เล่ห์ร้าย...กลายรัก

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มงานแก้แค้นซะที

บทที่ 2

เช้าวันนี้นภาภัทรตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวที่จะไปคุยเรื่องการฟ้องร้องกับ กฤษดา และทำไปตามแผนที่เธอคิดไว้กับนัธพล

ฝ่ายกฤษดา

ติ๊ดๆๆ

"ฮัลโหล พี่กฤษ คุณแม่ให้มาปลุกตื่นได้แล้ว วันนี้ต้องไปคุยเรื่อง หนี้ของคุณนภาภัทรนะ"

"อืม เดี๋ยวอาบน้ำก่อนละกัน"

"จ้า" ตู้ดๆๆ

กฤษดา หนุ่มหน้าตาดีที่สาวๆหมายปอง  พอได้ยินชื่อ นภาภัทร เท่านั้น ก็รีบลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว

"เพราะเธอนภาภัทร ทำให้คุณพ่อต้องตาย เธอต้องชดใช้กับสิ่งที่เธอได้ทำลงไปแล้วล่ะ หึๆ" ชายหนุ่มคิดในใจ

พร้อมกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างน่ากลัว น้องคนนักที่จะเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของกฤษดา นอกจากครอบครัวของเขาแล้ว ไม่มีใครเคยได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ของเขาเลย

"คุณแม่ขา หนูโทรไปปลุกพี่กฤษแล้วค่ะ" กันยาดา สาวน้อยหน้าใส เรียน อยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง

เนื่องจากฐานะของครอบครัวนี้ค่อนข้างจะรวยมาก จึงมีอำนาจมากในสังคม

"ดีแล้วล่ะลูก วันนี้หนูมีสอบไม่ใช่หรอลูก อ่านหนังสือรึยังล่ะเราน่ะ" คุณหญิงกาญแก้วถามลูกสาว พลางลูบหัวลูกสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

"อ่านแล้วค่ะแม่ นั่นไง พี่กฤษลงมาพอดี หนูไปก่อนนะค่ะแม่"

"อ้าว แล้วเราจะไม่ให้พี่เค้ากินข้าวเลยหรอ ฮึ"

"ไม่เป็นไรครับแม่ ผมยังไม่หิวครับ ผมไปก่อนนะครับ"

"จ้า เดินทางดีๆนะลูก" คุณหญิงกาญแก้วมองลูกๆทั้งสองด้วยความรักก่อนจะเดินเข้าห้องไป

"อ้าววววว ถึงแล้ว ยัยกัน ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" กฤษดา พูดพลางเขย่าน้องสาวเบาๆ

"อืมมมมมมมมมมมมมมมม  พี่ลงไปก่อนเถอะ กันจะนอนนน" หญิงสาวพูดพลางส่ายมือไปมา

"จะให้พี่ลงไปสอบแทนเธอรึไงน่ะ ตื่นได้แล้ว ดูสิ น้ำลายยืดด้วย ยี้!!!!!! เดี๋ยวหนุ่มๆเค้าก้อไม่ชอบหรอก" พอหญิงสาวได้ยินดังนั้นรีบลืมตา พลางควานหากระจกในกระเป๋าทันที

"แหม พี่ก้อ ลูกสาวคนเดียวของตระกูล วรกิจพชรพงศ์ ซะอย่าง หนุ่มๆเงี้ย ตามเป็นขบวนเชียว ไม่ต้องกลัวน้องขึ้นคานหรอกนะจ้ะพี่สุดเลิฟ โฮะๆ" หญิงสาวพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้า รับกับรอยบุ๋มข้างแก้มของเธออย่างสวยงาม

"จ้า แม่คนสวย" ชายหนุ่มพูดพลางขยี้หัวน้องสาวเบาอย่างเอ็นดู

"ไปนะ บาย" หญิงสาวพูดพลางโน้มตัวมาหอมแก้มพี่ชายด้วยความเคยชิน

ชายหนุ่มมองตามน้องสาว พลางยิ้มไปกับความแก่นของน้องสาวตัวเอง เอาล่ะ!! เค้าต้องไปออฟฟิศเพื่อเตรียมบทเรียนอันเจ็บแสบให้แก่นภาภัทรซักที......

ณ  บริษัทวรกิจพชรพงษ์

เอี๊ยด!!!!!

“จอดตรงนี้แหละ นายศักดิ์ เดี๋ยวชั้นเดินไปเองก็ได้” กฤษดาบอก

“ครับ” คนขับรถนามว่า ศักดิ์ บอก

ฮึ! นภาภัทร เธอต้องล้มละลายแน่นอน ชั้นไม่ปล่อยเธอไว้แน่......

ณ บ้านของนภาภัทร

“นี่ นัท แกจะให้ชั้นเปลี่ยนชุดทำไม กางเกงขายาว เลื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนเพื่อความแนว ดีนะไม่ใส่เนกไทด้วย ดูดิ ออกจะเรียบร้อย ดูยังไงไม่เรียบร้อย”ภัทรพูดอย่างรำคาญที่เพื่อนชายเอาแต่เซ้าซี้ให้เปลี่ยนชุด

“โอ้ยๆๆๆๆ ชั้นจะบ้าตายยยยย  เธอเปนนผู้หญิงน้า” นัทพูดเสียงยานคางแบบเซ็งๆ

“เออดี ไปชุดเนี้ยแหละ เดี๋ยวโดนฟ้องหนักกว่าเก่าไม่รู้ด้วยแล้ว เพราะนายคนนี้นะ เข้มสุดๆ ผู้หญิงน่ะ กระโปรงอย่างเดียวย่ะ ชั้นอุตส่าห์หวังดีนะเนี่ย แกไม่เชื่อชั้นก้อตามใจ”นัทเริ่มอารมณ์บูดไปด้วยอีกคน

ความเงียบเข้าปกคลุมทั้งคู่ นภาภัทรกำลังใช้ความคิดกับคำที่นัทพูด ส่วนนัทก็กระฟัดกระเฟียดตามประสา

กระเทย

“ชั้นเป็นทอม เน้นว่าทอม”ภัทรยื่นคำขาด

“เออ ก็ได้ แต่เสื้อไม่ต้องเปลี่ยนนะ ดีอยู่แล้วอ่ะ นะ นะ นะ” ภัทรเริ่มมีข้อต่อรอง

“อืม มานี่เลย” ภัทรโดนนัทลากเข้าห้อง

“เฮ้ยยยยยยย”

15 นาทีผ่านไป

“โอ้โห!!!! สวยจังยัยภัทร ไปประกวด miss Thailand ได้เลยนะเนี่ย โฮะๆ ฝีชั้นเอง”นัทพูดพลางมองภัทรอย่างภูมิใจในฝีที่มือ เอ้ย ฝีมือ ของตัวเอง ยามนี้ นภาภัทรได้เปลี่ยนลุคเป็นสาวหวาน ในเสื้อเชิ้ตแขนตุ๊กตาสีสันสดใส กระโปรงสีฟ้าเท่าเข่า รองเท้าส้นสูงสีขาว แต่งหน้าบางๆโทนชมพูอ่อนๆ รับกับใบหน้าหวานอย่างลงตัว

“นัทอ่ะ บอกว่าไม่เปลี่ยนเสื้อก้อยังจะเปลี่ยนอีก” ภัทรพูดพลางบิดตัวไปมา

“แหม ภัทรก้อเดี๋ยวมันไม่สวยนิ เสียชื่อ นัทหมด แล้วเป็นอะไรน่ะบิดไปบิดมา” นัทถามพลางทำหน้างงๆ

“มันไม่ถนัดอ่ะ อึดอัดจะตาย เปลี่ยนเหอะนะ”ภัทรเริ่มต่อรองอีกรอบ

“ไม่ต้องหรอก ไปเหอะ เดี๋ยวสายนะ” และแล้วนัทก็ลากภัทรขึ้นรถเรียบร้อย

ณ บริษัทวรกิจพชรพงษ์

เอี๊ยด <อีกรอบ>

“อ่ะ ชั้นไปทำงานสายมากแล้วนะ”นัทพูด

“อือ มารับด้วยนะ”

“จ้า บาย”

ในทางด้านกฤษดา เขาก็รอการมาของนภาภัทรเช่นกันเมื่อเขาเห็นนภาภัทรเขาก็เริ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ในแบบฉบับของตัวเค้าเองทันที

“มาแล้วรึ แล้วเราจะได้รู้กัน นภาภัทร”

**--**--**--**-**-**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--**--

-- เหนื่อยอ่ะ แค่นี้ละกันนะ - -