คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : เรื่องวุ่นๆ ในห้องพยาบาล
ณ ศูนย์บัญชาการท้องถิ่นเขตตะวันตก Yuma Proving Grounds ในรัฐอริโซน่า เฮลิคอปเตอร์ลำเลียงพลลำหนึ่งได้บินลงมาจอดกลางสนาม พร้อมกับการต้อนรับของเหล่าทหารคุ้มกัน และรถพยาบาล เพื่อลำเสียงทหารแม่มดทั้ง 3 ที่ได้รับบาดเจ็บมารักษาตัวอย่างเร่งด่วนที่ห้องพยาบาลทันที
ภายในศูนย์บัญชาการประจำท้องถิ่นกำลังระอุไม่แพ้กับสงครามที่อยู่ภายนอก กับการทำงานเพื่อรับมือกับกองทัพนิวรอยด์ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายซ่อมบำรุงที่รักษาเครื่องยนต์, สตไรเกอร์ยูนิต หรือแม้แต่เบิกอุปกรณ์อย่างกระสุนชนิดต่างๆ, ฝ่ายกำลังเสริมก็วุ่นวายกับการเตรียมความพร้อมทั้งอาวุธและสัมภาระ, ฝ่ายพยาบาลก็ยุ่งกับการรักษาบุคลากรและเบิกเวชภัณฑ์, ฝ่ายข้อมูลติดต่อสื่อสารก็คอยตรวจตราข้อมูลจากแหล่งต่างๆ เพื่อสรุปเป็นคำสั่งต่างๆ สำหรับการปฏิบัติหน้าที่ และฝ่ายประสานงานที่ต้องวุ่นวายกับการวิ่งส่งเอกสารและเครื่องมือต่างๆ ไปยังแต่ละฝ่าย
“เฮ้ กระสุนรถถังชนิดหัวระเบิดและหัวฟอสฟอรัสที่ฉันสั่งยังไม่ได้เลย ใครเป็นผู้ที่รับเรื่องนี้ไปส่งที่กองคลังแสงวะ?”
“ทางนี้ขาดช่างซ่อมสไตรเกอร์ยูนิต ขอแม่มด 2 คนมาช่วยซ่อมด้วย”
“เฮ้ย! ระวังหน่อย เกือบชนแล้วไหมล่ะ”
“ส่งพิกัดการบุกของนิวรอยด์ภาคอากาศไปยังเสนาธิการที”
“เอาลังกระสุนมาส่งให้แล้วค่ะ”
“แย่แล้วเลือกกรุ๊ป B ขาดแคน ใครพอมีเลือดกรุ๊ป B ไม่มีประวัติเป็นเบาหวานหรือมะเร็งนะ”
“แย่แล้ว หลงทาง”
ทางด้านผู้บัญชาการและเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองรบต่างๆ กำลังรีบเดินไปยังห้องประชมพิเศษเพื่อวางแผนรบและทราบข่าวคราวต่างๆ เพื่อรับมือสถานการณ์ต่อไป
“สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
พันเอกคริสต้า ไวเวิร์น ผู้บัญชาการสาวประจำค่ายได้สอบถามไปยังหัวหน้าฝ่ายต่างๆ ฝ่ายประสานงานหนุ่มที่ได้ถือแฟ้มเล่มหนาก็รับหน้าที่ตอบคำถามทันที
“เท่าที่ทราบตอนนี้ศัตรูแบ่งโจมตีออกเป็น 3 ส่วน โดยทางกองทัพของเราก็สามารถคุ้มกันได้อย่างดี ทำให้ศัตรูในเวลานี้ไม่สามารถที่จะบุกคืบไปได้ และมีแววว่าอาจถอยร่นกลับไป แต่สิ่งที่ต้องกังวลก็มีหลายอย่างเช่นกันครับ”
“หลายอย่าง?”
“ครับ สิ่งที่กังวลนั้นมีหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นสภาพความพร้อมกองกำลังที่เรามีจะรับมือได้อีกนานแค่ไหน เพราะศึกมันยืดเยื้อมากกว่าที่คิด แถมยังมีนิวรอยด์บางตัวมาสอดแนม แม้จะสามารถกำจัดได้ แต่พวกมันก็มีระบบพรางเรดาห์ทำให้การค้นหาเป็นไปย่างยากลำบาก และที่ได้ข้อมูลเร็วๆ นี้ก็คือกองทหารแม่มดภาคพื้นดินที่ตรวจพื้นที่นั้น”
“ปะทะกับนิวรอยด์สินะ”
“เลวร้ายยิ่งกว่านั้น พวกเธอถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บอย่างมาก แม้จะไม่ถึงกับตาย แต่ถ้าพวกเรามาช้ากว่านี้ก็อาจตายจริงๆ ก็ได้ ไม่ว่าจะพิษบาดแผลหรือแม้แต่ความร้อนและแสงแดด แต่ที่น่าแปลกอย่างหนึ่ง…”
“น่าแปลกหมายความว่าอย่างไร?”
“เหมือนมีคนมาช่วยเหลือพวกเธอน่ะครับ แถมแถวนั้นก็ไม่มีทหารหรือพลเรือนใดๆ เลย”
ผู้บัญชาการสาวได้หยุดเดินชั่วขณะก่อนที่จะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“ฉันจะไปเยี่ยมทหารแม่มดกลุ่มนี้จะสะดวกไหม?”
“พวกเธอได้รับการพักรักษาตัวที่ห้องพยาบาลแล้วครับ”
“งั้นไปกัน พร้อมกับรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย”
ผู้บัญชาการและเจ้าหน้าที่ต่างรีบเดินไปยังห้องพยาบาลทันที
……
ภายในห้องพยาบาล เหล่าทหารแม่มดที่ได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกับนิวรอยด์มอเตอร์ไซด์ได้พักรักษาตัว แม้จะได้รับบาดเจ็บ แต่สิ่งที่พวกเธอเห็นนั้นกลับทำให้พวกเธอหายเจ็บแบบปลิดทิ้ง แล้วเมาส์แตกซึ่งกันและกัน โดยมีคนไข้และพยาบาลร่วมฟังด้วยความตื่นเต้น
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทีม Dark Tiger จะมาช่วยพวกเรา แถมยังจัดการนิวรอยด์จนกระเจิงไปหมด” ทหารแม่มดชาวแม็กซิกันที่ได้รับบาดเจ็บได้ล่าเรื่องราวให้ฟัง
“เป็นบุคคลที่สมร่ำลือของพวกแม่มดจริงๆ ฉันนี่โชคดีสุดๆ ถ้าฉันไม่เจ็บขนาดนี้ฉันคงได้ขอจับมือกับเขาแล้ว” ทหารแม่มดชาวคาร์สแลนด์กัดผ้าห่มด้วยความเจ็บใจ
“ฉันล่ะอิจฉาพวกเธอจริงๆ พ่อมดในตำนานที่หาดูได้ยาก แต่พวกเธอมาเห็นก่อนได้ยังไงกัน ไม่ยอมไม่ยอม” ทหารแม่มดที่ได้รับการรักษานั่งฟังสักพักก็บ่นด้วยความอิจฉา
“โหจริงเหรอนี่ ทหารพ่อมดรับจ้าง Dark Tiger ได้มาช่วยเหลือพวกเรา แสดงว่าทางกลาโหมลิเบเรี่ยนคงเป็นผู้จางวานมาช่วยเหลือสินะ โอ้ ทำไมไม่มาหาเราบ้างว้า” พยาบาลท่าหนึ่งร้องด้วยความเสียใจ
“ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะไม่รอดซะแล้ว แต่เขาก็มาช่วยราวกับพระเจ้าส่งเขามาให้ช่วยยังไงยังงั้น ถ้าเป็นคนธรรมดาอย่างพวกฮันเตอร์ทั่วๆ ไปฉันคงแย่มากแน่ๆ โอ้ ต้องขอบคุณทางกลาโหมลิเบเรี่ยนจริงๆ” ทหารแม่มดลิเบเรี่ยนได้เล่าต่อด้วยความภาคภูมิใจแต่แล้วก็ได้เห็นสีหน้าของผู้มาร่วมฟังต่างหน้าถอดสีกันยกใหญ่
“กะ เกิดอะไรขึ้นพวกเธอ? ” ทหารแม่มดลิเบเรี่ยนถามด้วยความสงสัย จนกระทั่งเกิดอาการเจ็บปวดขึ้นมาฉับพลัน “โอ๊ย!”
“พวกเธอนี่ไม่เจียมตัวเอาซะเลย เป็นผู้ที่ได้รับบาดเจ็บแต่ดันเมาท์เสียงดันลั่นห้องขนาดนี้ ถาสบายดีล่ะก็อย่านอนแช่ให้มันมากนะ” ผู้บัญชาการได้ตบบาดแผลทหารแม่มดคนนั้นดังป๊าบ
“ผะ ผะ ผู้บัญชาการประจำค่าย ตะ ต้องขอโทษที่เสียมารยาทด้วยนะคะ”
เหล่าทหารแม่มดและพยาบาลที่นั่งเก้าอี้ต่างลุกขึ้นจากที่นั่นด้วยความรวดเร็วพร้อมวันทยาหัตถ์ทำความเคารพส่วนทหารแม่มดที่นอนซมต่างทำวามเคารพแม้จะนอนบนเตียง
“ฉันได้ทราบเรื่องราวพวกเธอแล้วว่าได้รับการช่วยเหลือจากพลเรือน ต้องยอมรับว่าพวกเธอดวงแข็งมาก แต่แทนที่สำนึกบุญคุณของดวงที่ให้เธอรอดแต่กลับเมาส์แตกในห้องพยาบาลจนบุคลากรไม่ต้องทำงงทำงาน และไปรบกวนคนที่ได้รับบาดเจ็บอีก”
“ค่า………ดิฉันต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยนะที่เมาส์เสียงดังไป”
“ดีมากที่สำนึกผิด แต่ที่ฉันมาตอนนี้ก็เพราะอยากรู้ว่าใครเป็นผู้ที่ให้การช่วยเหลือ”
“อ้อ เป็นทหารพ่อมดรับจ้างนะคะ แต่เขาสวมชุดสีดำแถมมีหมวกกันน็อกสวมเอาไว้ก็เลยไม่เห็นหน้าเขา แต่ฉันเห็นอาร์มที่แขนเขา รู้สึกว่าเป็น… Dark Tiger ใช่ๆ Dark Tiger ค่ะ”
“Dark Tiger……แน่ใจนะ!!”
“ค่า…………”
ผู้บัญชาการสาวจึงจบแผลเธออีกครั้ง
“กรี๊ด!!”
“บ้าจริง! ใครเป็นคนจ้างมาฟะเนี่ย” ผู้บัญชาการรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว สถานการณ์ในห้องจึงกลบมาเงียบอีกครั้ง
“อยู่ดีๆ พอได้รู้ชื่อทีม อารมณ์เสียขึ้นมาเลยแฮะ” ทหารแม่มดชาวคาร์สแลนด์สงสัยขึ้นมา
“หรือว่าอิจฉาอีกคนกันแน่นะ” ทหารแม่มดชาวแม็กซันก็สงสัย
“เรื่องนั้นช่างเถอะ รีบๆ พัก รีบๆทำงานกันดีกว่า ไม่งั้นเดี๋ยวกับมาตบแผลเราอีก อูย จะมองอีกนานไหม ไปๆ ไปทำงานไปพักกันได้แล้ว” ทหารแม่มดชาวลิเบเรี่ยนอารมณ์บูดขึ้นมาอีกคนเพราะถูกตบแผลถึง 2 ครั้ง แล้วเอาหลังกระแทกฟูกด้วยความอารมณ์เสียทันที แต่ก็ต้องเจ็บแผลเข้าจนได้
“อูย อีกแล้ว………”
…………………………
ความคิดเห็น