Hideous Cinderella

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1:1 วันของซินเดอเรลล่า(10%)

    ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของเด็กสาวคนหนึ่งดังไปทั่วพื้นถนนที่ราบ้รียน เส้นทางที่แสนธรรมดาไม่ได้แตกต่างไปจากทุกๆวัน ทั้งบ้านเรือนสีสันสดใสที่สวยงาม ร้านค้าที่คึกคักในหมู่บ้านเล็กๆ ต้นไม้ ผู้คนที่เดินผกผันไปมา เมฆเมฆาที่ล่องลอย นี่คือชีวิตประจำวันของเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีทอง นัยน์ตาสีฟ้าราวกับอัญมณี และโครงหน้าที่หวานสวยนาม"ซินเดอเรลล่า"เธออาศัยอยู่ในบ้านหลังคาสีเขียวในหมู่บ้านแห่งนี้ซึ่งแน่นอนถ้ามองดูเผิ่นๆก็ดูเหมือนจะสงบสุขดี...แต่ว่า...มันไม่ได้มีอะไรแค่นั้นหรอกนะ..

    "กลับมาแล้วค่ะ...."เด็กสาวก้าวเท้าเข้ามาในบ้านก่อนจะวางถุงกระดาษสีน้ำตาลที่ใส่พวกผลไม้และขนมปังเอาไว้

    "กลับมาแล้วเหรอ ขอโทษที่ต้องทำให้เหนื่อยนะ ดื่มชาสักหน่อยมั้ย?"หญิงสาววัยกลางคนเรือนผมสีน้ำตาลเดินออกมาจากห้องครัวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ไม้...เธอคือแม่เลี้ยงขิงซินเดอเรลล่า ต่เธอน่ะ ไม่ได้ใจร้ายอย่างที่ใครๆเขาว่าไว้หรอกนะ...

   "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...หนูขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ"เด็กสาวเอ่ยก่อนจะก้าวเท้าเดินบันไดไปยังห้องของเธอ

   ชิ!!ถึงจะมาอยู่ในบ้านจนๆแบบนี้ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี!!

   เด็กสาวคิดก่อนกัดฟันกรอดด้วยความหงุดหงิด ใช่เธอคือซินเดอเรลล่าที่อาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงและพี่สาวต่างสายเลือดอีก 2 คนซึ่งแม่เลี้ยงและพี่สาวนั้นดีกับเธอมากแต่เธอน่ะไม่ชอบใจเท่าไรหรอก ไอ้ชีวิตเฮงซวยที่ทำได้แค่แสร้งยิ้มทำเป็นมีความสุขไปวันๆทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้วเธอน่ะเกลียดแสนเกลียดบ้างเล็กๆหลังนี้ยิ่งกว่าอะไรดี!! 

    มันยังไม่เพียงพอหรอกเพราะฉันต้องการมากกว่านี้มากยิ่งขึ้นกว่านี้ฉันไม่ได้ต้องการแค่ไอ้บ้านกระจอกๆหลังนี้แต่สิ่งที่ฉันต้องการคืออาณาจักรของฉันต่างหากล่ะ!!!
 
   เด็กสาวพยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดแล้วก้มลงไปยังซอกเล็กๆของเตียงของเธอก็จะพบกับเงินจำนวนหนึ่งซึ่ง...วิธีการที่เธอได้มาน่ะมันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไรหรอกนะ

   "ชิ!ถึงจะรวบรวมมาได้มากแล้วก็จริงแต่ยังไงมันก็ยังไม่พอที่จะสร้างอาณาจักรของฉันได้อยู่ดี!!!"เด็กสาวพึมพำพล่างมองถุงเงินในมือด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโลภ

   ในขณะที่เธอยังคงหงุดหงิดอยู่นั้นเองเสียงของพี่สาวต่างสายเลือดของเธอก็ตะโกนเรียกเธอจะชั้นล่างเพราะเห็นว่าเธอรั้รขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อนานเกินไปแล้ว

   "ซินเดอเรลล่า~น้องเป็นอะไรรึเปล่า?ไปเปลี่ยนเสื้อนานไปแล้วนะ"

   "ไม่เป็นไรค่ะ จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"

   น่ารำคาญ...น่ารำคาญที่สุดเลย

   "ขอโทษด้วยที่เปลี่ยนเสื้อนานไปนะคะ..."เด็กสาวเดินลงมาและยังคงแสร้งแสดงละครตบตาเป็นเด็กสาวผู้แสนเรียบร้อยต่อไป "ถ้าไม่ว่าอะไรหนูช่วยงานเสร็จแล้วขอไปเดินเล่นจะได้มั้ยคะ?"

   "ได้สิพี่กับแม่เขาไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว"
 


:)  Shalunla