คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 10 : เขาว่ากันว่า... คนเมาจะพูดแต่ความจริง[*Illustration scene*]*100%
-10-
เขาว่ากันว่า... คนเมาจะพูดแต่ความจริง!
ฮี่ๆ -,.- เอารูปมาลงยั่วซะหน่อย ถ้าอยากอ่านเร็วๆ ก็อย่าลืมเข้ามาเจิมกันนะจ๊ะ หุหุ^
“นะ...นายO_O;”
ฉันมองอีสเตอร์ที่กำลังเดินเข้ามาหาตาปริบๆ มือยังถือโทรศัพท์แนบหูอยู่เลย
“ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้น-_-”
“นายหาฉันเจอได้ไง=[]=”
“เพราะฉันฉลาดJ”
ห๊ะ! ‘[]’
“งะ..งั้น ฉันไปล่ะ” ฉันพูดและทำท่าจะเดินออกมาจากตรงนี่ให้เร็วที่สุดแต่อีสเตอร์กลับคว้ามือฉันไว้ซะก่อน
หมับ
“จะไปไหน ฉันเพิ่งหาเธอเจอเองนะ”
เขาพูดพร้อมกับกระตุกฉันมือนิดหน่อย และมันก็ทำให้ฉันถึงกลับเซไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาเลย นี่มันแรงคนหรือแรงแรดยะ=[]=(ทำไมต้องแรด?- -;)
“นายมีอะไรก็รีบๆ พูดมาเลยดีกว่า มันจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ”ฉันพูด
อันที่จริงมันยังเหลือเวลาอีกตั้งสิบห้านาทีกว่าๆ แน่ะ แต่ที่ฉันพูดไปแบบนั้นเพราะว่าฉันไม่อยากอยู่กับไอ้บ้านี่นานๆ อย่างที่รู้ๆ ว่าหมอนี่น่ะมันชอบหาเรื่องเอาเปรียบฉันอยู่บ่อยๆ -//-
“อะไร เหลืออีกตั้งเกือบยี่สิบนาที ” อ่อ ลืมไปว่าไอ้บ้านี่มันฉลาด -*- “ฉันมีเรื่องจะต้องเคลียร์กับเธอ มีอย่างที่กันคู่หมั้นตัวเองก็นั่งอยู่หัวโด่แต่ดันไปนั่งกินข้าวกับชายอื่น”
เหอะ! นั่งกินข้าวกับชายอื่นหรอ แล้วจะให้ฉันแปรงร่างเป็นอะมีบ้าแทรกตัวฝ่าฝูงชะนีแตกรังพวกนั้นเข้าไปนั่งกับนายเรอะ=[]= ตลกล่ะ และถึงให้ไม่มีชะนีพวกนั้นฉันก็ไม่ไปนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับนายอยู่ดีนั่นแหละ-_-^
“ชายอื่นที่ว่าคงจะหมายถึงพี่โรมสินะ แล้วจะทำไม ฉันไปนั่งกินข้าวกับเขาแล้วมันหนักส่วนไหนของนายมิทราบห๊ะ!-O-”
“นี่เธอโง่หรือไม่ฉลาดน่ะ รู้ทั้งรู้ว่ามันชอบเธอแล้วยังจะไปนั่งกินข้าวกับมันอีก อ่อ มันคงยังไม่รู้ใช่มั้ยว่าเธอมีคู่หมั้นแล้ว? และคู่หมั้นของเธอก็คือฉัน”
“แน่นอนว่าไม่รู้-_-”
นายอย่าย้ำเรื่องคู่หมั้นบ่อยนักจะได้มั้ยฉันไม่อยากฟัง รู้สึกว่าเขาจะชอบพูดเรื่องนี้ซะเหลือเกิน =O=
“รู้มั้ยทำไมฉันถึงต้องย้ำเรื่องนี้กับเธอบ่อยๆ”
ก็กำลังสงสัยอยู่นี่ไง –O-;
“ทำไม นายมีอะไรแอบแฝงอยู่ใช่มั้ย=O=”
“อยากรู้มั้ยล่ะ วันนี้ก็มาที่คอนโดฉันสิ ฉันบอกได้ทุกเรื่องที่เธออยากรู้เลยล่ะJ”
เขาพูดพร้อมกับย่างกรายเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ และกำลังจะ...
“น้ำแข็งงงงงงง อยู่นี่เองหรอ นึกว่าหายไปไหน เห็นทำท่าแปลกๆ ฉันก็เลยตามมาดูน่ะ อ้าว ! อยู่กับอีสเตอร์ด้วยหรอเนี้ยO_O งั้นฉันไปละ เชิญต่อกันตามสบายเลยจ้า^O^”
ยัยแก้วใสพอพูดจบก็วิ่งออกไปจากตรงนั้นทันทีและไม่มีท่าทีที่จะเหลียวหลังกลับมามองเลยแม้แต่น้อย
เดี๋ยวก่อนสิยะจะรีบไปไหนน่ะ เพื่อนแกกำลังตกที่นั่งลำบากนะ เฮ้ย! กลับมาก๊อนนนนน =[]=
“ทำไงดี เพื่อนเธอไปแล้วน่ะ”
“นะ...นาย=O=”
“ทำไงดีน้า~ ^^”
ต่อ
# 15.48 น.(เลิกเรียนแล้วจ้า~)
“อีสเตอร์”
“ครับ คุณภรรยา”
“คอนโดนายนี่มันยู่แถวช่องแคบมะระกาหรอ ทำไมมันไกลนัก-_-;”
“เลี้ยวโค้งหน้าก็ถึงแล้ว อยากเห็นห้องคุณสามีเร็วๆ หรอคุณภรรยา~J”
“เลิกเรียกแบบนั้นซักทีจะได้มั้ย ขนลุก-_-^
ตอนนี้ฉันอยู่ในรถของอีสเตอร์ก็ Ferrari Enzo สีน้ำเงินฉูดชาดของเขาแหละ= =; แต่อย่าเพิ่งคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงใจง่าย ที่เพียงแค่เขาบอกว่า ’มาที่คอนโดฉันสิ ฉันบอกได้ทุกเรื่องที่เธออยากรู้เลยล่ะ’ แค่นั้นแล้วจะทำให้ฉัน(ซึ่งมักจะโดนความอยากรู้อยากเห็นครอบงำอยู่บ่อยๆ - -;)ยอมมาง่ายๆ น่ะ มันมีที่มามากกว่านั้น และมันก็มาจาก...
15 นาทีก่อน...
‘แม่’
ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์เบอร์ของแม่อย่างประหลาดใจ ทุกทีแม่ไม่เคยโทรมาหาฉันหลังเรียนเลยนี่หน่า มีเรื่องอะไรรึป่าวนะ
“ฮัลโหล”
(“น้ำแข็ง เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย”)
“ค่ะ”
(“วันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน ออกัสก็ไม่อยู่ ลูกไม่ต้องกลับมาบ้านนะ”)
“แล้วแม่กับไอ้กัสจะไปไหน แล้วทำไมหนูถึงไม่ต้องกลับบ้าน ?”
(“ก็ธุระนิดหน่อย อย่าถามมากเลย ฉะนั้นวันนี้แกไม่ต้องเข้าบ้านเพราะแม่ล็อคบ้านไว้เรียบร้อยแล้วถึงแกกลับไปก็เข้าบ้านไม่ได้”)
“ถามจริงๆ นะ แม่มีอะไรหรือป่าวเนี่ย= =: และที่สำคัญแม่จะให้หนูไปซุกหัวนอนที่ไหนนนน=[]=”
มันชักจะแปลกๆ แล้วนะ เริ่มขึ้นแล้วด้วย -*-
(“คอนโด”)
“คอนโดที่ไหน แม่ซื้อคอนโดไว้ด้วยหรอ? ”
(“คอนโดอีสเตอร์”)
“ห๊ะ! =[]= แม่จะให้หนูไปนอนที่คอนโดหมอนั่นเนี่ยนะ ไม่ไปหรอกเดี๋ยวน้ำแข็งไปนอนกับยัยกะ..”
(“เพื่อนแกไม่ได้บอกหรอว่าจะไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดน่ะ พอได้แล้วนะน้ำแข็ง นอนที่คอนโดอีสเตอร์เขานั่นแหละ”)
“แม่จะให้หนูไปนอนกับไอ้..เอ่อ..อีสเตอร์ทำไมเขาเป็นผู้ชายส่วนหนูเป็นผู้หญิงนะมันไม่...”
(“กลัวอะไรน้ำแข็ง อีสเตอร์เขาไม่ทำอะไรเกินเลยกับแกหรอกน่า แม่กำชับเขาไว้แล้วไว้ใจได้ ”)
ไว้ใจได้ คำนั้นไม่ควรใช้กับคนอย่างหมอนั่นเลยนะ - -;
“แต่..”
(“แค่นี้ก่อนนะน้ำแข็ง”)
ตรู๊ดดดดดดด ~
“เดี๋ยวสิแม่ แม่!!=[]=”
ดังพันณะนามาด้วยประการฉะนี้ ~ ~
@ คอนโดXYZ
อีสเตอร์ขัรถเข้าไปในคอนโดที่มองแว๊บเดียวก็บอกได้คำเดียวว่า ‘ถ้าไม่รวยจริงซื้อไม่ได้นะเค๊อะ! ‘ ฉันอยากจะรู้ว่าไอ้คอนโดนี่มันมีกี่ชั้นกัน ทำไมมันสูงจังฟะ=[]=
“สวัสดีครับคุณชาย วันนี้จะมานอนที่คอนโดหรอครับ^^”
และทันทีที่ขับรถมาถึง รปภ.รักษาความปลอดภัย อีตาลุงยามที่แก่เหนียงยานก็เอ่ยทักคุณชายที่คาดว่าน่าจะเป็นอีสเตอร์ในทันที แต่ทำไมต้องเรียกเขาว่าคุณชายด้วย ดูน่าหมั่นไส้ชะมัด -*-
“อืม”
“แล้วพาใครมาด้วยครับเนี่ย หรือว่าจะเป็น..”
“ถ้าลุงยังไม่หยุดพูด ผมจะบอกให้แม่ตัดเงินเดือนนะ -_-^”
“ครับ ไม่พูดแล้วครับคุณชาย=x=”
น้ำเสียงเนือยๆ ของอีสเตอร์ทำให้อีตาลุงยามหุบปากฉับในทันที แล้วทำไมตาลุงนี่ถึงเชื่อฟังคำพูดเขาจังนะ-_- แต่สงสัยจะไม่ใช่แค่ลุงยาม ทั้งพนักงานตรงล๊อบบี้ แม่บ้าน คนสวน(หน้าคอนโด) ก็ต่างเรียกเขาว่า ‘คุณชาย’ หรือไม่ก็ ‘คุณหนู’
แลทันทีที่เข้ามาในลิฟท์(ก่อนเข้ามาฉันเห็นเขาหยิบการ์ดสีทองๆ รูดตรงหน้าลิฟท์ด้วย)เขาก็ไม่เห็นกดอะไรเลย แต่ฉันรู้สึกเหมือนว่าลิฟท์มันก็กำลังเลื่อนขึ้นไปอยู่ แต่ว่าหมอนี่ยังไม่ได้กดอะไรเลยนะ=[]=;;
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น-_-^”
“ลิฟท์นี่มันจะพาเราไปไหนน่ะ ฉันไม่เห็นนายจะกดอะไรเลย=O=”
“ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง”
ติ๊ง!
และทันทีที่อีสเตอร์พูดจบไ อ้ลิฟท์ตัวนี้มันก็พาเรามาถึงที่หมาย และพอประตูลิฟท์เปิดก็เผยให้เห็นห้องขนาดใหญ่ ตกแต่งอย่างหรูหราอลังกาลเป็นยิ่งนัก พรมสีแดงกำแพงสีขาวมันเข้ากันได้ดีมาก ส่วนเฟอร์นิเจอร์ก็ดูไฮโซสุดๆ โซฟาที่คาดว่าน่าจะทำจากหนังสัตว์อย่างดีสีดำนั่นดูยังไงก็น่าจะแพงสุดๆ มันต้องนุ่มมากแน่ๆ นึกแล้วอยากจะกระโจนลงไปจริงๆ -,.- อย่าบอกนะว่านี่คือห้องของเขาน่ะ อลังมาก*[]*(ทำไมหล่อนทำตัวเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง- -*: ไรเตอร์)
“โซฟานั่นมันไม่น่านอนเท่าเตียงฉันหรอกนะ”
อีสเตอร์พูดขึ้นขณะที่เขาเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นที่อยู่ในห้องครัว แต่เดี๋ยว แล้วหมอนี่รู้ได้ไงว่าฉันกำลังทำหน้าปะทุดสะร้ายเฟอร์นิเจอร์เขาอยู่น่ะ=O= (ปะทุสะร้าย ? เฟอร์นิเจอร์ ? - -; : ไรเตอร์)
“อีสเตอร์ห้องนายมีกี่เตียง”
ฉันถามคำถามที่นั่งคิดในใจคนเดียวมาตลอด ทั้งๆ ที่คำตอบมันก็น่าจะเป็น..
“เตียงเดียว”
นั่นไง -*- ฉันแอบหวังลึกๆ ว่าให้มันมีสองเตียงน่ะนะ-_-; ก็ฉันไม่อยากนอนเตียงเดียวกับคนลามกอย่างไอ้บ้านีหนิ ไม่ปลอดภัยจริงๆ เลยเหอะ!
“อีสเตอร์นาย..”
“ฉันว่าเธอลืมอะไรไปอย่างนะ ”
อีสเตอร์พูดจบก็กระดกเบียร์(ที่เขาเพิ่งหยิบออกมาจากตู้เย็นเมื่อกี๊)จนหมดกระป๋องและโยนลงถังขยะที่ตั้งอยู่ตรงมุมใดมุมหนึ่งของห้องครัวอย่างแม่นยำ และเดินย่างสามขุมเข้ามาหาฉันอย่างคุกคาม
“ลืมอะไร แล้วนายจะเดินเข้ามาใกล้ฉันทำไมเนี่ย-_-;;”
“ต้องให้เตือนความจำหรือป่าวครับ คุณภรรยา J ”
นั่งทาแมทชีนกลับไปเมื่อตอนกลางวัน~
@ สวนหลังอาคาร (ทำไมตอนนี้มันย้อนอดีตบ่อยจังฟะ=[]=?)
หลังจากที่อีสเตอร์พูดว่า ‘ทำไงดีน้า~’ เข้าก็ยืนทำท่าครุ่นคิดอยู่ประมาณ10วิ จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นมา
“ไหนๆ เดี๋ยวเราก็ต้องหมั้นและก็ต้องแต่งงานกันอยู่แล้ว เธอลองเรียกฉันว่าคุณสามีให้ฟังหน่อยสิ”
“อะ..ไอ้บ้า! ใครเค้าจะไปเรียกแบบนั้น=O=//”
“ฉันจะเรียกเธอว่าคุณภรรยาด้วย ไหนคุณภรรยาลองเรียกคุณสามีหน่อยซิ^^”
อีสเตอร์พูดและยืนส่งยิ้มที่บ่งบอกได้ชัดเจนเลยว่าหมอนี่กำลังสนุกกับการที่ได้แกล้งฉันเป็นยิ่งนัก-*- แต่ก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าเวลาเขายิ้มแบบนี้มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบ
อ๊ากกกก ! /(-O-)\ นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี้ย
“ทำไมฉันต้อง...!”
“คุณภรรยากำลังจะทำให้คุณสามีโกรธนะ รู้มั้ย”
พูดจบเขาก็เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยจนฉันเดินถอยหลังไปจนติดกำแพง พอต้อนฉันจนมุมได้สำเร็จเขาก็โน้มหน้าลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆ และ..
“โอเค คุณสามีช่วยถอยไปห่างๆ คุณภรรยาหน่อยได้มั้ยคะ -*-///”
อยากจะกัดลิ้นตายจริงๆ TOT//
“น่ารักมากครับคุณภรรยา เรียกแบบนี้ไปตลอดนะ^^”
จบแต่เพียงเท่านี้...
เรานั่งทาแมทชีนกลับกันเถอะ=_=
บัจจุบัน~
อีสเตอร์ยืนจ้องหน้าฉันซักพัก และเขาก็ผละออกไป เขาเดินเข้าไปในครัวอีกครั้ง อย่าบอกนะว่าจะเข้าไปหยิบเบียร์กินอีกน่ะ-O-; มันอร่อยขนาดนั้นเลยหรือไงนะ ทำไมพวกผู้ชายชอบดื่มกันจัง ขมก็ขม อี๋~ แหวะ~ (ทำไมอีนี่มันกระแดะจังวะ- -* : ไรเตอร์) แต่พอเขาเดินกลับออกมา สิ่งที่อยู่ในมือของเขาที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นเบียร์มันกลับกลายเป็นเค้กหนึ่งปอน
เค้ก หรอ ? อย่าบอกนะว่าเขาจะกินเค้กน่ะ ทั้งปอนเลยเนี้ยนะ หรือว่าวันนี้จะเป็นวัน...
“นายเอาเค้กออกมาทำไมน่ะอีสเตอร์ ฉันไม่คิดว่าคนแบบนายจะชอบกินของพวกนี้เลยนะ มันออกจะ..”
“อยากกินมั้ยล่ะ มานั่งนี่สิ”
อีสเตอร์เรียกฉันในขณะที่เขาเดินเอาเค้กไปวางไว้ตรงเคาท์เตอร์บาร์ตรงครัวของเขา ฉันที่เห็นว่าคงไม่มีอะไรก็เดินไปนั่งตามที่เขาบอก
“….Happy birthday”
ฉันพูดขึ้นมาเบาๆ เมื่ออ่านข้อความที่ตกแต่งอยู่หน้าเค้กของเขา งั้นก็แสดงว่า...
วันนี้เป็นวันเกิดของเขางั้นหรอ แล้วทำไมเขาไม่ยอมอยู่ฉลองกับครอบครัวหรือไม่ก็กับพวกเพื่อนๆ สุดประสาทของเขาล่ะ(มีแอบกัดเบาๆ)
“ฉันรำคาญไอ้พวกนั้น วันเกิดทีไรมันก็พาไปแต่คลับ น่าเบื่อ ”
อีสเตอร์พูดขึ้นเหมือนอ่านใจฉันออกเลย เขารู้ได้ไงนะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่
“แล้วนายจะอยู่ฉลองกับฉันเนี้ยนะ/(-O- )” ฉันพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้ไปที่หน้าของตัวเอง
“อยู่ฉลองกับคุณภรรยาดีกว่าเป็นไหนๆ ” อีสเตอร์พูดและเดินไปหยิบไวท์มาหนึ่งขวดและแก้วสองใบ
“เลิกเรียกแบบนั้นซักทีเหอะ ขนลุก แล้วฉันก็ยังไม่ได้เป็นภรรยานายเลยนะ อยากจะบอก!=^=”
“มาเป็นตอนนี้เลยมั้ยล่ะ ถ้าเธอท้องขึ้นมาจะแต่งเร็วขึ้นไง”
“อะ..ไอ้บ้า! พูดอะไรน่ะ ไอ้คนลามก! =O=///”
“ฮ่ะๆ ล้อเล่นน่า~ ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็ไม่ทำอะไรหรอก... มั้ง”
“นะ...นาย! –O-////”
“หน้าแดงใหญ่แล้วนะครับคุณภรรยา^^”
“=O=/////”
ฉันได้แต่อ้าปากพะงาบๆ พูดอะไรไม่ออก ฮึ้ย! เป็นอะไรไปยัยน้ำแข็ง=_=//
ตอนนี้อีสเตอร์กำลังเอาเทียนปักลงไปบนเค้กแต่เขาปักลงไปแค่สองเล่มเองจากนั้นก็จุดไฟ
“ทำไมนายปักเทียนแค่สองเล่มอ่ะ” ฉันถามเขาเพราะยังคงสงสัยอยู่
“ฉันกับเธอคนละเล่ม เอ้า! อธิฐานได้แล้ว”
“วันเกิดนายคนเดียวแล้วฉันจะมาอธิฐานกับนายทำไม”
“หลับตาแล้วอธิฐานได้แล้วครับคุณภรรยา เทียนจะละลายหมดเล่มแล้ว”
“ค่ะ คุณสามี! -*-”
ฉันทำเสียงประชดประชันใส่เขา และก็หลับตาเอามือผสานไว้ที่อกและอีสเตอร์ก็ทำแบบนี้ด้วยเช่นกัน
ฉันขออธิฐานว่า.....
สาธุ!
อีสเตอร์กับฉันก้มลงไปเป่าเทียนที่พร้อมกัน และพอเงยหน้าขึ้นก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างคาดมาบนหัว และมันก็คือที่คาดผมที่เป็นหูกระต่ายสีขาว ที่ฉันคาดว่าอีสเตอร์เป็นคนคาดให้ฉันอย่างแน่นอน ในห้องหมอนี่มันของโมเอ้~ อย่างนี้ด้วยหรอ - -a
“ถึงเวลามอบของขวัญแล้ว คุณภรรยาจะให้อะไรกับคุณสามีหรอครับ”
“แล้วนายอยากได้อะไรล่ะ”
“ว๊าวว~ ถามแบบนี้เลยหรอคุณภรรยา แน่ใจนะว่าจะให้ตามที่คุณสามีขอน่ะ^^”
แววตาของเขาในตอนนี้ดูแพรวพราวมากเลยให้ตาย -*-
“หยุดทำสายตากระหายอย่างนั้นจะได้มั้ย ฉันไม่ให้ตามที่นายกำลังคิดอยู่ตอนนี้หรอกนะ-_-*”
“งั้นก็ตามใจคุณภรรยา”
“หลับตาสิ”
“หืม ?”
อีสเตอร์ทำเสียงแปลกใจเมื่อฉันให้เขาหลับตา และเขาก็หลับตาแต่โดยดี ทำไมวันนี้ทำตัวว่าง่ายจังเลยนะ
“โอกาสนี้มีแค่ครั้งเดียว ถ้านายลืมตาขึ้นมาก่อนมันจะไม่มีครั้งที่สอง”
ฉันพูดย้ำกับคนตรงหน้าก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ เขา เรื่อยๆ และจรดริมฝีปากของตัวเองลงที่ริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา อีสเตอร์ดูเหมือนจะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อฉันทำแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา และหลังจากนั้นเขาก็จูบตอบฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของฉันว่า
“เกินคาดเลยนะครับ คุณภรรยา...”
ต่อ
“เน่~อีสเตอร์ นายไปซื้อไวน์นี่มาจากไหนหรอ อึก! รสชาดดี๊ดี+O+”
ฉันถามอีสเตอร์และกระดกแก้วไวน์กระแทกปากไปสองสามที ทั้งๆที่มันหมดแล้ว หลังจากที่ฉันซัดเค้กไปประมาณครึ่งก้อนได้ แต่เจ้าของเค้กกินไปแค่สองสามคำได้มั้ง=O=; และหลังจากนั้นอีสเตอร์ก็รินไวน์มาให้ฉันแต่เขาบอกว่าให้ดื่มได้แค่แก้วเดียวเองอ่ะ! ขี้งก! =^= แค่แก้วเดียวมันจะไปรู้รสอะไรล่ะ จริงมะ ? ฉันเลยกระดกไปอีกประมาณ เอ่อ..หนึ่ง...สอง..สาม..อืมมม.. ประมาณแปดแก้วได้..มั้ง หรือจะมากกว่านั้นหว่า? @_@ สภาพของฉันในตอนนี้มันก็เลยไม่ต่างไปจากขี้เมาแถวงานวัดอย่างนี้ไงล่ะ เอิ๊ก! +~+
แต่ว่าไวน์นั่นมันอร่อยจริงๆ น้า~ (=w= )
“พอได้แล้ว ไปนอนเลยยัยขี้เมา -_-^”
“อารายยยย~ เมื่อกี๊นายยังเรียกฉันว่าคุณภรรยาอยู่เลยนะ แล้วไหงตอนนี้มาเรียกฉันว่ายัยขี้เมาล่ะ~*O*”
ฉันพูดกับอีสเตอร์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งเดือนห้า~ แต่ทำไมอีสเตอร์ไปๆ มาๆ เขาก็แยกร่างอะ ทำได้ยังงายย~ +[]+ นี่นายเป็นนารูโตะใช่มั้ย ? แล้วเมื่อกี๊ฉันพูดอะไรกับเขาไปบ้างนะ ? +_+ ทำไมตอนนี้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้เลยอ่ะ =O=;;
“พอเลย พอๆ ต้องให้ฉันจูบซักทีใช่มั้ย ถึงจะสร่างน่ะ รู้งี๊ไม่ให้ลองกินหรอก -_-^^”ฉันได้ยินเสียงอีสเตอร์อยู่ใกล้ๆ และซักพักตัวฉันก็ลอยขึ้น กรี๊ด! ใครมาเล่นมายากลแถวนี้ทำไมฉันลอยได้=[]=;; “อย่าดิ้นจะได้มั้ย ตัวก็เล็กแต่ทำไมหนักจังวะ กินช้างเป็นอาหารว่างรึไง -*-”
กินเค้กนายนั่นแหละ -*-//
“ขอกินไวน์นั่นอีกหน่อยนะๆ อึก!(+0+ ) แค่นิดเดียวก็ได้ จิบๆ เอง น้า~ \(*O*\)”
แขนของฉันคล้องคอของเขาในทันที่ที่พูดจบ พรางส่งสายจาวิ้งๆ ไปด้วย
“ยัยขี้เมา หยุดทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวนี้เลย ความอดทนของฉันมันไม่ได้มีมากขนาดนั้นนะ บอกไว้ก่อน-_-//”
“ขอแค่จิบๆ นิดเดียวเอง อย่าขี้งกได้มะ นายอ่ะ เอิ๊ก!~ =^=//”
“ไม่ แค่นี่ก็เมาเป็นหมาแล้ว-*- ฉันคิดไม่ออกเลยถ้าไม่ใช่ไวน์เธอจะมีสภาพเป็นยังไง-_-^^ ”
“ทำไมต้องทำเสียงดุด้วย อึก!+O+ ฉันไม่กินแล้วก็ได้ เช๊อะ! =3=”
“ทำไมต้องทำปากจู๋แบบนั้นด้วยห๊ะ! ยัยบ้า! หยุดทำเดี๋ยวนี้นะเฟ้ย-O-^^”
เสียงของอีสเตอร์ติดจะหงุดหงิดอยู่เล็กๆ แล้วจะมาหงุดหงิดอะไรเล่า!
“( =3=)”
“...!”
“(/*3* )/”
“…ยะ..ยัย-O-^^^”
ตุ๊บ!
อ๊ากกก ไอ้บ้านี่ โยนลงมาได้ เจ็บนะเฟ้ย=[]= ถึงจะโยนลงบนเตียงก็เหอะ =v=
แต่เดี๋ยวนะ!
เตียงหรอ
เตียง...
เตียงงงงงงงงงงงงง......O[]o.
กรี๊ดดด!! เตียง! ไอ้บ้านี่มันโยนฉันลงบนเตียงแล้วววว /=[]=\ (สร่างในทันที)
“เธอทำให้ฉันหมดความอดทนเองนะ ถามจริงเหอะเธอเห็นฉันเป็นอะไร พระอิฐพระปูนหรือไง ฉันไม่ใช่เกย์นะที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะ ถ้าเธอไปอยู่ในสภาพแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นก็คงเสร็จเรียบร้อยไปแล้วล่ะ แต่ก็ไม่รับประกันหรอกนะว่าอยู่กับฉันแล้วเธอจะปลอดภัย”
ฉันก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองปลอดภัยหรอกนะ เวลาอยู่กับนายอ่ะ เอิ๊ก! =^=(ขนาดคิดในใจมันยังเอิ๊กเลย- -;)
“...!”
“ฉันจะทำให้เธอสร่างเดี๋ยวนี้แหละ”
“….!!”
ทันทีที่พูดจบอีสเตอร์ก็ใช้มือเพียงข้างเดียวของเขาจับแขนทั้งสองข้างของฉันรวบขึ้นไว้เหนือหัวและใช้เข่าของเขากดขาของฉันไว้ไม่ให้ดิ้นด้วยแรงอันมหาศาลของเขา ฉันที่ตอนนี้ตาสว่างขึ้นมา99.99%ได้=O=; ก็ดิ้นขัดขืนสุดชีวิต แต่รู้สึกว่าฉันจะสู้แรงควายของเขาไม่ติดเลยซักกะติ๊ด! หน้าตาเขาตอนนี้น่ากลัวมากเลยขอบอก=[]= (แต่ก็หล่อนะ=,.=)
“อีสเตอร์นี่นาย...”
“เค้าว่ากันว่า เวลาคนเมาแล้วจะพูดแต่ความจริง ตอนนี้เธอเมาอยู่ใช่มั้ย ฉันขอถามอะไรอย่าง...”
“…”
“สำหรับเธอแล้ว... ฉันเป็นอะไร.. เธอเห็นฉันเป็นอะไรในสายตาเธอ”
ร่างสูงยังคงคร่อมอยู่บนร่างฉันไม่ห่างไปจากเดิม สายตาของอีสเตอร์ที่มองลึกเข้ามายังดวงตาของฉันมันมีประกายของความ สับสน อดทน และไม่เข้าใจ นี่เขากำลังอดทนอะไรฉันอยู่หรือเปล่านะ ฉันยอมรับว่าตอนนี้ฉันอาจจะสร่างแล้วก็ได้ แต่ที่ใช้คำว่า อาจจะ เพราะว่ามันเหมือนจะไม่ค่อยเต็มร้อยสักเท่าไหร่ในหัวยังมึนๆ อยู่เลย นี่ฉันมึนฤทธิ์ไวน์ที่ดื่มเข้าไปหรือมึนอย่างอื่นกันแน่
“นาย..”
“ตอบ” น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเขาที่ฉันสัมผัสได้ เร่งให้ฉันตอบอย่างกดดันถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่คำสั้นๆ ก็เถอะ “ถ้าเธอไม่ตอบ...”
“นายเป็น..”
“ว่ามาสิ ฉันเป็นอะไร…”
“นายเป็น... ไอ้บ้าโรคจิตชอบลวนลามคนอื่น ขี้แกล้ง และก็...เป็นคนที่เวลาฉันอยู่ด้วยแล้วไม่เหงา นายเป็นคนที่ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน ทำไมต้องเป็นนายด้วยฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ทำไม...! ”
คำพูดของฉันกลืนลงคือไปอย่างรวดเร็วทันทีที่เขาประทับริมฝีปากอุ่นร้อนลงมาที่ริมฝีปากของฉัน สัมผัสในครั้งนี้ต่างไปจากทุกที มันทั้งโอนโยนและนุ่มนวลเหมือนปุยนุ่นแต่ทว่าก็ร้อนแรงอยู่ในที ทุกวินาทีผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหมือนเวลาหยุดเดินมันเนิ่นนานจนฉันไม่รู้ว่าเวลามันล่วงเลยผ่านไปเท่าไหร่ เขาผละริมฝีปากออกเพื่อเว้นระยะหายใจและประกบลงมาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง...
มือที่ซุกซนของเขากำลังวนเวียนอยู่บริเวณเอวน้อยๆ ของฉัน รู้สึกว่าตอนนี้เขาจะไม่ได้ใส่เสื้อด้วยนะ(ถอดไปตอนไหนน่ะ-_-?)และตอนนี้เสื้อของฉันก็กำลัง ...
กรี๊ด! ไม่นะ! ฉันต้องหยุดนายหมาป่ากระหายเลือดนี่ ไม่อย่างนั้นมันต้องเลยเถิดแน่ๆ ไม่ได้ๆ ฉันต้องหยุดเขา
“อีสเตอร์อย่า!”
ฉันพูดขณะที่เขาเปลี่ยนจากหยอกล้อที่ริมฝีปากฉันมาที่ซอกคอขาวนุ่มแทน
“อย่าหยุด?”
อีสเตอร์พูดงึมงำอยู่ในคอแต่ฉันก็พอจะรู้ว่าเขาพูดว่าอะไร อย่าหยุด งั้นหรอ บ้านเตี่ยนายสิ! ฉันบอกให้หยุดนะ ไม่ใช่อย่าหยุด! -*-
“หยุดได้แล้ว พอๆ อีสเตอร์! ”
“อะไรเล่า ขออีกนิดได้มะ”
อีสเตอร์พูดอย่างเอาแต่ใจ และซุกไซร้อยู่ซอกคอของฉันไม่หยุด และมือหนวดปลาหมึก(?)ของเขาก็พยายามจะถอดเสื้อกล้ามฉันออกให้จงได้ (หลังจากที่เขาถอดเสื้อเชิ้ตของฉันโยนปลิวไปปลายเตียงแล้วน่ะนะ -_-; เมื่อไหร่ก็ไม่รู้) นายกำลังจะทำให้นิยายเรื่องติด เรท ฉ แล้วนะรู้มั้ย - -;
“ถ้านายไม่หยุดฉันจะฟ้องแม่นะ แล้วก็จะบอกแม่ให้ยกเลิกงานหมั้นด้วย และก็...”
“เออ! หยุดก็ได้วะ เธอทำฉันอารมณ์ค้างนะรู้รึเปล่า-_-^”
อืม ขอโทษด้วยละกัน - -* แต่เพื่อความปลอดภัยในเวอร์จิ้นน้อยๆ ของฉัน ฉันถึงต้องทำ-_-
หลังจากที่พูดจบอีสเตอร์ก็ลงไปนอนแผ่หลาอยู่ข้างๆ ฉัน และตอนนี้เขาไม่ได้ใส่เสื้อมันก็เลยเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้อง ที่มองก็รู้เลยว่าเขาต้องเข้าฟิตเนสไม่ต่ำกว่าสามครั้งต่อสัปดาห์แน่ๆ
“มองทำไม อยากลองซบดูมั้ย ฉันอนุญาติ”
“ใครมอง”
“ก็ฉันเห็นเธอมองกล้ามหน้าท้องฉันตาเป็นมัน ฉันก็เลยนึกว่า....”
“พอเลย หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะนอนแล้ว นายช่วยสงบปากหน่อยเถอะ และก็ห้ามมาทำอะไรยุ่มย่ามกับฉันตอนนอนด้วยเข้าใจมั้ย”
พูดจบฉันก็พลิกตัวหันหลังให้กับอีสเตอร์และเตรียมตัวนอน แต่ทำไมมันรู้สึกหนาวๆ นะ -_- ก็แหงสิ ฉันใส่แค่เสื้อกล้ามหนิ =^=
“ต้องการผ้าห่มมั้ย ดูท่าจะหนาวนะนั่นน่ะ สั่นเชียว -_-”
ฉันไม่ตอบ และทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด และนอนนิ่งๆ ต่อไป แต่ซักพักฉันก็รู้สึกว่าตัวเองอุ่นขึ้นมาถนัดตา แต่มันไม่ใช่เพราะผ้าห่ม แต่มันเป็นเพราะอ้อมแขนแข็งแกร่งของคนข้างๆ ที่โอบรัดฉันอยู่ และลมหายใจที่รินรดอยู่แถวต้นคอ
ตอนนั้นเองที่เขาจับตัวฉันให้ไปประเชิญหน้ากับเขา และจรดริมฝีปากลงมาที่หน้าผากของฉันอย่างแผ่วเบา
“ฝันดี คุณภรรยา”
---100%----
ปุ่ง ปุง ปุ๊ง! มาอัพแล้วค่า~ หลังจากที่หายหัวไม่นานสองนาน คือมันเกิดเหตุขัดข้องบางอย่างน่ะมันเลยทำให้ไรเตอร์มาอัพนิยายไม่ได้ T_T ต้องขอโทษทุกคนที่รออ่านกันด้วยนะคะT^T/
ถ้าอยากอ่านตอนต่อไปรับลองว่าฟินกว่านี้แน่น๊อนนน>///< ก็อย่าลืมเม้น+โหวต(เม้นยาวๆ เลยยิ่งดีนะ) ให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ กำลังใจของนักอ่านนี่ทำให้ไรเตอร์ฮึ๊ดสู้ได้อีกเยอะเลยล่ะค่ะ^_^
ความคิดเห็น