คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : DESTINY #INTRO
Intro
-Destiny..บังเอิญ โลกกลม หรือพรหมลิขิต-
:: Cherreen ‘ talk ::
“ไม่เอานะคะพ่อ..รีนไม่แต่งเด็ดขาด” ฉันลุกขึ้นบอกพ่อทันที อ้อ! ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ ‘ณัฐจารี หรเวชกุล’ ชื่อเล่น ‘เชอรีน’ ฉันเป็นถึงน้องสาวของพี่คุณเลยนะเออ ช่างเถอะ! และตอนนี้ฉันกำลังทะเลาะกับพ่ออยู่ โมโหด้วย..จะไม่ให้โมโหได้ยังไงล่ะ ก็พ่อจะให้ฉันไปแต่งงานกันใครก็ไม่รู้ นี่มันคลุมถุงชนชัดๆ สมัยนี้เขาไม่มีแล้วนะ! = =’
“นี่..รีน พ่อไม่ได้บอกว่าแต่ง ก็แค่หมั้นกันเฉยๆ” อ้าวเหรอ? หมั้นหรอกเหรอ -*- แต่ยังไงมันก็ต้องแต่งอยู่ดีนั่นแหล่ะ เชอะ!
“แต่ถึงจะแค่หมั้น..ยังไงมันก็ต้องแต่งอยู่ดีนั่นแหล่ะค่ะพ่อ!”
“ลูกยังไม่รู้จักคุณกรกฏเลยนะ ลูกจะไม่ยอมหมั้นเลยเหรอ บางทีลูกอาจจะชอบเขาก็ได้”
“พ่อคะ...ไอ้อะไรตดๆนั่นน่ะ รีนไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด คนรักของรีน รีนหาเองได้ พ่อไม่ต้องมาหาให้รีนหรอก!”
“ยัยรีน..”
“คะพ่อ..”
“จะไปไหนก็ไปไป...สำนึกได้ค่อยมาคุยกันอีกที” อ้าวพ่อ? ไหงพูดงี้อ่ะ แต่ก็ดีเหมือนกัน พูดเรื่องนี้แล้วมันอารมณ์เสีย
“ค่ะพ่อ..รีนไปอยู่แล้ว พ่อไม่ต้องมาไล่รีนหรอก ชิ”
พูดเสร็จฉันก็หยิบกระเป๋าสีชมพูแปร๋นคู่ใจ แล้วเดินสะบัดตูดออกจากบ้านทันที เชอะ..พ่ออ่ะ รีนไม่อยากหมั้น ทำไมต้องมาบังคับกันด้วย โอ๊ย..เซ็งไก่ - -*
.
.
ฉันเดินขึ้นรถสปอร์ตสีขาวแล้วนั่งลงบนรถ สตาร์ทแล้วเคลื่อนตัวออกจากบ้านทันที..ตอนนี้รถเคลื่อนตัวได้ออกมาไกลบ้านมากแล้ว ฉันเหยียบคันเร่งอย่างแรงทันที ไม่ว่าจะมีไฟแดงหรืออะไรก็ตามฉันก็ผ่ามันมาหมด..
“พ่อไม่รักรีนแล้ว...รีนก็ไม่รักพ่อแล้วเหมือนกัน” ฉันตะโกนออกมา แล้วเหยียบจนถึง 140 แต่ทันใดนั้นเอง
ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน.
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
อ๊าก! นี่มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย..ฉันลงจากรถเพื่อไปว่าไอ้คนที่มันขับรถปาดหน้าทันที
“นี่คุณ..ขับรถยังไงเนี่ย ดูตาม้าตาเรือบ้างสิ” ฉันเดินไปเคาะกระจกรถคันนั้น สักพักกระจกก็เลื่อนลงมา ก่อนที่เจ้าของรถจะลงตามมาด้วย แต่พอได้เห็นเขาเท่านั้นแหล่ะ ตายล่ะ เชอรีนจะเป็นลม..คนอะไรอ่ะ หล่อชะมัดเลย >////< ผมยาวรดต้นคอ จมูกโด่งรั้น มีลักยิ้ม น่ารักชะมัดเลย เฮ้ย! นี่แกเป็นอะไรยัยรีน นายนี่มันมาขับรถปาดหน้าแกนะ L
“คุณ..ผมน่ะขับออกมาอยู่ดีๆ คุณนั่นแหล่ะ ขับรถเร็วเกินไปนะ ดูป้ายซะบ้างว่าเขาให้ลดความเร็วกัน”
“นี่..ฉันไม่ผิดนะ คุณนั่นแหล่ะขับรถออกมาจากซอยทำไมไม่ดูซ้ายขวาให้ดี”
“อ้าวคุณ...มาว่าผมแบบนี้ก็ไม่แฟร์เลยนะ อืม..ว่าแต่ ดูยังเด็กอยู่เลยนี่นา หัดเป็นสก๊อยรึไงฮึ ”
กรี๊ดด! นายนี่มันด่าฉันค่ะทุกคน (สมควรแล้ว - - : โอปอ) อิปอ แกแต่งให้ฉันนะยะ (แอม ซอรี่ T^T : โอปอ)
“ฉันอายุ 18 แล้วย่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเด็กสก๊อยด้วย นั่นน่ะ ใช้สมองหรือเท้าคิดฮะ”
“ก็ใช้สมองสิครับคุณ เอ๊ะ..มีทั้งรถสปอร์ต กระเป๋าแบรนด์เนม อืม..เป็นพวกคุณหนูสินะ คงจะเอาแต่ใจน่าดู”
“นี่นาย..นายด่าฉันเหรอ”
"แล้วคุณคิดว่าชมเหรอครับ J”
“ฮึ่ย!..นี่นายรู้มั้ย..ว่าฉันน่ะเป็นใคร”
“อ้าว! นี่คุณยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วผมจะรู้ได้ไงครับ ประหลาดคนนะคุณ” กรี๊ด! นี่ไอ้นี่มันกวนประสาทฉัน
“นี่นายกวนประสาทฉันเหรอ”
“หืม..ผมยังไม่เห็นประสาทของคุณเลยนะครับ ผมจะกวนได้ยังไง J”
“ไอ้..ฮึ่ย” โอ๊ย..นี่มันคงเป็นวันซวยของฉันจริงๆ ฮึ่ย ขึ้นรถดีกว่า อารมณ์เสีย
“อ้าว...เถียงไม่ออกขึ้นรถเลยเหรอครับ ฮ่าๆ” ฮึ่ย ไอ้ลุงฟันเหล็กเอ้ย (พอดีเห็นตอนพูด - -) คอยดูนะ ถ้าเจออีกเมื่อไรจะด่าให้เข็ด
ฉันขึ้นมานั่งบนรถก่อนจะครุ่นคิดบางอย่าง สักพักฉันก็แสยะยิ้มออกมา ฉันเหยียบคันเร่งอย่างสุดเร็วทันที...ทำให้รถไปเฉี่ยวนายนั่นล้มลงไปทันที ฮ่าๆ รีนสะใจ หุหุ
“เฮ้ย! นี่ยัยคุณหนูเอาแต่ใจ ฮึ่ย” นายนั่นตะโกนมาหลังจากลุกขึ้นยืน ฉันก็ขับรถหนีไปแล้ว แต่ก็ยังได้ยินเสียง เฮ้อ..วันนี้มีแต่ความซวยเข้าหา ฉันคิดในใจก่อนจะควานหาไอโฟนในกระเป๋า แล้วกดเบอร์โทรหาเพื่อนซี้ทันที
[ฮัลโหล..]
“นี่แบมช้ะ..เจอกันที่เดิม วันนี้อารมณ์เสีย”
[เฮ้อ! ไปหาเรื่องใครมาอีกล่ะฮึ]
“นี่..ฉันไม่ได้ไปหาเรื่องนะ แล้วฉันก็มีเรื่องจะปรึกษาด้วย เจอกัน โอเคป้ะ”
[เออๆ เจอกัน บาย]
“บาย..เจอกัน”
ฉันวางไอโฟนก่อนจะมองไปรอบๆตัว ไม่ค่อยมีรถ หึหึ ฉันเหลือบมองข้างถนนเล็กน้อย ก่อนจะเหยียบคันเร่งจนมิดทันที..
.
.
:: Aon ‘ talk ::
เฮ้อ! วันนี้มันวันซวยอะไรกันเนี่ย..สวัสดีครับผม ผมชื่อ ‘กรกฏ ตุ่นแก้ว’ ครับ จะเรียกผมว่า ‘อ้น’ ก็ได้ครับ วันนี้ผมไปเจอใครก็ไม่รู้ขับรถเร็ว..ผมว่าผมมองทางดีแล้วนะ แล้วก็มาปาดหน้ารถผม ฮึ่ม คิดแล้วก็โกรธ แต่ผมกวนยัยนั่นก็สนุกดีนะครับ หึหึ พอนึกๆไป ยัยนั่นก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ตาหยีๆ หมวยๆ เฮ้ย! นี่ผมเป็นอะไรไป ยัยนั่นมันเด็กสก๊อย(?)นะ - -*
ผมเดินเข้ามาในบริษัท ผมเป็นประธานบริษัทนี้เองครับ สืบทอดต่อจากพ่อของผม แม่ของผมเองก็เสียไปนานแล้ว พ่อก็อายุมากแล้ว แล้วอีกอย่าง..พ่อของผมเองก็อยากให้ผมมีคู่ชีวิตสักทีแต่ผมก็ยังไม่พร้อม..จนวันนี้
ย้อนไปเมื่อ 3 ชั่วโมงก่อน
ผมกำลังนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะทำงานของผม เสียงประตูเปิดเข้ามา ก็ไม่ใครที่ไหน พ่อของผมเองครับ
“ มีอะไรเหรอครับพ่อ”
“ อ้น..พ่อตัดสินใจแล้วนะลูก”
“ ตัดสินใจ? ตัดสินใจอะไรกันครับ”
“ พ่อจะให้ลูกหมั้น”
“ ห๊ะ! =[]=! หมั้นเนี่ยนะครับ ผมยังไม่พร้อมนะครับ”
“ นั่นแหล่ะ ลูกต้องหมั้นกับลูกของเพื่อนพ่อ ถ้าพ่อไม่บังคับ แกก็ยังไม่พร้อมไปตลอดชีวิตล่ะ”
“ แต่พ่อ....”
“ ไม่มีแต่...พรุ่งนี้เพื่อนพ่อกับลูกของเพื่อนพ่อจะมาที่บ้านเรา เตรียมตัวให้พร้อม แล้วพ่อก็ยังไม่ได้จะให้ลูกหมั้นตอนนี้”
“ จริงเหรอครับ *0*”
“ แต่....” แต่อะไรอีกล่ะ - -*
“ พ่อจะให้คุณณัฐจารีที่เป็นลูกของเพื่อนพ่อมาทำงานเป็นเลขาส่วนตัวให้แก แกต้องทำความรู้จักกันไว้”
“=[]=! “
“ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้น เตรียมตัวให้พร้อมด้วย”
พ่อพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป โดยปล่อยให้ผมหน้าเอ๋ออยู่อย่างนั่น อะไรกันเนี่ย? ผมยังไม่พร้อมเลยนะพ่อ โธ่! T^T
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ ผมต้องหมั้นกับใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก ไม่สิ..ยังไม่หมั้นนี่นา แค่ทำความรู้จัก = =’ มันไม่ต่างกันเลยนะ - - ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยยยยยย T^T
.
.
“ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยเนี่ยยยยยยยยย” ณัฐจารีตะโกนพลางขับรถไปด้วยความเร็ว ยิ่งเธอคิดเรื่องหมั้นก็ยิ่งเครียด......
...บางที...การที่สองคนนี้มาเจอกันมันอาจจะบังเอิญ โลกกลม หรือ..พรหมลิขิตก็ได้นะ...
..................................
เฮลโหลวว ได้มาเปิดฟิคแล้ว เย้! #อัลไล - -
ก็อ่านะ ไรท์จิ้นคู่นี้มาก ไรท์ขอแนะนำตัว
ไรท์ชื่อว่า ‘โอปอ’ หรือจะเรียกว่า ‘ปอ’ ก็ได้
อายุ 12 ปี ถึงจะเด็กแต่ก็จะพยายามแต่งให้ออกมาดีที่สุด
ภาษาอาจะไม่ค่อยรู้เรื่อง ต้องทำใจ - -*
เอาล่ะ มันเป็นพรมลิขิตรึเปล่าน๊า ติดตามกันต่อไป
อย่าลืมเม้นนะ กำลังใจไรท์ ^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น