เอ่อ ... ผมเป็นมือใหม่ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเขียนวิจารณ์อย่างไร
สำหรับการวิจารณ์นิยายแฟนตาซีของคนอื่นเป็นครั้งแรกน่ะครับ
เอาเป็นว่า ก่อนอื่นต้องมาพูดกันก่อนในเรื่องคะแนนที่ผมให้ไปนะครับ

ถามว่าทำไมต้อง 9 / 10 ผมขอหักคะแนนในส่วนคำแสลงนะครับ
เพราะนิยายเรื่องนี้ดำเนินมาได้ดีมากจริง ๆ มันมีส่วนที่ลงตัวอยู่แล้ว
อีกทั้งยังมีภาษาที่เข้าใจ + เหมาะสำหรับการเป็นวรรณกรรมระดับเยาวชน

ผมคิดว่าไรเตอร์น่าจะได้รับแรงบันดาลใจจากเพอร์ซี่ย์ แจ็คสัน , แฮร์รี่ พ็อตเตอร์
แล้วก็เดอะ ลอร์ด ออฟ เดอะ ริงส์ รวมไปถึงการ์ตุนญี่ปุ่น อย่าง รีบอร์นใช่มั้ยครับ
นับว่าเป็นการดึงเอารายละเอียดเด่น ๆ เข้ามาสู่การสร้างวรรณกรรมของตัวเองได้ดี

ไรเตอร์น่าจะลองนำการใช้แสลงออก + ใช้ภาษาที่ถูกหลักในการแสดงอารมณ์
อีกทั้งตามคำวิจารณ์แรกที่บอก คือ พยายามใช้คำศัพท์ที่สละสลวยหน่อยนะครับ
บางครั้งการใช้คำแสลงอาจจะดูได้อารมณ์ + ทำให้ผู้อ่านรู้สึกขำขันไปกับมัน

แต่ในกรณีนี้ ผมคิดว่ามันจะเป็นตัวที่ลดทอน " ความสวยงาม " ไปเสียมากกว่า
ลองหาคำอื่น ๆ มาแทนดูนะครับ ถึงแม้มันจะเป็นคำที่เรียบง่ายจนรู้สึกว่าน่าเบื่อ
หากสามารถนำมาปรับใช้ให้ได้ถูกจังหวะล่ะก็ มันก็จะกลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ครับ

ปล . คนที่เห็นด้วยก็กดให้กำลังใจไรเตอร์ตามความเป็นธรรมนะครับ :)
อย่ากดเล่นเพราะความคะนอง มันจะเกิดผลเสียต่อคนแต่งเป็นอย่างมาก
และก็พยายามทวงไรเตอร์กันเองนะครับ ถ้าไรเตอร์เกิดดองขึ้นมา ฮ่า ๆๆ

แอบเข้ามาเนี่ยเพื่อมาอวยกุ้งเลยนะ !! ( ไม่ใช่และ ) 55 +
พี่อยากจะบอกว่า ' งานดีไซน์ ' ของกุ้งมันมีมนต์ขลังมากจริง ๆ
ดูกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ ทั้งโทนสีและคอมโพสต์มันช่างดูลงตัวไปหมด ~
ถึงพี่จะไม่มีวาสนาได้สั่งงานสักชิ้น แต่พี่ก็เชื่อว่าทุกคนคงจะคิดเหมือนกันว่า
' ถ้าต้องการงานดีไซน์แบบหรูหรา & พาสเทล ' มันก็ต้องที่ L a , F r e u r !

หมายเหตุ : ข้อความที่พิมพ์อยู่ในกล่องรับวิจารณ์ในเวลานี้ ....
ถูกเขียนขึ้นเพื่อใช้ในการทดสอบส่วนวิจารณ์ของธีมบทความเท่านั้น lol
ไม่เกี่ยวข้องกับการแสวงหาผลกำไร , การเพิ่มจำนวนข้อความวิจารณ์
หรือ จะเป็นการทำขึ้นเพื่ออวยตัวตนของผู้เขียนวิจารณ์นี้แต่อย่างใด ....
ปล . แต่การเขียนวิจารณ์ในบทนี้ ก็สามารถช่วยเพิ่มจำนวนข้อวิจารณ์ได้เช่นกัน

แวะมาทดสอบเพื่อความแน่ใจ อยากจะรู้ว่าโค้ดติดมั้ย กิ๊ว ๆ
แต่ปี๊ก็รู้นะว่าปลาคงจะงง ไอนี่มาเกรียนทำไมในวิจารณ์ฟระ 55 +
เพราะอยากให้งง + ฉงนใจ ปี๊ก็เลยมาตะลาล๊านี่แหล่ะ อุคริ ๆ
มันบังคับให้เขียนไม่ต่ำกว่า 200 ตัวอักษรอ่ะ ยังไงก็ทนอ่านหน่อยนะ
อ้าว !? มันเกินตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า ?? ปี๊ไม่เห็นรู้เรื่องเบย อิย๊ากกกก !!!

ยอมรับเลยครับว่าเพราะดูหนังมาสดๆ ร้อนๆ เลยอยากจะหาแหล่งรีวิวเวอร์ชั่นนิยายเพื่อมาสนองความติ่งของตัวเอง แต่พอหาดูก็ต้องพบกับความผิดหวังว่า " ยังไม่มีฉบับแปลไทยวางขาย " คือตอนนั้นเหมือนโลกถล่มใส่จริงๆ ครับ แต่พอมาเจอคุณทรานส์ฯ จัดการแปลมาแบบมาราธอนขนาดนี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกดีใจมากครับ ไม่คิดว่าจะมีคนใจดีมาแปลให้คนโง่อังกฤษอย่างผมได้อ่านแก้ความกระหายด้วย แถมภาษาที่เลือกใช้ก็ไหลลื่น ดูเหมาะสมกับตัวเนื้อเรื่องด้วยครับ ถ้อยคำที่เลือกใช้ถึงมันจะไม่อลังการหรูเลิศเหมือนนิยายโปรเจ็คฟอร์มใหญ่ แต่มันก็เต็มไปด้วย " กลิ่กลิ่นอายของนิยายสยองขวัญ " และความหอมหวลของ " ความเรียบง่าย " ในด้านนิยายรักที่ครบรส แต่ก็มีความแปลกใหม่ในตนเอง สุดท้ายนี้ ผมหวังว่าคุณทรานส์จะได้มีกำลังใจ และไม่ท้อแท้ต่ออุปสรรคนะครับ เพราะยังมีรีดเดอร์อีกหลายคนที่รอคอย " บทสรุป " ของนิยายรักเรื่ิองนี้อยู่อีกมากมายแน่นอนครับ (*¯︶¯*)

้"งานเขียนที่ทรงคุณค่า มักต้องแลกมาด้วยหยาดน้ำตาเสมอ"
สำหรับผมแล้ว คิดว่าถ้อยวลีนี้คงเหมาะสมสำหรับไรต์เตอร์พลอยจริงๆ
เพราะทุกความใส่ใจและความพิถีพิถันมัน 'ปรากฏ' ให้เห็นชัดอยู่แล้วในฟิค...

ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่ชอบฟิคแนวพล็อตซ้ำซาก หรือเรียบง่ายทั่วๆ ไป
พอได้มาเจอฟิค #HMNFIC ที่ผสมผสานความเป็นไซฟาย + แฟนตาซีเอาไว้
มันก็เหมือนทำให้เราได้ค้นพบ 'สิ่งที่เรารอคอย' หรือหวังมานานในท้ายที่สุด..

สิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของฟิคเรื่องนี้ คือ ลักษณะการบรรยายที่เหมือนนิยายแปล
ซึ่งรีดเดอร์ที่ชื่นชอบนิยายรูปแบบนี้คงจะรู้สึกถูกดึงดูดจากฟิคเรื่องนี้โดยไม่รู้ตัว
และปมที่ผูกไว้เพื่อให้รองรับสถานะของตัวละคร หรืออุปนิสัยก็สอดคล้องกันมาก

ทุกคนดูมี 'เจตจำนง' และ 'ปนิธาน' ส่วนตัวที่อัดแน่นเอาไว้ในบุคลิกและตัวตน
หากสังเกตลักษณะของตัวละครดีๆ เราก็สามารถ 'วิเคราะห์' สิ่งที่ถูกซ่อนไว้ได้
และนี่เองที่เป็นผลทำให้บทบาทของตัวละครทุกคนดูมีพลังและน่าติดตาม

คำแรกที่อยากจะพูดคือ กระผมเป็นเมน "ปชย." นะขั่บ... *เหล่มองตัวเอง*
ก็ไม่ได้บอกว่าอิปาร์คจะต้องดีงาม เลิศเลอ สุภาพบุรุษขนาดวังจุฑาเทพก็ดร๊ายยย!
แต่แม่มคาแรคเตอร์ในฟิคเรื่องนี้คือ.. OMG! ไม่มีคำบรรยายใดๆ ทั้งสิ้นฮร่ะ...

ตอนแรกนางโผล่มา รังสีความกาม + จิตคือโคตรพวยพุ่ง! เมิงต้องมีจุดประสงค์ใช่ม้อย!!
พอฉากตอแหลลากไปที่ห้องสี่เหลี่ยมนั่นล่ะคือชัดเลย... อิเหร้ปาร์ค! กูว่าแล้วว่าเมิงต้องทำงี้!
อ่านแล้วอยากจะบ้าตาย! คือรักปาร์คนะ แต่เจอปาร์คโหมดนี้แล้วอยากกระทืบวันละสิบหน!

บั่บบรรยากาศฉากสีชมพูท่ามกลางสีเท่าหม่นในคุกของพ่อหม้ายกับเด็กหนุ่มคือดีงาม!
ชอบมากว่าอย่างน้อยมันก็มีสอื่นๆ ให้เห็นบ้าง (นึกว่าคนอ่านเองก็อาจจะตาบอดสีแล้ว)
แต่พออิปาร์คคัมแบ็ครอบสอง... โอ้ย!!!! เมิงกลับมาอีกทำหอยหลอดอัลไล!!!! OTL"

แล้วฉากตอนที่ 11 นี่คือ... เมิงอ่อนกว่าพ่อหม้าย เมิงเลยเล่นวิธีสปกรกแบบนี้ช๊ะ?
รีดเดอร์จิไม่ทนนะแจ๊ะ! ยังไม่ได้คิดบัญชีกับเมิงตอนรอบแรกเลย เมิงก่อคดีเพิ่มอีกละ!
นี่คือเลาห์กำลังช้ำใจมาก เปิดมานึกว่าจะมีการเริ่มด้วยคู่ชานซู/คริสยอล ไว้เสียอีก...

ปูเล.ยังไงก็ขอให้ไฝว้ต่อไปกับฟิคเรื่องเยี่ยมนะครับ คุณภาพดีงามคับจอแก้วจริงๆ

นี่คือการทดสอบ เพื่อแงะ class ของบทความให้ได้มากที่สุด lol
ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรมากไหม? ยังไม่ได้ลองอะไรมากมายเหมือนกัน

เรื่อง capio . แคปพิโอ้'
x x x x x x x x x x x


เรื่อง capio . แคปพิโอ้'
x x x x x x x x x x x


เรื่อง capio . แคปพิโอ้'
x x x x x x x x x x x


เรื่อง capio . แคปพิโอ้'
x x x x x x x x x x x