3 คนล้อมอยู่ จึงนึกว่าพวกเขาแกล้งหลี่เจิน เธอจึงเข้าไปผลักอกอาซื่อ แล้วพูดว่า
ซานไช่: นี่พวกนาย! มารุมแกล้งเพื่อนฉันเหรอ
เต้าหมิงซื่อ: แกล้งเกลิ้งอะไรกันเจ๊ เจ๊ ไม่เห็นเหตุการณ์ อย่าคิดเหมาเอาเองสิ
ซานไช่: นายเรียกใครว่า “เจ๊”
เต้าหมิงซื่อ: อ้าว! ก็มีกันอยู่แค่เนี้ย จะให้ฉันหมายถึงใครล่ะจ้ะ เจ๊!
เต้าหมิงซื่อพูดแล้วก็หันไปมองหน้าซานไช่พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้
ซานไช่: อีตาบ้า! ฉันชื่อซานไช่ย่ะ จำใส่สมองไว้นะ “ซานไช่!” ทีหลังห้ามเรียกฉันว่าเจ๊ อีก ฉันไม่ชอบ
เต้าหมิงซื่อ: ครับ “เจ๊! ซานไช่”
ซานไช่: นี่นาย! [ซานไช่กัดริมฝีปากตัวเองแน่น] ฝากไว้ก่อนเถอะ
เต้าหมิงซื่อ: ฝากไว้ แล้วอย่าลืมมาเอาคืนนะ เจ๊! เดี๋ยวมันจะหายไปซะก่อน ว่ะ…555
ซีเหมิน+เหม่ยจั้ว: อาซื่อ พอได้แล้ว เดี๋ยวไปแข่งบาสฯไม่ทันหรอก
แล้ว F3 ก็เดินจากไป การกระทำของเต้าหมิงซื่อเมื่อครู่ สร้างความโกรธแค้นให้กับซานไช่อย่างมาก
* เหตุการณ์จะดำเนินต่อไปอย่างไร ซานไช่จะแก้แค้นเต้าหมิงซื่อสำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามอ่านได้ในตอนต่อไป
ในตอนเช้าของวันงาน ณ สนามหญ้าของโรงเรียน Chang Zheng
ซีเหมิน: ไง เล่ย! มาแต่เช้าเลยนะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: อืม! พอดีว่าอาจารย์เขานัดให้มาซ้อมใหญ่อีกครั้งนึง โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพทั้งที เขาไม่อยากให้เสียชื่อ
ซีเหมิน: นายคงทำใจได้แล้วสินะ เรื่องพี่เฟินน่ะ เห็นดูท่าทางนายสดชื่นขึ้นตั้งเยอะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: ใช่! เราทำใจได้แล้ว ถึงแม้จะไม่มีพี่เฟิน แต่เราก็ยังมีพวกนายที่ยังคอยเป็นห่วงเป็นใยเราเสมอ แล้วเราก็ยังมี เจ้านี่! ที่อยู่เป็นเพื่อนเราตลอดไม่ว่าเราจะสุข เศร้า เหงาหรือทุกข์ มันก็จะคอยช่วยขับกล่อมทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้
เขาพูดพร้อมกับชู Flute เครื่องดนตรีชิ้นโปรดให้ซีเหมินดู
ซีเหมิน: ดูท่าทางนายจะรักเครื่องดนตรีชิ้นนี้มากเลยนะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: แน่นอน! Flute อันนี้เป็นของพ่อเรา พ่อเราเขาเคยใช้เป่าจีบแม่เราด้วยนะ
ซีเหมิน: หืม! จริงดิ นี่ถ้าไม่มี Flute อันนี้ นายคงไม่ได้เกิดมาแน่ๆเลยใช่ไหมเนี่ย
ฮัวเจ๋อเล่ย: คงงั้นมั้ง…555
เต้าหมิงซื่อ: อรุณสวัสดิ์ พรรคพวก สนุกสนานกันแต่เช้าเลยนะ
ซีเหมิน: อ้าว! อาซื่อ นายมาโรงเรียนเช้ากับเขาเป็นด้วยหรือเนี่ย เห็นปกติจะมาหลังหมดคาบแรกทุกวัน
ฮัวเจ๋อเล่ย: อย่าบอกนะว่าที่มาเช้าเนี่ย จะมาซ้อมบาสฯ
ซีเหมิน: คงไม่หรอก ที่มาเช้าเนี่ยสงสัยจะมาดักรอดูสาวๆโรงเรียน Yuen Chen ล่ะมั้ง [ซีเหมินหันมาทางอาซื่อ แต่อาซื่อหายตัวไปแล้ว] อ้าว! ไปไหนแล้วล่ะ
ฮัวเจ๋อเล่ย: อยู่โน่นไง!
ฮัวเจ๋อเล่ยชี้ให้ซีเหมินดูเต้าหมิงซื่อที่กำลังพูดคุยกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง
ซีเหมิน: เห็นไหม พูดยังไม่ทันขาดคำเลย นั่น! มาอีกคนนึงแล้วพ่อหนุ่มนักรักของกลุ่มเรา
ซีเหมินโบกมือทักทายเหม่ยจั้วที่กำลังเดินเข้ามา
เหม่ยจั้ว: แหม! อาซื่อนี่จีบหญิงแต่เช้าเลยนะ บงบาสฯนี่ไม่เห็นมาซ้อมเลย
ซีเหมิน: ว่าแต่เขา แล้วนายล่ะ วันนี้แข่งวิ่งไม่ใช่เหรอ เตรียมตัวมาพร้อมหรือยัง อย่าให้พลาดเหรียญทองเหมือนปีก่อนนะโว้ย!
เหม่ยจั้ว: เอ่อน่า! รับรองปีนี้ได้แน่ ปีที่แล้วเราออกตัวช้าไปหน่อย ก็เลยพลาด
ซีเหมิน: แต่เวลาจีบสาวนี่ รู้สึกจะไม่เคยพลาดเลยนะ
เหม่ยจั้ว: แหม! คนรูปหล่อ พ่อรวย เรียนเก่งอย่างเราเนี่ย เรื่องอย่างนี้ มีหรือจะพลาด
ซีเหมิน: เฮ้ย! เล่ยขอกระโถนหน่อย ไม่ไหวแล้ว อยากจะอ้วกว่ะ
เล่ยได้แต่สายหน้าอย่างช้าๆด้วยความเอือมระอา แล้วเขาก็ขอตัวไปซ้อมวงโยฯต่อ ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่พวกซานไช่มาถึงโรงเรียนนี้พอดี
เสี่ยวโยว: โห! โรงเรียนนี้บรรยากาศดีจัง พื้นที่ก็กว้างกว่าโรงเรียนของเราตั้งเยอะ
เถิงถังจิ้ง: เฮ้ยๆ! ซานไช่ดูผู้ชายคนนั้นสิ [เธอชี้ไปที่ฮัวเจ๋อเล่ย]
ซานไช่: ไหนๆ คนไหนล่ะ
เถิงถังจิ้ง: ก็คนที่ยืนเป่า Flute ใส่เสื้อสีขาวคนนั้นไง
ซานไช่: อ๋อๆ เห็นแล้วๆ เขาก็น่ารักดีนะ
เถิงถังจิ้ง: ซานไช่! เธอไปถามชื่อเขาให้เราหน่อยสิ
ซานไช่: เราเนี่ยนะ อืม… เราว่ารอให้พิธีเปิดมันเสร็จไปก่อนจะดีกว่าไหม ดูท่าทางเขาเองก็กำลังยุ่งๆอยู่ อีกอย่างพวกเราก็ยังต้องเตรียมจัดสแตนด์เชียร์ จัดแถวขบวนพาเหรด จัด..
เถิงถังจิ้ง: อืมๆ พอแล้วๆ
เถิงถังจิ้งรีบยกมือห้ามซานไช่ ก่อนที่ซานไช่จะบ่นยาวกว่านี้
หลี่เจิน: ซานไช่! เดี๋ยวเราขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
ซานไช่: เฮ้ย! เราไปด้วยสิ ปวดอยู่เหมือนกัน เธอ 2 คนจะไปด้วยกันไหม
เถิงถังจิ้ง+เสี่ยวโยว: ไม่ล่ะ เรา 2 คนรออยู่ตรงนี้ดีกว่า
ระหว่างที่เดินออกจากห้องน้ำ หลี่เจินบังเอิญเดินไปชนเต้าหมิงซื่อที่กำลังเดินเสี้ยงลูกบาสฯอยู่บนนิ้วมือ ก็เลยเป็นเรื่อง…
หลี่เจิน: อุ๊ย! ขอโทษค่ะ
เต้าหมิงซื่อ: ถ้าคำขอโทษใช้ได้ผล ตำรวจจะมีไว้ทำไม เธอนี่ซุ่มซามจริงๆ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย
ซีเหมิน: ใจเย็นๆ อาซื่อ โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพนะ น่าจะพูดจาให้เกียรติกับผู้ที่มาเยือนหน่อย
เหม่ยจั้ว: ใช่! อาซื่อ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่น่ารักๆอย่างนี้ มันเป็นการเสียมารยาทอย่างแรงเลยนะรู้เปล่า
ซานไช่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำมา เห็นหลี่เจินโดนผู้ชาย 3 คนล้อมอยู่ จึงนึกว่าพวกเขาแกล้งหลี่เจิน เธอจึงเข้าไปผลักอกอาซื่อ แล้วพูดว่า
ซานไช่: นี่พวกนาย! มารุมแกล้งเพื่อนฉันเหรอ
เต้าหมิงซื่อ: แกล้งเกลิ้งอะไรกันเจ๊ เจ๊ ไม่เห็นเหตุการณ์ อย่าคิดเหมาเอาเองสิ
ซานไช่: นายเรียกใครว่า “เจ๊”
เต้าหมิงซื่อ: อ้าว! ก็มีกันอยู่แค่เนี้ย จะให้ฉันหมายถึงใครล่ะจ้ะ เจ๊!
เต้าหมิงซื่อพูดแล้วก็หันไปมองหน้าซานไช่พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้
ซานไช่: อีตาบ้า! ฉันชื่อซานไช่ย่ะ จำใส่สมองไว้นะ “ซานไช่!” ทีหลังห้ามเรียกฉันว่าเจ๊ อีก ฉันไม่ชอบ
เต้าหมิงซื่อ: ครับ “เจ๊! ซานไช่”
ซานไช่: นี่นาย! [ซานไช่กัดริมฝีปากตัวเองแน่น] ฝากไว้ก่อนเถอะ
เต้าหมิงซื่อ: ฝากไว้ แล้วอย่าลืมมาเอาคืนนะ เจ๊! เดี๋ยวมันจะหายไปซะก่อน ว่ะ…555
ซีเหมิน+เหม่ยจั้ว: อาซื่อ พอได้แล้ว เดี๋ยวไปแข่งบาสฯไม่ทันหรอก
แล้ว F3 ก็เดินจากไป การกระทำของเต้าหมิงซื่อเมื่อครู่ สร้างความโกรธแค้นให้กับซานไช่อย่างมาก
* เหตุการณ์จะดำเนินต่อไปอย่างไร ซานไช่จะแก้แค้นเต้าหมิงซื่อสำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามอ่านได้ในตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น