คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BAD NEWS :: 1
---------------------------
เพล้ง!
“เกิดอะไรขึ้น”เสียงคริสถามออกมาเรียบนิ่งพร้อมกับเข้าไปดูคนที่นั่งอยู่กับพื้นในห้องครัว
“คือผมแค่จะลงมาเอานมร้อนแต่ก็เผลอทำแก้วตกฮะ”ชานยอลก้มหน้า พูดพรางกำมือที่โดนแก้มบาดไว้เพื่อไม่ให้อีกคนเห็นเพราะไม่อยาก
ให้ต้องเป็นห่วง
“ทำไมไม่เรียกให้คนเอาไปให้ไม่เห็นจะต้องเดินลงมาเอาเองเลย”
“ผมแค่ไม่อยากรบกวนคนอื่นนี่ฮะ”
“ป้าลีให้คนมาเก็บเศษแก้วทีนะครับ”คริสสั่งป้ามีรึมก่อนที่จะพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดที่หยดลง
พื้น
“เธอโดนแก้มบาดทำไมถึงไม่บอกฉัน”น้ำเสียงของคริสในตอนนี้ดูน่ากลัวกว่าทุกทีที่เป็นจนคนที่อยู่ในอ้อมแขนของร่างสูงสั่นน้อยๆด้วย
ความกลัว
“ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่าลาละนะคริสแล้วเดี๋ยวจะเข้ามาหาใหม่”
“อือเดี๋ยวพรุ่งนี้เข้าบริษัทด้วย”
“โอเคๆพี่ไปก่อนนะชานยอล”ลู่หานเอ่ยลาคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มห่อนจะหัวไปเอ่ยลาป้าลีที่ยืนอยู่แถวนั้นด้วย “ผมไปก่อนนะครับป้าแล้ว
เดี๋ยวผมจะมาเยี่ยมป้าใหม่”
“ขึ้นห้องไปทำแผลก่อนเถอะค่ะคุณชายถ้าปล่อยไว้นานเดี๋ยวจะยิ่งเจ็บนะคะ”ป้าลีบอกก่อนที่เดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลไปให้คุณทั้งสอง
ของบนห้องก่อนจะกลับลงมาข้างล่างเพื่อดูว่าเด็กๆได้มาทำความสะอาดเศษแก้วไปเรียบร้อยดีแล้วรึยัง
“เด็กน้อยเจ็บมากมั้ยหืม”
“ไม่เจ็บเลยฮะ”
“อย่ามาโกหกฉันเลยฉันรู้ว่าเธอเจ็บ”
“……………”
“ทีหลังเรียกให้ป้ามีรึมขึ้นมาหาก็ได้ไม่ต้องลงไปเอาเองหรอกรู้มั้ย”
“แต่ผมเกรงใจป้ามีรึมนี่ฮะต้องทำงานเหนื่อยทั้งวันแล้วแค่เอานมเองผมไม่อยากรบกวน”
“โอเคฉันยอมเธอแล้วเพราะเธอเป็นแบบนี้ไงฉันถึงได้รักเธอ”
“ขอบคุณที่รักผมนะฮะผมก็รักคุณ”หลังจบคำบอกรักที่แสนหวานร่างสูงก็ประกบริมฝีปากจูบเรียวปากสวยของอีกคนโดนที่ไม่ได้รุกล้ำอะไร
ก่อนจะละจากริมฝีปากเรียวมาตั้งหน้าตั้งตาทำแผลที่มือให้อีกคนจนเสร็จ
ร่างทั้งสองร่างที่นอนมอบความอบอุ่นให้กันอยู่บนเตียงต่างหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มซึ่งทั้งสองจะมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
ไปได้อีกนานแค่ไหน ถ้าเกิดวันหนึ่งอีกคนรู้ว่าเจ้าของหัวใจที่เคยเป็นของตนเองนั้นกลับกลายไปเป็นของอีกคนเขาจะเสียใจมากแค่ไหน
และจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้หัวใจของคนที่รักกลับมาเป็นของตนอีกครั้ง
แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านเข้าทำให้ร่างบางที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวสูงตื่นขึ้นก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวลงไป
ด้านล่างเพื่อไปเตรียมอาหารเช้าอย่างที่ทำทุกวันก่อนที่ร่างสูงจะตื่น
“อ้าวคุณชานยอลตื่นแล้วหรือคะป้ากำลังจะเตรียมอาหารเช้าให้คุณๆทานกันพอดีเลย”ชานยอลยิ้มรับป้ามีรึมที่เดินเข้ามาหาเขาก่อนจะ
ตอบกลับไป
“ผมตื่นมาทำอาหารเช้าให้พี่คริสทานน่ะฮะผมไม่อยากรบกวนป้า”
“ไม่รบกวนหรอกค่ะ”ป้ามีรึมยิ้มให้กับนายหญิงของบ้านก่อนจะเดินไปจัดการอย่างอื่น
หมับ
“อ๊ะ”ชานยอลสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีคนมากอดที่เอวของตน
“ทำอะไรอยู่หืมหอมจังเลย”คริสพูดทั้งที่ยังเอาคางเกยไหล่ของร่างบางอยู่อย่างนั้นซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ทำข้าวต้มกุ้งให้พี่แหล่ะฮะ”
“ต้องอร่อยมากแน่ๆเลยที่รักทำให้ทานทั้งที”
“ไม่ต้องมาปากหวานเลยนะฮะไปนั่งรอที่โต๊ะเลยเสร็จแล้วเดี๋ยวยอลยกไปให้นะ”
“อยู่อย่างนี่ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้ฮะอย่าดื้อสิ”
“โอเคมาไวๆนะครับคิดถึง”
ฟอด~
“-///- พี่คริสบ้า”ชานยอลตะโกนไล่หลังคนตัวสูงที่มาขโมยหอมแก้มตัวเองก่อนจะเดินหนีไปทันที
“คุณหนูไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวป้าให้คนยกไปให้”
“ฝากด้วยนะฮะ^^”ชานยอลยิ้มรับก่อนจะเดินไปนั่งรอที่โต๊ะที่ตอนนี้มีคนตัวสูงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“หิวมั้ยฮะ”
“หิวคนตรงหน้ามากกว่า”
“พี่คริสไม่ต้องมาหื่นเลยข้าวต้มมาแล้วรีบทานแล้วรีบไปทำงานเลยนะฮะเดี๋ยวจะสาย”
“หึ”คนตัวสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะตักข้าวต้มทานจนหมดแล้วก็ออกไปทำงานซึ่งตอนนี้ในบ้านก็เหลือเพียงแค่ชานยอล แม่บ้านและก็คน
งานเท่านั้นเพราะร่างบางมีเรียนตอนบ่าย
“คุณหนูชานยอลจะให้คนขับรถไปส่งมั้ยคะเดี๋ยวป้าจะได้ไปบอกให้คนขับรถเตรียมรถเลย”
“ก็ได้ฮะ”
“ไปที่มหาลัยเลยนะฮะ”
“ครับ”คนขับรถตอบรับเพลงเท่านั้นก่อนจะขับรถตรงไปที่มหาลัยที่เจ้าตัวเรียนอยู่ไม่นานก็มาจอดอยู่ที่หน้ามหาลัยร่างบางกล่าวขอบคุณก่อน
จะเปิดประตูลงจากรถเพื่อที่จะไปเรียน
“ขอบคุณฮะ”
“อ้าวชานยอลมาถึงแล้วเหรอรอตั้งนาน”
“อะไรรอนานเห็นพึ่งมาถึงเหมือนกัน”
“โหอะไรอ่าแกล้งหลอกไม่ได้เลย”
“ทีหลังก็หลอกให้เนียนหน่อยแล้วกันนะครับคุณเพื่อน”
“ไม่ต้องมาคงมาครับเลยแอ๊บแมนไม่ออกแล้วแกน่ะ”
“เดี๋ยวเรียกเฉินมาจัดการปิดปากซะดีมั้ยเนี่ย”
“เออเงียบเองได้ไปกันเถอะใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วนี่เดี๋ยวเซฮุนกับไครอด้วย”
“มาขนาดนี่เมื่อคืนกี่รอบล่ะครับ”
“โหยนี่ปากเหรอเนี่ย”
“แล้วเห็นเป็นอะไรล่ะถ้าไม่ใช่ปาก”
“เข้ากันดีเกินไปละฉันว่าพวกนายได้กันเองแน่”
“พูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เอาซะเลยไม่เอาหรอกดำแบบนี้”
“ดำแล้วไงขอให้มึงได้เมียดำทีเถอะอีตุ๊ด”
“เออเดี๋ยวตุ๊ดอย่างกูมีเมียให้มึงดูแต่เมียกูขาวกว่ามึงแน่นอน”
“ฝันอยู่เหรอจ๊ะน้องสาว”
“พอเลยพวกนายสองคนไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวเจ๊โหดเอามีดมาเฉาะหัวกันพอดี”
เมื่อเข้ามานั่งในห้องก็ต้องเจอกับสายตาแทบจะทุกคู่ที่มองมาไม่ใช่เพราะอะไรหรอกครับก็เพราะเซฮุนเป็นถึงเดือนของคณะ ไคเป็นหนุ่ม
ฮอตที่ดังไปทั่วทั้งมหาลัยแถมยังมีหนุ่มน้อยน่ารักอีกสองคนแบบนี้จะไม่ให้มีคนมองได้ยังไงล่ะครับแต่เมื่อเจ้โหดเดินเข้ามาในห้องทุกคน
ถึงกับต้องหันกลับไปสนใจด้านหน้าทันทีไม่งั้นมีหวังโดนเจ๊แกเหวี่ยงแน่ๆ
“เอาล่ะนักศึกษาทุกคนวันนี้เราก็ได้เรียนไปเยอะแล้วงานที่ฉันสั่งพวกเธอฉันหวังว่าจะมีมาสั่งฉันตามที่กำหนดไว้นะ”ผมไม่อยากจะบอกเลย
ว่าที่เจ๊แกสั่งนี่แทบจะทับหัวตายไม่รู้จะเยอะไปไหนอนากรู้จังเลยเจ้แกมีเวลาตรวจรึยังไงเอาเวลาไปจู๋จี๋กับสามีบ้างก็ได้นะคร้าบผมสงสาร
ตัวเองจังเลย
“คร้าบ/ค่ะ”นักศึกษาทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องพร้อมกันขานตอบอาจารย์แกไปอย่างหน่ายๆเพราะงานที่อาจารย์สั่งมันเยอะมากจริงๆ
“อ่อแล้วก็เซฮุน จงอิน มินซอก ชานยอลเธออย่าลืมไปช่วยงานฉันที่ฉันนัดเอาไว้ด้วยล่ะ”เฮ้อนั่นไงหางานให้พวกผมทำตลอดอยากจะมุดดิน
หนีแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ขืนไม่ไปโดนเจ้แกฆ่าตายกันพอดี
“ครับ”พวกผมตอบรับก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินตามเจ้แกไปที่ห้องพักก่อนที่จะมีรายชื่อมาให้เรียงเป็นสิบๆกองโอ๊ยให้ตายเถอะถ้า
มันจะเยอะขนาดนี้แต่เห็นก็ท้อแล้วครับนักศึกษาจะเยอะไปไหนเนี่ย
“เยอะไปไหนเนี่ย”ผมแค่คิดในใจแต่ไอ้ไคมันพูดออกมาเลยดีนะเจ้แกไปนั่งจู๋จี๋อยู่กับเฮียซีวอนไม่งั้นหึหึโดนเละแน่
“อาจารย์ฮีชอลคนสวยวันนี้ทำครึ่งเดียวก่อนไม่ได้เหรอครับดูดิเนี่ยมันเยอะวันนี้ก็ไม่เสร็จหรอก”
“ก็แล้วแต่เธอสิแต่มันก็มีมาให้พวกเธอทำทุกวันแหล่ะเลือกเอาเองละกันจะทำให้เสร็จวันนี้หรือว่าจะหมกไว้ให้มันเยอะกว่าเดิม”ผมว่ามันก็
เยอะทุกวันนะครับเห็นมาทีไรนี่โอ้โหลมแทบจับนี่ตกลงเจ้แกเป็นพี่สะใภ้ของผมจริงใช่มั้ยเนี่ยใช้น้องสามีตัวเองเยี่ยงทาส
“เฮียวอนมาช่วยผมทำเลยอย่ามานั่งสบาย”
“เกี่ยวอะไรกับเฮียล่ะเฮียเป็นถึงเจ้าของมหาลัยจะให้มานั่งทำแบบนี้ได้ไง”
“ถ้าเฮียเป็นถึงเจ้าของมหาลัยแล้วอย่างยอลเรียกว่าอะไรเนี่ยเป็นคนใช้ของมหาลัยว่างั้นเถอะ”
“เฮียล่ะอยากให้ไอ้คริสมันมาเห็นแกที่ไม่ได้อยู่ในโหมดใสซื่อจริงๆเลย”
“ผมก็ไม่ได้ใสซื่อนี่ฮะเฮีย”
“รีบทำไปสิมัวแต่มานั่งบ่นเฮียแล้วเมื่อไหร่เราจะทำเสร็จ”
“ให้ได้อย่างนี้สิพี่ใครเนี่ย”
“พี่แกน่ะแหล่ะ”
“รู้แล้วไม่เห็นต้องย้ำชิ”
พวกผมนั่งทำงานให้เจ้ฮีชอลจนตอนนี้ก็เย็นแล้วทำให้พวกผมเริ่มหิวข้าวสงสัยต้องหาเรื่องกินข้าวฟรีซะหน่อยแล้วงานนี้อยากมาใช้แรง
งานผมดีนักคอยดูจะกินให้จนเลย
“เฮียพอยอลไปเลี้ยงข้าวหน่อย”
“แกก็กลับไปกินที่บ้านดิเฮียจะไปกับเมียเฮียบ้าง”
“ไปทุกวันไม่เบื่อรึไง”
“อ้าวทำไมพูดงี้ล่ะเดี๋ยวเอามีดเฉาะหัวซะดีมั้ยเนี่ย”
“เจ้ไม่ต้องมาขู่เลยยอลไม่กลัวหรอก”
“เดี๋ยวหักคะแนนซะหน่อยดีมั้ยเนี่ย”
“อย่านะก็แค่พาไปเลี้ยงที่ใช้งานพวกผมทุกวันนิดหน่อยก็ไม่ได้”
“เออๆไปดิโทรบอกคริสด้วยเดี๋ยวมันได้มาด่าเฮียอีกพากเมียมันไปกินข้าวด้วยไม่ยอมบอก”
“บอกแล้วไปกันๆพวกนายก็ไปด้วยนะวันนี้เอาให้เฮียจนไปเลย”
“เฮียจนแกก็จนล่ะว้า”
“เฮียจนคนเดียวซะหน่อยยอลไม่จนด้วยหรอกมีสามีรวย”
“ไม่เป็นไรเฮียเกาะน้องเขยกินได้”
“โอ๊ยพอพี่น้องคู่นี้นี่อะไรเจอกันทีไรเถียงกันตลอด”
“สงสัยเป็นวิธีทำให้รักกันอีกวิธีมั้งครับอาจารย์คนสวย”
“เฮ้ยๆไม่ต้องมาทำตาหวานใส่เมียเฮียเลยพวกแกขับรถไปเองใช่มั้ย”
“ใช่คร้าบพวกผมไม่ไปขัดความสุขเฮียหรอก”
“ดีมากไอ้น้องชาย”
หลังจากที่แยกย้ายกันมาที่ร้านอาหารชื่อดังแถวย่านใจกลางเมืองกรุงโซลแล้วก็เข้าไปในร้านก่อนจะสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลยทีเดียว
เหมือนเป็นการเลี้ยงฉลองอะไรสักอย่างเลย
“สั่งมาขนาดนี้กินไม่หมดเฮียทุบหัวแบะเรียงตัวเลยนะ”
“แต่เฮียอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะนี่เจ้สั่งมาทั้งนั้นอ่าพวกยอลไม่ได้สั่งมาเลยเถอะ”
“เออว่ะ”
“ไม่เป็นไรกินไม่หมดก็ไม่เป็นไรรีบกินกันเถอะเดี๋ยวมันจะเย็นหมด”
“พูดเหมือนอยู่บ้านเลยเฮีย”
“แล้วนี่เราจะกลับไปอยู่บ้านมั้ยเนี่ย”
“กลับฮะว่าจะกลับไปวันนี้แหล่ะ”
“ดีเหมือนกันบ้านจะได้ไม่เงียบเหงา”
“เหอะๆมั่นใจเหรอเฮียว่ายอลไม่อยู่แล้วบ้านเงียบเหงาน่ะ”
“เอ๊ะนั่นมันกวางน้อยนี่”
“เออใช่จริงๆด้วยมากับใครวะนั่นตัวเล็กน่ารักดีว่ะ”
“นั่นมันแบคฮยอนนี่กลับมาตั้งเมื่อไหร่กัน”เฮียพูดก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้ฮีชอลที่ทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน
“พวกเฮียรู้จักด้วยเหรอฮะเนี่ย”มินซอกหรือซิ่วหมินถามขึ้นพรางมองหน้าของเฮียซีวอนกับเจ้ฮีชอลสลับไปมา
“ก็ไม่เชิงหรอกเรามากินข้าวกันเถอะอย่าไปสนใจเลย”เจ้ฮีชอลเอ่ยขึ้นเหมือนต้องการจะเบี่ยงเบนความสนใจจากพวกผมซึ่งพวกผมก็ไม่ได้
เอะใจอะไรและหันมาตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวต่อ
“แบคอยอนนั่งก่อนสิ”ลู่หานบอกกับเพื่อตัวเองให้นั่งลงเพื่อรอคริสที่กำลังเดินทางมา
“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรไม่รบกวนดีกว่า”
“โอเคถ้าอย่างนั้นก็รีบกลับมาแล้วกัน”ลู่หานบอกก่อนจะหันไปสั่งอาหารรอ
แบคฮยอนเดินเลี่ยงมาทางโต๊ะที่มีชานยอลและคนอื่นๆนั่งอยู่เพื่อที่จะเข้าไปทักทายตามมารยาทของเพื่อนของพี่ชายเจ้าตัวแต่นั่นก็แต่ส่วน
หนึ่งเพราะว่าตามจริงเจ้าตัวจะเข้ามาเพื่อดูหน้าแฟนของคริสให้ชัดๆซะมากกว่า
“สวัสดีซีวอนไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“อื้มสวัสดีสบายดีใช่มั้ย”
“แน่นอนสิ”แบคฮยอนยิ้มหวานกลับไปให้อีกคนแต่ก็ได้สายตาค้อนของคนข้างซีวอนกลับมาซะงั้น
“ถ้าหมดธุระแล้วก็กลับที่โต๊ะของเธอซะสิ”
“แหมคุณฮีชอลไม่ได้เจอกันตั้งนานยังคงเหมือนเดิมเลยนะคะ”
“ฉันก็คงเหมือนเธอนั่นแหล่ะที่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไม่ว่าจะนิสัยหรือหน้าตา”
“ฮ่ะๆแน่นอนสิฮะจะให้เปลี่ยนไปได้ยังไงกันอ่อยินดีที่ได้รู้จักนะชานยอลเราคงจะได้เจอกันบ่อยๆ”แบคฮยอนตอบฮีชอลก่อนจะหันไปพูด
กับชานยอลที่ตอนนี้ได้แต่นั่งนิ่งเพราะรู้ดีว่าคนๆนี้เคยเป็นแฟนเก่าของคริสมาก่อน
“เธอควรจะกลับไปที่ที่ของเธอได้แล้ว”ซีวอนเอ่ยออกมาเสียงเรียบเพราะรู้ดีว่าเพื่อนของเขาคนนี้คิดที่จำอะไร
“ไล่ฉันอย่างนั้นเหลือฮ่ะๆฉันไปล่ะเดี๋ยวคริสจะรอนาน”ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจงใจที่จะเน้นชื่อของคนที่มาด้วยและมันก็เหมือนจะได้ผลเมื่อ
ตอนนี้ชานยอลหน้าชาไปเลยทีเดียวเมื่อได้ยินชื่อของคนที่บอกว่าติดงานอยู่
“แล้วเจอกันใหม่นะชานยอล”แบคฮยอนยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินกลับไปทางโต๊ะของตัวเองซึ่งคาดว่าคริสน่าจะมาแล้ว
หลังจากที่แบคฮยอนเดินกลับไปชานยอลก็ได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาจนเพื่อนอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ถึงแม้จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ยังไงวะ
ความเป็นเพื่อนจึงทำให้เป็นห่วงอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครที่เอ่ยถามออกไปเพราะที่เพื่อนเป็นแบบนี้ต้องหนักหนาแน่จากคนร่าเริงเป็นคนที่
เงียบนิ่งคงจะต้องมีอะไรเบื้องหลังอย่างแน่นอน
===========================================================
Talk Talk
ตอนนี้แรกก็มาแล้ว แล้วเม้นมารึยังเอ่ย 55555555
ความคิดเห็น