คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ☁ ☂ Chapter 1 .Because Mr.taxi day1
Into. ♥
“และแล้วเจ้าหญิงและเจ้าชายก็แต่งงานกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥ ”
พรึ่บ! ฉันปิดหนังสือนิทานลงพร้อมหยิบหนังสือนิทานเล่มใหม่ขึ้นมาอ่าน (อ่านนิทาน? - -)
“และแล้วนางแม่มดใจร้ายก็สิ้นใจตาย ทั้งคู่ก็แต่งงานกันและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥”
พรึ่บ!ฉันปิดนิทานลงและหยิบนิทานอีกเล่มขึ้นมาอ่าน
“และแล้วเจ้าหญิงสโนว์ไวท์ก็แต่งงานกับเจ้าชายก็และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข♥”
กรี้ด! นิทานที่ฉันนั่งอ่านมาทั้งหมดสามชั่วโมงครึ่ง มันมีเล่มไหนบ้างมั้ย ที่ไม่ต้องจบด้วยการ“แต่งงาน” TT
ฉันเหนื่อยมากแล้วนะที่ต้องมานั่งหานิทานที่มัน จบแบบไม่แฮปปี้เพราะการแต่งงานเพราะฉันกำลังจะต้องแต่งงาน
แล้วถ้าฉันหานิทานเล่มนั้นเจอนะคอยดู ฉันจะเอาไปให้ป๊าอ่าน มันอาจทำให้ป๊าจะเปลี่ยนใจ ไม่ต้องให้ฉันแต่งงาน
.
.
.
.
แต่ว่ามันหาไม่เจอน่ะสิ tt’
ฉันชื่อเครปเปอร์ค่ะ ชื่อเค้าเพราะละสิ (?) อายุ17ปีแล้ว สงสัยกันล่ะสิว่าฉันจะมานั่งบ้าหานิทาน ที่มันจบแบบไม่สวยทำไม
ฉันเพิ่งจะปิดเทอมไม่นาน ‘ ป๊า ’ บุคคลที่เป็นพ่ออันประเสริฐเลิศเลอเพอเฟ็กของฉัน ก็ลากข่าวร้ายมาให้ฉัน นั่นคือ
ฉันจะต้องแต่งงานภายในเดือนหน้านี้แล้ว T^Tมันอาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีปรีดาสำหรับบุคคลธรรมดาทั่วไป แต่มันไม่ใช่สำหรับ
เครปเปอร์คนนี้ คิดดูสิ ฉันเพิ่งเป็นนักเรียนมอห้าเองนะ ป๊าจะรีบให้ฉันแต่งงานไปทำไมลูกสาวก็ออกจะสวย!กลัวขายไม่ออกรึไง
แถมป๊ายังรีบจัดงานหมั้นให้ฉันอาทิตย์หน้านี้อีก TToTT และที่สำคัญที่ฉันมานั่งหานิทานบ้าบออะไรนั่น
ฉันจะเอาไปให้ป๊าอ่านป๊าจะได้เลิกคิดที่จะให้ฉันแต่งงานสักที คือคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ
ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมให้ป๊ามาพรากความโสดที่สะสมมาสิบเจ็ดปีเต็ม!ไปจากฉัน
ไม่อยู่มันแล้วบ้านหลังนี้!
Chapter 1 Because taxi
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นและขยี้ตาช้าๆ ก่อนที่จะบิดขี้เกียดและหาวปากกว้าง เมื่อรถแท็กซี่จอดสนิท
ฉันก็เปิดประตูและค่อยก้าวลงจากแท็กซี่ หลังจากที่ฉันนั่งแท็กซี่มาได้ครึ่งวัน มันก็มาจอดที่พัทยา ที่นี่คือเป้าหมายของฉัน
ฉันพยายามล้วงและควานหากระเป๋าตังค์ในกระเป๋าสะพายของตัวเอง และหยิบมันขึ้นมาเพื่อ
‘จ่ายเงิน!!’
“เฮ้ย มะมะไม่มี !! เงิน? ” ฉันอุทานด้วยความตกใจเมื่อกระเป๋าของฉัน ไม่มีเงิน =[]=
“ขอโทษครับผมขอค่าโดยสารด้วยครับ”
พี่คนขับรถแท็กซี่หน้าโหดเปิดประตูออกมายืนข้างๆฉัน และจ้องหน้าฉันโดยไม่ละสายตา
นี่ถ้ากินฉันได้ คงเขมือบไปแล้ว น่ากลัวชะมัด หน้าพี่เขาโหดจริงๆนะ :(
หอยหลอดแล้ว! รู้สึกว่าฉันจะไม่ได้เอาตังค์มาเอาไงดีเล่า นังเครปเปอร์ เอ้ย!
เอากระเป๋าตังค์มาแต่ไม่เอาตังค์มา ทำไมคนสวยซวยอย่างงี้ TT’
“อ่าคือ”
“คืออะไรล่ะครับน้องรีบๆจ่ายสิคนต้องทำมาหากิน”
คนขับแท็กซี่ จ้องมองมาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของฉัน ไม่ได้คิดไปเองนะเขามองแบบนั้นจริงๆ T_T
คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน สีหน้าของคนขับแท็กซี่เริ่มเปลี่ยนไป
ฉะฉันกลัวนะ YoY
“แปป นะคะพี่”
ฉันนึกถึงเฮียเพพี่ชายสุดที่รัก ที่ตอนนี้เป็นเหมือนความหวังเดียวและความหวังสุดท้ายของฉันได้ ก็รีบคว้าโทรศัพท์โทรหาทันที :)
“ฮัลโหล สวัสดี เฮียเคอร์เพ ~^^” ฉันทักทายด้วยน้ำเสียงสดใสมาก
[เฮ่ยหมวย!!!!แก แก แกหนีออกมาทำไมวะ!!] เฮียตอบฉันด้วยน้ำเสียงตกใจ ตื่นเต้นและ ดีใจ โคตร
“เฮี่ย อย่าโวยวายสิ”
[เฮียเว่ย!!แล้วนี่แกจะโทรมาทำไมฮะ]
“โหย เฮียไม่อยากจะคุยใช่ม้ะ? TT”
[เออ ใช่ฉันขี้เกียจคุยกับแก มีไรก็รีบๆว่ามา]
“เฮียเพโอนตังค์ให้หมวยสักหมื่นนึงสิ”
[ไอ้บ้า!หมื่นนึง แกจะเอาไปทำอะไรเยอะแยะตาแป๊ะไก่แกจะหนีออกนอกประเทศรึไง]
“น่านะนะเฮีย หมวยจะเอามาทำอะไรก็เรื่องของหมวยสิ เอาหล่ะๆ รีบๆโอนมานะคะที่รัก♥ :)”
[เฮ่ยเดี๋ยว หมวย ] เฮียตะโกนใส่โทรศัพท์ทะลุมายังแก้วฉัน หูแทบแตก - -
“ตู้ด!..ตู้ด!..”
“55555 เสียใจด้วยนะเฮีย ;ppp ยังไงเฮียก้อต้องโอนเงินมาให้ฉัน อุว้ะฮ่าฮ่า”
“น้องครับค่าแท็กซี่ - -”
“อ้อ พี่ค้ะ เดี๋ยวตามหนูไปตรงที่ตู้เอทีเอ็มตรงนู้นเลยค่ะ >_</”
ฉันยิ้มระรื่นพร้อมชี้นิ้วไปที่ตู้เอทีเอ็ม และฉันมั่นใจว่าเฮียเพต้องโอนเงินมาให้ฉันแน่ :) ฉันจึงเดินตรงไปทีเอทีเอ็มแต่
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’ แต่ฉันก็ต้องยืนอึ้งค้างอยู่กับข้อความอัตโนมัติบนหน้าจอตู้เอทีเอ็ม อ่าไม่เป็นไรกดใหม่ๆ มันอาจจะมีอะไรผิดพลาด
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’
ข้อความในตู้เอทีเอ็มก็ยังขึ้นเหมือนเดิม TT
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’
‘ไม่มียอดเงินอยู่ในบัญชีของคุณค่ะ’
โฮกก!ฉันกดเงินอยู่หลายรอบ แต่มันก็ไม่ได้มียอดเงินในบัญชีเพิ่มขึ้นเลย TT
ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรไปหาเฮีย แต่ก็ชะงักเพราะมีข้อความเข้า
ครืด...ครืด..
‘เฮียไม่มีตังค์จะโอนให้แกหรอก :D อุว้ะห้าห้า from: เฮียเพ ’
ฉันเงยหน้าขึ้นหลังจากได้รับข้อความและมองหน้าคนขับแท็กซี่พร้อมส่งสายตาเป็นประกาย ปิ้ง ปิ้ง~*
(>.<) (*.*) (O.O) (>.<) (*.*) (O.O)
“ไหนล่ะน้องค่าโดยสารพี่ ?ถ้าน้องไม่จ่ายพี่คงต้องเรียกตำรวจนะ”
คนขับแท็กซี่ไม่รอช้ารีบควักโทรศัพท์ขึ้นมากด 191 แล้วโทรออกทันที กรี้ดดด!!!อยากจะกรีดร้องแล้วชั้นจะทำยังไงดี T T
ฉันรีบปาโทรศัพท์ทิ้ง และฉันก็วิ่งหนีสุดแรง!! เสียดายอ่ะ(แล้วจะปาเพื่อ?) ฉันวิ่ง วิ่ง วิ่ง เพื่อหนีการจ่ายค่าแท็กซี่
ฮือ..! ถ้าชีวิตฉันจะลำเค็ญขนาดนี้ :(
เอี้ยดดด!! เสียงเบรกของรถสปอร์ตสีดำหรูคันหนึ่ง ดังขึ้น เหตุเพราะ ฉันวิ่งตัดหน้ารถ = =
“กรี้ดดดดดด!! ไอบ้าขับรถยังไงว้ะไม่เห็นคนรึไง”
ฉันพยายามมองผ่านกระจกรถสปอตหรูสีดำคันนั้นเพื่อดูหน้าคนขับชัดๆ แต่ยังไม่ทันจะมอง
“เฮ่ย!น้องจะหนีไปไหนมาจ่ายค่าแท็กซี่พี่ก่อน ” เฮือก!พี่คนขับแท็กซี่หน้าโหดตะโกนเรียกฉัน
เสียงคนขับแท็กซี่ ดังลั่นมาแต่ไกลและกำลังใกล้เข้ามา เฮ่ย!ทำยังไงดี ฉันคิดได้แค่ สลบ ฉันต้องสลบ !!
คร่อก >< (ฉันคิดได้ยังไงเนี่ย- -)
“เฮ้ยคุณ เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงผู้ชายที่ขับรถ(เกือบ)ชนชั้นตะโกนถามขึ้น
“ตายรึเปล่าว้ะ” “.........”
“อ้ากก ฉันขับรถชนคนตาย oOo” ตาซื่อบื้อนั่นโวยวาย
ฉันยังไม่ตายนะโว้ย - - สลบ สลบน่ะ รู้จักมั้ย เอ้ะ!ถ้ามันชนแล้วหนีหล่ะ เอ่อ คงไม่หรอกมั้ง
“ไม่อยู่แล้วเว่ย!” เขาพูดขึ้น
“แค่ก แค่ก โอ้ย ปวดหัว ปวดหัว ปวดหัวมาก”
“ยังไม่ตายหรอคุณ” เขาเข้ามาเขย่าตัวฉันและถามฉัน
“ยังค่ะ แค่กๆ คร่อก”
“เฮ่ยสลบอีกแล้ว :(”
นายหน้าวอกยืนกระวนกระวายกุมขมับอยู่นานก่อนที่จะอุ้มฉันขึ้นรถ *บร้ะเจ้านอกจากป๊ากับเฮียเกิดมาฉันยังไม่เคย
โดนผู้ชายอุ้มเลย เขินอ้ะ>//< ตุ้บ! เขาฉันโยนลงที่เบาะหลังรถอย่างไม่ใยดี เขาขับรถไปสักครู่ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ฮัลโหล พ่อทำไงดีผมขับรถชนคนไม่รู้ว่าตายรึเปล่า ฮือ ผมไม่อยากติดคุกนะพ่อTT”
ฉันแอบจ้องแอบมองนายหน้าลิงอยู่ที่เบาะหลัง ‘หล่อ’ คำคำนี้ปรากฏขึ้นมาในหัวฉันหลังจากที่ฉันได้มองหน้าเขาชัดๆ
นายมันหล่อขั้นเทพเลยจริงๆนะ
เพราะเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนแท้ๆ ที่ทำให้ฉันต้องมาโชคดี เอ้ะ หรือ มาซวย แบบนี้
“ฮะ? ตะกี้ป๊าว่าอะไรน้ะ” <<ฉัน
“อีกอาทิตย์นึงคู่หมั้นของแกจะกลับมาจากเมืองนอกมาหมั้นกับแก” <<ป๊า
“เอ่อ คู่หมั้น? อะไรหมายความว่าไง?”
“555 เครปเปอร์จำเสี่ยทศเพื่อนรักป๊าได้มั้ย?”
“อ่าห้ะ จำได้ค่ะ”
“เขามีลูกชายอยู่คนนึง”
ป๊าแสะยิ้มและส่งสายตาเป็นประกาย ประมาณว่าชื่นชมเขามากก
“แล้ว?” “เขาหล่อด้วยนะ :D”
“ป๊าเห็นหนูเป็นคนบ้าผู้ชายเร้อะ”
“ไม่ใช่ สินังหมวย แกฟังฉันให้จบก่อนสิ....เฮอะเฮอะเฮอะ!ในฐานะที่พ่อกับเสี่ยทศเป็นเพื่อนกัน เราอยากให้ลูกทั้งสอง แต่งงานกัน ♥”
“อะอะอะไรน้ะ แต่งงาน เฮ่ยป๊าป๊าว่าจะให้หมวยแต่งงานหรอ? ” ฉันแทบช็อคเมื่อได้ยินสิ่งที่ป๊าพูด เฮือกก
“ก็เออสิว้ะ พูดขนาดนี้ยังไม่เข้าใจ?” “ขะเข้าใจ!!”
“งั้น ก้อดีแล้ว”
“แต่ป๊า!! หมวยไม่รู้จักเค้า ป๊าถามหมวยสักคำยังว่าหมวยอยากแต่งมั้ย? อีกอย่างหมวยยังเด็กนะ!”
“ป๊าจะถามแกรึไม่ถาม แกก็ต้องแต่งอยู่ดี :)”
“ไม่เอาหมวยไม่แต่ง!!”
“แกต้องแต่ง”
“หมวยบอกแล้วไง ว่าหมวยไม่แต่ง หัวเด็ดตีนขาดยังไง หมวยก็ไม่แต่ง :(”
“เอ้ะ ก้อบอกว่าแกต้องแต่งไง แกพูดไม่เข้าใจเรอะ! เขาหล่อนะเว่ย”
“ให้เอานิชคุณมาแต่งกับหมวยหมวยก็ไม่แต่ง ถ้าป๊ายังบังคับหมวยน้ะ ”
ถ้าป๊าเอานิชคุณมาแต่งงานกับฉันได้จริงๆ ฉันแต่งนะ ><
“หยุดเลยไม่ต้องมาขู่ป๊าแล้วในวันอาทิตย์นี้แกก็ต้องหมั้น!!”
“หมวยไม่อยากเถียงป๊าแล้วน้ะ TT หมวยไม่หมั้นไม่แต่งอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าป๊ายังยืนยันจะให้หมวยแต่งหมวยจะ..”
“แกจะทำไม”
“หมวยจะหนีออกจากบ้านคอยดู ฮือๆ ฮือกระซิก กระซิก ”
แล้วฉันก็วิ่งหนีขึ้นห้องไป และแล้ว 5 วันก่อนงานหมั้น ฉันก้อตัดสินใจหนีออกมา!! ฉันนั่งแท็กซี่จากกรุงเทพมาถึงพัทยา
แน่นอนค่าแท็กซี่บานเบอะแล้วฉันก็ไม่มีเงินจ่าย ใช่แล้วป๊าคงรู้แน่นอนว่าฉันจะหนี ป๊าเลยเอาเงินออกมาจากกระเป๋าตังค์ฉัน!!
ฉันจึงต้องมาลำบากแบบนี้
กลับสู่ปัจจุบัน
“พ่อถ้ามันตายผมจะทำยังไงกับศพดี เอาไปหมกส้วมดีมั้ย?”
สิ่งที่ได้ยินออกมาจากปากนายนั่น ทำให้รีบสะดุ้งลุกเด้งขึ้นมานั่งทันที
“นี่นายฉันยังไม่ตายนะ” ฉันพูดพร้อมเอานิ้วจิ้มเขา
“ยังไม่ตาย?เฮ่ยย ยังไม่ตายฉันเธอยังไม่ตายจริงๆใช่มั้ย?งั้น ฉะฉันคงไม่ต้องติดคุกแล้ว :D”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นโอเว่อร์
“พ่อเขายังไม่ตาย ! เขายังไม่ตายงั้นแค่นี้ก่อนนะพ่อ”
เขาหันไปคุยโทรศัพท์ต่อ
[เฮ่ยเดี๋ยวแกต้องกลับมาให้ทันงานนะเว่ย!]
เสียงของชายที่คงจะเป็นพ่อหมอนี่ดังทะลุโทรศัพท์ออกมา
“นี่ถ้าเธอไม่เป็นไรแล้วก็ลงไปจากรถฉันได้แล้วไป”
โหยไล่เลยเหรอะ!ขับรถชนคนก็ยังไม่รับผิดชอบ เลวมาก! ชั่วร้าย!เอ่อ รู้สึกว่าฉันกระโดดตัดหน้ารถเขาเองไม่ใช่เรอะ =w=
“ไม่ลง :p” ถ้าฉันแล้วฉันจะไปไหนยังไงเล่า เงินฉันก็ไม่มี นายนี่รับเคราะห์ซะแล้วยังไงนายก็ต้องรับผิดชอบ ฮี่..ฮี่ :D
“ลงไปซ้ะ!!งั้นเธอจะเอาเงินเท่าไหร่”
หนอย! ชิชะบังอาจคิดว่าให้เงินฉันแล้วฉันจะยอมเร้อะ รู้มั้ยว่าฉันเป็นใครเอาเงินมาฟาดหัวฉันไม่ได้หรอก :ppp
แต่ทำไงดีนะ นายนี่คงไม่มีวันรับผิดชอบแน่
“ไม่เอา!! โอ้ยฉันปวดหัว ที่นี่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นแล้วฉันเป็นใคร ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ ตรงนี้”
“จะบ้าเรอะ - - นี่โดนรถชนทีแล้วจะความจำเสื่อมเลยรึไงเนี่ย?”
“ใช่นั่นแหละ ใช่เลย โอ้ยปวดหัว ปวดหัว ปวดหัวว ปวดหัวว ปวดหัววว!!”
“เฮ่ยย หยุดตะโกนได้แล้วรำคาญ”
ใช่แล้ว ความจำเสื่อมค่ะ :D ฉันดูหนังมาเยอะนะยะ นางฟ้าสายชล♥สายชลนางฟ้า พอสมองนางเอก
ได้รับความกระทบกระเทือนปุ้ป ก็ความจำเสื่อมก็ปัญญาอ่อนไปเลย ฉันใส่แอคติ้งเข้าไป เป็นไงล้ะ 55
ซึ่งนายนั่นก็เชื่อ (?) อุว้ะห้าห้า
“เวร!โอ้ยแล้วจะทำยังไงดีวะเนี่ย”
นายนั่นสบถและทุบพวงมาลัยด้วยความโมโห ก่อนจะสูดหายใจลึกเพื่อควบคุมสติ
“ชื่ออะไรเธอน่ะ” เขาหันมาถามฉัน
“ชื่อฉัน? ฉันชื่ออะไร”
“บ้านอยู่ไหนอายุเท่าไหร่?พอจะจำได้มั้ย?”
“บ้านหรอ?.... บ้านอยู่ที่ไหน? อายุ ฉันอายุเท่าไหร่
“โว้ยย ทำไมมันซวยอย่างงี้ว้ะ”
ฉันชื่อเครปเปอร์ บ้านฉันอยู่กรุงเทพ บ้านอัครมหากุลเดชาบพิตรชยานนท์ อายุสิบเจ็ดปีค่ะ :Dฉันจำได้ทุกอย่างนะ
“นาย แล้วนายเป็นใคร? ”
“จะถามทำไมว้ะ”
“ฮือใจร้ายย โป้งง ฮื้อออออออ ><d”
“เฮ่ยๆ อย่าร้อง!! ชู่ว ชู่ว โอ่เอ๋ แตะช้าแตะ นี่ไม่ใช่แค่ความจำเสื่อมแล้วต้องบ้าด้วยแน่ๆ...เวรเอ้ย!! T T”
กรี้ด!นายนั่นแหละบ้า ฉันแค่แกล้งความจำเสื่อมย่ะไม่ได้บ้า - - แต่เป็นบ้าด้วยก็ดีนะ 555 สะใจวุ้ยแกล้งนายนี่
“เอากระเป๋าเธอมาซิ”
นายลิงหน้าวอกพูดพร้อมกระชากกระเป๋าของฉันไป ช่างไร้มารยาท
“เอากระเป๋าฉันมานะ!”
ฉันพยายามแย่งกระเป๋าของฉันคืนแต่ไม่สำเร็จนายนั่นค้นกระเป๋าฉันแล้วยังรื้อของฉันกระจุยกระจายหมด T_T
หลังจากที่เขาเอาหัวซุกลงไปในกระเป๋าฉันเขาก็โผล่ขึ้นมา และทำหน้าเครียด
“ไม่มี!!!!”
“อะไรไม่มีอะไร?”
“บัตรประชาชน เอกสาร เงิน ไม่มีอะไรเลย T3T ”
อุว้ะห้าห้าห้าห้าห้า แน่นอนย่ะ ป๊าฉันยึดไปหมดนายจะไปเจออะไร
เขาทำหน้าเบะเหมือนเด็กจะร้องไห้ ก่อนจะชี้หน้าฉัน และพูดขึ้นว่า
“เธอต้องเป็นต่างด้าวแน่ๆเลย” หน้าฉันเหมือนต่างด้าวเหรอ? ใช้คำว่า ‘ชาวต่างชาติ’ จะดีกว่าม้ายย
“อะไรคือต่างด้าว”
“เฮ้ออ. . .งั้น งั้นฉันคงต้องพาเธอไปส่งโรงพยาบาล”
“กรี้ดดดดดดด ไม่ไป”
ขืนไปนายนี่ก้อรู้สิว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรไม่ไปอ่ะไม่ไปเด็ดขาด
“ต้องไปสิ ” “ไม่ไป!!”
“เธอต้องไป” “ฉันไม่ไปไง ไม่ไป ไม่ไป ไม่ไปไม่ปายยยยยยย” ฉันเถียงหัวชนฝา
“โว้ยยยย” นายลิงเอามือมาปิดปากฉันไว้
“เธอจะแหกปากอีกนานมั้ยย”
“อั๋นไอ่ไอ ไอ่ไออ้ะ อ้าก” (ฉันไม่ไป ไม่ไปน้ะ อ้ากก)
“ถ้าเธอไม่ไปจะให้ฉันทำยังไง :(”
“ก็ ไปกับนายไง ฮี่ฮี่^[+++]^” “ไม่ได้นะ -X-”
“ต้องได้สิ แล้วนายจะไปไหน?” “เรื่องของฉัน”
“นายจะไปไหน?”
“เอ้ะ!ก็บอกว่าเรื่องของฉันไง”
“นายจะไปหนายยย ไปไหน ไปไหน” ฉันตะโกนใส่หูนายลิง
“โว้ย!!"
"ไปไหน!!!?"
"ฉันจะไปเกาะล้านเธอจะตามไปด้วยรึไงว้ะ?”
นายลิงเอามือปิดหูแล้วหันมาตะโกนใส่ฉันบ้าง
“ต้องไปสิ ไปแน่ๆนายขับรถชนฉัน นายต้องรับผิดชอบ :D”
“อ่าวเธอ เธอ จำได้ด้วยเหรอ? สะแสดงว่าเธอไม่ได้ความจำเสื่อมใช่มั้ย! เธอจำได้ใช่มั้ยว่าฉันขับรถชน?”
นายลิงรัวคำถามใส่ฉันพร้อมเลิกคิ้วสูง -0-
“ฉะ ฉะ ฉันจำได้แค่นิดเดียว จำได้ว่านายขับรถชนฉัน แต่ แต่ถ้านายไม่รับผิดชอบฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ไม่ได้นะจะแจ้งตำรวจไม่ได้นะ” เขาเงียบไปและทำหน้าหมดอะไรตายอยาก
“ให้ฉันไปด้วยนะ *0* ”
“อ่ะ ไปก็ไปเว่ย - -; ”
“เย่เย้ XD”
และแล้วนายลิงก็ต้องขับรถพาฉันไปจนได้ :)
“นี่นาย” “ห้ะ?”
“นายหน้าลิง ชื่ออะไรอ้ะ?”
“อย่าเรียกว่านายหน้าลิงฉันไม่ชอบ”
“ก็หน้านายเหมือน”
“เหมือนตรงไหนเนี่ยฉันออกจะหล่อที่สุดในสามโลก”
“อื้มไอลิงหล่อ ♥” เย้ย ฉันพูดอะไรออกไป -//-
นายนี่หล่อจริงๆนะ ตัวสูงปรี้ด (หรือว่าฉันตัวเตี้ยเนี่ย- -?) ผิวขาวอมชมพู ทรงผมไม่ได้เช็ตเข้ากับใบหน้า
และจมูกโด่งรับกับใบหน้าหล่อเหลาคมคาย คิ้วเข้ม ตาหยีน่ารัก นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มและ
เฮ่ย ฉันเพ้ออะไรของฉันเนี่ย หยุดพอเลิกคิดเรื่องไร้สาระสักที
“บอกว่าอย่าเรียกลิงไง”
“ถ้าไม่อยากให้เรียกก็บอกสิว่าชื่ออะไร”
เขาถอนหายใจก่อนจะหันมาตอบฉัน
“นับหนึ่ง”
“อื้ม อ๋อ แล้วทำไมต้องนับหนึ่ง ทำไมไม่ชื่อหนึ่ง? ”
“จะรู้มั้ยเล่า อยากรู้ก็ไปถามพ่อฉันสิ- -” “เช้อะ -3-”
บรรยากาศในรถค่อยๆเงียบลง แอร์เริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ฉันรู้สึกง่วงและเผลอหลับไป..
☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂
เฮลโหล้วเอฟเวอรี่บอดี้! สวัสดีค่ะ
(มาเป็นภาษาอังกฤษเพื่อ? 55)
ในที่สุด'หอยหลอดหอยดอง'คนนี้ก็กลับมาอัพตอนแรกให้ทุกท่านเชยชมกันอีกรอบแล้ว
ที่บอกว่าอีกรอบก็เพราะ อัพเรื่อนี้มาหลายรอบมาก - -' บทบรรยายก็น้อย บทสนธนาก็เยอะ
แก้แล้วแก้อีก นี่ขนาดแก้แล้วนะยังได้แค่นี้ เฮ้อ (นังไรท์บ่น- -)แต่ก็ช่างเหอะ ยังไงไรท์ก็พยายาม
จนมันสำเร็จมาเป็น
"แคปเตอร์วัน บีคลอสมิสเตอร์แท็กซี่"
เย่เย่ :D ตอนแรกก็พบว่า เจ้เครปหนีออกจากบ้าน =0= แล้วเจ้เครป ไม่มีตังจ่ายค่าแท็กซี่
จนบังเอิญไปเจอกับ นับหนึ่ง ที่รักเค้าา♥ เห็นมั้ยว่าที่รักเค้าน่ารักจะตาย เจ้เครปเห็นแล้วรักเลย ><
ตอนแรก เด็กน้อยยังไม่ออกรอหน่อยนะ :D
เอาหล่ะไม่รู้จะพล่ามอะไรมากมายเน้อะ อ่านแล้วเป็นยังไงก็ด่าเอ้ย ติชมกันมาได้เลยนะ
สัญญว่าจะตอบทุกคอมเม้น ในตอนถัดไป :D
1คอมเม้น= เป็นหนึ่งกำลังใจให้ไรท์
ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
จ้วบบ ♥
ความคิดเห็น