คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : [SF] - อาแจบอม [2JAE] - IV
"ินยอมา"
"ุอา ผมิถึุอามาๆ"
ทันทีที่ประูห้อเปิออหลานาย็โผเ้าอุอาอนทันที
"อา็ิถึเหมือนัน ทำไมเราถึมาหาอาที่นี่ล่ะ?"
"ผมมาไม่ไ้หรอรับ?"
"ไ้สิ ทำไมะไม่ไ้ล่ะ?"
ินยอลายอ้อมอ่อนะเินไปนั่ที่โฟาลาห้อปล่อยให้แบอมและมาร์ยืนุยัน่อ
"ินยอสสัยว่าแำลัมีวามรัหรือเปล่า?"
ำถามอมาร์ทำเอาแบอมลอบลืนน้ำลาย
"ไม่ไ้ลับบ้านนานล่ะสิ"
"อือ ราวหลั่วยบอล่วหน้า้วยว่าะพาินยอมา"
มาร์หันมอหน้าเพื่อนสนิท้วยท่าทาสสัย ่อนอีฝ่ายะพู่อ
"นรัันอยู่ที่นี่้วย ันยัไม่อยาให้ินยอรู้"
ินยอใ้เวลาอยู่ห้ออุอาเป็นเวลานาน
เพียเพราะเาำลัสสัยในัวุอาอเา
"อามาร์ ถ้าอาอยาลับ็ลับไ้เลยนะรับ ผมะนอนับุอา"
มาร์ทำไ้เพียพยัหน้าอบรับ แ่เ้าอห้อูร้อนรนผิปิ
"แ่ินยอไม่ไ้เรียมุมานะ ะนอนไ้ยัไ?"
"็ใสุุ่อาไรับ เมื่อ่อนเวลาผมมานอน็ทำแบบนี้”
ินยอบอออไป เพราะนี่ไม่ใ่รั้แรที่เามานอนอนโอีฝ่าย
"ุอาไม่อยาให้ผมนอน้วยหรอรับ?"
"เปล่า ไม่ใ่แบบนั้น"
แบอมำลัพยายามหาเหุผลมาแย้เพื่อให้ินยอลับไปนอนที่บ้าน แ่เหมือนินยอะรู้ทัน
"หรือว่าุอา่อนใรไว้?"
ำถามอินยอทำเอาแบอมและมาร์หันหน้ามามอันโยไม่ไ้นัหมาย
่อนินยอะหัวเราะลบเลื่อน
"ผมล้อเล่นน่ะรับ"
เมื่อินยอยืนยันหนัแน่นว่าะนอนที่อนโ แบอม็ัอะไรไม่ไ้
หลัาทานอาหารเย็นเสร็มาร์็อัวลับ
และที่เหลือ็เป็นหน้าที่อเ้าอห้อ
"นีุ่นอนเรานะ รีบอาบน้ำแล้วเ้านอน"
"ผม้อนอนอีห้อนึไม่ใ่หรอรับ?"
ินยอเอ่ยถามเ้าอห้อ้วยวามสสัย เพราะอีฝ่ายพาเาเ้ามาในห้อนอน้วย
"ิถึอาไม่ใ่หรอ ิถึอา็นอนับอาสิ"
ำอบอนโว่าทำเอาินยอยิ้มออมาอย่า่ายาย
ในะที่ินยออาบน้ำแบอม็รีบนอาหารและน้ำเ้ามาในห้อที่เาให้นรั่อนัวอยู่ ่อนะถามอีฝ่าย้วยวามเป็นห่ว
"ยอแ หิวมาใ่มั๊ย? อโทษนะ"
ยอแส่ายหน้าเล็น้อย่อนะรับอาหาราอีน
"ินยอลับไปแล้วหรอรับ?"
"ินยอนอนที่นี่ แ่นอนห้อัน ืนนี้เธอ้อลำบาหน่อยนะ"
แบอมูบหน้าผาอีฝ่ายเป็นเิอโทษ
"ไม่เป็นไรรับ"
เมื่อเห็นว่าแบอมเ้ามาอยู่ับเาเป็นเวลานาน
ยอแึรีบผลัแบอมให้ออไปเพราะลัวเพื่อนสนิทะสสัย
"อาแบอมรีบออไปเถอะรับ เี๋ยวินยอะสสัย"
แบอมลับเ้ามาเป็นัหวะเียวันับินยอที่ออมาาห้อน้ำพอี เารีบว้าผ้าเ็ัวแล้วเาห้อน้ำไปอย่ารวเร็ว
และออมาในสภาพที่มีผ้านหนูปปิเพียส่วนล่า
ินยอนั่มอเรือนร่ายอุอาอย่าหลไหล ่อนะเอ่ยมอีฝ่าย
"ุอาหุ่นีัเลยนะรับ"
"ออำลัายน่ะ"
"แนุอาไปโนอะไรมาหรอรับ?"
ินยอเอ่ยถามเพราะเห็นรอย่วนที่้นแนออีฝ่าย ไหนะรอยแๆอี
"อาันน่ะ ็เลยเาสสัยเาแรไปหน่อย"
"ให้ผมทายาให้มั๊ย?"
"ไม่เป็นไร เี๋ยว็หาย"
แบอมรีบสวมเสื้อผ้า่อนะเินมาันัวหลานายให้นอนล เาัแท่าทาารนอนให้หลานาย่อนะทิ้ัวและหลับาล้าๆ
ินยอแล้หลับาและฟัเสียหายใอน้าๆว่าสม่ำเสมอหรือยั เมื่อเห็นว่าสม่ำเสมอแล้ว เา็่อยๆลืมาแล้วหันมามอุอาที่นอนหันหน้ามาทาเา
่อนะรริมฝีปาลบนลีบปาออีฝ่าย
ถ้าุอาอยาให้ผมโ่ ผมะยอมโ่ให้็ไ้
แบอมสะุ้ื่นึ้นมาเพราะวามเป็นห่วนรัที่นอนอยู่อีห้อหนึ่ เาเ็ูว่าหลานายหลับสนิทแล้ว็รีบลุึ้นแล้วมุ่หน้าไปยัห้อนอนอีห้อหนึ่ทันที
"ทำไมยัไม่นอน?"
แบอมเอ่ยถามนรัที่นอนเียบๆอยู่บนเีย
"ผมนอนไม่หลับ"
"ไม่มีันอยู่้าๆแล้วนอนไม่หลับสินะ"
"ไม่ใ่สัหน่อย"
ถึแม้ยอแะปิเสธแ่เมื่อแบอมทิ้ัวลเาลับรีบออีนทันที
"แ่ันน่ะ ถ้าไม่ไ้นอนอเธอ็ะนอนไม่หลับ"
ำพูอนโว่าทำเอายอแรีบุออีฝ่าย้วยวามเินอาย
"ินยอไม่รู้หรอรับ?"
"ินยอหลับไปแล้ว"
แบอมอบำถาม่อนะ่อยๆพรมูบนรัไปทั่วใบหน้า
"ถ้าินยอรู้ เา้อโรธผมมาแน่ๆ"
"ไม่หรอ ินยอเป็นนมีเหุผลมาพอ อาเื่อว่าินยอะ้อีใเรื่อเราสอน"
ทุำพูที่นสอนุยันอยู่ในห้อนอน มีอีนที่แม้ะนั่หน้าอยู่หน้าห้อ็ไ้ยินมันัเน
ีใับผีน่ะสิ มีแ่ะสาปส่
ินยอนั่ปาน้ำาอนเอ่อนะเินลับเ้าห้อนอนไป
แบอมรีบื่นแ่เ้าเพื่อะลับไปยัห้อนอนนเอเพื่อไม่ให้หลานายสสัย
แ่เาิผิ
ทันทีที่เาเปิประูออมา็เอินยอที่ำลัเปิประูออมาเหมือนัน
"ุอาหนีมานอนห้อนี้หรอรับ?"
"เอ่อ...อาเอาอมาเ็บในห้อนี้เยๆ ินยอื่นสายว่าอานะ"
แบอมทำทีหัวเราะลบเลื่อน
"หรอรับ ผมะลับแล้วนะรับ พอีนึไ้ว่า้อรีบทำารบ้าน"
"ให้อาไปส่มั๊ย?"
"ไม่้อหรอรับ ผมโทรให้รถที่บ้านมารับแล้ว อีเี๋ยวะมา ุอาไปอาบน้ำเถอะรับ"
ินยอันัวุอาอนให้ไปอาบน้ำ่อนะเินออไปนั่ที่โฟา
หลัาที่แบอมัารธุระส่วนัวอนเอเสร็เา็รีบเ้าไปในห้อนอนที่มียอแอยู่เพื่อะบออีฝ่ายว่าินยอไ้ลับไปแล้ว
แบอมเินออมาาห้อพร้อมยอแเพื่อเรียมะทานอาหารเ้า้วยัน แ่็้อใ
เพราะหลานายที่ว่าลับไปแล้วเินมาานอระเบีย
"พอีผมลืมว่ายัไม่ไ้ทานอาหารเ้า เลยอยาะอยู่ทานับุอา่อนลับน่ะรับ"
ินยอเอ่ยึ้น่อนะ้อมอเพื่อนสนิทที่พยายามหลบอยู่หลัุอาอเา
"ยอแมาหาุอามีเรื่ออะไรหรอ?"
TBC.
----------
อบุทุอมเม้นน้า
ความคิดเห็น