คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : [SF] - อาแจบอม [2JAE] - III
“อายวามรัออาให้ยอแไปหมแล้วนะ”
“ผม็ยวามรัให้อาแบอมไปแล้วเหมือนัน”
"ยอแ ไม่สบายเป็นยัไบ้า?"
ำถามาเพื่อนสนิทัออมา เพราะเมื่อวานยอแเป็นนโทรมาให้เาลาอาารย์เพราะป่วย
"ีึ้นแล้วล่ะ อบใินยอมานะที่เป็นห่ว"
"็ยอแเป็นเพื่อนเรานี่"
ินยอยิ้มหวานให้เพื่อนสนิท่อนะเรียมอุปร์สำหรับารเรียน
"เราลับ่อนนะ พรุ่นี้เอัน"
"อื้อ เอัน"
สอเพื่อนรัโบมือลาัน่อนที่ินยอะเินึ้นรถที่อรอ ส่วนยอแเลือที่ะเินมาร้านาแฟใล้ๆโรเรียน
เพื่อรอใรบาน
เาใ้เวลาว่าโยารทำารบ้านรออีฝ่าย ไม่นานบุลที่เารอ็เินมาหยุรหน้า
"อโทษนะ รออานานมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรรับ"
ยอแยิ้มให้อีฝ่าย่อนะเ็บานทุอย่าลระเป๋า
"ไปันเถอะ วันนี้อยาทานอะไร?"
"แล้วแ่อาเลยรับ"
แบอมยื่นมือออมารหน้ายอแ ยอแเยหน้ามอเ้าอมือเพื่อ้อารวามมั่นใ
เ้าอมือยิ้มให้เา่อนที่เาะว้ามือรหน้าแล้วเินออไป้วยัน
มืออนๆนี้อบอุ่นมาๆสำหรับยอแ
"ไม่้อไปนอนห้อนั้นแล้ว มานอน้วยันเถอะ"
เ้าอห้อเินเ้ามาสวมอเพื่อนร่วมห้อที่ำลัะเปิประูห้อนอนั่วราว
"นั่นห้ออานะรับ"
"อย่าทำเหมือนไม่รู้ เรื่อเมื่อืนลืมมันไปแล้วหรอ?"
แบอมถามอีฝ่าย่อนะับให้อีนหันหน้ามาหาเา
"เธอไม่ใ่แ่เพื่อนอหลาน และัน็ไม่ใ่แ่อาอเพื่อน"
"แ่เรา็ไม่ใ่นรััน ผมแ่อเศษวามรัาอา แ่มีสัมพันธ์บนเีย้วยันเยๆ”
เ็น้อยรหน้า้มหน้า้มาพูอย่าไม่สนใใร นแบอม้อ้อนหน้าอีฝ่ายให้มาสบา
"แบบนั้นันเรียว่านรั"
"ผมรู้ว่าอาเ้าู้ และิว่าประโยที่อาบอผมอา็เยบอับู่นอนออาทุน"
ยอแพูออไปามที่นเอิ เพราะินยอบอเาเสมอว่าุอาอเาเ้าู้มาแ่ไหน
"ันบอเธอเป็นนแร"
พูบแบอม็รริมฝีปาลไปทันที
เาะบอให้เ็ี้น้อยใรหน้าเ้าใยัไี
ว่าเาหลรันรหน้ามาแ่ไหน
"บอแล้วไว่ายวามรัให้เธอไปหมแล้ว"
"เื่อันเถอะยอแ"
“ถ้าผมไปนอน้วยืนนี้แ่อพอนะรับ พรุ่นี้ผม้อไปโรเรียน”
“ใรสนันล่ะ”
แบอมรริมฝีปาลไปอีรั้่อนะถือวิสาสะอุ้มนรหน้าเาห้อนอนัวเอ
วามสัมพันธ์อแบอมและยอแยัเป็นวามลับสำหรับินยอ่อไป และยอแ็อยู่ับแบอมมาเือบสัปาห์แล้ว
"วันนี้ไม่้อรอนะ ันลับไปนอนที่บ้าน เี๋ยวินยอะน้อยใ"
แบอมบอนรัเมื่อับรถมาส่อีฝ่ายที่อนโ ยอแพยัหน้ารับรู้่อนะหอมแ้มอีฝ่ายเป็นารอบุ
"เี๋ยวืนนี้ันะโทรหา ูแลัวเอ้วยนะ"
แบอมยิ้มให้นรัที่เปิประูรถลไป่อนะนั่มออีนเินเ้าอนโไปนลับา ึออรถและมุ่หน้าไปยับ้านที่หลานายำลัรอเาอยู่
"ทำไมุอาถึไม่ลับบ้านหลายวันล่ะรับ?"
หลานายเอ่ยถามอาอน้วยน้ำเสียน้อยใ
"อามีเรื่อยุ่ๆน่ะ ินยอไม่อนนะ"
"ผมโแล้ว ไม่อนหรอ"
ถึะพูแบบนั้นแ่ินยอ็นัทำหน้าอ
"่วนี้อา้อนอนที่อนโบ่อยึ้นอาะไม่ไ้ลับมานอนบ้าน ินยอไม่โรธอานะรับ"
ินยอยัทำหน้าหึไม่พอในแบอม้อเ้าไปอ
"ถ้าอาว่าเมื่อไหร่ สัาว่าะรีบพาินยอไปเที่ยว"
"สัาแล้วนะ"
เมื่อแบอมทำธุระส่วนัวเรียบร้อย็รีบว้าโทรศัพท์ออมานอระเบียแล้ว่อสายไปยัอีนที่เารับปาไว้ว่าะโทรหาทันที
"ทาน้าวหรือยั?"
(เรียบร้อยแล้วรับ)
"อาบน้ำหรือยั?"
(เรียบร้อยแล้วรับ)
"พึ่รู้นะว่าแ่ห่าันแ่นี้็ทำให้ิถึแล้ว"
(ำพูนี้ถูใ้บ่อยแ่ไหนแล้วรับ?)
"อย่าถามแบบนั้นสิ ำพูแบบนี้ถูใ้รั้แรับเธอเนี่ยแหละ"
(...)
"รีบนอนไ้แล้วนะ ฝันีรับ พรุ่นี้เอันนะ"
แบอมวาสาย่อนะยิ้มออมา
ทุารระทำอยู่ในสายาอหลานายเพียนเียวอเ้าัว ท่าทาุยโทรศัพท์ไปยิ้มไปอย่ามีวามสุแบบนั้น
ุอาอเาำลัมีวามรัล่ะสิ
แ่ออย่าเียว
ว่านทีุ่อามอบวามรัให้ะไม่ใ่...
นนนั้น
ั้แ่วันที่แบอมลับมานอนที่บ้านผ่านไปว่าสัปาห์เา็ไม่ลับมาบ้านอีเลย ะมี็เพียแ่อามาร์เพื่อนสนิทุอามาหาินยออยู่เสมอ
เหมือนว่าุอาะสั่ให้อามาร์มาทำหน้าที่ทุอย่าแทนัวเอ
"อามาร์ ุอาำลัมีวามรัหรอรับ?"
ินยอเอ่ยถามเพื่อนสนิทอุอาที่ำลัพาเามาทานอาหารในวันหยุ
"ไม่รู้เหมือนัน แบอมไม่เห็นบออะไรอาเลย"
"อาเป็นเพื่อนันทำไมถึไม่รู้ล่ะรับ"
ำพูบวับท่าทาอินยอทำให้มาร์รู้สึไม่่อยีเท่าไหร่
เาึหาทาออ้วยาระพาอีฝ่ายไปหาุอาอเา
"ั้นเราไปถามมันถึห้อไปเลย"
ารพัผ่อนในวันหยุอแบอมและยอแือารนัู่หนัที่ื้อมา้วยัน ในะที่ทัู้่ำลัูหนัไป้วยรอยยิ้ม็ถูเสียออััหวะ
"ใรมานะ"
แบอมเินไปมอที่วิีโอหน้าประู็้อใ
เารีบหันมาบอนรัทันที
"ยอแ รีบเ้าห้อไปะ แล้วถ้าันไม่บอให้ออมาห้ามออมาเ็า"
"มีอะไรหรือเปล่ารับ?"
ยอแเอ่ยถาม้วยวามวย
"ินยอมา"
TBC.
-------------
ุอาอโอเลี้ยับ้าวผันะะ ไอัุๆเลย ฮ่าๆๆ
ความคิดเห็น