คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1
ꕥ
Chapter 1
แบฮยอนเื่อมั่นในานยอลเสมอ
สามีอเาไม่เยผิำสัาหรือระทั่ทำให้เาเสียใ แม้ว่าอีฝ่ายะมีภาระหน้าที่อันให่หลวที่้อแบรับไว้อยู่บนบ่า านยอล็พยายามทำหน้าที่ในานะสามีอแบฮยอนไ้ีมาเสมอ แบฮยอนรับไ้ทุอย่าที่สามีอเาเป็น เาเ้าใหน้าที่อานยอลที่เป็นนายพลอประเทศนี้ และระหนัีว่าีวิอสามีนนั้นเสี่ยเพียใในารปป้อผู้น
แ่… นั่น็ไม่ไ้หมายวามว่าแบฮยอนพร้อมที่ะยอมรับารสูเสียนรัอเาไป
แบฮยอนยัำไ้ี ร่วมเือนที่สามีอเาร่วมรบในแนวหน้าเพื่อ่อรับผู้บุรุาินแนทาอนเหนือ วันที่สามีอเาลับมาไ้เพียสอวันหลัาไ้รับัยนะอันยิ่ให่ ในที่สุ านยอล็ลับบ้าน ลับมาสู่อ้อมแนอแบฮยอน
“ผมไ้หยุสออาทิย์”
านยอลเอ่ยบอะที่แบฮยอนนั่อยู่บนั นัวเล็ไม่ยอมให้ร่าสูาไปไหนแม้ว่าเรื่อแบบอเาะเ็มไป้วยลิ่นเหม็นอินปืนและราบเลือ็าม
นัวเล็อ้าปา้วยวามประหลาใ่อนะเยหน้ามออีฝ่าย
“ทำไมล่ะ” เาเอ่ยถาม ็านยอลไม่เยไ้ลาพันานนานี้มา่อนนี่นา
ไ้เห็นนรัอเาทำหน้าน นายพลึยิ้ม้วยวามเอ็นู
“พวเราไม่เยไปฮันนีมูนันสัทีนี่ ใ่ไหม”
แบฮยอนส่ายหน้า เป็นวามริที่ั้แ่พวเาแ่านันเมื่อหนึ่ปีที่แล้วแ่พวเายัไม่ไ้ไปฮันนีมูนันเสียที แบฮยอนไม่ว่าอะไรหรอ เาเ้าใหน้าที่อานยอลี ราบใที่สามียัลับมาหาเาไ้ แบฮยอน็พอใแล้ว
“ุนมยอนบอผมว่าทาะวันเียเหนือมีายหาสวย ๆ อยู่ พวเราไปที่นั่นันีไหม”
แบฮยอนอานยอลอีรั้ เาเปี่ยมล้นไป้วยวามสุเินว่าะเอ่ยเป็นำพูใ ๆ ไ้ สามีอเาหัวเราะับท่าทาอเาะูบลุ่มผมนิ่มเบา ๆ
“ผมรัุนะ ที่รั”
แบฮยอนยยิ้มหลัาไ้ยินสรรพนามที่สามีเรียเาั้แ่ที่พวเราพบันเป็นรั้แร
“ผม็รัุ”
- ꕥ -
เ้าวันที่สอในวันหยุอานยอล แบฮยอนำลัรน้ำอแอนนีโมนีที่ำลับานสะพรั่ ส่วนสามีอเา็ำลัเรียมอาหารเ้าสำหรับพวเาทั้สอ ู่ ๆ รถบรรทุทหาร็หยุลที่หน้าบ้านอพวเา
แบฮยอนรู้สึไม่สบายใเท่าในั
เาเห็นุนมยอนลมาารถบรรทุนั่น่อนที่อีฝ่ายะทัทายแบฮยอน ุนมยอนเอ่ยถาม้วยสีหน้าเป็นัวลหานสามารถพบสามีอเาไ้หรือไม่
“ุนมยอน” สามีอเาเรียพลทหาราหน้าประู่อนที่แบฮยอนะเอ่ยอบเสียอี
นถูเรียวิ่เ้าไปหาานยอล เาวันทยาหัถ์และอธิบายสถานาร์อสราม่อพลเอ
แบฮยอนมอสีหน้าอานยอลที่เริ่มเปลี่ยนไปามที่อีฝ่ายไ้ฟัรายานอุนมยอน าสีหน้าเมินเยลับลายเป็นใบหน้าที่ึเรียึ้น หลัาสนทนาับุนมยอนไม่นานนั านยอล็้าวมาหาเาอย่ารวเร็ว
สามีอเาูไม่สบายใและหัวเสีย
“ผมอโทษ ผม้อลับไปที่อบัาาร หนึ่ในานทัพอพวเราถูทำลายไปเมื่อืน”
แบฮยอนไ้แ่ยอมรับมันแม้ว่าใอเาะปิเสธไม่ให้านยอลไป และเา็เ้าใเรื่อนี้ี่อนที่ะแ่านับุพลเอเสียอี
“ไม่เป็นไร ผมเ้าใ” แบฮยอนยิ้มให้สามีวาใถึเาใล้ที่ะร้อไห้เ็มที็าม
านยอลูไม่่อยมั่นในัแ่เา็ลับเ้าไปในบ้านอพวเรา เ้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเรื่อแบบทหารที่เพิ่ัเมื่อวานนี้เอ
แบฮยอนถอนหายใออมาอย่าหนัอ เาำลัพยายามวบุมอารม์อัวเอไว้
อนที่แบฮยอนเห็นานยอลอีรั้ อีฝ่ายอยู่ในเรื่อแบบทหารพร้อมเป้หนั ๆ บนบ่า ุนมยอนำลัรอานยอลอยู่้านในอรถบรรทุนั่นแล้ว
สามีอเาวิ่มาหา เาพรมูบไปทั่วใบหน้าสวยอแบฮยอนะที่อนัวเล็อย่าแนบแน่นเสียนระูแทบป่น ปาออีฝ่ายพึมพัมำอโทษและบอรัเาไม่หยุ
“ผมไม่เป็นไร อแุ่ปลอภัย” แบฮยอนยืนยันให้านยอลวาใหลาย่อหลายรั้
ในที่สุานยอล็ลายอ้อมอ และมอบูบอันลึึ้สุท้ายบนริมฝีปาอเา แบฮยอนอานยอลไว้แน่นราวลับลัวว่านะปล่อยอีฝ่ายไป ร้ามับำวาใที่ให้อีฝ่ายไว้เมื่อรู่
เมื่ออาาศหายใเริ่มหม พวเาึละออาัน มือสาลูบไล้ใบหน้าสวยอย่าอ่อนโยน
“ผมะลับมา่อนทีุ่ะรู้ัวเสียอี”
แบฮยอนเื่อในำพูนั้น
านยอละไม่เป็นอะไร
ทุ ๆ อย่าะไม่เป็นอะไร
- ꕥ -
สรามับินแนทาอนเหนือยัปะทุอย่า่อเนื่อ เหล่าพลทหารถูส่ไปประำารที่แนวหน้าแม้ว่าพวเาะเหน็เหนื่อยาสรามรั้่อนับนาิเิมที่พวเาำลัสู้อยู่็าม
ทุน่าสสัย เหุใินแนทาอนเหนือถึแ็แร่ไ้เพียนี้ทั้ที่เพิ่ะพ่ายแพ้อย่าน่าอับอายเมื่อไม่ถึอาทิย์่อน
สอเือนผ่านไปหลัาที่านยอลลับไปที่อบัาาร ทุืนสามีอเาะโทรศัพท์มาหาและบอเล่าเรื่อราวในวันนั้น ๆ ให้เาฟัเสมอแม้ว่าอีฝ่ายะยุ่เพียใ็าม
ถึระนั้น านยอล็ไม่ไ้โทรศัพท์มาหาเาสามวันแล้ว เาเป็นห่วแทบบ้า แ่็ัสินใไม่มปลัอยู่ับวามรู้สึ้านลบเพราะอนนี้เามีอีหนึ่ีวิอยู่ับเา
แบฮยอนลูบหน้าท้อที่ยัแบนราบอน เาีใที่ไ้รับรู้ว่านำลัั้รรภ์ไ้สอเือน เมื่อสามวัน่อน แบฮยอนรู้สึป่วยและิว่าัวเอับไ้เสียแล้ว แ่ลับลายเป็นว่าเาำลัท้อลูอานยอลอยู่ นัวเล็อยาบอเรื่อนี้ับอีฝ่ายแ่เาไม่มีโอาสไ้บอเรื่อลูอพวเาเสียทีเพราะนัวสูไม่ไ้ิ่อมา
แบฮยอนนั่พัผ่อนอยู่้านนอบ้าน เาำลัเพลิเพลินับสายลมเบา ๆ ยามเย็มับเสียนร้อบน้นไม้ะที่มีหนัสืออยู่บนั บรรยาาศ่าวนผ่อนลาย เาิ หาานยอลอยู่ที่นี่ทุ ๆ อย่าะีว่านี้
แน่นอนว่าแบฮยอนระหนัถึหน้าที่อสามีนี ารแ่านับเา็หมายถึแ่านับานเา้วยนั่นแหละ แ่บารั้แบฮยอน็อยาเห็นแ่ัวและเ็บานยอลไว้ับัวเอบ้า็เท่านั้น
นิ้วเรียวพลิเปลี่ยนหน้าระาษ ทันในั้น เาไ้ยินเสียเรื่อยน์อรถบรรทุเลื่อนเ้ามาใล้บ้านอเา แบฮยอนเหลือบาึ้นมอ เาเห็นรถบรรทุทีุ่้นเยหยุออยู่ที่หน้าบ้านอเา
แบฮยอนียิ้มว้า้วยวามปิิ ในที่สุานยอล็ลับมาหาเาแล้ว! ไม่แปลใเลยว่าทำไมถึไม่มีโทรศัพท์ิ่อมาหา สามีอเาอยาทำให้เาประหลาใ นัวเล็ลุึ้นาเ้าอี้ พร้อมที่ะระโนสู่อ้อมออานยอลเ็มที่
แ่บาอย่ามันไม่ถู้อ มีเพียุนมยอนและทหารอีสอนเท่านั้นที่ลมาารถบรรทุนั่น
แบฮยอนพยายามมอหาานยอล แ่็ไม่เห็นแม้แ่เาอเา
ใอเาเริ่มสั่นระรัว เาทั้ัวลและนว่าสามีอเาะอยู่ที่ไหน
ุนมยอนหยุยืนอยู่รหน้า สีหน้าอีฝ่ายูเร่รึมทั้เ็มไป้วยแผลเป็นและรอย้ำ เาถือหมวประำารมาไว้รหน้าอ
ไม่ ไม่นะ
แบฮยอนรู้ว่านายทหารำลัะพูอะไรับเา เาเห็นท่าทาแบบนี้มาหลาย่อหลายรั้าภาพยนร์ มืออเาสั่นอย่าวบุมไม่ไ้ เาลัวที่ะไ้ยินอะไร็ามทีุ่นมยอนะเอื้อนเอ่ยออมา
“พลเอประำอทัพแห่แนใ้ ปาร์ านยอล”
แบฮยอนหยุหายใ
“เสียีวิในืนวันที่ยี่สิบสี่มิถุนายน อบัาาราารโมีอินแนทาอนเหนือ”
และานั้นโลทั้ใบ็มืับไป
ไปุยันไ้นะะ —> #windflowerbyuwu
ความคิดเห็น