ERROR Online : Overkill มหานครออนไลน์แห่งความผิดพลาด

ตอนที่ 56 : Error : 0x00000052 นรกขุมที่ 1

 ERROR Online : Overkill

            ‘การนำพื้นที่สีเขียว [Safe Zone] ภายในเมืองออกถือเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องที่ทางฝั่งของ ERROR Corporation รับทราบเป็นอย่างดี หากการโจมตีผู้เล่นสามารถเกิดขึ้นได้ทุกหนทุกแห่งย่อมเป็นสิ่งที่คุกคามแก่ความปลอดภัยของบรรดายูสเซอร์ จนอาจจะทำให้เกิดความสงสัยหวาดระแวงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เพียงแต่ นั่นก็เป็นสิ่งที่ใกล้เคียงกับชีวิตบนโลกแห่งความเป็นจริง หากคิดในทางกลับกันแล้ว โลกของเราเองก็เช่นกันที่ทุกคนสามารถเลือกที่จะกระทำอะไรก็ได้ตามที่ตนต้องการ...

โดยมีข้อแม้ที่ทุกคนจะต้องแบกรับผลของการกระทำนั้นๆ

นั่นเป็นเหตุให้ทางบริษัทเลือกที่จะพัฒนา ERROR Online นี้ขึ้นตามหลักเสมือนจริงที่ถูกสร้างสรรค์โดยพระเจ้า นั่นก็คือ  ‘กฏ’ ที่ถูกบังคับใช้จะไม่ได้ถูกแฝงไปกับตัวเกม หากแต่จะเป็นสิ่งที่ถูกเหล่าผู้นำดินแดน กษัตริย์หรือเจ้าเมืองของแต่ละเมืองเป็นฝ่ายเลือกบังคับใช้

ชีวิตแม้กระทั่งภายในเกมก็เป็นสิ่งที่ล้ำค่า การเข่นฆ่ากันไม่เลือกหน้านั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราต้องการจะให้เกิดขึ้น ซึ่งในเรื่องนั้นยูสเซอร์ก็สามารถวางใจได้เป็นอย่างดี

หากเกิดการกระทำผิด ‘กฎ’ ที่ถูกสร้างไว้ ต่อหน้ายามรักษาการณ์หรือ AI ผู้ผดุงความยุติธรรมภายในเมืองแล้วละก็ พวกเขาจะกรูกันเข้าไปจัดการพวกอาชญากรเหล่านั้นอย่างแน่นอน

ซึ่งเหล่ายูสเซอร์ทุกท่านก็รู้ดีอยู่แล้วว่าร่วม 90 เปอร์เซ็นต์ของสิ่งมีชีวิตภายในเกมนี้นั้นเป็น AI ดังนั้นการกระทำผิดกฎหมายโดยไม่มีพยานรู้เห็นนั้นเรียกได้ว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้ซึ่งทางเราก็ขอยืนยันว่า...’

เจ้าของร่างในหน้ากากยิ้มรู้สึกตัวตื่นท่ามกลางเสียงพูดที่ลอยเข้าหูอยู่เนืองๆ นาคาค่อยๆ ขยับยกมือขึ้นกุมศีรษะของตัวเองที่ยังรู้สึกมึนๆ แล้วจึงทรงตัวขึ้นนั่งช้าๆ ก่อนที่จะเริ่มรู้สึกปวดแปลบไปยังบริเวณทรวงอกของตัวเอง

นาคาเลื่อนมือไปจับที่บริเวณอกของตัวเองเพื่อสำรวจ...เพียงแต่น่าแปลกที่ตำแหน่งดังกล่าวกลับไม่มีบาดแผลปรากฏขึ้นเลยสักนิดขัดกับความเจ็บปวดที่เขายังคงรู้สึกอยู่จนถึงตอนนี้ เด็กหนุ่มนั่งตรวจสอบสภาพร่างกายของตนอยู่สักพัก ก่อนที่เสียงของใครบางคนจะดังขึ้นมาว่า

“ตื่นแล้วหรือไง เจ้าหนู”

คำพูดดังกล่าวเรียกความสนใจของเขาให้หันไปหา เพียงแต่นาคาก็ต้องเบิกนัยน์ตาสีดำของตนกว้าง เมื่อภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้ากลับเป็นภาพของปีศาจรูปร่างคล้ายแพะที่กำลังยืนถือเคียวด้วยใบหน้าที่ดูคล้ายกับว่ามันกำลังยิ้ม

ปีศาจ...ที่กำลังยืนจ้องใบหน้าของเขาอยู่ในขณะนี้

“ไม่ต้องทำหน้าตาตกใจอย่างนั้นก็ได้” มันหัวเราะด้วยเสียงที่ดูไม่ต่างอะไรจากชายวัยกลางคน ก่อนที่ร่างดังกล่าวจะเดินไปปิดวัตถุที่ส่งเสียงประกาศที่ยังคงดังต่อเนื่องมาจนถึงตอนนี้

วัตถุที่ดูไม่ต่างอะไรกับโทรทัศน์จอแก้วเก่าๆ เครื่องนึง

หลังจากที่ปิดมันเสร็จปีศาจแพะก็จึงเดินยกมือปิดปากหาวมาหยุดอยู่ยังเบื้องหน้าของนาคาพร้อมกับกล่าวว่า

“ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยไม่ใช่หรือ ยินดี...หรือจะต้องพูดว่าเสียใจดี เอาเถอะ สรุปว่าสำหรับตัวข้าเองก็รู้สึกยินดีที่ได้รู้จักเจ้าน่ะนะ” มันพูดพลางหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดี “เอาเป็นว่าชื่อข้าคือ ‘ไซเลนนัส’ [Silenus] ผู้ทำหน้าที่เป็นนายทวารของสถานที่ๆ ไร้ซึ่งความอบอุ่นของแสงอาทิตย์แห่งนี้”

“ไร้ความอบอุ่นของแสงอาทิตย์?”

มันฉีกยิ้มพราย “ใช่แล้ว เจ้าหนู สถานที่ๆ เจ้ายืนอยู่นี่ถูกเรียกว่า ไพรมัม แอเรีย [Primum Area] สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยการลงโทษและความทรมาน แผ่นดินถูกทอดทิ้งที่มีหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือการชำระล้างเหล่าวิญญาณบาป…” นั่นคือคำพูดที่ปีศาจแพะเอ่ย พร้อมกับชี้ไปที่ป้ายถนนเก่าๆ ซึ่งถูกเขียนไว้ว่า [Primum Area] ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเย็นเยียบกว่าเคยว่า

 “นรกขุมที่ 1”

สภาพภูมิประเทศเก่าโทรมไม่ต่างอะไรกับดินแดนที่ถูกทอดทิ้ง อากาศเย็นยะเยือก ผืนดินแห้งแล้ง เสียงกรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมานที่ดังขึ้นมาแล้วก็หายไปเป็นจังหวะ ป่าต้นไม้หัวโกร๋นล้อมรอบที่กลืนกินไปกับเหล่ากาตัวใหญ่ที่เกาะอยู่ตามกิ่ง ในขณะที่ซากโครงกระดูกของมนุษย์ก็ปรากฏอยู่ประปรายไปตามเส้นทาง

คงบอกไม่ได้เต็มปากว่าเป็นสถานที่ๆ น่าอภิรมย์สักเท่าไหร่

หลังจากที่นาคาแนะนำตัวกับอีกฝั่งเสร็จ เด็กหนุ่มก็ตัดสินใจเดินสำรวจรอบด้าน ปลายสุดอาณาเขตที่เขาอยู่เป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายสาหร่ายสีดำบนผิวน้ำจนไม่สามารถมองทะลุ ในขณะที่สุดระยะแม่น้ำก็มีลักษณะเป็นหุบเขาแคบๆ ที่ดูเหมือนจะมีเส้นทางให้เดินอยู่

ทางด้านไซเลนนัสไม่ได้กล่าวอะไร มันปล่อยให้เขาเดินสำรวจตามที่ต้องการ สิ่งที่มันทำก็แค่เพียงเดินตามเขาอย่างเงียบๆ พร้อมกับเคียวที่ถืออยู่ในมือ

น่าแปลกที่เขาไม่ได้ถูกส่งกลับไปใต้ต้นมะพร้าวนั่นเหมือนเคย? แต่จากที่ได้ยินหลังจากที่ผู้เล่นเสียชีวิตจะถูกส่งไปเมืองที่เราเคยไปมาล่าสุดไม่ใช่หรือไง?

หรือจะเป็นเพราะแพทซ์ใหม่ที่ถูกเพิ่มมากันนะ...

ภาพของอาณาเขตที่ดูกว้างขัดกับจำนวนสิ่งมีชีวิตที่มีเพียงแค่สองคน...แม่น้ำที่คาดว่าน่าจะข้ามได้ นอกนั้นคือพื้นดินแตกระแหงที่ถูกล้อมไปด้วยต้นไม้ไร้ใบ

จะแก้สมการนี้ยังไงดี...

ต๋อม...

เสียงก้อนหินสัมผัสกับผิวน้ำที่อยู่ไกลๆ บ่งบอกว่าอย่างน้อยมันก็ยังคงมีสภาพเป็น ‘ของเหลว’ ตามที่เขาคิด 

เพียงแต่ว่าไม่มีอะไรบ่งบอกได้ว่าทันทีที่เขาลงไปในผิวน้ำแล้ว มันจะไม่มีสัตว์ประหลาดหรือ ‘อะไรบางอย่าง’ ดักซุ่มรอโจมตีเขาอยู่

ขึ้นชื่อว่า ‘นรกขุมที่หนึ่ง’ ก็เป็นตัวบอกอย่างดีแล้วว่ามันไม่ใช่สถานที่ๆ เต็มไปด้วยสิ่งน่ารัญจวนใจเลยสักนิด

นาคาคิดก่อนที่จะลองเอ่ยปากเรียกหน้าต่างไอเท็มขึ้นมา

ฟุ่บ!

ได้ผล หน้าต่างสีฟ้าเด้งขึ้นมา ในขณะที่สิ่งของที่อยู่ภายในก็ปรากฏชัดเจนว่ามันเป็นของที่ติดตัวเขามาก่อนที่จะมาถึงนรกนี่

 รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปาก ก่อนที่เขาจะเรียกหนังสือปกหนารูปสัตว์ประหลาด เนโครโนมิค่อนขึ้นมาถือในมือ แล้วจึงเอ่ยคำพูดออกมาว่า

Summon Hellhound 

สิ้นสุดคำพูด สุนัขสีดำตัวเขื่องก็ปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้า ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่เขาจะให้คำสั่งกับมันในทันทีว่า

‘...ว่ายน้ำไปที่หุบเหวอีกฝั่ง’

เพียงแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ยอมทำตาม ทันทีที่เจ้าสุนัขสีดำเดินไปถึงปลายสุดของพื้นดิน จังหวะที่มันกำลังจะจุ่มเท้าลงไปยังสายธารสีดำ หมาล่าเนื้อจากนรกก็รีบชะงักเท้าออก ก่อนที่มันจะส่งเสียงเห่าออกมาคล้ายกับว่าต้องการจะเตือนถึงอันตรายบางอย่างที่อยู่ข้างหน้า

นาคาหรี่ตาลงช้าๆ 

ในน้ำนั่นมีอะไรอยู่จริงๆ ด้วยสินะ

เขายืนนิ่งไปสักพักก่อนที่จะพับหนังสือเก็บไปในหน้าต่างพร้อมกับร่างของหมาล่าเนื้อตัวยักษ์ที่สลายเป็นไอสีดำไปในช่วงเวลาเดียวกัน แล้วจึงหันไปถามกับแพะปีศาจที่ยังคงยืนพิงเคียวของมันอยู่ว่า

“คุณ...ไซเลนนัส” 

“มีอะไรละ เจ้าหนู” 

“ถ้าต้องการจะออกจากที่นี่ จะต้องทำยังไง...”

แพะปีศาจเลิกคิ้วขึ้นช้าๆ ก่อนที่จะเหลือบไปที่สุดแม่น้ำ ก่อนที่จะหันมาพูดกับเขาว่า

“ถ้าไม่ต้องการเดินสำรวจหาทางออกที่นี่ เจ้าก็มีสองทางเลือก” เสียงพูดถูกเอ่ยออกมาจากปากของปีศาจครึ่งคนครึ่งแพะ 

“หนึ่งก็คือรออยู่ที่นรกขุมนี้ไปหนึ่งวัน...”

ต้องรออย่างที่คิดจริงๆ ด้วย...

นาคายืนนิ่งไปสักพัก 

“ทางเลือกที่สอง...” ไซเลนนัสเมื่อเห็นเขาไม่ได้ว่าอะไรต่อจึงพูดพลางยกมือปิดปากหาว ก่อนที่จะยกเคียวของมันขึ้นทุบกับพื้นส่งคลื่นอากาศกระจายออกด้วยความรุนแรงพร้อมกับพูดออกมาว่า

“ก็คือการทำให้ข้ายอมรับในตัวเจ้าให้ได้”

ได้ยินดังนั้น นาคาก็ยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เขาจะพูดกับอีกฝ่ายในทันทีว่า

“งั้นเราก็มาเริ่มกันเถอะครับ”

ราวกับว่าคำพูดของนาคาคือคำประกาศศึก สิ้นสุดคำพูด ปีศาจแพะก็พุ่งเข้าโจมตีเขาด้วยความรวดเร็ว ร่างยักษ์เงื้อเคียวของมันอย่างไม่รอที่จะให้อีกฝ่ายตั้งตัว ก่อนที่จะตวัดมันลงไปอย่างรุนแรงหมายจะบั่นศีรษะให้หลุดจากบ่า

คำประกาศการท้าดวลที่นาคาพูดมาหมายความว่าไซเลนนัสจะทำอย่างไรก็ได้กับศัตรูตรงหน้า และแน่นอนว่าศีลธรรมย่อมไม่มีอยู่ในนรก ปีศาจแพ้ตนนี้ไม่มีทางที่จะรอให้ตั้งตัวก่อนอยู่แล้ว การชิงโจมตีก่อนถือเป็นความได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ในการต่อสู้

แกร๊ง!

เพียงแต่ว่าช่างน่าเสียดายที่การโจมตีดังกล่าวนั้น กลับไปไม่ถึงตัวของร่างในหน้ากากยิ้ม ทันทีที่มันตวัดเคียวใส่ร่างของอีกฝั่ง เสียงของโลหะประทบกันอย่างรุนแรงก้องกังวานไปทั่วพื้นที่ ในขณะที่ทางฝั่งปีศาจแพะก็ได้แต่ชะงักกับสถานการณ์ที่ตนเองไม่ได้คาดคิด

การกระทำที่เกิดขึ้นจากนาคาที่คาดเดาถึงเจตนาของอีกฝ่ายไว้ก่อนแล้ว 

“ไม่มีสัจธรรมในฝูงโจร..ใช่ไหมล่ะครับ”

นั่นคือคำพูดก่อนที่นาคาจะเลื่อนนิ้วไปปิดหน้าต่างใส่ไอเท็มที่ยังคงเปิดค้างอยู่เบื้องหน้า 

อาวุธชิ้นสุดท้ายที่เขาได้รับมาจากการต่อสู้กับเคาท์เตสผีดิบ ดาบยักษ์แห่งกองทัพอัศวินดำ [Giant Sword of the Black Knight Army] ที่กำลังปักคาอยู่ที่พื้นได้ช่วยป้องกันการโจมตีที่โดยปกติแล้วเขาไม่ควรจะป้องกันมันได้ 

ปีศาจแพะผงะกระเด็นถอยหลังไปจากแรงสะท้อนยามอาวุธในมือสัมผัสกับตัวดาบ ซึ่งนาคาเองก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้มันผ่านไปอย่างไร้ประโยชน์ เขาอาศัยจังหวะที่มันกำลังชะงักอยู่เรียกปืนรีวอลเวอร์สีเงินขึ้นมาถือพร้อมกับยิงสวนไปที่ศีรษะของมันโดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถป้องกันได้

35,297!

ปืนในมือถูกลั่นไก ศีรษะรูปแพะของอีกฝ่ายก็ถูกแรงอัดของกระสุนหัวระเบิดฉีกกระชากกล้ามเนื้อแตกกระจายออก ส่งผลให้ร่างของมันกลายเป็นเพียงแค่แพะปีศาจที่ไร้หัว

ผู้เล่น นาคาทำการสังหาร ไซเลนนัสนายทวารของนรกขุมที่ 1 [Silenus, The Gatekeeper of Primum Area] ได้รับค่าประสบการณ์ 47,500 หน่วย ได้รับไอเท็ม เขาของปีศาจแพะ (Goatman Horns) 1 คู่ เคียวปีศาจ [B] (Devil Scythe) 1 อัน และระดับเลเวลเลื่อนขึ้นเป็น 18

ผู้เล่น นาคาผ่านเงื่อนไขในการกลับสู่โลกมนุษย์ จะถูกเคลื่อนย้ายกลับไปที่ทวีปหลักภายใน 1 นาที

เสียงของระบบที่ดังขึ้นบ่งบอกว่าเขาได้ทำการเอาชนะเงื่อนไขสำหรับในการกลับสู่โลกภายนอก

ได้ยินดังนั้นเจ้าของหน้ากากยิ้มก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างโล่งอก บางทีอาจจะเป็นเพราะตำแหน่งที่เขาอยู่เป็นเพียงแค่นรกขุมแรก ดังนั้นปีศาจนายทวารที่อาศัยอยู่ที่แห่งนี้จึงไม่ได้แข็งแกร่งจนเหนือความคาดหมาย

อีกสาเหตุนึงอาจเป็นเพราะแกมบิทรีวอลเวอร์นี่ที่รุนแรงเกินกว่าการโจมตีของผู้เล่นเลเวล 18 ทั่วๆ ไปหลายเท่า

นาคาเช็คหน้าต่างไอเท็มดูสิ่งของ ยืนรอการวาร์ปกลับที่น่าจะเกิดขึ้นไม่นานอีกระบบอยู่สักพักก่อนที่เสียงของปีศาจแพะผู้พ่ายแพ้จะดังขึ้นพร้อมกับภาพของมิติที่เริ่มเคลื่อนย้าย

“ใช้ได้นี่ เจ้าหนู...แต่ถ้าในอนาคตเจ้าถูกส่งกลับมาที่นี่อีก อย่าคิดว่าข้าจะพลาดท่าง่ายๆ แบบนี้นะ” 

“คงจะอีกนานเลยละครับ...” 

คือสิ่งที่นาคาตอบกลับพร้อมกับเสียงหัวเราะของอีกฝั่งที่ดังขึ้น ก่อนที่สติของเขาจะเริ่มหลุดลอยไป

เป็นช่วงเวลาไม่นานก่อนที่นาคาจะมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อเขามาอยู่ในสถานที่ที่มืดมิดยิ่งกว่าขุมนรกที่ตนอยู่เมื่อสักครู่ 

บรรยากาศที่ดูไม่น่าจะเป็นสถานที่ๆ เขาเคยไปมาก่อน 

นาคายืนนิ่งอยู่สักพักสายตาของเขาก็เริ่มที่จะปรับสภาพ ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มันจะเบิกกว้างขึ้นช้าๆ

เบื้องหน้าของเขาคือภาพ...ที่ไม่ต่างอะไรจากภายในคฤหาสน์ของชาวตะวันตกที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายของความลึกลับเร้นซ่อนอยู่ทุกอณู บันไดคู่ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านบริเวณสองฝั่งของห้องขนาบข้างไปสุดที่ระเบียงชั้นสอง พื้นถูกปูด้วยพรมสีเข้มสลักสวยลาย รูปปั้นหินเก่าแก่ที่เต็มไปด้วยหยากไย้ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง 

ห้องโถงในคฤหาสน์โบราณ?

จุดเกิดที่ไม่ใช่ใต้ต้นมะพร้าว ไม่ใช่หมู่บ้านในหุบเขาสีน้ำเงินหรือแม้แต่เรมิน่า...เป็นผลมาจากแพทซ์ใหม่อีกแล้วหรือไง

นาคาเลิกคิ้ว ก่อนที่เขาจะเรียกปืนสีเงินขึ้นมาถือไว้ในมือ 

มัวแต่มายืนคิดไปก็คงจะไม่ได้อะไร ในเมื่อมันเกิดแล้วสิ่งที่ต้องทำก็คือหาทางแก้ 

เขาเลื่อนมือซ้ายขึ้นไปดึงเข้ากับหน้ากากของตนเพื่อกระชับเข้ากับใบหน้า ก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองออกมาว่า

 “งั้นก็มาหาทางออกจากที่นี่กันเถอะ”

แกร๊ก...แกร๊ก!

นาคาหรี่ตาลงช้าๆ หลังจากที่ลองเดินเปิดประตูทางเข้ามาทั่วชั้นหนึ่งของคฤหาสน์ และตรงตามที่เขาคาดคิด พวกมันถูกล็อค ก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานแรกที่เขาเพิ่งจะได้ยืนยันอีกเป็นครั้งที่สองว่ามันยังคงปิดแน่นอยู่เหมือนเดิม

หรือว่าจะลองทำลายมันดู...

นาคาเหลือบสายตามาหยุดมองที่ปืนเดสเปอราโดอีเกิลส์ที่อยู่ของตัวเอง ยืนใช้ความคิดไปสักพักก่อนเขาจะได้ยินเสียงบางอย่างที่ดังขึ้นมาจากโต๊ะไม้เล็กๆ บริเวณใกล้กับหน้าประตู

เสียง...ของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด

กริ๊ง...กริ๊ง!

เขาไม่ได้ผลีผลามรีบเดินเข้าไปรับ นาคายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ทุกอย่างที่เขาทำก็เพียงแค่มองดูภาพของโทรศัพท์โบราณที่กำลังสั่นอย่างต่อเนื่องภายใต้ความมืดมิดที่ปกคลุมไปทั่วห้องโถง

กริ๊ง...กริ๊ง!

แน่นอนว่าเขาไม่มีความคิดที่จะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย โทรศัพท์นั่นดูน่าสงสัยเกินกว่าที่จะยกหูรับหรือแม้แต่จะเดินเข้าใกล้มัน

เพียงแต่ น่าประหลาดใจที่ดูเหมือนว่าแม้ตัวเขาเองจะไม่ได้เข้าใกล้ แม้จะไม่ได้ฝ่ายที่ยกหูโทรศัพท์นั้นขึ้นมา   

มัน...กลับกลิ้งตกลงมาอยู่ที่พื้นด้วยตัวของมันเอง

ร่างในชุดเสื้อกันหนาวสีขาวไม่ได้ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด เขาเพียงแค่เลิกคิ้วมองดูมันอย่างงงๆ นาคาเพียงแต่ยืนมองโทรศัพท์สีดำภายในความมืดมิดอยู่สักพัก ก่อนที่คำพูดบางอย่างจะถูกเอ่ยออกมาจากหูโทรศัพท์ด้วยเสียงที่ถึงแม้จะเบา แต่ก็สามารถได้ยินจากห้องโถงที่เงียบอย่างชัดเจน

คำพูดที่...ทำเอาเขาถึงกับขนในกายของเขาถึงกับลุกชันขึ้นมาทั่วร่าง

“ฉันคือคุณแมรี่...”

น้ำเสียงเย็นยะเยือกของเด็กผู้หญิงถูกพูดออกมาจากปลายสาย

ความผิดปกติที่ได้ทำหน้าที่ของมันอย่างดีกระตุ้นสัญชาติญาณในตัวเขาให้เริ่มทำงานอย่างเต็มที่

เพราะมัน...เป็นเสียงที่ดูไร้ซึ่งจิตวิญญาณราวกับว่าไม่ใช่น้ำเสียงของมนุษย์

“ตอนนี้ฉันอยู่ในกองขยะ...”

น้ำเสียงแผ่วเบา...ที่ถูกกล่าวอย่างเต็มไปด้วยความประสงค์ร้ายจนตัวเด็กหนุ่มเองก็รู้สึกได้ถึงเลือดในกายซึ่งเริ่มที่จะแข็งตัวจับตัวกันเป็นก้อน

“และกำลังจะไปหาเธอในอีก...”

น้ำเสียง...ที่ไม่ต่างอะไรจากเสียงสังเคราะห์ของร่างของตุ๊กตาที่ไร้ซึ่งชีวิต

“10 นาที...”

บันทึกข้อมูลลับ [Secret Data Entry]

Monster [มอนสเตอร์]

Name : ไซเลนนัส [Silenus]

Alias : นายทวารของนรกขุมที่ 1 [The Gatekeeper of Primum Area]

Level : 45

Difficulty : D

Category : ทวารบาล [Gatekeeper]

Evaluation [ประเมินความสามารถ]

               Strength : C            Agility : C+

               Endurance : D          Range : D

               Ability : D               Magic : C+

              Luck : D                    Growth Potential : E

Forte [ความถนัด] : Good with Scythe [ใช้อาวุธประเภทเคียวได้ดี] Able to use minor magic [ใช้เวทมนตร์ชั้นต่ำบางประเภทได้]  

Weakness [จุดอ่อน] : Slacker [ชอบอู้]