The Strange Tales Of Panorama Island

ลำดับตอนที่ #189 : The Show: The Masque of the Red Death

The Show: The Masque of the Red Death

Inspiration: Shojo Tsubaki 「少女椿」 (Film, 2016) & FANTASTICS from EXILE TRIBE – PERFECT MAGIC (MV, 2021)

Playlist: MERRY – Kyousou Carnival 「狂騒カーニバル」

 

 

.

カタルシスの向こうへ Come on, come on

มุ่งสู่อีกฟากฝั่งของการระเบิดอารมณ์ มาสิ

一緒に行こうぜ

ไปด้วยกัน

— เดอะ โชว์, ทราวิส เจแปน

สุสานข้างโบสถ์ตะวันตกที่ถูกปล่อยทิ้งร้างเคยเป็นสถานที่แห่งความลับเพียงลำพังของเนโกตะ อายะ

กระทั่งเย็นวันศุกร์ของเดือนกลางฤดูร้อนหนึ่งที่เธอกลับจากโรงเรียนเพื่อใช้เวลาอยู่ที่นั่น ถ่วงเวลารอจนดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงไปแล้วถึงค่อยกลับไปบ้าน...ที่ไม่เคยจะเป็นบ้าน...เหมือนเช่นกิจวัตรประจำวัน อายะก็จะได้ยินเสียงร้องเหมียวๆ ดังแว่วมา นั่นไม่ใช่เรี่องผิดประหลาด อย่างน้อยๆ ก็ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอเจอลูกแมวที่ยังไม่ลืมตาสองตัวนอนขดตัวชิดกันอยู่ใต้ม้านั่งประจำ บางทีแม่แมวอาจจะมาคลอดทิ้งไว้ ด้วยชะตาชีวิตที่แทบไม่ได้แตกต่างจากเธอที่พบพาน ก็ให้บังเกิดความสงสารขึ้นมาจับใจจนอายะตัดสินใจว่าจะหาข้าวหาน้ำให้ คอยดูแลจนกว่าพวกมันจะเติบใหญ่ กระทั่งปีกกล้าขาแข็งพอที่จะออกไปเริ่มต้นใช้ชีวิตของตัวเองโดยไม่ต้องพะวักพะวงกับสิ่งใดอีก...เหมือนกับที่สักวันเธอก็จะทำให้ได้เฉกเช่นกัน

แต่กลับเป็นถ้อยเสียงที่ไม่คุ้นหูของมนุษย์ที่เด็กสาวไม่ใคร่จะมีปฏิสัมพันธ์ด้วยมากนักต่างหากที่ผิดแปลกไปจากทุกที ตลอดหกเดือน อายะไม่เคยเจอสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวกันย่างกรายเข้ามายังสถานที่แห่งความลับนี้เลยแม้แต่คนเดียว เธอรู้สึกถึงความหวาดหวั่น แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อาจปล่อยลูกแมวที่ยังทำอะไรเองไม่ได้ไว้กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ หลังจากรวบรวมความกล้าอยู่สักพัก ในที่สุดเธอก็สูดหายใจเอาอากาศเข้าไปเต็มปอด แล้วเริ่มต้นก้าวฝีเท้าออกไป

ไม่ไกลจากม้านั่งที่สีธรรมชาติของไม้เนื้อดีเริ่มซีดจางลงไปเพราะการลอกล่อนและขึ้นสนิม เป็นที่แห่งนั้นเองที่อายะจะได้เห็นเด็กหนุ่มแปลกหน้าคนหนึ่งนั่งยองๆ อยู่ข้างลูกแมวซึ่งกำลังเลียนมจากชามอยู่ ด้วยเสียงหัวเราะที่เปล่งออกมาอย่างสดใส ด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าที่งดงามเหมือนเทวดา และเจิดจ้ายิ่งกว่าแสงสีเหลืองทองของดวงอาทิตย์ยามเช้า ในตอนที่หันขวับมาตามเสียงฝีเท้าของเธอ

“นี่แมวของเธอเหรอ?”

“ม...ไม่ใช่ค่ะ!” อายะรีบส่ายหัวอย่างเร็วรี่ ทั้งเพื่อเสริมรับคำตอบและเพื่อดึงสติที่หลุดลอยไปชั่ววินาทีหนึ่งของตนเองให้กลับคืนมา “ฉันเห็นพวกมันอยู่ที่นี่มาตั้งแต่วันสองวันก่อนแล้ว ดูเหมือนแม่มันจะมาคลอดทิ้งไว้แล้วหนีไป ฉันก็เลยคิดว่าระหว่างนี้จะช่วยดูแลมันไปก่อน”

เขาลูบตัวแมวเบาๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นกระชับกระเป๋าสะพายมาหาเธอ จากนั้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสที่ไม่ทอนลงไปเลยว่า

“ถ้าอย่างนั้นเรามาช่วยดูแลมันด้วยกันนะ”

และสิ่งเดียวที่อายะทำได้ก็คือการพยักหน้าตอบรับ ใบหน้าขาวของเธออาจจะยิ่งขึ้นสีแดงก่ำ เมื่อรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่พวงแก้มขึ้นมา

อายะได้ทำความรู้จักกับมัตสึอิ มินาโตะ เด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกันที่เพิ่งจะย้ายจากเมืองกรุงมาอยู่ที่เมืองบ้านนอกเล็กๆ แห่งนี้ตามหน้าที่การงานของพ่อ เขาทำให้เธอเริ่มตกหลุมรักเมืองที่เกลียด ทำให้เธอได้พบกับบ้านในสุสานที่เคยเงียบเหงา แต่ครั้งครานี้มันไม่ได้เปล่าเปลี่ยวอีกต่อไป บางทีถ้าเขาเข้าโรงเรียนสหศึกษาเหมือนกันกับเธอ แทนที่จะเป็นโรงเรียนชายล้วนคนละฟากฝั่ง ก็อาจจะทำให้ชีวิตในรั้วโรงเรียนของเธอมีความสุขขึ้นมากกว่านี้ได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นมินาโตะก็ทำให้แน่ใจว่าเขาจะเป็นเพื่อนที่ดีคนแรกในทนดะบายาชิให้แก่เธอได้ ด้วยการคอยแวะเวียนมาที่สุสานเพื่อช่วยดูแลลูกแมวในตอนเย็นหลังเลิกเรียนที่ว่างเว้นจากกิจกรรม ชมรม และการสังสรรค์ที่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่อย่างมากมายก่ายกอง อย่างน้อยๆ ก็อาทิตย์ละสองสามวันตามที่ได้ให้สัญญาไว้

อายะสนิทสนมกับมินาโตะได้อย่างรวดเร็วจากการที่เขาเป็นทั้งนักพูดที่สนุกสนานและนักฟังที่เอาใจใส่ แต่แม้ว่าเด็กสาวจะอยากระบายปัญหาที่บ้านให้ใครสักคนได้รับฟัง และรู้ว่าเขาจะต้องตั้งใจรับฟังมันเป็นอย่างดี เธอก็ยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะพูดมันออกไป

“อยากไปดูละครสัตว์ด้วยกันไหม?”

อายะเผลอตัวสะดุ้งเฮือกอย่างแรงมากทั้งจากการเงยหน้าขึ้นมาเห็นมินาโตะยืนรอเธออยู่บนสะพานข้ามระหว่างเส้นทางกลับบ้าน เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเขาตอนเย็นวันศุกร์ที่จะอยู่ซ้อมเต้นรำในชมรมถึงดึกถึงดื่น ไหนจะคำชักชวนที่ไม่คาดคิด แม้อายะจะรู้อยู่แล้วว่ามีคณะละครสัตว์เดินทางมาถึงเมืองของพวกเธอเมื่อสองวันก่อนและเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ ทาวน์ไปทั่วทั้งโรงเรียน อย่างน้อยก็ในเมืองเล็กๆ ที่แทบไม่มีความบันเทิงเริงใจใดๆ มากไปกว่าศูนย์การค้าที่มีแค่โรงภาพยนตร์และเกมเซนเตอร์น่าเบื่อหน่ายก็ตาม ท่าทีของเธอทำให้มินาโตะหลุดหัวเราะออกมาแล้วเอ่ยย้ำซ้ำอีกครั้งว่า “พรุ่งนี้อยากจะไปดูละครสัตว์ด้วยกันไหม?”

“แล้วคุณมัตสึอิไม่ไปกับเพื่อนเหรอ?”

ทันใดนั้นเอง เขาที่ตัวสูงกว่าเธอมาก็จะก้มตัวลงมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เสียจนเธอต้องรีบผงะถอยไปเพราะความลนลาน

“ฉันชวนเนโกตะอยู่นะ”

“เอ่อ ด...ได้สิ” เธอตอบรับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา ก่อนแผ่วค่อยลงไปไม่ต่างจากเสียงกระซิบในตอนที่ว่า “ฉันอยากไปกับคุณมัตสึอินะ” อาจเป็นเพราะความเงียบสงัดของยามค่ำคืน หรืออาจเพราะความใส่ใจเหมือนอย่างที่เป็นมาเสมอ มินาโตะจึงตอบรับถ้อยคำนั้นกลับไปเสียงดังฟังชัดด้วยความแข็งขันว่า

“อื้อ ฉันก็อยากไปกับเนโกตะเหมือนกัน”

การอยู่ท่ามกลางสถานที่หรือผู้คนที่แออัดพลุกพล่านไม่เคยใช่สิ่งที่อายะโปรดปราน แม้ว่าเรื่องการมาถึงของคณะละครสัตว์จะทำให้เธอตื่นเต้นได้ไม่น้อยเหมือนกับคนอื่นๆ กระนั้นความคิดที่ต้องมาดูมันคนเดียวด้วยความกระอักกระอ่วนใจก็ยากเกินทานทน แต่มินาโตะสามารถทำให้เธอเฝ้ารอคอยวันนี้ที่จะมาถึงจนความฝันใดๆ ก็ไม่อาจแทนที่ได้ เติมเต็มช่วงเวลานี้จากเสียงหัวเราะและรอยยิ้มสดใสไม่ต่างจากพระอาทิตย์ที่ใกล้จะลาลับขอบฟ้า นับตั้งแต่เขาโบกมือให้เธอจากตำแหน่งเดิมบนสะพานเช่นเดียวกับเมื่อคืนวาน แล้วเอ่ยปากชมเธอที่อยู่ในชุดกระโปรงสีเหลืองซึ่งเธอไปขอยืมจากพี่สาวข้างบ้านที่กระวีกระวาดแต่งหน้าทำผมให้กับเดตแรก อายะรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่เคยมีความสุข ราวกับว่าเธอเคยสัมผัสมันจริงๆ ถึงสิ่งนั้นจะไม่เคยเกิดขึ้นจริงตลอดชั่วชีวิตนี้เลยก็ตาม แต่มินาโตะเป็นแบบนั้นสำหรับเธอ เขาคือความฝัน ความปรารถนา ความโหยหาถึงความสุขสันต์

ก่อนจะมอบอนาคตที่ส่องประกายในวันข้างหน้าบนชิงช้าสวรรค์ที่เขาดึงข้อมือชวนเธอให้ขึ้นไปนั่งด้วยกันอย่างกระตือรือร้น ทว่าบทสนทนาที่ส่วนใหญ่มินาโตะจะเป็นผู้ถือครองให้อายะได้เป็นฝ่ายตามกลับเงียบงันลงไปจนเธอต้องเบนสายตาหลบความเก้อเขินทั้งจากระยะห่างและบรรยากาศ ออกไปยังความครึกครื้นของแสงสีในคณะละครสัตว์เสียเอง อีกเป็นพักกว่ากระเช้าของพวกเธอจะมาหยุดอยู่ที่ด้านบนสุด

ด้วยคำสารภาพที่เรียบง่ายกับดวงตาที่จดจ้องมองมาอย่างซื่อตรงว่า “ฉันชอบเนโกตะนะ”

แล้วอายะก็หัวเราะออกมาทั้งน้ำตาที่ไหลริน

ただ 一人で 叫び続けよう・・・

ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่กรีดร้อง

目を見開き 叫び続けよう・・・

ร่ำร้องด้วยนัยน์ตาที่ยังเบิกโพลง

それが始まりの合図さ・・・

นั่นแหละคือสัญญาณของการเริ่มต้น

— เคียวโซ คาร์นิวัล, เมอร์รี่

2022年09月22日
_______________

★ อย่างที่สัญญาว่าถ้าถึงวันเกิดจากะกูจะเอาเรื่องเดอะโชว์มาลง (ที่ก็บังเอิญเป็นเลข 22 อย่างที่ตั้งใจไว้ทุกเดือน และกูก็เพิ่งรู้ว่ามินาโตะก็เกิดวันที่ 2 เดือนนี้!) แต่กูแต่งถึงแค่นี้แล้วก็ไม่ได้แต่งต่อ ผ่านมาถึงตอนนี้จะเอาอะไรมามีใจแต่งต่อบ่ะเห้ย พระเอกก็ไม่ออก ความกุโระอย่างที่คิดไว้ก็ไปไม่ถึง แต่กูก็ชอบบรรยากาศ ชอบทุกอย่างมาก นี่คืองานมาสเตอร์พีซ วันซ์อินอะไลฟ์ไทม์ของกูแล้ว U_U ไม่ใช่แค่หนึ่งเรื่องแต่มีถึงสามเรื่อง! แล้วจะมีโอกาสที่กูจะกลับไปแต่งแนวกุโระได้อีกเหมือนสมัยชอบทราวิสไหมวะ กูว่าไม่ ตามจูเนียร์จนเกือบหมดค่ายแล้วยังไม่มีวงไหนขายความแฟนตาซี คอสเพลย์ได้เหมือนวงนี้เลย o<--<

★ ตัวรองที่เล็งไว้ตอนแรกคือไทกะกับเรย์อะ แต่สุดท้ายก็เลือกพิมพ์เรย์อะไป จนกระทั่งวันหนึ่งในเดือนสิบเอ็ด (ปีที่แล้ว) กูดูโชคุระแล้วอิมแพคเตอร์สโชว์เพลงอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ แต่น่าจะเป็นของคัตตุนมั้ง เดาๆ จำได้แค่เงยหน้าไปเห็นแล้วโอ๊ย รอยยิ้มบาดใจ ไหนๆ ก็เป็นวงที่ได้เล่นนินจาปังกับโทระจา ได้โชว์ YTFF ด้วยกัน แถมเป็นเพลงเดอะโชว์พอดีอีก แล้วพอเปลี่ยนมาเป็นมินาโตะก็คิดว่าเหมาะกว่าเพราะดูเป็นเทวดาน้อยของจริง (ของเรย์อะค่อนข้างจะ...ยาซาชี่อาคุมะ) แถมเป็นสีเหลืองเหมือนเรย์อะพอดีด้วยก็เลยสบายกูล่ะ / บ่นหน่อย ตอนแรกกูเริ่มจะโอเคกับวงนี้ จนทราจาไปแอลเอแล้วเจอความดันเว่อร์ๆ กูก็เห้ออ ทำใจไม่ได้ ถึงจะชอบมินาโตะกับไทกะ(ซู) แต่ศึกนี้กูพ่าย กูยอมเป็นฝ่ายไปเอง

★ เจอเรื่องบังเอิญที่เพิ่งมาสังเกตคือตอนแรกเป็นสีเขียว+น้ำเงิน ตอนสองก็น้ำเงิน+แดง ตอนสามก็แดง+เหลือง โอ้โห เชื่อมต่อกันได้หมดเลยเหรอเนี่ย ขนลุก! แต่ไม่มีชิซึยะกับคนอื่นต่อแล้วจ้า ปิดฉากไตรภาคเซอร์คัสอย่างยิ่งใหญ่เพราะนึกพล็อตไม่ออกแล้ว จะแต่งให้เป็นกุโระหรือเอโระก็ทำไม่ได้ (ว่าบาป แต่นึกภาพอีกสี่คนลงกับแนวนี้ไม่ได้จริงๆ ชิเมะยังพอไหว แต่อีกสามคนมันบ่คือ แต่มึงน่าจะทำได้มั้ง สายหมกมุ่น) ถึงอย่างนั้นก็ภูมิใจและพอใจมากกับทั้งสามตอนที่แต่งออกมาได้อย่างที่คิดไว้หมด ถึงแม้ว่าตอนที่ยมที่สุดจะเป็นของอุมิ แต่มันก็ออกมาอย่างที่คิดไว้จริง และอุมิในเรื่องนั้นก็ยังเป็นบทแบบที่กูจะรักอยู่ดี เสียดายแค่อย่างเดียวคือพาร์ทอุมิไม่กุโระแค่นั้นแหละ เศร้า U_U

★ ชื่อนางเอก 猫田愛夜 ตั้งใจแต่งให้มีที่มาหมดเลยแบบไม่บังเอิญ เพราะตอนนั้นเห็นดาจองหน้าเหมือนแมว เลยใช้นามสกุลว่าเนโกตะแล้วแต่งฉากแมวเข้ามา (และเสือก็คือแมวใหญ่นั่นเองจ้าพี่ >_<) ส่วนชื่อคืออยากให้มีคันจิของคำว่ากลางคืน แล้วพอไปเจอคำว่าความรักด้วยก็เลยเอ้า งั้นมา! (ที่จริงคิดว่าชื่ออายะมันเหมือนขาดอะไรไป แต่โกะมึงก็เคยใช้แล้ว พอจะใส่ตัวอื่นมาลงท้ายคันจิมันก็ไม่โอเลยเอาแค่อายะตำนานนางฟ้าก็ได้ โอมมานีบาบีฮง) / ชื่อเรื่องมาจากเรื่องสั้นของเอ็ดการ์ อัลลัน โป แต่ที่จริงกูไปเจอชื่อนี้ตอนหาหนังที่ใช้ชื่อสีแดงใน mubi ต่างหากง่ะ / ส่วนเพลงประกอบนี่หาเป็นชาติเพราะไม่เปิงใจสักที จนไปเจอวงนี้จากเพลย์ลิสต์วิชวลเคย์สักอันในสปอติฟาย พอเห็นชื่ออัลบั้มพีพโชว์เลยลองกดดูหน่อยสิ เผื่อตรงคอนเซปต์ แล้วก็ให้บังเอิญเจอเพลงที่มีชื่อว่าคาร์นิวัลซึ่งก็ถูกใจมาก ชื่อเพลงแปลได้ว่าคาร์นิวัลที่บ้าคลั่ง เพราะเรื่องนี้ตอนท้ายมันจะกอร์มาก แต่ไม่มีใครได้รู้ได้เห็นกับกูหรอก

★ คันปากขอเล่าที่มาที่คิดไว้ในหัวหน่อย เพราะพอแต่งเรื่องของจากะแล้วดันคิดสตอรี่หลักออกเฉย กรรม orz

- คณะโทระเอน (แปลว่าสวนเสือ) ร่อนเร่ไปทำความปรารถนาของคนให้เป็นจริง แต่ที่จริงเหมือนดึงด้านมืดในใจมากกว่า จากะเป็นใครไม่รู้ พระเจ้า ปีศาจ แล้วแต่จะคิด แต่เป็นคนเริ่มต้นเกณฑ์สมาชิกมาเข้าคณะ คนอื่นที่เหลือเป็นมนุษย์มาก่อน แต่พอเข้ามาก็ไม่ใช่คนแล้ว สามารถอ่านความนึกคิดของคนอื่นได้หมด

- อุมิจัดว่าเป็นคนดี ที่เลือกมิมุเพราะชอบตั้งแต่แรกพบ ก็ตรงๆ แบบนี้ไหมอ่ะ ไม่งั้นจะช่วยทำไมแค่เพราะเรื่องจิ๊บจ๊อยอย่างแฟนนอกใจ / ส่วนเก็นตะเป็นคนไม่ดีตั้งแต่ตอนเป็นคนแล้ว เล่นสนุกไปเรื่อย เอาสะใจ เลือกอิโนริเพราะปมเรื่องพี่แล้วก็คิดว่าน่าสนุก จะได้ทั้งฆ่าคนแล้วก็ล่อลวงคน / ส่วนจากะแทบไม่เคยยุ่งเรื่องของใครเพราะไม่สนใจมนุษย์แล้ว แม้แต่พวกในคณะก็ไม่สนใจ อยากทำอะไรก็ทำ แต่เพราะสงสาร สมเพช สังเวช หรืออะไรก็แล้วแต่ เลยตัดสินใจยื่นมือเข้าไปช่วย แต่ไม่ได้ชอบในแง่นั้นเลย

- พล็อตต่อจากนี้คือมินาโตะจะแวะไปดูลูกแมวระหว่างทางกลับบ้าน แต่ทั้งแมวทั้งมินาโตะจะถูกฆ่าตายหมด อายะจะร้องไห้ หดหู่ สิ้นหวังอยู่หลายวัน จนสุดท้ายก็คิดจะฆ่าตัวตาย แต่จากะก็จะมาหา เสนอหนทางแก้แค้นให้ อายะก็จะไปฆ่าทุกคนหมด เห้อออ นี่แหละซีนกุโระที่กูหมายมั่นปั้นมือไว้ แต่ก็ไปไม่ถึง แล้วจากนั้นตอนสุดท้ายก็จะให้อายะได้อยู่กับมินาโตะในโลกความฝันอีกครั้ง ที่จริงตอนแรกคิดว่าจะให้อายะได้ครองเซอร์คัสกับจากะ เป็นนายหญิงว่ะ แต่สุดท้ายก็คิดว่าไม่เอาดีกว่า อายะก็แค่อยากอยู่กับมินาโตะเท่านั้นเอง U_U 

- แต่สุดท้ายก็ยังไม่เคยคิดอยู่ดีว่าชะตากรรมของนางเอกทุกคนกับเซอร์คัสนี้จะเป็นยังไงต่อ มิมุกับอิโนริคงติดอยู่ในโลกปลอมๆ อีเทอร์นิตี้ กับอุมิเก็นตะแหละมั้ง

★ ปล. มึงเอาฟิคลงก่อนละนางเอกผมแดงกับมีแมวเหมือนกูเรยง่ะ U_U

SQW