คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 9 : เย้! พระเจ้าสร้างมาเพื่อฉัน [100%]
Loma_ p
9
ฉันได้แต่นั่งย่นคออยู่ในรถพร้อมกับทำจมูกฟืดฟาดด้วยความตกใจ -..-* ก็แน่อยู่แล้วนี่นา คนทั้งโรงเรียนน่ะหันมามองพวกเราทั้งนั้นเลยนะ T^T แต่อย่างหมอนั่นคงจะไม่คิดอะไรมากหรอกเพราะเขาไม่ค่อยมีความรู้สึกเท่าไหร่ =_=
“นี่นายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง -_-^^^”
ไซเลนท์ถอนหายใจอย่างเบื่อๆ มือจับพวงมาลัยรถแน่นขึ้น หลังจากนั้นก็…
“กรี๊ดดดดดดด!!”
เขาถอยรถอย่างรวดเร็วจนตัวฉันกระตุกไปข้างหน้า ดีที่มีเข็มขัดนิรภัย ไม่งั้นหน้าของฉันคงได้จูบกับกระจกรถโดยที่ไม่ต้องการแน่ๆ T_T
“จะไปไหนยะ!”
“หาที่จอดรถ”
“จะไปจอดที่ไหน!”
“สักที่ จอดๆ ไปก่อน”
“เดี๋ยวตำรวจก็มาจับหรอก”
“สนเหรอ”
“สนสิยะ!”
“…”
เขาไม่ตอบอะไรฉันอีก ทำให้รู้สึกว่าอีตานี่แหละดื้อเงียบตัวพ่อเลย! อยากจะทำอะไรก็ทำ -_-^
“ฉันว่าเอาเข้าไปจอดในโรงเรียนเถอะ”
“ได้รึไง”
“เห็นมีคนเอามาจอดมั้ง”
“อืม”
แน่นอนว่าหลังจากนั้นไซเลนท์ก็เข้าเกียร์และออกตัวอย่างไวมาก จนตัวฉันกระเด้งไปด้านหน้าอีกตามเคย =O= เขาขับรถมุ่งหน้าไปยังประตูโรงเรียน ฉันเห็นเด็กผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างๆ รถ พยายามสอดส่องสายตาเข้ามามองฉัน T^T
ยามหน้าประตูโรงเรียนเดินเข้ามาหา ไซเลนท์จึงเปิดกระจกรถและเริ่มพูดคุยกับเขา ไม่นานนักฉันก็เห็นยามพยักหน้าหงึกหงักและผายมือให้เขาเอารถเข้าไปจอดแต่โดยดี O[]O นายพูดโน้มน้าวอะไรกับยามคนนั้นน่ะ! ปกติแล้วเขาคงไม่ให้รถภายนอกเข้ามาข้างในหรอกนะ!
“นายทำอะไรลงไปน่ะ -_-“
“เจรจานิดหน่อย”
อืม~ เก่งจริงๆ เลยพ่อคุณ! ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ทำกับข้าวยันขับรถ แถมยังจะเป็นบุคคลพิเศษที่สามารถเอารถเข้ามาในโรงเรียนได้อีก ขอยกย่องนายจริงๆ -_-;
เขาขับรถวนในโรงเรียนอยู่พักใหญ่ เด็กที่อยู่ในโรงเรียนต่างหยุดเดิน หยุดพูดคุย หยุดทำกิจกรรมต่างๆ ของพวกเขาและหันมามองรถสปอร์ตสีดำสุดหรูที่กำลังขับอยู่ในโรงเรียนด้วยความตื่นเต้นปนกับความงง
อี๊~ ฉันต้องเอามือปิดหน้าปิดตาด้วยความอาย -_-^ แน่ล่ะสิ! ถ้าเพื่อนร่วมห้องของฉันเห็นสารรูปของฉันแบบนี้ พวกเขาจะคิดยังไง T_T คงคิดว่าฉันไปบงการไอ้หน้าหล่อนี่ให้มาเป็นคนขับรถแน่ๆ
เด็กผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่นั่งอยู่รีบหันกลับไปซุบซิบกันก่อนจะหันกลับมามองด้วยความตะลึง อะไรกัน! ไม่เคยเห็นคนรวยรึไงยะ -_-^^^
พวกเด็กผู้ชายที่กำลังยื่นอยู่เป็นกลุ่มนั่นก็เหมือนกัน พวกเขาต่างหันหน้ามาทางฉันและหันกลับไปมองหน้ากันในกลุ่มอย่างงงๆ
“ฉันว่านายรีบหาที่จอดได้แล้ว =_= ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา”
ไซเลนท์ไม่ได้ตอบอะไร แต่ไม่นานนักก็เจอที่ว่าง เขาหักรถเข้าไปจอดอย่างคล่องแคล่ว =O=* พอได้ที่แล้วก็ดับเครื่องและดึงกุญแจออก
ฉันค่อยๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูรถด้วยความเซ็ง อีกไม่นานฉันคงได้เป็นตัวเด่นของโรงเรียนเพราะการกระทำของหมอนี่แน่ๆ แต่จะว่าไปเขาก็ไม่ผิดหรอก ฉันเป็นคนแนะนำเองว่าให้เข้ามาจอดในโรงเรียน T_T
เขาทั้งสองของฉันก้าวลงจากรถมายืนที่พื้น ฉันเห็นไซเลนท์กำลังจะลุกออกจากรถ แต่ตอนนั้นเองที่คนในโรงเรียนต่างก็วิ่งแห่เข้ามาทางพวกเรา O[]O ทำให้เขาไม่ลุกออกมา
“เฮ้ย~ ดูนั่นดิ อะไรอ่ะ!?”
“กรี๊ด~ รถสปอร์ตเท่มากเลย >O<”
“!*^#&!%#!”
พวกเขาตะโกนและหันไปคุยกันด้วยความตกใจ ฉันรู้สึกอับอายจนอยากจะเอาสว่านมาเจาะแผ่นดินและมุดหนีลงไปอยู่กับตัวตุ่นจริงๆ T[]T
ขณะที่ฉันกำลังยืนหัวโด่เผชิญหน้าอยู่กับกลุ่มคนมุงอยู่นั่นเองก็มีเสียงเด็กผู้ชายดังขึ้นมาจากด้านหลังคนพวกนั้น เป็นเสียงที่ออกจะคุ้นหูเหลือเกิน
“เห้! ยัยพี่บ๊อง มาอยู่ตรงนี้ได้ไง~”
คนๆ นั้นคงเป็นใครไม่ได้นอกจากน้องชายตัวดีของฉันหรือชาร์ปนั่นเอง =_= เขาเดินเข้ามาหาฉันและหยุดอยู่ตรงหน้า
“ทำไมล่ะยะ ฉันนั่งรถสปอร์ตมาเนี่ยมันผิดตรงไหน”
“ผมจะไปรู้กับพี่รึเปล่า -_-^”
“งั้นก็เงียบๆ ไปไอ้น้องบ้า!”
“เหอะ! พี่ด่าผมแบบนี้ ระวังโดนแฟนคลับของผมรุมตบนะ”
ฉันลืมไปว่าไอ้ชาร์ปมันมีแฟนคลับเป็นตัวเป็นตน เด็กผู้หญิงที่คลั่งมันต่างตั้งสมาพันธ์คนรักชาร์ปขึ้นมาภายใต้คำขวัญที่ว่า ‘หล่อ เท่ สมาร์ท บาดใจต้องชาร์ปเท่านั้น’
“=O=^ แต่ฉันเป็นพี่ของแกนะยะ แกสิสมควรจะคุ้มครองพี่”
“ไม่ใช่หน้าที่ของผม -_-“
มือขวาของฉันยกขึ้นจะตีน้องชายอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่รอบๆ ทำตาขวางใส่ฉันกันเป็นแถว =O=
“นั่นคงเป็นแฟนคลับของแกสินะ -_-“
“ใช่แล้วคร้าบ ^O^”
“จะไปไหนก็ไปเลยไป!”
“ครับๆ เดี๋ยวผมไปแล้ว ว่าแต่…คนที่อยู่ในรถนั่นว่าที่สามีของพี่เหรอ”
ชาร์ปเลื่อนตัวมากระซิบข้างหูของฉันก่อนที่เขาจะหันไปมองไซเลนท์ที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่ในรถอย่างสบายใจ -_-^
นั่นใช่ว่าที่สามีของฉันซะที่ไหนกันล่ะไอ้น้องบ้า!
“ไม่ใช่เฟ้ย -_-^^^”
“อย่ามาโกหกผมหน่อยเลย ผมเห็นพี่นั่งรถมากับเค้าด้วยอ่ะ”
“ก็แค่ไม่มีรถนั่งมาย่ะ เลยต้องมากับหมอนี่”
“ผมไม่เชื่ออ่ะ”
“เออ! ตามใจแก ไอ้บ้า”
“ฮ่าๆ ^O^~”
ชาร์ปหัวเราะทิ้งท้ายก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อดูหน้าไซเลนท์ให้ชัดๆ -_-^ โปรดอย่ามาก่อเรื่องแถวนี้เลยจะดีกว่านะไอ้น้องบ้า
“สวัสดีคร้าบพี่ชาย ^O^”
น้องชายของฉันยกมือสวัสดีหมอนั่นก่อนจะยิ้มกว้างให้ แต่แน่นอนว่าไซเลนท์ไม่ได้มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ
“พี่ชายคร้าบ~ สวัสดีคร้าบ”
ชาร์ปพูดขึ้นเป็นครั้งที่สอง คราวนี้ไซเลนท์เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาและพยักหน้าให้แต่ไม่ได้พูดอะไร ทำให้ไอ้ชาร์ปต้องรีบเดินกลับมาหาฉันด้วยความอาย
“พี่! แฟนพี่พูดไม่เป็นรึไงวะ”
“ยุ่งไรวะไอ้น้องบ้า”
“เหอะ แล้วอยู่กันไปได้ยังไงล่ะนั่น”
“แกเงียบๆ ไปเลย”
“=O= เออ! แฟนพี่ทำให้ผมหน้าแตกเนี่ย ผมไปก็ได้”
น้องชายของฉันหันหลังกลับไปหากลุ่มสาวๆ ที่กำลังยืนรอคอยเขาอยู่ด้วยความอาลัยอาวรณ์ -_-^ ก่อนจะกวักมือเรียกยัยพวกนั้นพร้อมกับส่งจูบให้ ทำให้เด็กผู้หญิงหนึ่งในนั้นเป็นลมล้มกองกับพื้นเพราะความตื้นตันใจ
=[]= อุบาทว์ชะมัด!
หลังจากที่ไอ้น้องบ้าที่คอยสร้างปัญหาให้อยู่เรื่อยเดินออกไปแล้ว ฉันก็รีบมุดเข้าไปในรถและเรียกไซเลนท์ที่นั่งฟังเพลงอยู่ให้ออกมาจากรถ แต่อย่าลืมว่ายังมีกลุ่มนักเรียนอีกเยอะที่กำลังยืนมุงพวกเราอยู่ -_-^
ไซเลนท์ค่อยๆ ก้าวเท้าออกมาจากรถ เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ต่างรีบเขย่งเท้าชะเง้อตัวมองเขาเป็นการใหญ่ แม้แต่ผู้ชายก็เหมือนกัน ไม่ทราบว่าหมอนี่มีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นรึไง =_=
“กรี๊ดดดดดดดดดด~~ >O<”
“โอ้โห~~”
มีเสียงกรี๊ดและเสียงโห่ร้องดังขึ้นเมื่อเขาออกมายืนอยู่และหยิบกุญแจรถขึ้นมาล็อกประตู แน่นอนว่าฉันรู้สึกอับอายไม่น้อย แต่หมอนั่นกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย -_-
“โอ๊ย~ เธอดูคนนั้นหล่อจังเลยอ่ะ รวยด้วยมั้งเนี่ย แต่หน้าตาไม่คุ้นเลย”
“ใช่ๆ หล่อมากเลยอ่ะ >O< แต่ว่ายัยนั่นที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาเป็นใครกันนะ -_-“
ฉันได้ยินเสียงจากรุ่นน้องที่กำลังยืนซุบซิบนินทากันอยู่ แหม… หนูๆ… ยุ่งมากแบบนี้พ่อแม่ไม่ว่าเอาเหรอจ๊ะ
เมื่อเขาไขล็อกประตูเสร็จเรียบร้อยแล้วก็หันมามองหน้าฉันประมาณว่าต้องทำยังไงต่อ -_- ฉันเลยบอกให้เขาไปดูบอร์ดติดประกาศห้องเรียนซะ เพราะหมอนี่เพิ่งจะเข้ามาตอนเทอมสอง ทำให้ชื่อของเขาถูกยัดเข้ามาระหว่างกลาง
ฉันตะโกนบอกไซเลนท์ให้เดินตามมา แต่ยัยเด็กผู้หญิงทั้งหลายก็ตามมาเหมือนกัน =_=^ มันไม่ใช่ธุระอะไรของพวกหล่อนที่จะต้องเดินตามมาไม่ใช่รึไงยะ!
“พี่คะ~ พี่ชื่ออะไรเหรอคะ >[]<”
“พี่ชื่ออะไรคะ”
“ขอเบอร์โทรศัพท์หน่อยสิคะพี่ ^O^”
เส้นประสาทควบคุมอารมณ์ของฉันขาดผึง -O- เมื่อยัยพวกนั้นพยายามจะถามชื่อของหมอนี่และยังตามกวนพวกเราไม่หยุดไม่หย่อน
“นี่พวกเธอน่ะ! ตามมาหาพระแสงรึไงจ๊ะ”
ยัยพวกนั้นชะงักเล็กน้อย
“ค่ะรุ่นพี่ พวกเราจะไม่ยุ่งแล้วค่ะ เดี๋ยวรุ่นพี่เสียเวลาจู๋จี๋กัน”
หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน ยิ่งไปกว่านั้นยังมีชักสีหน้าใส่ฉันอีก ฮึ่ม…=”= แต่ก็ได้ผลล่ะนะ ยัยพวกนั้นเดินถอยไปเป็นกลุ่มเลย -_-
ในที่สุดพวกเราก็เดินมาจนถึงบอร์ดติดประกาศห้องเรียน ฉันน่ะอยู่ห้องบีอยู่แล้วไม่ต้องดูก็ได้ แต่หมอนี่ล่ะจะอยู่ห้องอะไร -_-
ฉันใช้นิ้วชี้ไล่ชื่อไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ห้องเอ ไม่มี… ห้องบี…ไม่มี แสดงว่าหมอนี่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉันแล้ว!
ห้อง…ซี… อ๊ะ~! เจอแล้ว >O<
“นายอยู่ห้องซีอ่ะ คนละห้องกับฉันนะ”
เขาก้มหน้าลงไปดูบอร์ดติดประกาศ และหันมาพยักหน้าให้กับฉันก่อนจะเอ่ยถาม
“แล้วเธออยู่ห้องอะไร”
“ห้องบีอ่ะ”
“อืม”
เย้…~ >O< ในที่สุด…ในที่สุด…พระเจ้าก็สร้างสิ่งนี้มาเพื่อฉันโดยเฉพาะ! ช่วงเวลาที่ฉันจะไม่ต้องอยู่กับหมอนั่น โอ้ๆๆๆ เย้ๆๆๆๆ~ ช่วงเวลานี้แหละที่ฉันสามารถสอดส่องรุ่นพี่เท่ห์ๆ ได้เต็มที่! >[]<
เสร็จไปอีกตอนแล้วจ้ะ ^^
นางเอกแอบชั่วร้ายอ่ะ 55+
ความคิดเห็น