พระเจ้า! ท่านแค้นอะไรบ้านข้า?

ถ้าพูดถึงครอบครัว “พิริยะรุ่งเรือง” แล้วใครบ้างจะไม่รู้จัก ในประเทศนี้น่าจะไม่มีบ้านไหนที่มีถ้วยรางวัลและเหรียญรางวัลจากการแข่งขันกีฬานานาชาติเยอะไปกว่านี้อีกแล้ว

คุณพ่อ (55) จ่าเสือ อดีตนักกีฬามวยไทย ก่อนผันตัวไปเป็นนักมวยสากลที่ได้แชมป์การแข่งขันนานาชาติติดต่อกันสามสมัย ปัจจุบันลาออกจากราชการ มาเปิดโรงยิม สนามม้า และปั๊มน้ำมัน แต่ก็ยังรับคำเชิญไปเป็นโค้ชให้ทีมชาติเรื่อย ๆ

คุณแม่ (48) นุชนารี อดีตแม่ค้าข้าวแกง ร้านอาหารตามสั่งใกล้ค่ายมวยที่จ่าเสือเคยสังกัดสมัยต่อยมวยไทย ปัจจุบันเป็นแม่บ้าน และนักโภชนาการจำเป็น เพราะต้องดูแลอาหารการกินของสามีและลูกที่เป็นนักกีฬา

พี่แชมป์ (24) ชนะพล อดีตนักกีฬาฟันดาบยุวชนโลก จบเวชศาสตร์การกีฬาจากญี่ปุ่น พูดได้ 5 ภาษา (ไทย อังกฤษ ญี่ปุ่น จีน (mandarin) และสเปน (espanol)) ปัจจุบันเป็นผู้ดูแลยิมของครอบครัว และโค้ชกีฬาฟันดาบ

พี่ชิน (22) ชินดนัย นักกีฬายิงธนูทีมชาติ (ตั้งแต่อายุ 15) เรียนบริหารปี 4 เป็นนายแบบภาพนิ่งและเป็น sport idol ทำช่อง YouTube กับน้องชาย 

พี่ฌอน (20) ชลนที เพิ่งได้แชมป์คาโปเอลายุวชนโลก แต่เป็นที่รู้จักกันมากกว่าในนามเจ้าชายน้อยแห่งวงการสตรีทแดนซ์ ที่สะสมรางวัลเกี่ยวกับการเต้นมาตั้งแต่ 8 ขวบ เรียนวิทยาศาสตร์ภาคเคมีปี 2 เป็น sport idol ทำช่อง YouTube ร่วมกับพี่ชาย

น้องเฌอ (16) เฌอแตม อดีตนักกีฬายิมนาสติกยุวชนทีมชาติ (8-12) ที่ผันตัวมาเป็นนักกีฬาฟิกเกอร์สเก็ต เพิ่งได้รางวัลจากการแข่งขันระดับนานาชาติ  เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ชอบอ่านนิยาย เป็นแก้วตาดวงใจของครอบครัว

ครอบครัวอบอุ่น ฐานะดี มีหน้ามีตาในสังคม คนรักครึ่งค่อนประเทศ

แต่ดันดวงซวยเพราะแวะช่วยคนจนตกเครื่อง เลื่อนตั๋วจากไฟล์ทเกาะสวาทหาดสวรรค์ไปเป็นไฟลท์นรกโลกันต์ เครื่องบินตกกลางทะเล

ยมทูตเพลียใจ เทพชะตาเล่นอะไร ชะตายังไม่ขาดแต่ร่างที่ปราศจากลมหายใจกลับจมดิ่งอยู่ที่ระดับความลึกนับหมื่นฟุต ถ้าช่วยหกคนนี้ให้รอดท่ามกลางฝูงฉลามในความเวิ้งว้างของมหาสมุทรใหญ่ นั่นคือยิ่งกว่าปาฎิหาริย์อีก

เทพชะตาเพิ่งสร่างเมาตอนยมทูตมาขอพบพร้อมวิญญาณทั้งหก แต่เรื่องนี้จะต้องไม่ไปถึงหูคนที่เก้าคนที่สิบให้ประวัติการทำงานเพิ่มรอยด่างมากไปกว่านี้

“ข้าจะนำวิญญาณทั้งหกไปไว้ที่มิติอื่นก่อน จนกว่าจะถึงอายุขัยของแต่ละคนแล้วค่อยส่งพวกเขาเข้าสู่สังสารวัฎ”

=================

ทักทาย/แนะนำตัว

สวัสดีจ้า DD เคยแต่งนิยายเรื่องยาวจบไปเรื่องหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว หลังจากนั้นด้วยหน้าที่การงานที่รัดตัวมากทำให้ไม่สามารถแตะงานเขียนได้อีกหลายปีเลย พอมาถึงยุคโควิดนี่ด้วยรูปแบบการทำงานที่เปลี่ยนแปลงไปทำให้มีโอกาสอยู่กับคอมพิวเตอร์มากขึ้น จนตอนนี้จัดระเบียบการงานแบบใหม่ได้ระดับหนึ่งและคาดว่าน่าจะมีเวลาว่างจากงานมากขึ้น ก็เลยอยากจะกลับมาเขียนนิยายเพื่อกระตุ้นต่อมจินตนาการของตัวเองไม่ให้เหือดหาย

ปกติ DD เป็นพวก realistic ที่ยึดอยู่กับความจริงมากกว่าความเป็นไปได้ (หรือเรียกง่าย ๆ ว่าพวกจินตนาการต่ำนั่นเอง) แต่คนที่ประสบความสำเร็จในสายงาน DD คือคนที่จะต้องมีจินตนาการเยอะ ๆ DD ก็เลยต้องหาหนทางฝึกฝนตัวเอง ก็คาดหวังว่าการเขียนนิยายจะช่วยลดความ realistic ของตัวเองลง และสื่อสารกับคนอื่น ๆ ได้ดีขึ้น

ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ หากมีข้อแนะนำใด ๆ สามารถบอกกันได้เลยนะคะ

ด้วยรัก

DD 

ป.ล. ขั้นตอนการเขียนนิยายของ DD จะเป็นคืนวันจันทร์ อังคาร หาข้อมูลกับร่างโครงเรื่อง คืนวันพุธ พฤหัส จะเขียน วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เช้าปรับปรุง เลยจะสามารถลงตอนใหม่ได้อย่างเร็วคือเที่ยงวันศุกร์ แต่เวลาหลักน่าจะลงได้แน่ ๆ คือหลังสองทุ่มไปแล้วค่ะ

------------------------

เปิดเรื่อง 25 กุมภาพันธ์ 2565

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 27 กุมภา 65 : ขอบคุณผู้ที่แวะเข้ามาอ่านทุกคนนะคะ

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 6 มีนา 65 : ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ทุก <3 ที่ให้มามีคุณค่าทางใจมาก ๆ เลยค่ะ

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 13 มีนา 65 : ได้กำลังใจมาทะลุร้อย มี comment จากผู้อ่านครั้งแรก ดีใจ > <

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 20 มีนาคม 65 : สัปดาห์นี้ปิดฉากแรกของเรื่องลงแล้ว ณ ตอนที่ 26 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 27 มีนาคม 65 : เริ่มออกไปไกลจากบ้านนิด ๆ แล้วในสัปดาห์นี้ ดูสิว่าเราจะออกจากบ้านไปไกลกันได้แค่ไหน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

บันทีกวันจันทร์ที่ 4 เมษายน 65 : ยอดผู้ติดตามเกือบแตะหลักร้อยแล้ว เย่ ๆ ๆ ๆ ยอดกำลังใจก็มาแบบต่อเนื่องใจฟูฟ่องมาก รู้สึกอยากเอาเวลาพักร้อนมาทุ่มแต่งนิยายจริง ๆ 555 ขอบคุณทุกคนนะคะ

บันทึกวันอาทิตย์ที่ 10 เมษายน 65 : ย้ายหมวดจากจีนโบราณมาหมวดอดีตปัจจุบันอนาคตตามคำแนะนำของนักอ่าน แล้วพบว่ามีผู้เข้ามาอ่านเยอะขึ้นมากจนตกใจ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำจริง ๆ และขอบคุณทุกคนที่แวะเวียนมาอ่าน มากดหัวใจ มากดติดตาม ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า