แสนรักและภักดี

             "หมอนั่นใคร?  ทำไมถึงต้องให้มันมาส่ง?"

             ภัทร หรือภักดีเอ่ยถามเสียงดุ  เมื่อเห็นว่ามีมนุษย์เพศชายมาส่ง แสนรัก หรือหวันยี่หวา น้องสาวข้างบ้านที่มีหน้าตา จิ้มลิ้ม น่ารัก น่าเอ็นดูของเขา  เขาหรือตั้งใจมานั่งอ่านหนังสือรอเธออยู่หน้าบ้าน  ถูกยุงกัดไปไม่รู้เท่าไหร่  แต่ยัยตัวเล็ก แก้มป่อง นี่กลับทำไม่รู้ไม่ชี้  เถลไถล  แถมยังมีผู้ชายมาส่งถึงบ้าน  ...มันน่านัก!! คราวหลังอย่าหวังนะว่าจะได้กลับคนเดียวอีก

              ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าเข้าบ้าน  เธอก็ถูกพี่ชายข้างบ้าน  ที่อายุห่างกันราว 5 ปี ซักเสียแล้ว  แถมเขายังทำตาขวางๆชอบกล  อย่างกับว่ามีใครทำอะไรให้โกรธมาร้อยปี...   หวันยี่หวาห่อไหล่น้อยๆพลางทำหัวหดเหมือนเต่ากำลังหลบภัย   พยายามก้มหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้  ราวกับตัวเองทำผิดและถูกคุณพ่อจับได้  ก่อนเอ่ยตอบด้วยเสียงอ้อมแอ้มอยู่ในคอ

           "เค้าเป็นพี่ชายของเพื่อนน่ะค่ะ ใกล้จะมืดแล้ว  เค้าเลยให้ติดรถมา  ไม่ได้หรอคะ?"

           "แสนรัก....เลิกเรียนกี่โมง?  ตั้งแต่พรุ่งนี้ พี่จะเป็นคนไปรับไปส่งเราเอง"

           "แต่พี่ภัทรคะ!!  รักอยู่มหาลัยแล้วนะคะ  ไปกลับเองได้  ไม่ต้องให้ใครไปรับไปส่งหรอกค่ะ"

           "อย่าดื้อกับพี่  ถ้าอยากลองดีก็คอยดู"

           

มามะ...มาคุยกันก่อน555+

         **เอ่อ!!? คุณพี่ชายเนี่ย  หวงน้องสาวข้างบ้านจริงๆเลยนะคะ  หวงไม่พอ  ดุด้วยค่าาา  ตกลงนี่พี่หรือพ่อ???

         #ใต้ความเรื่องเก่าไม่จบดันมาเปิดเรื่องใหม่   #อยู่ๆก็อยากเขียนแนวนี้อ่ะ   ห้ามมือ  ห้ามใจ  ตัวเองไม่ได้จริมๆ    ทั้งๆที่ช่วงนี้ก็กำลังบ้านิยายแปลจีนอยู่พอสมควร  ....เอิ่ม!! ไม่สมควรล่ะบ้ามากเลยแหละ  แต่จู่ๆก็อยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา  เรื่องราวระหว่างพี่ชายข้างบ้านที่ไม่รู้ใจตัวเอง  กับน้องสาวข้างบ้านที่ค่อนข้างจะ....มึนๆ เอ๋อๆ  และบ้าบอ  รักซึมลึก  และความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ในจายยย  

                        ถ้าหาก 'รัก' นี้  ไม่บอก  ไม่พูด  ไม่กล่าว  

                                แล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือป่าว?? 

                                       อาจจะไม่แน่ใจ

                         อยากให้ เค้า รู้ ฉัน คงต้องแสดงออก

                     ไม่ใช่ ให้ ใคร มาบอก หรือไว้ให้ เขา เดาเอง

                                        ว่า  รัก  เธอ ...

            #ใต้ความเพี้ยนและเพ้อเจ้อ  ฝากพี่ภัทรกับนุ้งรักไว้ในอ้อมอก อ้อมใจ พ่อยก แม่ยก ทั้งหลาย ทั้งปวง ด้วยนะเจ้าคะ.. แม่นายเรียกแล้ว   อิฉันคงต้องขอตัวก่อน