ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #146 : Accel World เมื่อพระเอกอ้วน ภาพลักษณ์สำคัญไฉน??

            อันเนื่องจากหมดศรัทธาอนิเมชั่นช่วงนี้ และที่น่าตกใจคือเรื่องที่ชอบอย่าง Mawaru Penguindrum ดันเป็นอนิเมชั่นที่ไม่มีการโปรโมทเลยสักนิด แสดงว่าการ์ตูนญี่ปุ่นถึงคราวตันหรือเปล่า? คำตอบคือไม่ เพราะยังมีการ์ตูนหลายเรื่องที่ยังจ่อจะทำอนิเมชั่นอีกมากมายในอนาคต และเชื่อว่าจะมีบางเรื่องที่ฮิตพอๆ ไม่แพ้การ์ตูนดังๆ หลายเรื่องก่อนหน้า แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการนำเสนอว่ามันน่าสนใจหรือคนทำรู้จักจังหวะของกระแสการตอบรับของผู้ดูหรือเปล่า เท่านั้นเอง

 

Accel World 
ดราม่า, แอ็คชั่น, ไซไฟ
 

Accel World เป็นการ์ตูนฮาเร็มดราม่า ต่อสู้ ไซไฟ วาดโดย Aigamo Hiroyuki สร้างจากไลท์โนเวลขายดีของ Kawahara  Reki โดยการ์ตูนลงต่อเนื่องในนิตยสาร Dengeki Bunko โดยนิตยสารดังกล่าวเน้นการ์ตูนที่สร้างจากนิยายไลท์โนเวลเป็นหลัก และสนับสนุนนิยายไลท์โนเวลด้วย โดยผลงานดังก็เช่น การผจญภัยของคิโนะ (Kino's Journey) หรือสาวคลื่นไฟฟ้ากับหนุ่มวัยละอ่อน (Denpa Onna to Seishun Otoko) เป็นต้น โดยเนื้อหาการ์ตูนเรื่องดังกล่าวจะเป็นการต่อสู้ในโลกออนไลน์ หรือโลกเสมือนจริงซึ่งแนวดังกล่าวกำลังได้รับนิยมในการ์ตูนญี่ปุ่นปัจจุบัน อย่างไรก็ตามเนื้อหาของการ์ตูนเรื่องนี้กลับเป็นเน้นการพัฒนาจิตใจของตัวเอกของเรื่องก็คือ  "ฮารุยูกิ"  เสียมากกว่า

อย่างที่หลายคนรู้กัน ว่าไลท์โนเวลนั้นเป็นนิยายที่เหมาะในการนำไปสร้างมังงะหรืออนิเมชั่น อันเนื่องจากเนื้อหาพล็อตเรื่องมีกลิ่นอายแฟนตาซีเข้าใจง่าย ดำเนินเรื่องได้ไว กระชับฉับไว ไม่มียืดยาวน่าเบื่อ จึงไม่แปลกแต่อย่างใด Accel World ซึ่งเป็นนิยายไลท์โนเวลขายดี และได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวดนิยายเรื่องสั้นของทางเด็นเกคิประจำปี 2009 จะถูกนำไปสร้างเป็นการ์ตูนมังงะดังกล่าว และผลตอบรับดีมากจนคาดว่าซึ่ง และอนิเมชั่นอาจมาเร็วๆ นี้ก็เป็นไปได้ ส่วนเนื้อหานิยายนั้นใครที่อ่านภาษาญี่ปุ่นออกก็สามารถโหลดได้ง่ายๆ ได้ในกูเกิล  และในไทยการ์ตูนเรื่องนี้ยังไม่มีลิขสิทธิ์ไม่ว่าจะเป็นนิยายหรือการ์ตูน หรือแปลไทยแบบไม่มีลิขสิทธิ์อ่านฟรีก็ไม่มี หากมีลิขสิทธิ์คาดว่าสำนักพิมพ์รักพิมพ์อาจจะได้เพราะเนื้อหาแนวเรื่องเข้ากับสำนักพิมพ์เป็นอย่างดี (ปัจจุบันไลท์โนเวลกำลังอยู่ในเล่มที่ 8 วางจำหน่ายไปแล้ว และได้รับผลตอบรับดีมาก)

แม้ว่า Accel World เป็นการ์ตูนที่ไม่แตกต่างอะไรกับการ์ตูนสมัยนี้ครับไม่ว่าจะเป็นเนื้อหาโดยรวมตามแบบฉบับนิยายไลท์โนเวลขายดี (ประจำ) แต่สิ่งที่ทำให้การ์ตูนเรื่องนี้มีความแตกต่างจากการ์ตูนไลท์โนเวลทั่วๆ ไปก็คือ เป็นการ์ตูนแนวฮาเร็มไซไฟเรื่องแรกที่พระเอกเป็นคนอ้วนและอ่อนแอ ซึ่งปกติแล้วภาพลักษณ์ของพระเอกในการ์ตูนญี่ปุ่นสมัยก่อนนั้นมักจะแนวเป็นพระเอกแนวดราก้อนบอล คือมาแบบอึด ทน แข็งแกร่ง มัดเป็นกล้ามๆ หรือไม่ก็ แบบเก่งเทพ สาวติดตรึม เนื้อหาเน้นมิตรภาพ เพื่อนพ้อง เก่งเท่ระเบิด ต่อยกันกระจายเป็นหลัก ส่วนการ์ตูนผู้หญิงภาพลักษณ์พระเอกจะหล่อสูงเท่บาดใจ บางเรื่องก็คาสโนว่าเจ้าชู้หน่อยๆ อย่างไรก็ตามพอมายุค 2000  เมื่อฮาเร็มเข้ามา พระเอกก็เริ่มมีหลากหลายขึ้น กล้ามโตบึกอึดเริ่มลดน้อยลง การเข้ามาของเอวานเอเลี่ยน หรือเลิฟฮินะ ก็ทำให้พระเอกแปรเปลี่ยนไปในภาพลักษณ์เหมือนคนธรรมดามากขึ้น คือ อ่อนแอ และมีความหลังอดีต  ทำให้น่าติดตาม และเราสามารถ สามารถดูการเจริญเติบโต การพัฒนาจิตใจของตัวได้เข้าถึงพระเอกในเรื่องมากกว่า จนเสมือนกับว่าพระเอกเป็นตัวเราเสียเอง โดยการพัฒนาดังกล่าวเกิดจากเหตุการณ์หนึ่งๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องที่ส่งผลการเปลี่ยนแปลงนิสัยพระเอกและจิตใจเข้มแข็งขึ้น ต่างจากพระเอกสมัยก่อนที่เวลาเก่งขึ้น ต้องฝึกวิชา หรือไม่ก็มีคนมอบของวิเศษอะไรให้ เป็นต้น

แน่นอนว่าช่วงหลังก็เริ่มมีพระเอกแปลกๆ ขึ้น เช่นรูปร่างหน้าตาแปลกๆ หน้าตาขี้เหร่ อ้วน แต่ส่วนมากมักเป็นการ์ตูนตลก ซึ่งมีน้อยมากที่จะเป็นดราม่า หรือแนวรักใคร่ๆ เพราะสำหรับผู้อ่านแล้วการ์ตูนจะดีหรือไม่ดีขึ้นอยู่กับภาพลักษณ์ของพระเอกเป็นหลัก แค่พระเอกหน้าจืดหรือธรรมดาก็ส่งผลกระทบมากแล้ว หากพระเอกรูปลักษณ์ไม่ดีพาลคนจะไม่ชอบด้วย ส่วนใหญ่มักการ์ตูนญี่ปุ่นมักวาดพระเอกหน้าหล่อไว้ก่อน ดังนั้นคนอ้วนหรือพวกหน้าตาขี่เหร่จึงไม่มีทางเป็นพระเอกในการ์ตูนญี่ปุ่น และส่วนมากมักมาแบบพวกตัวประกอบเสียมากกว่า หากแต่ไม่ใช่กรณีของ Accel World แน่นอน เพราะการ์ตูนเรื่องนี้คนอ้วนเป็นพระเอก ซึ่งบุคลิกหน้าตาเหมือนพวกเพื่อนพระเอกหรือตัวประกอบด้วยซ้ำ ซึ่งถือว่าเป็นความเสี่ยงที่น่าจะลองทำ และปรากฏว่าผลตอบรับดีพอสมควร

                
                Accel World พระเอกคนหนึ่งชื่อ "ฮารุยูกิ" นักเรียนมัธยมต้นที่อ้วนเตี้ย นิสัยไม่มั่นใจตนเอง และขี้ขลาด จนเป็นเหตุถูกกลั่นแกล้งประจำ อีกทั้งคนรอบข้างก็ไม่ค่อยสนใจเสมือนเขาไร้ตัวตน จนทำให้ฮารุยูกิกลายเป็นเด็กเก็บตัว ทุกวัน ในช่วงเวลากลางวันเขาจะแอบอยู่ห้องน้ำคนเดียว (อนาถ) แล้วเล่นเกมออนไลน์ระบบ "Accel World"  ที่เป็นโลกเสมือนจริงที่สามารถทำกิจกรรมต่างๆ ได้อย่างหลากหลาย เพียงแค่ใช้มือถือเชื่อมต่อระบบประสาทโดยการสวมที่บริเวณลำคอก็สามารถทำให้เราเข้าไปโลกเสมือนจริงได้อย่างง่ายดาย โดยในโลกออนไลน์ดังกล่าวเขาอวาตาร์เป็นหมู และสิ่งที่เขาเล่นก็คือตีสคอชคนเดียว (อนาภ) เพื่อลืมความเจ็บปวดและลืมเรื่องที่เขาไม่อยากจำ

 ใช่ว่าฮารุยูกิจะอยู่คนเดียวบนโลก เพราะยังมีใครคนหนึ่งที่ยังเป็นห่วงเป็นใยเขา นั้นคือเพื่อนสมัยเด็กชื่อ ไซยูริ ที่เท่ เก่งกีฬา แต่กลายเป็นว่าพระเอกปฏิเสธความห่วงใยนี้อย่างน่าเสียดาย เนื่องจากพระเอกคิด(ไปเอง)ว่าเพื่อนสมัยเด็กดังกล่าวมีแฟนซึ่งเป็นเพื่อนชายของเขาที่ทั้งหล่อและเท่มากกว่าตน ทำให้ตนน้อยใจ เออ ตรูมันอ้วนเตี้ยนี้หว่าไม่มีใครสนใจหรอก (โดยหารู้ไม่ว่า จริงๆ แล้วเพื่อนสมัยเด็กนั้นชอบฮารุยูกิมากกว่า  เพราะตรูชอบอ้วนเตี้ยสุ่มลีลาเว้ย) ด้วยความคิดดังกล่าวนี้ทำให้ฮารุยูกิทำลายจิตใจไซยูริอย่างไร้เยื่อใย  และต้องห่างเหินไซยูริไปอย่างเจ็บปวด

 

จนกระทั้งวันหนึ่งในโลกเสมือนจริง ฮารูยูกิได้พบอวาตาร์ตัวหนึ่งที่รูปร่างคล้ายรุ่นพี่ที่เขารู้จัก "คุโรยูกิ ฮิเมะ" หรือ "หิมะสีดำ"  ซึ่งเป็นสาวเก่งและเป็นที่ชื่นชอบของคนทั้งโรงเรียน เมื่อเขาพูดคุยกับเธอ เธอบอกว่าเขาจะต้องจับคู่กับเธอ(แต่คนทั้งโรงเรียนมองว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันเรียบร้อย) จากนั้นเธอก็มอบโปรแกรมลึกลับโปรแกรมหนึ่ง ที่มีความสามารถทำให้เขาและรุ่นพี่มองโลกแห่งความจริงนี้เคลื่อนไหวช้าสุดๆ ได้  และเมื่อฮารูยูกิครองโปรแกรมดังกฃ่าว เขาก็ต้องเข้าร่วมต่อสู้เพื่อเก็บแต้มในเกมเซอร์ไวเวอร์ในโลกเสมือนจริงเพื่อเก็บแต้ม โดยจุดประสงค์ของเกมยังลึกลับ และคู่แข่งขันคนแรกก็คือแฟน(ฮารูฮิคิดไปเอง)ของเพื่อนสาวสมัยเด็กของเขานั้นเอง และสุดท้ายชะตากรรมของพระเอกอ้วนเตี้ย(สุ่มลีลา)จะเป็นอย่างไรนั้น ก็ติดตามต่อไป

               

ตอนที่ผมอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ กำลังอยู่ในช่วงตอนที่ 7 และ เนื้อหายังไม่จบเล่ม 1 และมันไม่จบลงเพียงแค่นี้แน่ๆ เพราะว่าขึ้นชื่อว่าเป็นการ์ตูนโลกออนไลน์เสมือนจริงย่อมมีเนื้อหากว่างขึ้น และในช่วงหลังๆ พระเอกอ้วนของเราก็ได้เพื่อนร่วมกลุ่มกันจนกลายเป็นก๊วนสู้กันกระจายเป็นข้าง

แต่ตอนนี้ก็อย่างที่เราเห็นๆ การ์ตูนเล่มหนึ่งก็ปูเรื่องแคบๆ ก่อนว่าพระเอกของเรานั้นเป็นอย่างไร ประเด็นเกี่ยวกับความรักเพื่อนสมัยเด็ก และรุ่นพี่ที่จะกลายเป็นรักสามเศร้าในอนาคต(แต่สุดท้ายก็ฮาเร็มอยู่ดี สาวน้อยทั้งคู่สามารถเข้ากันได้จนกลายเป็นเพื่อนในที่สุด) ส่วนเรื่องต่อสู้ในโลกเสมือนจริงยังเป็นเรื่องรอง ปริศนาตัวตนและอดีตรุ่นพี่ยังไม่เฉลย ก่อนที่จะมีเนื้อหาที่ขยายและตัวละครเพิ่มในอนาคตดังกล่าว

ส่วนตัวหลังจากที่ผมดู ผมมีความรู้สึกว่าเนื้อหาการดำเนินเรื่องก็ไม่ได้แตกต่างไปจากการ์ตูนสมัยนี้เท่าใดนัก คือแนวไซไฟ เซอร์ไวเวอร์ ผสมอะไรหลายๆ อย่าง เพียงแต่ว่าสิ่งที่แตกต่างที่ Accel World ไม่เหมือนใครก็คือ เป็นการ์ตูนแนวดราม่า ฮาเร็ม ไซไฟ แอ็คชั่น เรื่องแรก(เลยมั้ง) ที่พระเอกอ้วน และไม่หล่อ แม้ว่าร่างแปลงของพระเอกจะเท่อย่างไร แต่ในโลกความจริงแล้วเขาก็คือเด็กอ้วนอยู่ดี ตั้งแต่เล็กจนโตผมไม่เห็นการ์ตูนฮาเร็มดราม่าที่พระเอกอ้วนมาก่อนเลย ที่ใกล้เคียงก็เช่นการ์ตูนเรื่อง Otometeki Koi Kakumei Love Revo การ์ตูนผู้หญิงและฮาเร็มหนุ่มก็มีนางเอกอ้วนเหมือนกัน (และดูเหมือนเป็นเรื่องเดียวที่นางเอกอ้วนด้วย) การ์ตูนมังงะสร้างจากการ์ตูนจีบหนุ่มชื่อดัง(ถ้าจำไม่ผิดลง PS2 ก่อนที่จะลง DS) เป็นเรื่องราวของนางเอกที่อดีตเคยเป็นคนสวยมาก่อน แต่ปัจจุบันกลายเป็นนังหมูอย่างที่เห็น หากจนกระทั้งรู้จักเหล่าหนุ่มที่ทั้ง หล่อซึน หล่อเงียบ หล่อนักเลง หล่อน่ารัก บางคนก็เกลียดนางเอกอ้วนและด่าเสียๆ หายๆ (รู้สึกจะมีคนเดียว เพราะนอกนั้นรักนางเอกหมด) นางเอกเลยมีความคิดจะลดความอ้วน (ในเกมมีเพื่อนสมัยเด็กให้จีบด้วย โดยเพื่อนสมัยเด็กคนนี้ตอนแรกอ้วนเหมือนกัน หากแต่นางเอกพยายามลดน้ำหนัก เขาก็ลดด้วย จนกลายเป็นคนหล่อในที่สุด) เท่าที่ดูนี้การ์ตูนเรื่องสนุกมากๆ ส่วนการ์ตูนอีกเรื่องเก่าและใกล้เคียงหน่อยก็คงเรื่อง Academy of Ninjas เป็นการ์ตูนที่ตัวเอกเป็นนินจาที่ชื่อ “ซารุโทบิ” นิคุมารู ที่เก่งเทพ แต่อ้วนหมู ทะลึ่ง และชอบจีบผู้หญิงไปทั่ว(และผู้หญิงไม่ชอบเพราะมันอ้วนนี้แหละ) จะมีคนเดียวที่ชอบคือ “มาโก”ะซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็ก แต่พระเอกไม่ชอบ(เพราะมันง่ายไป) กว่าที่ทั้งคู่จะสมหวังได้ก็ท้ายเรื่องโน้นแหละ(คล้ายลามู)  นี้แหละคือความงดงามของเพื่อนสมัยเด็กในการ์ตูนญี่ปุ่น

  

หากตัดเรื่องการต่อสู้ในโลกเสมือนจริงออก สิ่งที่การ์ตูนเรื่องนี้นำเสนอก็คือการพัฒนาจิตใจตัวเอกฮารุยูกินั่นเองที่ตอนแรกเขาเป็นคนอ่อนแอที่คิดแต่ตนเองมีปมด้อยซะจนมองโลกในแง่ลบ คิดว่าคนอื่นรังเกียจตน ไม่มีใครมาชอบตน นอกจากทำลายจิตใจตนเองแล้วยังไปทำร้ายจิตใจคนอื่นที่มองด้านดีของเขาไปด้วย  ตัวอย่างเช่นตัวละครที่ผมชอบในเรื่องนี้ก็คือเพื่อนสมัยเด็กไซยูกิครับ ที่รักพระเอกจากใจจริง มากกว่าตัวละครที่เป็นรุ่นพี่รักพระเอกเพื่อวัตถุประสงค์บางอย่าง ผมว่าคนเขียนวาดได้น่ารักดี ที่ออกแบบเป็นสาวร่าเริง และกิ๊ปติดผมรูปหน้าแมวโมเอะที่เป็นห่วงเป็นใยและรู้สึกแคร์พระเอกเป็นอย่างมาก พยายามเอาใจช่วยพระเอกห่างๆ ตามประสาเพื่อนสมัยเด็ก แต่พระเอกนั้นกลับมองแต่ด้านแคบ ไม่ต้องการให้คนอื่นสนใจตน หรือมองตนด้วยสายตาสมเพส พระเอกเลยปฏิเสธความห่วงใยดังกล่าว ส่วนประเด็นการกลั่นแกล้งในโรงเรียนจะไม่รุนแรงเข้มข้นเหมือนการ์ตูนบางเรื่อง(เพราะตัวต้นเหตุที่ชอบแกล้งพระเอกโดนตำรวจซิวเข้าคุกกินข้าวแดงไปแล้ว) แต่กระนั้นก็ทำได้บีบคั้นหัวใจดี

คำว่า “ปมด้อย” ในที่นี้หมายถึงความรู้สึกที่ด้อยกว่าคนอื่นๆ ในหลายอย่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง การศึกษา ฐานะ เป็นต้น โดยมนุษย์ส่วนใหญ่นั้นอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่นๆ เมื่อได้พบสิ่งต่างจากตน ความจริงแล้วการเปรียบเทียบไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายอะไรเลย ถ้ามันไม่ทำให้เกิดความทุกข์หรือความเดือดร้อน อีกทั้งเรายังสามารถพยายามฝึกฝนปรับตัวให้ดีกว่าสิ่งที่เราทำได้ เช่น การศึกษา หรือนิสัย ความดีต่าง ส่วนบางอย่างที่เราทำไม่ได้ เราก็อย่าไปสนใจมัน เช่นรูปร่าง หน้าตาเป็นต้น              

ดังนั้นเราควรมองด้านดีของตัวเองบ้าง พยายามทำตัวให้กล้าหาญ กล้าเผชิญกับความจริง จงอย่าหลีกหนีทั้งที่ไม่ได้สู้ สักวันเราจะพบความสุข แม้คุณจะมีรูปร่างไม่ดีก็ตาม จงอย่าดูที่แค่เปลือกนอก จงดูที่จิตใจภายใน ไม่ใช่ว่าหลายคนจะหลงรูปหล่อไปเสียหมด บางคนก็คบคนที่จิตใจมากกว่าหน้าตา(แต่หาได้ยากมากในปัจจุบัน) และบางทีคนหน้าตาดีก็ไม่ใช่จิตใจดีอย่างหน้าตา บางคนเป็นคนเลว กะล่อน อีกทั้งคนหน้าดี รูปร่างดี การศึกษาดี เก่งกีฬา สูงส่งนั้นใช่ว่าจขะมีความสุขไปหมดทุแอย่าง บางคนมีความทุกข์กว่าคนปกติเสียอีก เพราะพวกเขาหาความอิสระได้ยาก เพราะมีภาระหน้าที่มากมาย อีกทั้งมันเป็นเพียง

นอกจากนี้การ์ตูนยังสอนว่าอย่าดูถูกคนอ่อนแอ เพราะบางครั้งความอ่อนแอก็สามารถตอบโต้กับความเข้มแข็งกว่าได้เช่นกัน คนเรายิ่งมีอำนาจมากขึ้นเท่าไหร่ยิ่งอยู่ไม่นาน ยิ่งรังแกคนอ่อนแอมากเท่าไหร่หากถูกเขาตอบโต้ยิ่งกว่าเป็นตัวตลกน่าอับอายเท่านั้น

 

สรุปคือ การ์ตูน Accel World เป็นการ์ตูนที่คนอ่านต้องเปลี่ยนมุมมองของตัวเอกสักนิด ขนาดผมตอนแรกที่เห็นการ์ตูนเรื่องนี้กดข้ามด้วยซ้ำ (ผมเจอการ์ตูนเรื่องนี้โดยบังเอิญ) เพราะคำศัพท์ในเรื่องค่อนข้างมีศัพท์เฉพาะหลายตัว และพระเอกอ้วนที่เป็นคนอ่อนแอถูกลั่นแกล้ง แต่เมื่อหยุดอ่านสักพัก ชั่วโมงต่อไปก็มีบางสิ่งกระตุ้นให้ผมอ่านต่อ และมันก็น่าสนใจจริงๆ ที่เนื้อหาเต็มไปด้วยความสุขการพัฒนาจิตใจความรัก การเติบโตของตัวละครที่ทำได้ไม่เลว

+ +