เทพบุตรหน้ากากสิงห์ ตอน ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ!

ลำดับตอนที่ #2 : ดาวโรงเรียนคนเก่ง (ภาคอดีต) เปิดเรื่อง 50%

ผมชื่อดรีม อลงกต ผมมีความรัก ความหลังมากมาย เกี่ยวกับโรงเรียนแห่งนี้ มาเล่าให้พวกท่านฟัง โรงเรียนสหะที่มีประตูสีฟ้า ติดกับโบถส์คาทอธิก สถานที่ ที่มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เรามีมิตรมากมายที่นี่ มีความผูกพัน ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และ คราบน้ำตา.....

ผมถือคติที่ว่า จะไม่ทำร้ายใครก่อน หากตัวผมหรือคนที่ผมรักโดนรังแก เมื่อนั้นคุณจะได้เห็นพิษสงและอานุภาพของผมกันบ้าง อาวุธประจำตัวของผม คือ หัวใจที่เด็ดเดี่ยว และความกล้าหาญ ผมรักความถูกต้อง ยุติธรรม ที่สำคัญคือ ผมไม่เคยกลัวตาย ไม่ครั่นคร้ามต่อศัตรู

++++++++++++++++

ดรีม อลงกต กับมิตรภาพในรั้วโรงเรียน.....

ปี 2540 จังหวัด จันทบุรี กีฬาโรงเรียนมัธยมจังหวัดประจำปี

 ริ้วขบวนกีฬาสีของโรงเรียนทวีศิลป์ ได้เคลื่อนขบวนมายังสนามกีฬาประจำจังหวัดเป็นขบวนสุดท้าย ก่อนที่ขบวนก่อนหน้าจะเคลื่อนผ่านไป หลายสิบโรงเรียนมารวมกันในวันนี้ แต่ที่โดดเด่นที่สุดคงหนีไม่พ้นวงดุริยางค์และวงโยธวาทิตของโรงเรียนทวีศิลป์หรือโรงเรียนตั้งฮั้วหมินวิทยาคม โรงเรียนสหะอันดับหนึ่งของจังหวัด สายตาแทบทุกคู่กำลังจับต้องไปที่คฑากรไม้หนึ่งของโรงเรียน ถิรญา อัศวชัยบดินทร์ หรืออาหมิ่นลี่ เด็กสาวลูกครึ่งไทยจีน อายุสิบเจ็ดปี รองประธานสภานักเรียนชั้นมัธยมปีที่ห้า ร่างสูงบอบบางเดินหน้านำขบวนมาอย่างมั่นใจ ตวัดคฑาขึ้นกลางอากาศ แล้วรับมันอย่างแม่นยำถนัดมือ ไม่มีพลาด ท่ามกลางเสียงเชียร์โห่ร้องของเหล่ากองเชียร์ เชียร์รีดเดอร์และดรัมเมเยอร์ ต่างพากันตะโกนกันให้กำลังใจสาวน้อย บรรยากาศในสนามเป็นที่ครึกครื้นฮึกเหิม ถัดมาเป็นผู้ถือป้ายโรงเรียนเดินตามมาติดๆ หทัยภัทร งามพร้อม นักเรียนทุนดีเด่น เสียงแตรวง ทรัมเป็ด กลองแต๊ก แซกโซโฟน เครื่องกระทบ บรรเลงเป็นเพลงมาร์ชปลุกใจ

“ไอ้ดรีม รอข้าด้วย” ตี๋เชงหรือจินเหอ เพื่อนรักของดรีม อลงกต ตะโกนเสียงโหวกเหวก พยายามวิ่งตามเพื่อนซึ่งดูเหมือนจะไวกว่า

“เร็วๆ สิ มาถ่ายรูปกวางให้ข้าหน่อย เอาแบบสวยๆ เลยนะ” เจ้าจินเหอสะพายกล้องฟิล์มคู่ใจ กึงเดินกึ่งวิ่ง ตามเจ้าดรีมมา เมื่อได้เป้าหมายก็กดชัทเตอร์รัวๆ เจ้าดรีมพยายามโบกไม้โบกมืออยู่ข้างสนามเป็นสัญญาณให้หทัยภัทรเพื่อนรักรับรู้ เด็กสาวเหลือบสายตามาที่เขาแล้วยิ้มให้

“อย่าๆ เดี๋ยวไม่มีสมาธิ ถือไป ถือไป เดินไปเรื่อยๆ” เจ้าดรีมรีบตะโกนบอก เพราะกลัวเพื่อนสาวจะเสียสมาธิ ใกล้ๆ กัน ปรากฏร่างท้วมสูงขาวของใครคนหนึ่ง กำลังส่งเสียงเรียกถิรญา ซึ่งเดินมาเกือบจะถึงจุดสิ้นสุดในสนามเพื่อปลดคฑาลง

“คุณมิ้นท์ คุณมิ้นท์ พี่อยู่นี่ ได้ยินมั้ย” อาร์ท พิสุทธิ์ พี่ชายแท้ๆ ของหทัยภัทรนั่นเอง แล้วก็ไม่ทันระวังตัว เดินไปชนเข้าอย่างจังกับเจ้าดรีม ซึ่งเหม่อมองหทัยภัทรอยู่จนเซถอยหลัง

“เฮ้ย! ถอยไปไอ้ดรีม พี่จะถ่ายรูปคุณมิ้นท์”

“อ้าว! สวัสดีครับพี่อาร์ท ผมก็กำลังให้ตี๋เชงมันเก็บภาพให้กวางอยู่เหมือนกัน” เจ้าดรีมยิ้มอย่างเป็นมิตร เจ้าอาร์ทตบไหล่เจ้าดรีมเพื่อนรุ่นน้องอย่างสนิทสนมและให้กำลังใจ

“ทำดีมาก ยัยกวางใช้ให้มาถ่ายล่ะสิ เอาหลายๆ ภาพนะ พี่จะเอาฟิล์มไปล้าง อัดใส่กรอบรูปสวยๆ ตั้งโชว์ที่โต๊ะรับแขก”