คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : DESTINY #CHAPTER 1 - จำใจตกลง // มีเพื่อนทำงาน
Chapter 1 – จำใจตกลง // มีเพื่อนทำงาน
-Destiny บังเอิญ โลกกลม หรือพรหมลิขิต-
:: Cherreen ‘ talk ::
;ร้านขนมเค้ก Cheesecake happy;
“เฮ้! ยัยรีน ทางนี้!” เสียงของแบมบี้อัน 180 เดซิเบล - - เรียกฉัน พร้อมกับโบกมือส่งสัญญาณให้ นี่ที่มันทำนี่ไม่เกรงใจเจ้าของร้านบ้างรึไง = =’
ฉันเดินเข้าไปหายัยแบมที่โต๊ะ จากนั้นก็มีพนักงานมาถามออเดอร์ ฉันสั่งกาแฟกับเค้กส้ม ส่วนยัยแบมสั่งมอคคากับขนมปังเนย ก่อนจะเปิดประเด็นเข้าเรื่องทันที
“แบม..ที่ฉันบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษาอ่ะ”
“เออ..แกมีอะไรจะปรึกษาล่ะ”
“ก็..พ่อฉันจะให้ฉันหมั้นน่ะ”
“แล้วทำไมแกไม่ใช้แผนเดิมเล่า”
ที่ยัยแบมพูดว่าใช้แผนเดิมนั่นก็แค่ ขอร้องพ่อ บีบน้ำตาเพียงแค่นิดเดียว พ่อก็ยอมฉันแล้ว แต่นี่มันไม่ใช่ พ่อดูจริงจังกับเรื่องนี้มาก
“แต่ว่า..พ่อจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะ พ่อไม่ยอมฉันอ่ะ -3-“
“ห๊ะ! =[]=! พ่อแกขัดใจแก”
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็ถ้าพ่อขัดใจแก คงเป็นสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่แปดของโลกอ่ะ”
“เว่อร์ -*-“
“แล้วคนที่พ่อแกจะให้หมั้นนั่นใครอ่ะ ชื่ออะไร เผื่อฉันรู้จัก”
“ก็ชื่อ..อะไรตดๆกดๆนี่ล่ะ”
“คนบ้าอะไรชื่อ ตดๆกดๆ - -*”
“ก็แบบว่ามันคล้ายอ่านะ”
“ใช่...กรกฏป้ะ”
“เออๆ นั่นแหล่ะ ทำไม? แกรู้จักเขาเหรอ”
“เฮ้ย! นี่แกไม่รู้จักเขาเลยเหรอ เขาเป็นตั้งนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเลยนะ หล่อกระชากใจมาก ยิ้มทีฉันใจละลายอ่ะแก” ยัยแบมพูดพร้อมทำหน้าเคลิ้ม เอ่อ...คือ..แกอินมากไปป้ะ? = =’
“เหรอ? ทำไมฉันไม่รู้จักเลยอ่ะ”
“ก็แกมัวแต่ตั้งหน้าตั้งตายุ่งแต่กับของแบรนด์เนมของแกจนไม่ทันข่าวสารบ้านเมืองบ้างไงล่ะ”
“นี่แกว่าฉันเหรอ”
“เออน่ะ..ช่างมันเถอะ ส่วนเรื่องหมั้นถ้าแกอ้อนพ่อไม่ได้ ฉันก็คงช่วยอะไรแกไม่ได้”
“นี่ฉันมาเพื่ออะไรเนี่ย? แกช่วยอะไรฉันไม่ได้เลย - -+ ;;”
“ช่วยไม่ได้..แกก็คงต้องก้มหน้ารับชะตากรรมของตัวเองต่อไป”
“เฮ้อ...เดี๋ยวฉันลองกลับไปคิดอีกทีแล้วกัน”
“เออๆ งั้นคุยกันแค่นี้ล่ะ ฉันกลับก่อนนะ ”
“อืมๆ บาย”
“อืมๆ ขอให้เป็นสุขเป็นสุขนะ”
“นี่..ฉันไม่ได้เป็นเจ้ากรรมนายเวรของแกนะ -*-“
“ฮ่าๆ ฉันล้อเล่น ฉันไปล่ะ บาย”
ยัยแบมพูดเสร็จก็เดินแยกกัน ฉันเดินกลับไปที่รถ นั่งคิดอะไรอยู่พักนึง ก่อนจะขับรถเคลื่อนตัวออกไป
.
.
รถสปอร์ตคันหรูสีขาวของฉัน จอดอย่างตรงเป๊ะที่โรงจอดรถ ก่อนจะเดินลงมา แล้วเดินเข้าบ้าน ไปก็เจอกับป้านิ่มที่เป็นแม่บ้านที่ฉันสนิทอยู่ที่บ้าน
“อ้าว..คุณหนู กลับมาแล้วเหรอค่ะ”
“ถ้าหนูยังไม่กลับคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้หรอกค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ป้านิ่ม
“คุณหนู นี่ตลกนะคะ ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ ค่ะ แล้วคุณพ่ออยู่ไหนเหรอคะ”
“อ๋อๆ นั่งอยู่ข้างบนน่ะค่ะ “
“ค่ะๆ ขอบคุณมากค่ะ ป้านิ่ม” ฉันพูดแล้วยิ้มให้ป้านิ่ม ป้านิ่มยิ้มรับ
.
;ห้องนอนของพ่อเชอรีน;
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเคาะประตูห้องนอนของพ่อ สักพักประตูก็เปิด พ่อยิ้มให้ฉันนิดนึง รอยยิ้มของพ่อแบบนี้ มันเป็นรอยยิ้มของความสะใจนะ - - พ่อต้องรู้แน่ๆเลยว่า....
“เป็นไง..สำนึกแล้วล่ะสิ เข้ามาก่อนมา” ว่าแล้ว..รู้ใจจริงๆเลย - - จากนั้นฉันก็เดินเข้าไปในห้อง
“รู้ใจรีนจังนะคะ”
“อยู่แล้วล่ะ เพราะยังไงลูกก็ต้องสำนึกอยู่แล้ว”
“ตกลงค่ะ รีนจะยอมหมั้น” ฉันเปิดประเด็นทันที ขี้เกียจอยู่เถียงกับพ่อ - -
“โอเค..”
“แล้วถ้ารีนหมั้นแล้ว มันจะมีงานอะไรอ่ะคะ”
“ก็มีงานใหญ่ที่บ้านเราไงล่ะ”
“แต่รีนยังไม่รู้จักเขาเลยนะคะ”
“พ่อจะให้ลูกไปทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของเขาสักสองเดือน”
“ห๊ะ! สองเดือน!!!” พ่อคะ..มันนานไปมั้ย T^T โอ๊ย..เชอรีนเซ็ง
“ใช่....สองเดือน แล้วก็เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะไปบ้านของคุณกรกฏลูกต้องไปด้วย แล้วก็เริ่มงานมะรืนนี้เลย”
“ห๊ะ! =[]=! ไปบ้านเขาพรุ่งนี้..แล้วก็เริ่มงานมะรืนนี้ พ่อคะ อาทิตย์หน้าไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้..พ่อตกลงกับคุณพ่อของคุณกรกฏไว้แล้ว”
“โธ่..พ่อ..แต่...”
“ไม่มีโธ่เธ่อ ตงแต่ อะไรทั้งนั้น เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ด้วย”
“พ่อ....”
“ถ้าแค่นี้ทำเพื่อพ่อไม่ได้ งั้นก็แสดงว่ารีนไม่รักพ่อแล้ว”
พ่อพูดเสร็จก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงทันที แล้วกรนใส่ฉัน โหย..ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ย T_T ใครก็ได้ช่วยรีนที
ฉันเดินออกมาจากห้องของพ่อแล้วเดินไปยังห้องนอนของฉัน ก่อนจะเข้าห้องแล้วปิดประตูเสียงดังทันที
‘ เจอคนนี้ฟินเลย บ่องตงรักจุงเบย อยากบอกทุกคนเลย ว่าพบเจ้าของหัวใจ..’
เสียงเพลงเรียกเข้าไอโฟนของฉัน ก่อนจะมองคนที่โทรมาหา
‘Bambi’
ยัยแบมบี้โทรมาได้เวลาเป๊ะเลย ฉันกดรับทันที
“โหล..”
[เป็นไงบ้างล่ะ ยัยรีน หืม..]
“แกนี่ไม่ค่อยจะอยากรู้เรื่องของฉันเลยนะยะ -*-“
[เออ..ช่างมันเถอะ แล้วเป็นไง พ่อยอมแกมั้ย]
“ยอมมากๆเลยล่ะ”
[เฮ้ย! จริงอ่ะ พ่อแกยอมแกแล้วเหรอ] นี่ยัยแบมมันโง่หรือโง่เนี่ย - -
“ฉันประชดย่ะ!!”
[อ้าวเหรอ? แล้วแกจะทำไงต่ออ่ะ]
“พ่อบอกว่ายังไม่หมั้น ให้ไปทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของเขาเพื่อจะได้ทำความรู้จักกันก่อน -*-“
[โหย...ฉันอิจฉาแกอ่ะ ได้อยู่ใกล้ชิดกับนักธุรกิจไฟแรงสุดฮอต]
“แต่ฉันว่าไม่นะ..ความอิสระเสรี ของฉันมันไม่มีแล้ว T^T”
[โธ่..เดี๋ยวอยู่ๆไปแกก็ชอบเขาเองล่ะ]
“โธ่..โอ๊ย ฉันเครียดวุ้ย ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ฮือๆ”
[เฮ้อ...เป็นสุขเป็นสุขนะ]
“เอาอีกแล้วนะ - -“
[ฮ่าๆๆๆ]
ฉันครุ่นคิดอะไรอยู่สักพัก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา ยัยแบมบี้มันบอกให้ฉันเป็นสุขเป็นสุข งั้นแกก็ต้องเป็นสุขเป็นสุขกับฉันด้วย หึหึ
“เออ...แบมฉันคิดอะไรได้แล้ว แกมาบ้านฉันดิ”
[มีอะไรอ่ะ]
“เออน่า..มาเถอะน่า”
[เออๆ เดี๋ยวไป แค่นี้]
“เออๆ แค่นี้ เจอกัน”
.
.
สักพักฉันก็ได้ยินเสียงรถขับมาจอดยู่หน้าบ้าน ยัยแบมคงมาแล้วสินะ หึหึ เราจะต้องเป็นสุขเป็นสุขด้วยกัน อุวะฮ่าฮ่า (ใครก็ได้พายัยนี่ ไปเช็คประสาทที : โอปอ) อิปอ - - (= = ;;^^ : โอปอ)
“สวัสดีค่ะ คุณลุง” ยัยแบมสวัสดีคุณพ่อ
“อ้าว! สวัสดีจ้ะ มาหาเชอรีนเหรอ” พ่อฉันทักกลับไป
“ค่ะ..แบมมาหารีนน่ะค่ะ”
“ยัยแบมมานี่เลย..” ฉันดึงยัยแบมขึ้นไปบนห้องนอนของฉัน เพราะฉันต้องมีเรื่องคุยกับมัน ขืนรออยู่ คงได้คุยอยู่กับพ่ออีกนานแน่
“แล้วแกมีอะไร ถึงให้ฉันมาหาแกที่นี่อ่ะ” ยัยแบมถามฉัน หึหึ มาเปิดประเด็นแบบนี้ก็ดีเลย...
“ฉัน..จะให้แกไปทำงานเป็นเพื่อนฉันที่บริษัทด้วยกัน”
“ห๊ะ! =[]=! ทำไมแกต้องลากฉันไปด้วยอ่ะ”
“ก็ไหนแกบอกว่าขอให้ฉันเป็นสุขเป็นสุข เราจะต้องเป็นสุขเป็นสุขด้วยกัน ^^”
“โห..แต่ฉัน.....”
“ไม่มีแต่..แกต้องทำงานเป็นเพื่อนฉัน”
“โธ่..ไม่เอาอ่ะ”
“นะๆๆๆ แบมนะ แค่สองเดือนเองนะ ฉันขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากไปคนเดียว” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ยัยแบม
“เฮ้อ...ก็ได้”
“เย้! ขอบใจมากนะ มาๆหอมแก้มหนึ่งที” ฉันจับตัวยัยแบมจะหอมแก้มแต่ยัยแบมดันหน้าฉันไว้
“หยุด..หยุดเลย คิดจะกินไม้ป่าเดียวกันรึไง ขนลุกเว้ย”
“แหะๆ โทษทีลืมตัว ^^”
ในที่สุด ฉันก็ได้เพื่อนมาทำงานเป็นเพื่อน โย่วววว รีนดีใจ J
.
.
ฉันเดินลงมาข้างล่างพร้อมกับยัยแบม แล้วเดินไปหาพ่อ
“พ่อคะ..”
“หืม..มีอะไร ยัยรีน”
“รีนจะให้แบมบี้ไปทำงานด้วยได้มั้ยอ่า”
“ได้สิ เห็นที่บริษัทเขาจะขาดตำแหน่งเลขาของอีกคนหนึ่งด้วย”
“จริงเหรอคะ *0*”
“แล้วหนูต้องทำงานนั้นเหรอคะ” ยัยแบมถามพ่อ
“เอาสิ..หนูแบมบี้ ถือว่าหาประสบการณ์” พ่อบอกแบมบี้
“อ่า..ค่ะๆ” ยัยแบมพูดแล้วฉีกยิ้มเหมือนพยายามทำ - - แต่ก็สะใจ...ก็บอกแล้วเราต้องเป็นสุขเป็นสุขด้วยกัน อุวะฮ่าฮ่า....
..........................................
อ่าฮ้า เสร็จกับแชพ 1 สั้นไปมั้ยอ่ะ??
ตอนหน้าจะพยายามทำให้ยาวๆนะ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกๆเม้นที่มาเม้นให้นะคะ ขอบคุณมากๆจริงๆ
ถึงมันจะน้อยนิด แต่ทุกคนก็เป็นกำลังใจให้ไรท์ ^^
เจอกันแชพหน้าค่ะ :D
ความคิดเห็น