คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Open or Close 1 : พบอีกครั้ง
บทที่1
--Open or Close--
One Direction Fanfic , Nialler♥
........................................................................
พบอีกครั้ง
London , England 9 am.
‘… It makes your lips so kissable and your kiss unmissable..’
เพลงเปิดคลอเบาๆในร้านดอกไม้เล็กๆ ฟังสบายยามเช้าในกรุงลอนดอน
ฉันกำลังง่วนกับการจัดดอกไม้ที่อยู่ในร้าน
“เอ๊ะ.. คาร์เนชั่น กุหลาบ ทิวลิป ลิลลี่ ...”
ฉันชี้ดอกนั้นดอกนี้เพื่อดูว่าอยู่ครบหรือยัง
‘กรุ๊งกริ๊ง’
กระดิ่งเหนือประตูดังขึ้น ตามมาด้วยชายคนหนึ่ง..
“.. I’ve tried to ask my self Should I see someone else I wish I knew the answer..”
เขาร้องเพลงเบาๆ คลอกับเพลงที่ร้านของฉันเปิด
“เอ่อ.. คุณครับ..”
ฉันหันหลังไปตามเสียง แต่หน้ายังคงจดจ่ออยู่กับสมุดที่อยู่ในมือ
“ดอกกุหลาบนั้นเท่าไหร่ครับ?”
ฉันหันไปตามที่เขาชี้ “อยากได้สีอะไรคะ? ถ้าจะซื้อไปให้แฟนแนะนำสีชมพูจะสวยมากเลยค่ะ”
ฉันหันกลับมาพร้อมส่งยิ้มให้
คราวนี้ฉันเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจน..
ผมสีทองที่เมื่อโดนแสงแดดแล้วดูแวววาว
ดวงตาสีฟ้านั้น
หน้าใสๆของเขา..
“ไนออล!”
“(ชื่อคุณ)!”
ฉันดีใจจนลืมตัว เผลอไปกอดเขาเข้าเต็มๆ -/-
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เป็นยังไงบ้าง? รู้มั้ยฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ เธอเปิดเพลงวงฉันด้วย 5555”
คำนั้นที่เขาบอกทำเอาหัวใจฉันเต้นรัว
คิดถึง
คิดถึง
คิดถึง
รอยยิ้มหวานๆที่เขาส่งให้ฉัน ทำไมฉันไม่เคยต้านมันได้เลยซักที ..
“มาเปิดร้านขายดอกไม้ที่นี่แหละ ฉันเห็นนายในทีวีออกบ่อย นายหล่อขึ้นเยอะนะเนี่ยยย”
ฉันแซวเขาเหมือนตอนเด็กๆที่เราเล่นกัน
“ชมฉันอย่างงี้ฉันก็เขินนะ บ้าบู้บ้าบี้” ไนล์บอกแล้วเอื้อมมือมาดึงแก้มฉัน
ไอ้บ้าบู้บ้าบี้นี่ฉันได้ยินนายนั่นพูดตั้งแต่ป.2 - -
“นายนี่ยังบ้าเหมือนเดิม55555 แล้วนี่จะซื้อดอกกุหลาบให้ใครเนี่ยย? กิ้ววๆ”
ฉันแซวเขาไปอย่างนั้น.. แต่จริงๆข้างในฉันกำลังคิด..
คิดว่าเขา..
“ฉันจะซื้อไปให้เดมี่หน่ะ”
“เดมี่ โลวาโต้หน่ะหรอ? ”
ฉันเห็นเธอแต่ในทีวีไม่คิดว่าไนล์จะรู้จักกับเดมี่ด้วย..
แต่ก็ไม่แปลก.. ข่าวซุบซิบก็ออกอยู่ว่าเขากำลังดูๆกัน
“ใช่ๆ ฉันจะซื้อดอกไม้ไปฝากเขาซักหน่อย”
หัวใจฉันเริ่มเต้นแรง.. แรงขึ้น แรงขึ้น..
ที่มันเต้นแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรนะ?
หรือเพราะมันเจ็บปวดจนต้องบอกให้ฉันรู้...
“อ๋อออ แล้วจะเอาสีอะไรล่ะ? ”
“เอ่ออ..” เขามองไปมองมา
“เอาสีชมพูอย่างที่เธอบอกละกัน ดูสวยดี”
ฉันไม่ตอบอะไร เพียงแต่เดินไปจัดช่อดอกไม้ให้เขา..
“ขอบคุณมากนะไนล์” ฉันบอกขอบคุณพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้
“เธอยังใช้เบอร์เดิมใช่มั้ย? ไว้เดี๊ยวฉันโทรหาละกันนะ ไปล่ะ บายยยย”
เขายิ้มให้พร้อมเดินออกไป..
“เฮ้อ.. ฉันจะไปเทียบอะไรกับเธอได้..”
ฉันนั่งพูดกับตัวเองเบาๆ..
แต่เพื่อนก็คือเพื่อน.. ตอนนี้ฉันคือเพื่อนเขา..
แต่เธอคือคนพิเศษของเขา..
แดดจัดที่ส่องแสงตั้งแต่เช้า เริ่มจางลง แปรเปลี่ยนเป็นเมฆฝนสีดำครึ้มทั่วท้องฟ้า
พร้อมเม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาสร้างบรรยากาศให้อารมณ์สีเทาของฉัน จนฉันเผลอคิดว่าฝนกลั่นแกล้งฉันหรือยังไงนะ...
_________________________
ตกลงสองคนนี้จะเป็นยังไง?
ไนล์กับเดมี่จะคบกันจริงๆมั้ย?
อยากให้ทุกคนติดตามค่ะ :))
#ขอบคุณสำหรับทุกการเข้าชมจากใจเด็กหญิงคนหนึ่ง♥
❀ Supercell
ความคิดเห็น