คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : CHAPTER 28 : ออฟไลน์ครั้งที่ 2 (2)(สิ้นสุด)
CHAPTER 28 : ออฟไลน์ครั้งที่ 2 (2)
ประเทศไทย
กรุงเทพมหานคร
ณ มหาลัยเอกชนคาร์เบี้ยน
'นั่นชุนนี่นา....เขาเป็นคนไทยเหมือนกับเราเหรอเนี่ย'
หญิงสาวผมดำยาวถึงกลางหลัง
ผิวขาวอมชมพูรูปร่างดี
ปิดบังใบหน้าที่สวยราวกับนางฟ้าไว้ภายใต้แว่นที่หนาเต้อะของเธอ ดวงตาสีดำกลมโตจ้องไปที่ชุน
เธอก็คือ'เดียร์' เด็กมหาลัยที่เข้ามาใหม่ในปี 2
เพราะการสอบชิงทุนนี่เอง
และเธอยังเป็นคนคนเดียวกับ'เดียรินี่'ผู้เล่นสาวที่สวยที่สุดในเกมส์The Lost Zero Online
จากการจัดผลโหวตของผู้เล่นทุกคน
".....แปลกนะคะที่ชุนสนใจผู้หญิงแบบนั้นด้วย"
มณีที่ยืนค้างๆชุนพอเห็นเขามองไปที่หญิงสาวที่ใส่แว่นหนาเต้อะดูเอ๋อๆนั่นก็แปลกใจ
เพราะที่เธอรู้จักมาชุนเป็นพวกสนใจสาวแบบเลือกหน้าตาตลอด แล้วมาพยายามเข้าใจถึงนิสัยทีหลังว่าเป็นยังไง
แต่ตอนนี้เขากลับสนใจผู้หญิงที่หน้าตาดูบ้านๆแบบนั้น(ถอดแว่นมาละก็นางฟ้าละมณีเอ๋ย..-3-)
" ฮึ มณีนี่ตาไม่ถึงเลยนะตาถั่วแบบนี้เป็น..."
ฉึก!!
"อะ...เธอเป็นคนสวยครับมณี
ถ้าเธอถอดแว่นหนาๆนั่นละก็นะ"
ชุนที่ยืนพิงต้นไม้เก๊กมองไปที่เดียร์ที่ยืนอยู่บนเวทีกับพวกกันย์ที่เป็นโฆษกและเพื่อนของเขานั้น
หันมาบอกมณีประมาณว่าเป็นถึงตำรวจมาก่อนดูไม่ออกได้ยังไง
แต่ก็อย่างที่รู้กัน เธอปามีดเฉียดหน้าเขาแล้วไปปักต้นไม้ที่เขาพิงอยู่...
(จะเห็นได้ว่าต้นไม้มีมีดปัก 2 เล่ม เล่มแรกจากตอนออฟไลน์ครั้งที่ 1 ภารโรงแม่งไม่ดึงออก มักง่ายเนอะ-3-)
"เหรอคะ..
ฉันไม่เห็นว่าถ้าเธอถอดมันออกแล้วจะสวยขนาดนั้นเลยนะ....แต่ว่าดูหน้าเธอแล้วคุ้นๆจัง"
มณีกอดอกพลางมองไปที่เดียร์อีกครั้งแล้วกล่าวขึ้น ชุนก็เอะใจ
มณีก็บอกคุ้นหน้าเหมือนกับเขาเลย
แสดงว่าพวกเขาเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน
แต่เขาคิดยังไงแล้วก็คิดไม่ออกเลยปล่อยไป
'เราต้องหาทางตีสนิท แล้วจีบดูดีกว่า...เด็กชิงทุนซะด้วย สวย เก่ง แบบนี้มาเป็นแฟนพี่ซะดีๆนะน้อง หึ หึ'
ชุนคิดในใจพลางวางแผนชั่วร้าย
จนรอยยิ้มของเขาเผยมาให้เห็น
มณีเห็นแล้วก็ดูออกทันทีว่าเขาจะทำอะไร...
'เขาจะจำเราได้หรือเปล่านะ...ช่างเถอะจะจำได้ไม่ได้...ก็เรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องที่เราจะไปยุ่งเรารีบเรียนให้เสร็จแล้วไปทำงานพิเศษ แล้วรีบกลับเข้าเกมส์ไปเก็บระดับดีกว่า...'
เดียร์คิดในใจพลางเลิกมองชุน แล้วหันมาสนใจกิจกรรมต้อนรับน้อง ที่กันย์กำลังจะพูดขึ้น...
" เอาละครับ หลังจากที่รู้จักพวกเขาสองคนไปกันแล้ว พวกเราก็มาเริ่มกิจกรรมต้อนรับ 2 นักศึกษาสาวคนใหม่สองคนนี้กันเลย!"
"เฮ้!!"
"อ้าวพี่กันย์คะ
แล้วเราจะให้พวกน้องเขาทำอะไรกันดีละ^^"
แจมถามขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์
พวกธัน นน น้ำก็ยิ้มขึ้นมาตามเพื่อนพวกเธอ
ชุนมองพวกเขาก็ได้แต่หัวเราะแห้งเขารู้จักนิสัยพวกนี้ดีเวลามีงานรับน้อง พวกมันนี่แบบต้องเรียกว่า
กลุ่มปีศาจจากนรก สำหรับน้องๆนักศึกษาใหม่ทุกคนเลย
"ก็ในเมื่อพวกเขาเป็นถึงนักศึกษาสาวเช่นนี้ ก็ต้องใช้สเน่ห์ให้เป็นประโยชน์ซะหน่อย ฮึ
ฮึ"
"แหม
ฟังดูชั่วร้ายมาเลยนะคะพี่กันย์
แล้วให้พวกเขาทำอะไรละ?"
แจมถามขึ้นอย่างหัวเราะคิกคัก เธอถามทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้ว...พวกรุ่นน้องที่เหลือที่กำลังดูกิจกรรมอยู่ด้านล่างหลายร้อยคน กับบนตึกก็ต่างมองรอคำตอบนั้นกัน ว่าพี่กันย์นักกิจกรรมประจำมหาลัยนี้ ต้องการให้พวกเธอทำอะไรกัน
"
สิ่งที่พวกเธอต้องทำก็คือ ไปขอร้องให้ผู้ชายคนไหนก็ได้จะกี่คนก็ได้ หรือฝ่ายชายจะมาหาเองก็ได้ ให้เข้ามาช่วยพวกเธอในการแข่งขัน 'จับคู่วิ่งสามขามารธอนนรกแตก '
กติกาคือ การวิ่งสามขาแบบผลัดกันถ้าฝ่ายชายไม่ไหว ก็เปลี่ยนคนให้ผู้ชายอีกคนที่เธอเลือกมาเข้ามาวิ่งแทน แต่ฝ่ายหญิงต้องวิ่งตลอด
มีระยะทางรอบละ 1,000 เมตร
ให้ครบ 20 รอบ หรือเท่ากับ 20,000 เมตรนั่นเอง
และพอเข้าถึงเส้นชัย
ฝ่ายหญิงสาวต้องให้รางวัลโดยการหอมแก้มให้ฝ่ายชายที่พาเธอชนะ 1 ฟอด ครับ ฮะ
ฮะ "
"โห!! พี่กันย์แล้วแบบนี้ฝ่ายผู้หญิงไม่เหนื่อยตายเหรอครับ ฝ่ายชายยังดียังผลัดกันได้!"
พวกรุ่นน้องแย้งขึ้นมาด้วยความสงสาร สาวๆทั้งสอง...
"ไม่ครับ ข้อนี้พี่ได้จัดการให้แล้ว คือ ถ้าฝ่ายหญิงไม่ไหว ...ฝ่ายชายก็ต้องอุ้มเธอวิ่งต่อไปครับและการทำแบบนี้ได้ กฎจะไม่ให้ฝ่ายชายเปลี่ยนคนอีกแล้ว
เพราะถ้าขืนทำแบบนั้นฝ่ายชายจะได้อุ้มฝ่ายสาวหลายมือเลยทีเดียว
ซึ่งเป็นการไม่ให้เกียรติฝ่ายหญิง พี่เลยให้ทำได้แค่คนเดียวเท่านั้น ถ้าคนนั้นทำแล้วก็จะเปลี่ยนตัวไม่ได้อีก ต้องอุ้มฝ่ายหญิงไม่ส่งถึงเส้นชัยให้ได้
ถ้าทำไม่สำเร็จก็จะแพ้ทันที และจะทำโทษโดยการทำความสะอาดห้องน้ำของมหาลัยวันนี้ทั้งวันห้ามกลับบ้าน!!! "
อึก!!!
"คิก คิก
รู้สึกพระเอกขี่ม้าขาวในตอนแรกของสาวๆถึงกลับกลืนน้ำลายกันเชียวนะ "
แจมเอ่ยแซวขึ้น
เมื่อเห็นพวกหนุ่มๆฟังกติกาแล้ว
ถึงกับกลืนน้ำลาย
พวกเขาคงเลิกคิดที่จะอยากอุ้มหญิงสาวแล้วแน่ และท่าหญิงสาวไปต่อไม่ไหวจริงๆและแพ้ฝ่ายหญิงสาวอีกคนขึ้นมาพวกเขาก็ต้องล้างห้องน้ำเป็นแน่
แต่พอพวกเขามองหญิงสาวใส่แว่นหนานั่นก็ยิ้มกริ่ม เพราะเอ๋อๆแบบนั้นไม่มีทางชนะหญิงสาวอีกคนที่พวกเขาหมายปอง อย่างฟ้าใสได้แน่
"เอาละงั้นพี่ก้ให้สัญญาณแล้ว กรูกันมาช่วยเจ้าหญิงของพวกนายกันเลย!!!เริ่มได้!!"
"เฮ!!!"
เหล่านักศึกษาหนุ่มๆก็วิ่งกรูกันเข้ามาจำนวนมาก จนชนพวกผู้หญิงที่ขวางทางกระเด้นไปเลย พวกเธอก็แว้ดๆใส่พวกผู้ชายบ้ากามพวกนั้น ชายหนุ่มจำนวนมากก็วิ่งออกันไปหา....ฟ้าใส
อย่างไม่ต้องคิด
พวกเขาคงอยากวิ่งกอดคอสามขากับหญิงสาวหน้าสวยผู้นี้ใจจะขาด ฟ้าใสเห็นแบบนั้นก็ยิ้มแห้งๆ เพราะมีผู้ชายมาหาเธอนับสิบเลย ส่วนพวกที่ไม่มาก็พวกขี้เกียจวิ่ง...
"โอ้โห น้องฟ้าใสคว้าใจหนุ่มไปหมดเลยครับ มีผู้ชายเข้ามาช่วยเธอเกือบร้อยคนแน่ะ..."
กันย์ที่พูดหน้ายิ้มระรื่น พอจะบอกจำนวนคนของฝั่งหญิงสาวอีกคนนึง ก็ถึงกับพูดไม่ออก เพราะ...ไม่มีผู้ชายคนไหนยืนฝั่งของหญิงสาว
ที่ชื่อ'เดียร์'เลย
"อ้าว
พี่กันย์แบบนี้ก็แย่สิ
แล้วถ้าไม่มีผู้ชายคนไหนมาช่วยน้องเดียร์เลยแบบนี้จะเป็นยังไงคะเนี่ย
ทำไมพวกเธอใจร้ายกันจังมาช่วยน้องหรือพี่เขาหน่อย-0-"
แจมพูดขึ้นอย่างสงสารเดียร์ เพราะเธอไม่มีผู้ชายคนไหนมาเข้าฝั่งเธอเลย
คงเพราะผู้ชายชอบฟ้าใสที่สวยมากกว่าเธอหลายเท่าละมั้ง เลยเทกันลงฝั่งฟ้าใสกันหมด ทำให้แจมอดสงสารไม่ได้เลยทีเดียว
"............."
เดียร์ก็ก้มหน้างุดงิด เธอไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว ตอนนี้เธอกำลังคิดถึงเรื่องเกมส์อยู่ว่าเธอควรไปเก็บระดับที่ไหนดี แต่สายตาเธอยังคงเหลือบมองหาชุนอยู่เล็กน้อย
แต่เธอก็หาเขาไม่เจอ...
'เฮ้อ...อย่าไปหวังอะไรกับเขาเลย เขาก็เหมือนคนอื่นๆน่ะแหละนะ คิดเรื่องเก็บระดับของเราต่อดีกว่า...'
เดียร์คิดในใจพลางนึกวางแผนเรื่องเกมส์ต่อ...
"เฮ้ๆ
แบบนี้ก็ไม่สนุกน่ะสิ
ไม่มีใครจะไปอยู่ฝั่งน้องเดียร์เลยเหรอครับหนุ่มๆทั้งหลาย งั้นผมจะนับ 1 ถึง 10 นะถ้าไม่มีใครมาเลย ผมจะให้น้องฟ้าใสชนะไปเลยนะ
และน้องก็ต้องล้างห้องน้ำคนเดียวทั้งคืนเลยนะ
พวกนายนี่ใจร้ายกันจังง"
"งั้นพี่กันย์ก็ไปเองสิครับ!"
รุ่นน้องพอเห้นรุ่นพี่ชายหนุ่มคนนี้แขวะพวกตัวเอง
เลยแย้งขึ้นไปบ้างเป็นการท้าทายให้เขาไปเอง เพราะกฏบอกว่าผู้ชายทุกคนไม่เกี่ยวชั้นปี
"ฮะ ฮะ
พี่ขี้เกียจวิ่งว่ะน้อง
แต่ถ้าให้พี่เลือกพี่ก็เลือกน้องฟ้าใสดิวะสวยแจ่ม...เอ่อ
โทษนะน้องเดียร์ไม่โกรธพี่น้า ฮะ ฮะ
เอาละนะ พี่จะนับและ 1"
"เห็นมะพี่ก็เลือกหน้าตาเหมือนพวกเราแหละ
โด่!!" พวกรุ่นน้องก็แขวะต่อ กันย์ขมวดคิ้วเล็กน้องพลางจ้องกลับ พวกมันจึงเงียบแล้วนับต่อ
"2"
"3"
"4"
"5."
"ไม่มีจริงๆเหรอครับ
สงสารน้องเขานะ 6"
"ไม่มีจริงเหยอ 7"
"มาช่วยน้องเขาหน้อย 8"
"9"
"โอกาสสุดท้ายสำหรับคนดีครับ...น้องเดียร์ซวยไปนะครับสิ..."
"เดี๋ยวก่อน!!"
และขณะที่กันย์จะนับถึง 10 ก็มีเสียงชายหนุ่มคนนึงดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันไปมอง
เดียร์ที่ได้ยินเสียงค้นหูนี่ก็ยิ้มเล็กๆเธอดีใจที่มีคนมาช่วยเธอและเป็นคนคนนั้นซะด้วย เธอจำเสียงของเขาได้
เธอก็อยากเอ่ยปากขอร้องเขานะเพราะเธอก็ไม่อยากค้างคืนอยู่ในห้องส้วมที่นี่ เธออยากกลับไปเก็บระดับต่อ...
แต่เธอก็ไม่อยากทำตัวเรียกร้องใคร ถ้าไม่มีใครต้องการช่วยเธอจริงๆ.....
แต่เธอก็ดีใจที่ชายคนนั้น เป็นคนเหมือนที่เธอคิดในตอนแรกที่พวกเธอได้เจอกัน...
เธอไม่รู้ว่าเพราะเขาจำเธอได้เลยมาช่วยหรือเปล่า..
...แต่ไม่ว่าจะอย่างไหน....เธอก็ดีใจที่ชายหนุ่มคนนี้ช่วยเธอ...
ทุกคนในลานกว้างนี้มองไปที่ชายที่พูดขึ้น พลางเบิกตากว้างและไม่คิดว่าชายคนนี้จะมาช่วยผู้หญิงคนนั้นอยู่ในหัวเลย
เพราะพวกเขาเองก็รู้จักนิสัยรุ่นพี่คนนี้ดี
หญิงสาวหลายๆคนถึงกับตกใจพลางมองไปทางเดียร์อย่างอิจฉาตาร้อน
ฟ้าใสก็มองอย่างผิดหวัง
เพราะเธอต้องการให้ชายคนนี้ช่วยเหลือเธอมากกว่า
พอเธอเห็นเขากลับไปช่วยหญิงสาวคนนั้นแทนก็ทำให้เธอรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาเล็กน้อย...
"......วะ...ว้าววพี่ชุนเดือนมหาลัยสุดหล่อของมหาลัยเรา
เป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยน้องเดียร์ไว้ครับ"
กันย์ที่ยังอึ้งไม่น้อยไม่คิดว่าเพื่อนซี้ของตัวเองคนนี้จะเสนอตัวขึ้นมา พวกธัน แจม น้ำ และนนก็อึ้งเช่นเดียวกัน
ตึก ตึก
"เจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยคุณแล้วนะครับ
คุณคนสวย^^"
ชุนเดินผ่านเธอพลางกระซิบข้างหูเธอเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าออกแล้วยิ้มเล็กๆให้ เดียร์ก็ตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆเขามากระซิบใกล้หูเธอแบบนี้ ตอนนี้เดียร์ยังดูไม่ออกว่าเขาจำเธอได้หรือเปล่า...
แต่ชุนน่าจะดูเธอออกว่าเธอมีหน้าตาเป้นยังไง ไม่งั้นคงไม่เข้ามาช่วยเธอแล้วพูดแบบนี้
เธออุตส่าปิดบังใบหน้านี้เพื่อไม่ให้เด่นเป็นที่จุดสนใจใคร
เพราะเธอเป็นพวกชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากนัก
เดียร์คิดในใจก่อนจะยิ้มแห้งๆเล็กๆส่งคืนให้เขา...
"เอาละ
ถ้าพร้อมกันแล้ว....ก็เริ่มกิจกรรมรับน้องวิ่งสามขาได้!!"
กันย์ตะโกนขึ้นพลาง
พลางเหลือบมองเล็กน้อยแล้วคิดว่าชุนมันคิดอะไรของมัน...และมันคนเดียวจะวิ่งไหวเหรอ ถึงมันจะเป็นถึงนักกีฬาก็เถอะ...
5 นาทีต่อมา....
ทุกคนได้ย้ายกิจกรรมมาที่สนามมาราธอนของมหาลัยแทน...
ฟ้าใสตอนนี้กำลังยืนคู่กับชายหนุมหน้าตาดีคนนึงที่รูปร่างกำยำ เขากำลังนำเชือกผูกตรงข้อเท้าของเธอกับเขาอยู่
"ไม่ต้องห่วงนะน้องฟ้าใส
เดี๋ยวพี่พาเข้าเส้นชัยให้เอง ฮะ ฮะ"
ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น ฟ้าใสก็ยิ้มเล็กๆให้ ก่อนจะเหลือบไปมองคู่ของเดียร์
เธอมองไปที่ชุนที่ผูกเชือกให้เดียร์อย่างอิจฉา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเลือกผู้หญิงคนนั้น
เธอจึงมองไปที่เดียร์อย่างไม่ชอบใจ เพราะบังอาจแย่งผู้ชายที่ทำให้เธอใจเต้นเป็นครั้งแรกได้แบบนี้
เพราะตั้งแต่เธอมองชุนตอนนั้นหัวใจของเธอก็เต้นตุบตับทันที..
" เรียบร้อย"
ชุนพูดขึ้นหลังจากผูกเชือกตรงข้อเท้าเสร็จ...
"คุณไม่น่ามาช่วยฉันแบบนี้เลยนะ
เหนื่อยเปล่าๆ ยังไงฉันก็ไม่มีทางชนะอยู่แล้ว"
เดียร์พูดขึ้นโดยไม่ได้มองไปที่ชุน เธอกำลังมองเช็คระยะทางของสนามนี้อยู่ แล้วกำลังคิดทดคำนวณในใจว่า
ควรวิ่งด้วยความเร้วเท่าไรที่จะสามารถถึงเส้นชัยได้โดยเหนื่อยน้อยที่สุด
ฟึบ!
"อ้ะ! เอามานี่นะ!...ปัดโถ่ทำแบบนี้ทำไม.."
เดียร์สะดุ้งขึ้น เมื่อชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้ฟังเธอที่พูดอยู่ แต่เขากลับดึงแว่นเธอขึ้นเล็กน้อยจนเห็นดวงตากลมโตสีดำภายใต้แว่นนั่น แถมขนตาที่ยาวงอนเข้ากับดวงตา
ชุนเผลอปล่อยแว่นนั่นลงทันทีแล้วมองเธอด้วยสีหน้าอึ้งกิมกี่ก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง เธอที่จับแว่นลงได้เหมือนเดิม
ก็มองเขาอย่างงุนงง
เพราะจู่ๆเขาก็หันไปอีกทางไม่สบตาเธอ
'เฮ้ย...เฮ้ย นี่มัน....จะน่ารักไปแล้วววโว้ยยยยย นี่กูอยู่กับคนหรือนางฟ้าวะเนี่ยยยย!!!!!!!!'
ชุนร้องลั่นในใจพลางจับหัวใจตัวเอง
แล้วหายใจหอบแฮ่ก
ตาเขาเบิกโพลงด้วยความช๊อคและอึ้งกิมกี่
เดียร์ก็พยายามมองหน้าเขาที่หันหลังให้อยู่ แล้วกำลังคิดว่าเขาทำอะไรอยู่
'อะไรของเขา....จะแกล้งเรารึไงเขาน่าจะรู้แล้วนี่นาว่าเราหน้าตายังไง แล้วที่สะบัดหน้านี่หมายความว่าไง มีอะไรทำไมไม่พูดกันตรงๆละ-*-'
เดียร์ตอนนี้กอดอกทำหน้างอนตุ้บป่องอย่างไม่พอใจ...
ปัง!
"เอาละออกวิ่งได้!!"
"เฮ้ยไอ้เวรกันย์ ตูยังไม่พร้อม....ปัดโถ่เว้ย
เดียร์ซ้ายขวาซ้ายนะ ตามผมให้ทัน!"
"อะ...อื้อ"
พูดจบชุนกับเดียร์ก็ออกวิ่งตามคู่ของฟ้าใสที่ทิ้งห่างไป เพราะเตรียมตัวกันมาดีแล้ว แต่คู่ของเขากลับวิ่งสะเปะสะปะ เพราะชุนมัวแต่อึ้งกับหน้าเธอเมื่อได้มองชัดๆ ทำให้ลืมเรื่องนัดแนะการวางแผนการวิ่งไปเลย
"อ้ะ!"
"ว้าย!"
หมับ!
"ไม่เป็นไรนะ"
"อือ"
ชุนที่รีบวิ่งเร็วเกิน จนไม่ตรงจังหวะกับเท้าของเดียร์ ทำให้พลาดในที่สุดเพราะขัดขากันเอง เดียร์ที่สะดุดเกือบล้มลงไป แต่ชุนก็เอื้อมเอวเธอไว้ประคองไม่ให้ล้มได้ทัน ฟ้าใสที่อยู่เลนตรงข้ามของสนามพอเห็นฉากนี้เข้าก็ทำให้เธอสะดุดกับคู่ของตัวเองทันที
"ว้าย!"
"เฮ้ย!"
"เอาแล้วละครับ วิ้ดวิ้ว พี่ชุนของเรามาไม้นี้หรือครับ อย่าเพิ่งผยธาตุแท้ตัวเองสิครับ ตั้งใจวิ่งหน่อย ฮะ ฮะ" กันย์ที่ยังถือไมค์อยู่ประกาศแซวเพื่อนขึ้น
หญิงสาวหลายคนเห็นแบบนั้นก็อิจฉาเดียร์กันใหญ่
"หนอย..ไอ้เวรกันย์...ไหวมั๊ยเดียร์"
"อือ...คุณต้องฟังจังหวะการนับของฉันแทนละกัน เดี๋ยวได้ขาพันกันอีก เดี๋ยวฉันจะนับซ้าย ขวา ซ้ายให้ คุณก็แค่ฟังแล้ววิ่งให้ถูกตามฉันบอกละกัน"
"อะ...ครับ"
ชุนที่โดนเดียร์เทศให้ฟังเพราะเขาวิ่งรีบร้อนเลยทำให้ขาพันกันแบบนี้ ชุนก็พยักหน้าหงึกๆตามหญิงสาว จากนั้นทั้งสองก็เริ่มออกวิ่งต่อ โดยเดียร์เป็นคนบอกการนับให้
1 ชั่วโมงผ่านไป....
ตอนนี้คู่ของฟ้าใสอยู่ที่รอบที่ 12..
คู่ของฟ้าใสเปลี่ยนผู้ชายไปแล้ว 3 คน แล้วตอนนี้ฟ้าใสวิ่งไม่ไหวแล้ว เธอเริ่มเดินตั้งแต่รอบที่ 6 แล้ว....
แต่ตอนนี้ทั้งสนามกำลังทึ่ง....กับคู่ของเดียร์ที่มีกันแค่สองคนและไม่มีการเปลี่ยนคู่เลย เพราะอย่างที่บอกผู้ชายที่เข้ามาช่วยฝั่งเดียร์มีแค่ชุนคนเดียว
แต่กระนั้นพวกเขาก็วิ่งแซงคู่ของฟ้าใสมาอยู่รอบที่
18 แล้ว...
ทั้งสองคนตอนนี้มีเหงื่อท่วมเต็มใบหน้า แต่เท้าของทั้งสองไม่ได้หยุดเดิน แต่กำลังวิ่งเยาะอย่างเบาๆแถมทั้งคู่ด้วย
ทุกคนกำลังอึ้งกับเดียร์มากพวกเขาไม่คิดว่าเดียร์จะสามารถอดทนวิ่งมาได้ตลอดแบบนี้ แถมความเร็วยังคงเท่ากับชุนอีกด้วย ทุกคนไม่รู้หรอกว่าเธอนั้นหมั่นออกกำลังกายโดยการวิ่งทุกวัน ฝึกฝนการฟันดาบทุกเช้าเย็น
เพื่อที่เธอจะเพิ่มทักษะทวงท่าการฟันดาบในดลกเกมส์ของเธอด้วย..
ถึงจะกินอาหารที่ถูก แต่ก็มีประโยชน์ทุกอย่าง ทำให้ร่างกายเธอแข็งแรงดีกว่าสาวๆหลายๆคน...
ทุกคนเองก็แปลกใจชุนเช่นกัน ที่สามารถวิ่งได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนคู่ได้จริงๆ...
ตึก ตึก
"แฮ่ก..แฮ่ก..ฮู่ว"
ชุนสามารถทำได้เพราะกรณีเดียวกับเดียร์ และอีกอย่างทำเพื่อมัดใจสาวคนนี้...
"อ้ะ!โอ๊ย!"
โครม!
แต่ถึงกระนั้น
ร่างกายของหญิงสาวก็ยังถือว่าบอบบางกว่าชายเยอะ แถมการวิ่งถึง 20
กิโลแบบนี้มันก็มากจนเกินไป
ทำให้เดียร์ล้มในที่สุด
เพราะเอ็นที่ข้อเท้าของเธอขาด....
"เอาแล้วไงครับ ว่าที่แชมป์เรากำลังลำบากซะแล้วพวกเขาจะไหวหรือไม่
หลังจากการวิ่งที่น่าเหลือเชื่อของพวกเขามานาน ในขณะเดียวกัน
ฝั่งของฟ้าใสก็เปลี่ยนคนแล้วอุ้มเธอแล้วครับ แล้วคู่ของพวกเขากำลังตีตื้นคู่ของเดียร์กับพี่ชุนของพวกเรแล้ว
!!"
กันย์พูดขึ้นเมื่อเห้นเดียร์ล้มลง กับฟ้าใสที่โดนอุ้มแล้ว...
"เดียร์เป็นอะไรหรือเปล่า!"
ชุนถามอย่างร้อนรนด้วยเหงื่อที่เต็มใบหน้า เพราะการล้มมะกี้เขารับเธอไม่ทัน เพราะอาการที่เหนื่อยล้าของเขา ทำให้ปฏิกิริยาทุกอย่างเชื่องช้าไปหมด
"อึ้ก...ขอโทษทีนะคะ...เอ็นข้อเท้าฉันขาดแล้ว...สงสัยพวกเราคงแพ้แล้วละคะ...ฉันขอโทษด้วย"
เดียร์พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่กังวลหลังแว่นตาหนานั่น...
" ไม่เป็นไรคุณพักเถอะ
ผมยังไหวอยู่เดี๋ยวผมจะอุ้มคุณไปเอง"
"เอ๋!ว้าย!"
ชุนไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาอุ้มแล้วเปลี่ยนเป้นในท่าขี่หลังของเขา
"ตะ..แต่ว่าร่างกายคุณจะไม่ไหวเอานะ!"
เดียร์ก็ร้อนรนห้ามขึ้น
ถ้าขืนทำแบบนี้ร่างกายของชายหนุ่มตรงหน้าที่ล้าขนาดนี้แล้ว ไม่มีทางรับไหวหรอก
"แค่2รอบเอง ไม่ต้องห่วงไปละนะ!!"
"วิ้ดวิ้ว
ทางฝั่งของพี่ชุนเราแบกน้องเดียร์ไปแล้ว
เขาจะทำได้หรือไม่มาติดตามชมกันคร้าบ!!"
กันย์ยังคงกล่าวต่อ พวกน้ำ แจม ก็มองชุนอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นใบหนาสุดล้าของเขา ตอนแรกพวกเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะพยายามเพื่อนักศึกษาสาวใหม่นั่นขนาดนี้
"............."
มณีก็มองพลางส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ ในขณะที่กลุ่มสาวๆต่างพากันห้ามชุน อย่างเป็นห่วง
พลางคนก็อิจฉาเดียร์อย่างสายตาที่ร้อนมากกก
แต่ในที่สุด....ผลสรุปก็ออกมา...
"คู่ชนะได้แก่น้องเดียร์ครับ และก็ตามที่สัญญากัน น้องเดียร์ต้องหอมแก้มพี่ชุนนะครับ
ส่วนพวกน้องฟ้าใสพี่ให้ฟ้าใสเป็นกรณีพิเศษหลังจากเหนื่อยขนาดนั้น
ไม่ต้องมาล้างห้องน้ำครับแต่ไปกินข้าวกับพี่แทน ส่วนเหล่าชายหนุ่มนับร้อยนั่นก็ไปทำความสะอาดห้องน้ำวันนี้ทั้งวันซร้า
ฮะ ฮะ!!"
"ไอ้พี่กันย์เฮงซวย!!จำไว้เลย!!x100"
หญิงสาวที่รู้ว่าเดียร์จะได้หอมแก้มพี่ชุนคนโปรดของพวกเธอ ก็พากันกัดฟันแล้วเดินหนี เพราะไม่อยากเห็นฉากนั้น ส่วนผู้ชายส่วนใหญ่ก็ไปล้างห้องน้ำกันอย่างคอตก ฟ้าใสโดนหามไปห้องพยาบาลโดยเหล่าเพื่อนของกันย์ที่คุมกิจกรรม
ส่วนพวกกันย์ก็รอชุนโดนหอมซะก่อน จึงจะพามันไปส่งที่บ้าน เพราะท่าทางดูจากอาการไม่น่าขยับไหวแล้ว
"..............."
มณีก็รอเฉยๆ
เพื่อรอชุนเสร็จกิจแล้วจะได้กลับบ้านพร้อมกัน
"แฮ่ก...แฮ่ก..โอย"
ชุนหายใจหอบแฮ่ก
โดยข้างๆมีเดียร์ที่เอาน้ำมาให้
มือไม้ของชุนสั่นไปหมดเพราะร่างกายทุกส่วนเกร็งมาก
".............."
เดียร์ยังไม่พูดอะไร จากที่พูดคุยกับชุนมา
เธอรู้ว่าชุนจำเธอไม่ได้ว่าเธอคือเดียรินี่คนนั้น.....
ตอนนี้ข้อเท้าเธอโดนพยาบาลปฐมพยาบาลให้แล้ว จนพอเริ่มเดินเองได้ แต่ชุนท่าทางจะเดินไม่ไหวแล้ว
"รออะไรครับ แก้มผมก็เมื่อยเป็นนะ^^"
ชุนส่งยิ้มไปให้
ทำให้เดียร์หน้าแดงเล็กน้อย
เพราะเธอไม่เคยต้องมาหอมแก้มชายคนใดมาก่อน
นอกจากคุณพ่อของเธอตอนเธอเด็ก
"ระ...รู้แล้วละค่ะ"
เดียร์หลับตาปี๋พลางจะยื่นริมฝีปากนั่นไปที่แก้มชายหนุ่มที่ยื่นมา แต่เขาก็ห้ามซะก่อน
"ผมอยากให้คุณหอมผม โดยที่ถอดแว่นนั่น"
ชุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทั้งๆที่เหนื่อยมากอยู่ไปให้
เดียร์ฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนพอเห็นว่าแถวนี้ไม่มีใครนอกจากมณีที่เป็นคนของชุน
และแค่กลุ่มของกันย์ที่กำลังพูดคุยกันอยู่ไม่ได้มองมาที่พวกเธอ
เธอเลยถอดแว่นหนาๆนั่นออก ชุนเห็นดวงตกลมโตคู่สวยนั่น กับผมยาวดำขลับของเธอ
และผิวที่ขาวอมชมพูบวกกับริมฝีปากสีชมพูที่เรียวเล็กนั่น ทำให้เขามองเคลิ้มด้วยใจที่เต้นรัว
จุ้บ
แก้มของชายหนุ่มถูกสัมผัสอย่างแผ่วเบา จนเขาใจเต้นรัวยิ่งกว่าเดิม ก่อนที่เธอจะถอนริมฝีปากออกจากแก้มของเขา
"
งั้นแค่นี้สินะคะ....กลับบ้านดีๆละฉันไปและ
ขอบคุณที่ช่วยเรื่องวันนี้นะคะ"
พูดจบเธอก็เดินกะเผลกออกไปหากลุ่มของกันย์ เพราะแจม กับน้ำจะเป็นคนไปส่งพวกเธอ
แจมเห้นเธอเดินมาก็ยิ้มและประคองเธอไปที่รถของตน กันย์ก็มองเดียร์ผลัดกับชุนประมาณว่า
หอมกันแล้วเรอะ!ตูยังไม่เห็นเลย!!
ชุนไม่ตอบอะไรกลับ
สายตาของเขายังคงมองร่างบางที่ใส่แว่นหนาเต้อะกลับเข้าที่เดิมแล้ว เดินไปที่รถของพวกแจม โดยการประคองของแจมกับน้ำ
จนรถของพวกเธอขับออกไปเขาถึงเรียกพวกกันย์มาพยุงเขาไปที่รถมั่ง
มณีก็เดินตามไป
แล้วพวกกันย์ก็เป็นคนขับรถของชุนไปส่งถึงบ้านให้...
ชุนพอกลับถึงบ้านนึกเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อย่างยิ้มๆ มณีเห็นก็แปลกใจ ก่อนจะพาเขาไปกินข้าวพร้อมกับครอบครัว และพวกกันย์
ธัน และนนที่ขอมาแจม
ก่อนจะกินเสร็จแล้วไปอาบน้ำอาบท่า
แล้วเขาก็ล่วงหน้าเข้าเกมส์ไปก่อนมณี
มณีบอกว่าล้างจานเสร็จแล้วจะตามไปทันที...
"เฮ้อ ไปรับการกอดจากพวกซีลาร์ดีกว่า ป่านนี้คงร้องไห้งอแงและ ฮะ ฮะ"
ชุนพูดจบก็สวมเฮดเกียร์เข้าศระแล้วเริ่มเกมส์ทันที...
วิ้ง!
<GAME START>
(ปล).ลิ้งค์เพจติดต่อไรท์ได้ทุกเวลาที่นี่
https://www.facebook.com/The-Lost-Zero-Online-175831109424018/?ref=bookmarks
(ปล.1)ช่วยกันเม้น ช่วยกันแชรร์ ช่วยกันโหวตนะครับผม
(ปล.2 ) จบไปแล้วกับเหตุการณ์การเจอกันครั้งแรกของเดียร์ กับชุนบนโลกจริงๆนะครับ ตอนต่อไปก็เข้าเกมส์เหมือนเดิมแล้วครับผม สำหรับคนที่คิดถึงพวกซีลาร์ 555+
(ปล.3) ฮาเรมของชุนมีทั้งผู้เล่นทั้งAI นะครับ ไม่ต้องห่วงว่าเดียรินี่ จะเป้นผู้เล่นคนเดียวในฮาเรมของชุน มีทุกประเทศละครับ 555+ เดียร์ประเทศไทย ก็ยังมีผู้เล่นประเทศอื่นที่ชุนจีบด้วย
ส่วนเรื่องเดียร์เธอเป้นตัวหลักอีกคนที่สำคัญของเรื่อง เพราะฉะนั้นเธอจะยังไม่เสร็จชุนง่ายๆแน่นอน
(สปอยครับ)..เดียร์เสร็จชุนคนสุดท้ายของเรื่องนี้ 555+(ผู้เล่นคนอื่นเสร็จก่อน จะมีใครมั่งก็รอกันปายย)
ความคิดเห็น