สัตว์ร้ายที่ก่อกวนเวลาในการนอนของผม

ข้อมูลเบื้องต้น

มัน

เนื้อเรื่อง

สัตว์ร้ายที่ก่อกวนเวลาในการนอนของผม

     ES.P.G.CA.lnc By Mr.hijack death 2014

         เส้นทางนั้นค่อนข้างจะซับซ้อนทั้งหมดนั้นเป็นป่ารกร้างต้นไผ่มากมายที่มองดูแล้วมีอายุไม่ต่ำกว่าสิบปีปลูกเรียงกันเป็นแถว กลุ่มคนมากกว่ายี่สิบคนกำลังวิ่งไปเป็นเส้นตรงโดยที่ไม่มีทางว่าจะหยุดหรือเปลี่ยนเส้นทางเลยแม้แต่น้อย

         “นักเรียนทุกคนโปรดทราบ ! อาจารย์คือผู้อำนวยการโรงเรียนโพรทิสต้า นี่คือการประกาศครั้งสุดท้าย!!! ขอให้    นักเรียนผู้ถูกทำทัณฑ์บนทุกคนจงวิ่งไปที่อาคารหนึ่งซึ่งเป็นตึกหลังเก่าของโรงเรียนเพื่อทำการแก้ไขซะ!! … ”

         หลังจากได้ยินคำสั่งทุกก็รีบวิ่งไปที่อาคารหนึ่งทันที แต่มีบางคนที่ถอดใจวิ่งกลับไปทางเดิม ทิวป่าแล้วป่าเล่า ค่อยๆเคลื่อนไปอย่างช้าๆราวกับจะทำทุกวิถีทางที่จะทำให้พวกเขาไม่สามารถไปถึงสถานที่นั้นได้

         “เฮ!... แอสโทรนี่นายตัดสินใจดีแล้วเหรอที่มาเข้าร่วมในครั้งนี้น่ะ” เด็กคนหนึ่งได้พูดขึ้น

         “ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะต้องเรียนจบให้ได้และนี่ก็คือสิ่งที่จะทำให้ฉันจบได้” เมื่อพูดจบเขาก็วิ่งไปอีกเส้นทางหนึ่งทันที

         “นี่!! รอด้วย ”

         “เส้นทางนี้เป็นเส้นทางลับมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ที่มีนักเรียนของเราสามพันคนเกิดคลั่งและฆ่ากันตาย”

         “แล้วนายรู้เรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ”

         “ช่างฉันเถอะน่า… ”

         “แต่ว่าแถวนี้ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้นะ ”

         “คราวนี้ล่ะน่ากลัวของจริง” แอสโทรพูดพร้อมกับมองไปที่ประตูอาคารหนึ่งซึ่งเป็นอาคารหลังเก่า ก่อนจะรีบวิ่งไปที่ประตูทันที

         “เดี๋ยวก่นซิรอฉันด้วย!! แอสโทร ”

         “ประกาศถึงนักเรียนทุกคน อาจารย์ผู้อำนวยการโรงเรียนโพรทิสต้า ขอให้นักผู้ที่ถูกทำโทษทุกคนเข้าไปในอาคารเรียน การกระทำการในครั้งนี้อาจารย์ได้รับผิดชอบโดยการลาออกจาโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว ซึ่งในอีก 8 ชั่วโมงจะมีผลบังคับใช้รีบไปเร็ว” สิ้นเสียงคำประกาศเด็กหนุ่มทั้งสองคนก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

         เสียงต๊อกแต๊กๆ!!! … ดังไปทั่วบริเวณทันทีเพราะอาคารเก่านี้เป็นอาคารไม้ที่ใกล้จะพังแหล่แล้วซากของเก้าอี้โต๊ะที่ถูกนำไปกองเรียงกันนั้นคือสิ่งที่พวกเขาสองคนได้พบเห็น ในช่วงเวลานั้นเองพลันปรากฏลมเย็นระเยือกหอบเอาเสียงแปลกๆเข้ามาทางหน้าต่าง

         “นี่เดี๋ยวก่อน!! ” พวกเขาหันไปมองทันที

         “นี่พวกนายตามเรามาทำไมเนี่ย?... ”

         “พวกเราก็อยากจะรู้ถึงความจริงเหมือนกัน ยังไงก็ต้องรู้ให้ได้”

         “ถ้าอย่างนั้นก็ตามพวกเรามาเลย”

         “แอลโทร? ” เด็กหนุ่มมองชายหนุ่มอย่างเคลือบแคลงแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไร

         “ไปดูที่หลังสระโรงเรียนกันเถอะ”

         “เอ๋เอาจริงดิ? ”

         “ที่นี่มัน? ยังไงกันเนี่ย!! … ” ทันใดนั้นเองพลันปรากฏเสียงร้องขึ้น

         “นี่เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เดี๋ยวพวกเราจะไปดูให้เอง” ว่าแล้วพวกเขาก็วิ่งออกไปทันที

         “พวกเรารีบหาที่ซ่อนกันดีกว่า”

          “ข้างสระนี่น่าจะปลอดภัย”

         “ที่ว่าปลอดภัยนี่จากอไรงั้นเหรอ?”

         “ถ้างั้นนายลองมองออกไปด้านนอกดูสิ” ว่าแล้วเขาก็เลือบมองออกไปทันที แล้วสิ่งที่พบก็คือ?!...

          “นักเรียนทุกคนฆ่ากัน อีกแล้วเหรอ?! นี่มันหมายความว่ายัวไงกัน”

         “เรื่องนั้นใครมันจะไปรู้ฟร้ะ!!! … ”

         “แล้วเราจะหลบอยู่ตรงนี้อีกนานแค่ไหนกัน? ” เด็กหนุ่มหันไปมองเพื่อนเขาอย่างมีความหวังที่จะได้ยิเรื่องดีๆจากเขา

         “จนกว่าเราจะตาย… ล่ะมั้ง? ”

         “ไม่จริงน่า!!!!!? … ”

*

         “นี่แอสโทรนี่มันสามวันแล้วซินะ… เรายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ …นี่แอสโทร” อะไรอีกล่ะเราไปไหนไม่ได้นะทางกลับน่ะมีพวกคลั่งอยากจะฆ่าอยู่เต็มไปหมดนะ

         “แอสโทร… ชั้นอยากจะกินเนื้อของนาย”

*