ยังไงเราก็อยากเรียนหมอ

เนื้อเรื่อง

การเป็นหมอใช่! หลายๆคนก็อยากเป็น แต่มีคนที่เก่งเท่านั้นแหละถึงจะได้เป็นหมอ ฉันเป็นคนหนึ่งที่อยากเป็นหมอแต่ข้อจำกัดของฉันมันมีเยอะ ฉันซึ่งเติบโตมาในชนบททางภาคใต้ของเมืองไทยที่นั้นอาจจะไม่ใช่เป็นที่ทุรกันดารมากแต่สำหรับเด็กชนบทอย่างฉันแล้วการศึกษายังไม่เทียบเท่ากับเด็กในเมืองเลย ฉันอยากเรียนกวดวิชา ฉันอยากเก่งภาษาอังกฤษ แต่นั่นมันแค่ความฝันฉันเพียงได้แต่นั่งดูตำราด้วยตนเอง เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบาง ต้นเหตุทั้งหมดมาจากฐานะทางบ้านของฉันฉันไม่มีเงิน เเละฉันเข้าเรียนในโรงเรียนใกล้บ้านซึ่งมีเด็กประมารสี่ร้อยกว่าๆๆ เเต่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ความฝันของฉันสลาย ตอนเด็กฉันไม่มีความฝันแต่ฉันพึงรู้ว่าอยากเป็นหมอตอนม.ปลายฉันอยากเป็นเเพทย์ชนบทเพื่อกลับมารักษาคนในหมู่บ้านของฉัน แต่ถึงแม้ว่ามันจะยากเย็นละฉันก็ไม่รู้ว่าในปีหน้าฉันจะสอบเข้ามันได้อีกไหม เพราะในปีนี้ความพยายามของฉันได้สิ้นสุดลงแล้วเพราะฉันสอบไม่ติด ถึงตอนนี้ฉันทำใจได้บ้างแล้วแต่น้ำตามันดันไหลทุกทีเวลาที่เจอนศ.เเพทย์ มันไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน มันคงเป็นเพราะฉันละมั่งที่ไม่ยอมรับความจริงเสียที โอกาศมันคงไม่มีแล้วสำหรับฉัน ฉันคงได้แต่เพ้อฝันและคงไม่ยอมตื่นแน่ ตราบใดที่ฉันยังทำใจกับมันไม่ได้สักที