ตอนที่ 54 : Error : 0x00000050 สถานการณ์ที่ไม่คาดคิด
ERROR Online : Overkill
ผิดพลาดจากที่คิด
นาคาเหลือบสายตามองร่างของนักบวชสาวที่กำลังจะวิ่งมาถึงตัวของตนพร้อมกับผีดิบที่แห่กันตามมาเป็นกระพรวน
เธอ...ไม่สมควรจะมาอยู่ที่นี่
ความเป็นไปได้ที่หนึ่ง สมมติว่าหากกลุ่มของเธอพ่ายแพ้ให้กับแจ็ค นักบวชสาวคนนี้ก็ควรจะถูกสังหารในที่เกิดเหตุไปเรียบร้อยแล้ว และแน่นอนว่าถ้าเธอชนะ ก็คงไม่มีทางที่เธอจะต้องวิ่งหนีตายมาจนถึงที่ๆ เขาอยู่แบบนี้
หรือจะบอกว่าผู้หญิงคนนี้หนีรอดพ้นจากเงื้อมมือของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ที่สามารถฆ่าล้างกลุ่มของเธอในเวลาไม่กี่วินาทีด้วยตัวคนเดียว อย่างนั้นหรือไง?
นาคานั่งเท้าคางใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพับปิดหนังสือเนโครโนมิค่อนเก็บมันลงช่องเก็บของ แล้วจึงทรงตัวลุกขึ้นยืนช้าๆ
ดูเหมือนทั้งแอชและเบลต่างก็กำลังสนใจกับบรรดาเหยื่อของตนเอง จึงทำให้ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตว่านักบวชสาวที่กำลังวิ่งมาพร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลือ
พูดง่ายๆ ว่าเหลือเขาคนเดียวที่สามารถจะพุ่งเข้าไปทำตัวเป็นพระเอกช่วยเหลือผู้หญิงที่กำลังจะตกเป็นเหยื่อของผีดิบกระหายเลือดจำนวนมาก
หมาป่ายักษ์สีดำก็ได้สลายกลายเป็นไอ ร่างในหน้ากากยิ้มถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเรียกปืนสั้นเดสเปอราโด อีเกิลส์ของตนขึ้นมา
ฝูงซอมบี้ที่วิ่งตามเธอมีอยู่ราวๆ เก้าถึงสิบตน
หมายความว่าต่อให้เขายิงปืนเข้าศีรษะของซอมบี้ทุกตัวในอัตราเร็วที่ 1.33 นัดต่อวินาที ซึ่งเป็นความเร็วมากที่สุด ก็ยังไม่มีทางที่จะกำจัดพวกผีดิบหน้ายิ้มนี่ไปได้ทั้งหมด
สรุปได้ว่า...
นาคาเลื่อนอาวุธของตนขึ้นประทับศูนย์ สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะถอนมันมาเบาๆ
ร่างของนักบวชสาวอยู่ห่างไปราวๆ สิบเมตร หากเขาต้องการจะช่วยเธอ การกำจัดผีดิบให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้คือสิ่งจำเป็น หลังจากนั้นค่อยเอ่ยปากเรียกให้พวกเพื่อนนักฆ่าทั้งสองของเขาช่วยอีกแรงก็ได้
เขายกนิ้วขึ้นไปแตะไกปืนช้าๆ ก่อนที่จะกดมันลงไปอย่างนุ่มนวล
เปรี้ยง!!!
เสียงระเบิดของดินปืนดังสนั่น ลูกกระสุน Hollow-point ที่ถูกบรรจุอยู่ในปืนสั้นสีเงินก็พุ่งทะยานแหวกอากาศตรงเข้าไปสู่ขมับของเป้าหมายอย่างแม่นยำ
15,636!
ร่างในหน้ากากยิ้มสีขาวมองดูนักบวชหญิงทรุดลงไปที่พื้น เขาหรี่ตาสำรวจร่างของอีกฝั่งก่อนที่จะเลื่อนกระบอกปืนของตนลงพื้นช้าๆ เมื่อมองไม่เห็นความจำเป็นที่เขาจะต้องใช้มันอีก
ความเสียหายนั่น...เบาแบบแปลกๆ แฮะ
ยังดีที่ไม่มีใครเห็น หรือถึงแม้แอชหรือเบลจะเหลือบมาพอดีก็ตาม ยังไงเขาก็สามารถอ้างได้ว่าเป็นอุบัติเหตุจากการที่ตนรีบร้อนจะช่วยเหลือนักบวชสาวคนนั้น
จนทำให้เล็งพลาด ยิงใส่เธอแทนที่จะเป็นผีดิบที่อยู่ข้างหลัง
“อย่าโกรธกันเลยนะ...” นาคาพึมพำทิ้งท้ายเบาๆ
เดี๋ยวก่อน...จริงๆแล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากช่วยเธอหรอกนะ เพียงแต่ว่าอย่างที่ได้พูดไปตั้งแต่แรก การที่ตัวของนักบวชสาวผู้นี้สามารถหนีผีดิบนั่นมาถึงที่ๆ นาคาอยู่นี่ได้นั้น มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่ดูน่าสงสัยเกินไปหน่อย
ทำไมเธอถึงจะต้องวิ่งมายังที่นั่งคนดูที่พวกเขาอยู่ แทนที่จะมุ่งตรงไปยังทางออก หากกลุ่มของเธอเสียชีวิตทั้งหมด ผู้หญิงคนนี้ก็สมควรจะวิ่งหาทางออกมากกว่าที่จะวิ่งหนีมาทางเขา
หรือหากกลุ่มของเธอยังคงต่อสู้อยู่ เธอก็ควรจะไปสนับสนุนเพื่อนของตัวเองมากกว่า
ที่สำคัญคือหากกลุ่มของเธอไปพ่ายแพ้ในการต่อสู้กับแจ็คภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ก็ไม่มีทางที่เธอจะสามารถหนีปีศาจสุดแข็งแกร่งแบบนั้นได้ด้วยตัวคนเดียวแน่นอน
ดังนั้น...เมื่อวิเคราะห์ดูแล้ว ความเป็นไปได้ที่เธอจะมาอยู่ที่นี่มีอยู่เพียงแค่สองอย่าง
อย่างที่หนึ่ง แจ็คอาจจะปล่อยเธอมาเพื่อใช้เป็นเหยื่อล่อให้พายูสเซอร์ไปให้ตนเองสังหาร
หรืออย่างที่สองก็คือ...
ผู้หญิงคนนี้ ได้กลายเป็นพวกเดียวกับแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ไปแล้วเรียบร้อย
“เก่งเหมือนกันนี่ หน้ากากยิ้ม”
เสียงที่ดังขึ้นมาจากร่างที่ควรจะกลายเป็นเพียงแค่ซากศพเรียกความสนใจจากนาคาได้เป็นอย่างดี นาคาหรี่ตาของตนเองลงพลางมองไปยังนักบวชสาวที่กำลังทรงตัวของตนขึ้นยกมือของเธอปิดใบหน้าของตนที่ถูกกระสุนของนาคายิงเข้าอย่างจัง
“แต่อย่าคิดว่ามันจะจบง่ายๆ แบบนี้ล่ะ”
แจ็คพ็อตแตกหรือไง...
ร่างในเสื้อกันหนาวสีขาวไม่ได้เอ่ยอะไรกลับไป เขาเพียงแค่มองอีกฝ่ายด้วยดวงตาสีดำสนิท ในขณะที่มือก็เลื่อนอาวุธปืนขึ้นเล็งไปยังเป้าหมายเดิมอีกครั้ง
15,636!
ไกปืนถูกลั่น ลูกกระสุนพุ่งเข้าเจาะตำแหน่งเดิม ร่างของเธอผงะไปทางด้านหลังจากแรงอัดมหาศาลที่พุ่งเข้าสู่ขมับ ก่อนที่จะหันมามองนาคาด้วยแววตาที่แสดงถึงความเป็นศัตรูอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ใช่โจทย์ที่ยากอะไร หากเป็นมอนสเตอร์ผีดิบปกติ ค่าความเสียหายมากขนาดนี้ก็พอที่จะสังหารพวกมันได้อยู่แล้ว
ดังนั้นคำตอบก็น่าจะเป็น
“แจ็ค เดอะ ริปเปอร์...สินะครับ”
1,563!
การโจมตีครั้งที่สามถูกป้องกันโดยนักบวชสาวที่ใช้ฝ่ามือของตนขึ้นมาบังลูกกระสุนที่กำลังพุ่งตรงไปที่บริเวณใบหน้า
“หัวไวเหมือนกันนี่ ผู้เล่น” ร่างของนักบวชสาวเหยียดยิ้ม “นายเป็นคนแรกที่จับผิดได้เลยนะ ยินดีด้วยละ”
“จับผิด งั้นเหรอครับ?”
นาคามองใบหน้าอีกฝ่าย เลิกคิ้วขึ้นช้าๆ ก่อนที่เขาจะพูดออกมาว่า
“จริงๆ แล้ว ไม่รู้หรอกครับว่าที่ยิงไปน่ะ เป็นคุณหรือนักบวชคนนั้น”
ดวงตาของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์กระตุกเล็กน้อยทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เจ้าของร่างสูงในชุดกันหนาวสีขาวพูดออกมา
“หมายความว่า...”
“ก็แค่คิดว่าไอ้เรื่องยุ่งยากแบบการช่วยเหลือคนอื่น” นาคาว่าพร้อมกับยกมือขยับหน้ากากของตนเข้าที่
“มันไม่เหมาะกับตัวเองเลยน่ะนะ...”
แจ็คในร่างนักบวชสาวยืนมองหน้านาคาได้สักพัก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจ
“ใช้ได้...ใช้ได้เลยนี่นา ยูสเซอร์” นักฆ่าแห่งไวท์ชาเปลก้มหน้าหงึกๆอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเรียกหมวกทรงสูงของนักมายากลขึ้นมาบนศีรษะ
“ชื่ออะไรละ”
“นาคา”
ชุดสีขาวของนักบวชค่อยๆ เปลี่ยนสภาพไปเป็นเสื้อคลุมยาวสีดำของนักมายากล ในขณะที่ทางด้านแจ็คเองก็เพียงแค่พยักหน้าลงช้าๆ
“นาคา...เป็นชื่อที่แปลกดีนะ”
“อย่างน้อยมันก็ดีกว่าชื่อโหลๆ แบบแจ็คไม่ใช่หรือไงครับ”
แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วจึงขยับริมฝีปากพูดช้าๆ พลางเลื่อนฝ่ามือไปขยับหมวกทรงสูงสีดำปรับมันให้เข้าที่อีกครั้ง
“น่าสนใจดีนะ จะว่าไปเราก็เข้ากันได้ดีไม่ใช่หรือไง” นักมายากลพูดพลางยกนิ้วชี้ไปที่ตัวเอง “ทั้งฉัน”
ก่อนที่จะชี้ตรงมาที่เขา “และนาย...ต่างก็ใส่หน้ากากเหมือนกันด้วยนี่นะ”
“หน้ากาก...”
นาคาพูดพลางยกมือขึ้นลูบวัตถุสีขาวที่ครอบคลุมรอบใบหน้าของตัวเอง
ไม่ใช่ว่าเขามีเวลาว่างมากพอที่จะคุยเรื่อยเปื่อยกับนักฆ่าในตำนานคนนี้ แต่เหตุผลที่นาคาเลือกที่จะไม่โจมตีอีกฝ่ายในทันทีนั้น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะค่าความเสียหายที่เขาสามารถทำได้นั้นต่ำเกินไปที่จะสังหารอีกฝั่ง
สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าของเขาไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่ไร้สติ หากแต่เป็น AI จำลองสติปัญญาของมนุษย์ที่สามารถคิดวิเคราะห์สถานการณ์ได้...ยิ่งเรื่องที่ตัวเขาเองยังไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับความสามารถของนักฆ่าผู้นี้เลยก็ยิ่งทำให้สถานการณ์เสี่ยงขึ้นพอสมควร
พูดได้ว่าสิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้ก็แค่ภาวนาให้ทั้งแอชและเบลจัดการกับคู่ต่อสู้ของตนเองเสร็จแล้วหันมาช่วยเขาสักที
ปกติอยู่ห่างกันแค่นี้ ต้องได้ยินเสียงปืนที่เขายิงแล้วไม่ใช่หรือ...ไง
ความคิดที่วาบเข้ามาในหัวทำให้เด็กหนุ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติโดยฉับพลัน นาคาเหลือบมองสังเกตรอบด้านของตนก็พบว่ารอบๆที่นั่งคนดูที่ตนเองอยู่นั้นได้กลายเป็นที่ว่างไร้ซึ่งผู้คนไปแล้ว
“เขตแดนเฉพาะตัวน่ะ...นายนี่รู้ตัวเร็วเหมือนกันนะ” ร่างในชุดคลุมดำเอ่ยพูดอย่างอารมณ์ดี “นักดาบนั่น ฉันยังไม่ทันจะได้ใช้ทักษะนี้ก็ลงไปกองกับพื้นแล้วละนะ”
นาคาหรี่ตาลงช้าๆ
พื้นที่ภายในโรงละครสัตว์เงียบกริบ ไร้ซึ่งผู้คนหรือเสียงใดๆ ในขณะที่สิ่งที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเด็กหนุ่มก็มีเพียงแค่ร่างในชุดคลุมดำของนักมายากลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเท่านั้น
เคลื่อนย้ายมิติ? หรือว่าจะเป็นความสามารถในการสร้างภาพลวงตา?
เร็วเกินไป...ต่อให้รู้สึกตัวตั้งแต่แรกความสามารถนี่ก็ไม่ใช่อะไรที่จะสามารถป้องกันได้เลยสักนิด
“ผู้เล่นแบบนายนี่ ถ้ามีเยอะก็คงจะดี” เสียงพูดที่ดังขึ้นมาจากนักมายากลเรียกสติกลับเข้าสู่ร่างของเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ว่าเสียงที่ควรจะดังขึ้นในระยะที่ไกลไปอีกราวๆ สิบเมตร มันกลับดังมากขึ้นจนราวกับว่า…
ฆาตกรโรคจิตคนนั้นกำลังหายใจรดต้นคอของนาคาอยู่
“ช่วยทำให้...เกมนี้สนุกขึ้นหน่อยสิ”
ความสามารถในการเคลื่อนย้ายด้วยความเร็วสูง หรือว่าจะเป็น...เวทย์ลวงตาตั้งแต่แรก?
สิ่งที่สายตาทั้งคู่ของเขามองเห็นในขณะนี้คือร่างของแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ที่อยู่ๆดีๆก็โผล่พรวดมาจากบริเวณด้านหลังของนาคาภายในชั่วพริบตาพร้อมกับมือที่กำลังเอื้อมมาจับที่ใบหน้าของเขา
ไวเท่าความคิด ร่างในเสื้อกันหนาวสีขาวของนาคาก็หมุนตัวตวัดขาไปจระเข้ฟาดหางใส่ศีรษะของอีกฝั่งด้วยความรวดเร็ว
พลั่ก!
42!
ความเสียหายเบาจนเกือบจะไร้ผล เพียงแต่สิ่งที่เขาต้องการคือสร้างโอกาสในการโจมตีต่อไป ร่างในหน้ากากยิ้มรีบเลื่อนปืนในมือเดสเปอราโดอีเกิลส์ในมือของเขาจ่อไปที่ศีรษะอีกฝ่ายพร้อมกับลั่นไกออกมาด้วยความรวดเร็ว
เปรี้ยง!
15,636!
ค่าความเสียหายกระเด็นออกจากร่างของแจ็ค ก่อนที่นาคาจะรีบเกร็งกล้ามเนื้อขาข้างขวา แล้วจึงออกแรงเตะตัดขาพับของนักมายากลเพื่อให้อีกฝั่งเสียหลัก
ฟุ่บ!
เพียงแต่ว่าไม่ทันที่แข้งของนาคาจะได้สัมผัสกับร่างของอีกฝั่ง เขาก็ต้องเบิกตาของตนกว้างขึ้นช้าๆ เมื่อเพียงแค่พริบตาเดียวร่างของนักมายากลก็สลายหายไปจากตำแหน่งเดิมราวกับอากาศธาตุ
อีกแล้วหรือไง?
“ยูสเซอร์แบบนายนี่ เคลื่อนไหวเร็วดีจริงๆ นาคา”
คือเสียงที่ดังขึ้นมาที่อากาศบริเวณด้านขวาของเขา พร้อมกับการโจมตีที่เขาไม่คาดคิดของนักมายากลแห่งไวท์ชาเปล
แกร๊ง!
ฉับพลัน ร่างของแจ็คก็โผล่ขึ้นที่บริเวณข้างๆ พร้อมกับคมมีดในมือพุ่งเข้าหมายจะบั่นคอหอยของนาคา
คมมีดที่ถ้าหากเขาไมได้ยกปืนกระบอกสีเงินของตนขึ้นมาปัดมัน นาคาคงจะเสียท่าให้แก่การโจมตีเมื่อครู่ไปแล้ว
“ปฏิกิริยาการตอบรับก็ยังไม่ใช่เล่นๆ” คือคำพูดที่แจ็คเอ่ยชม
เขาไม่ได้พูดอะไรกลับ นาคาเพียงแค่รีบสะบัดกระบอกปืนของตนใส่เป้าหมายในขณะที่ร่างของอีกฝ่ายก็สลายไปอีกครั้ง
“เฮ้ๆ หายตัวเร็วแบบนี้ มันเอาเปรียบกันไม่ใช่หรือไง” นาคาพูดเย้ยๆ ในขณะที่สิ่งที่ตอบกลับมาก็มีเพียงแค่เสียงหัวเราะ กลับมาเท่านั้น
นี่สินะ...ที่เรียกกันว่าความแตกต่างระหว่างระดับเลเวล [Level Difference] น่ะ
ทักษะ สกิล เวทมนตร์และค่าสถานะ...กำหนดความเก่งกาจของผู้เล่นโดยอิงกับเลเวล
กำแพงที่ต่อให้ความสามารถทางร่างกายทดแทนมากขนาดไหน ต่อให้จะหลบอีกและโจมตีอีกฝ่ายได้เยอะกว่าอีกฝ่ายขนาดไหน
เขาก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะระบบดังกล่าวได้
“น่าหงุดหงิดนิดนึง...แฮะ”
คือคำพูดที่หลุดออกมาจากริมฝีปากของนาคา ก่อนที่เขาจะถอนหายใจเบาๆ แล้วจึงจะปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากปืนเดสเปอราโดอีเกิลส์ของตนเอง
ตุบ...
ปืนกระบอกสีเงินหล่นลงสู้พื้น นาคายืนนิ่งพร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นช้าๆ ในขณะที่เสียงของแจ็คก็ถามลอยขึ้นมาในบรรยากาศทันทีว่า
“ถอดใจแล้วหรือไง”
“ก็ประมาณนั้นแหละครับ”
นาคาพูด หลับตาลงช้าๆ ทิ้งให้บรรยากาศรอบข้างปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัด
“ต่อให้ยอมแพ้ ฉันก็ไม่มีคติที่จะปล่อย ‘ยูสเซอร์’ ไปหรอกนะ”
เสียงของแจ็คดังขึ้นมา พร้อมกับร่างที่คาดว่าน่าจะปรากฏตัวขึ้นมาบริเวณด้านหน้าของเขา
ถึงนาคาจะหลับตาอยู่แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงตัวตนของอีกฝ่ายจากบรรยากาศที่หนักอึ้งและเสียงฝีเท้าที่สัมผัสกับพื้นทรายที่กำลังใกล้เข้ามาขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีทางที่เขาจะสู้กับนักมายากลคนนี้ได้ นาคาไม่อาจปฏิเสธ ถึงจะเจ็บใจ แต่เขาก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ในครั้งนี้
สวบ...สวบ
เสียงฝีเท้าเดินเข้าใกล้เขามากขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่ห่างไปไม่ถึงสองเมตร นาคายืนหลับตานิ่งสนิทในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ยังคงว่างเปล่าไร้ซึ่งอาวุธสำหรับป้องกันตัว
ฉึก!
เป็นดังที่คาด วินาทีที่เขาลืมตา อาวุธของแจ็คก็พุ่งทะลวงเข้ามาที่ทรวงอกของเขาในทันที...
เพียงแต่ในเวลาเดียวกัน กระสุนก็ถูกลั่นออกจากปืนรีวอลเวอร์สีเงินที่เขาซ่อนไว้อยู่ในกระเป๋าข้างในเสื้อกันหนาวสีขาวตรงไปยังที่บริเวณศีรษะของอีกฝ่ายเช่นกัน
30,100!
คือตัวเลขสีแดงที่กระเด็นออกมาจากศีรษะของแจ็คก่อนที่ปืนรีวอลเวอร์สีเงินในมือขวาจะกระเด็นหลุดออกไปจากแรงดีดพร้อมกับสติที่ค่อยๆ หลุดลอยไปอย่างช้าๆ
แรงดี...นี่นา
บรรยากาศในคณะละครสัตว์โดยส่วนใหญ่แล้วจะเต็มไปด้วยความสนุกสนานจากการแสดงที่น่าตื่นเต้น ดังนั้นการที่เหล่าผู้ชมจะส่งเสียงดังครึกครื้นหรือกรีดร้องโหวกเวกโวยวายจากอารามตกใจก็เป็นอะไรที่ไม่ค่อยน่าแปลกใจเท่าไหร่นัก
เพียงแต่จากสภาพปัจจุบัน เสียงกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง ภาพของผีดิบที่กำลังกัดกินศพของผู้เล่น รวมไปถึงทั้งกลิ่นคาวเลือดที่ปกคลุมไปทั่วคณะละครสัตว์อินเฟอนัสแห่งนี้
คงจะพูดได้คำเดียวว่ามันค่อนข้างแตกต่างจากสิ่งที่ควรจะเป็นอยู่พอสมควร
“เป็นไงบ้าง พี่เบล”
“สบายดี เธอละแอชคุง”
แอชที่กำลังอยู่ที่บริเวณที่นั่งผู้ชมแถวหน้า ตวัดคมอาวุธในมือของตนเองฟันเข้ากับลำคอร่างของผีดิบที่แห่กันทยอยมา พลางขยับเท้าทั้งสองใช้โจมตีควบคู่กันไปด้วย
ปีศาจพวกนี้ไม่ได้รับการโจมตีจากทักษะพิษที่เขาใช้ประจำ ดังนั้นการต่อสู้โดยใช้การสร้างความเสียหายแบบกายภาพปกติมากกว่า
“ก็ไม่ค่อยลำบากเท่าไหร่ฮะ”
ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงแต่อย่างใด การต่อสู้กับพวกซากศพมนุษย์พวกนี้ไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าการออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย จากความสามารถในการหลบหลีกของแอช
ฉึก!
5,048!
คมดาบลับถูกแทงเข้าไปที่ศีรษะของซอมบี้ ก่อนแอชจะตวัดมันไปฟันเข้ากับร่างของผีดิบที่ยืนอยู่ข้างหลังอีกทีหนึ่ง
4,109!
จะว่าไปสุนัขสีดำที่นาคาเรียกก็หายไปสักพัก แสดงว่าหมอนั่นเปลี่ยนไปใช้ปืนแล้วหรือไง?
นึกขึ้นได้ แอชจึงลองใช้ดวงตาของตนสอดส่องไปยังพื้นที่โดยรอบแถบที่พวกเขาอยู่ เพียงแต่ว่าสิ่งที่เขาเห็นก็เพียงแค่ร่างของผีดิบจำนวนมากที่กระจายปกคลุมไปทั่ว
“เอ หมอนั่นหายไปไหนหว่า” แอชพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจใช้ทักษะประจำตัวของตัวเองเพื่อมองหา
Serpent’s Vision [ทัศนวิสัยของอสรพิษ]
ฟุ่บ!
ได้ผล ทันทีที่สกิลถูกเปิดใช้ แอชก็จับสัมผัสได้ถึงคลื่นความร้อนอ่อนๆ จากร่างของนาคาที่ปรากฏอยู่ในบริเวณพื้นที่ใกล้เคียง
เพียงแต่ก่อนที่จะได้สำรวจต่อไป ความคิดในหัวของแอชหยุดชะงัก เพราะสิ่งที่เขาสัมผัสได้ถัดจากร่างของนาคาทำเอาเลือดในกายแทบจะแข็งเป็นก้อน ในขณะที่สิ่งที่หนุ่มน้อยคนนี้ทำก็เพียงแค่รีบเร่งรุดตัวไปยัง แถบด้านนอกของที่นั่งคนดูซึ่งเป็นตำแหน่งที่เพื่อนของเขาอยู่
“ไม่จริงน่า!?”
แอชเบิกตากว้าง ร่างภายใต้หน้ากากยิ้มของนาคาที่กำลังนอนนิ่งอยู่ที่พื้นเพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาตกใจ แต่มันกลับไม่ใช่แค่นั้น เพราะบุคคลที่ยืนถัดจากเพื่อนของเขาก็คือแจ็ค เดอะ ริปเปอร์
เพียงแต่ หากสถานการณ์ที่เขาเผชิญมีเพียงแค่นั้น...หากว่าสมาชิกในที่เกิดเหตุมันจบอยู่แค่สองนั้นก็คงจะดี
แอชไม่ได้ขยับตัวไปมากกว่านั้นแต่อย่างใด แม้บุคคลที่สามผู้ซึ่งทำเอาเขาถึงกับชะงักตัวแข็งจะไมได้พูดอะไรออกมา แต่ความรู้สึกยามเมื่อเขาอยู่ต่อหน้า ‘เธอ’ ก็ไมได้แตกต่างไปจากครั้งที่แล้วเลยเช่นกัน
ใช่แล้ว หญิงสาวในชุดสีแดงก่ำผู้ที่เขาและนาคาเคยสังหารไปเมื่อกิจกรรมมาราธอนเมื่อสองสามวันที่ผ่านมานี่
ฆาตกรโรคจิตผู้สังหารหญิงสาวพรหมจรรย์ร่วมหกร้อยคน ปีศาจผู้ได้รับฉายาว่าเคาท์เตสโชกเลือดและราชินิผีดูดเลือด
อลิซาเบธ บาโธรี่
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.อลิซาเบทมาช่วยคู่หมั้นใช่ไหมคะ*^*
กำลังจะกด ตอนต่อไป แต่...
อ้าว หมดแล้วหรอเนี่ย
มาต่อเร็วๆ สนุกจริงๆแหละเรื่องนี้