ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ระบบวีรชนข้ามโลกนินจา

    ลำดับตอนที่ #84 : ภาคสัตว์หางพันธุกรรม ตอนที่ 6

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.75K
      521
      27 เม.ย. 63

    ตอนนี้หน้าทางเข้าฐานของหน่วยรากได้เกิดเหตุสะพรึงขวัญขึ้นเมื่อมีศพของนินจารากถูกชำแหละจนเละและถ้าใครได้เห็นตัวผู้ลงมือก็คงจะไม่เชื่อสายตา

        

        เพราะคนที่ทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้กลับเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้นหนำซ้ำศพของคนที่ตายก็ไม่ใช่นินจาชั้นสามัญธรรมดาแต่เป็นถึงนินจาหน่วยลับของราก

        

        . . . พูดไปใครจะเชื่อลงว่าฝีมือระดับหน่วยลับจะมาถูกเด็กสาวคนนี้ชำแหละเป็นเศษเนื้อแทบจำรูปร่างไม่ได้แบบนี้

        

        “แฮะๆสนุกจังเลย ~” หลังชำแหละเสร็จแจ็คก็ได้หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

        

        “คุณแม่จะอยู่ในนี้ไหมน้า ~” แจ็คมองเข้าไปในทางเข้าฐานรากอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเผยรอยยิ้มสนุกออกมาแล้วทำการปกปิดตัวตนแล้วเดินเข้าไปในฐานของกลุ่มราก

        

        ภายในหมู่บ้านโคโนฮะ

        

        เสียงจากระบบที่แจ้งเตือนทำให้เรนยะที่กำลังตามหาตัวหนูแจ็คเบิกตากว้างอย่างตกใจ

        

        และพอเขาตรวจสอบระบบดูก็พบว่าตอนนี้เขาได้รับตั๋วมาแล้วถึง 2 ใบ

        

        !!!

        

        “มีคนโดนเชือดแล้วแฮะเรนยะถึงกับเหงื่อตกเพราะจนถึงตอนนี้ขนาดเขาใช้ตาเหยี่ยวมองหาหนูแจ็คจากมุมสูงก็ยังไม่เจอเลย

        

        . . . เดี๋ยวนะถ้าหาไม่เจองั้นใช้ตราเรย์จูเรียกหนูแจ็คมาหาก็ได้นี่นา

        

        “เปล่าประโยชน์ Master” เอมิยะที่กำลังใช้ตาเหยี่ยวช่วยมองหาแจ็คได้พูดดับความหวังของเรนยะ

        

        “หมายความว่ายังไงครับ ?” เรนยะถามอย่างไม่เข้าใจตามที่เขารู้ Servant น่ะไม่มีทางขัดคำสั่งจาก Master ที่มีตราเรย์จูได้ไม่ใช่เหรอ

        

        “ลองใช้เนตรจิตมองดูที่ตราเรย์จูของท่านดีๆสิเอมิยะพูดเตือนจนเรนยะยกมือข้างขวาที่มีตราเรย์จูสีแดงขึ้นมาดู

        

        !!!

        

        “นี่มันอะไรกันเนี่ย ?!!” พอใช้ตาแห่งดวงจิตมองดูก็พบว่าตราเรย์จูที่หลังมือของเขาในตอนนี้ได้มีหมอกสีดำปกคลุมอยู่โดยที่เขาไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดเดียว

        

        “ความรู้สึกนี่มันคำสาปงั้นเหรอ ?” เรนยะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาได้รับคำสาปมาตอนไหน

        

        “ใช่ ถ้าข้าเดาไม่ผิดนี่คงเป็นฝีมือแจ็คเดอะรีปเปอร์นั่นละเอมิยะเอ่ยคาดเดาออกมา

        

        และที่เอมิยะคาดเดานั้นก็ถูกต้องแจ็คนั้นได้ฉวยโอกาสในตอนที่เรนยะสับสนในม่านหมอกนั้นใช้มีดแอบเฉือนไปที่หลังมือของเรนยะเพื่อฝากคำสาปเอาไว้

        

        “ท่านคงพอจะรู้เรื่องที่ตัวแจ็คเดอะรีปเปอร์นั้นคือร่างที่เกิดมาจากการรวมตัวกันของเหล่าดวงวิญญาณเด็กๆที่ตายสินะเอมิยะถาม

        

        “ก็ใช่ แล้วยังไงครับ ?” เรนยะสับสนว่าทำไมจู่ๆเอมิยะถึงได้พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

        

        “ก็หมายความว่าตัวแจ็คเดอะรีปเปอร์ที่เกิดจากการรวมตัวของดวงวิญญาณหลายดวงนั้นมีบุคลิกที่ซับซ้อนยังไงละสกาฮะที่พึ่งมาถึงได้ตอบเรนยะซึ่งเอมิยะก็พยักหน้าว่าเป็นไปตามนั้น

        

        “ถูกต้องถ้าให้ข้าเดาอีกก็คงเป็นเพราะผลกระทบจากการอัญเชิญทำให้ดวงวิญญาณของแจ็คนั้นเกิดความไม่เสถียรจนแยกมิตรแยกศัตรูไม่ออกละนะเอมิยะเอ่ยสรุปในที่สุด

        

        “งั้นก็หมายความว่าตอนนี้ดวงวิญญาณของแจ็คได้กลับมาเป็นปกติแล้วแถมกำลังตามหา Master ของตัวเองอยู่สินะเรนยะไม่แปลกใจเลยสักนิดที่จะได้รับตั๋วมาแบบนี้

        

        โดยปกติแจ็คนั้นมักจะเรียก Master ของตัวเองว่าคุณแม่ถ้า Master บอกปฏิเสธแจ็คก็จะหาโอกาสฆ่าทิ้งแล้วออกตามหา Master คนใหม่ต่อไป

        

        ตั๋วสองใบที่เรนยะได้มาคงเป็นเพราะมีคนปฏิเสธแจ็คแล้วโดนเชือดทิ้ง

        

         . . . ก็นะการที่จู่ๆก็มีเด็กที่ไหนก็ไม่รู้มาเรียกว่าคุณแม่แบบนี้คนส่วนใหญ่ก็คงตอบปฏิเสธเป็นเรื่องปกติยิ่งเป้าหมายที่แจ็คถามเป็นผู้ชายด้วยแล้วนี่ยิ่งมีโอกาสถูกฆ่าสูงเชียวละ

        

        “คุณเอมิยะพอทำอะไรกับคำสาปนี่ได้บ้างไหมครับ ?” เรนยะถามเพราะตัวเขาไม่ใช่คนเชี่ยวชาญเรื่องคำสาป

        

        “ขอโทษด้วย Master คำสาปที่เกิดจากดวงวิญญาณนี่ข้าเองก็หมดทางจริงๆคำสาปที่เกิดจากวิญญาณนี่แม้แต่ Rule Breaker ก็ไม่อาจยกเลิกผลของมันได้

        

        อันที่จริงการลบล้างคำสาปนี่เป็นเรื่องที่ง่ายมากเพียงแค่ใช้เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์หรือโฮกุที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถลบคำสาปนี่ได้แล้ว

        

        แต่การลบล้างคำสาปบนหลังมือของเรนยะนั้นมันอาจส่งผลกระทบต่อดวงวิญญาณของแจ็คดีไม่ดีแจ็คอาจจะคลั่งมากกว่าเดิมก็เป็นได้

        

        ดังนั้นหลังสรุปเอมิยะกับเรนยะจึงมีความเห็นตรงกันว่าให้นั่นเป็นวิธีสุดท้ายจะดีกว่า

        

        . . . แต่พอคิดดีๆอีกทีแล้ว

        

        ในกลุ่มเขาไม่มีใครใช้เวทมนตร์หรือโฮกุศักดิ์สิทธิ์สักคนเลยนี่ !!!

        

        “อะไร Master ข้าดูเหมือนคนที่มีเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์หรือไงสกาฮะมองค้อนทันทีที่เห็นเรนยะมองมาทางตน

        

        “เฮ้อ ! ตราเรย์จูติดคำสาบแบบนี้คงต้องออกตามหาลูกเดียวละนะถึงภายในคลังสมบัติจะมีของที่สามารถลบล้างคำสาปนี่ได้ก็ตามแต่เรนยะคงต้องเสียเวลาคลำหานานพอตัว

        

        โดยในปัจจุบันเรนยะนั้นนอกจากสมบัติที่เขารู้จักจากอนิเมะ Fate แล้วเขายังสำรวจอาวุธและของวิเศษภายใน Gate of Babylon ได้ไม่ถึง 10 % เลยด้วยซ้ำ !!!

        

        ดังนั้นแทนที่จะมานั่งคุ้ยหาของเก่าสู้เอาเวลาไปตามหาตัวแจ็คคงจะดีกว่า

        

        “แจ็คเดอะรีปเปอร์เป็น Servant ที่มักจะถูกดึงดูดด้วยความรู้สึกด้านลบได้ง่าย Master พอจะรู้จักสถานที่แบบนั้นบ้างไหมเอมิยะลองจำกัดวงการค้นหาให้แคบลง

        

        “สถานที่ที่มีความรู้สึกด้านลบงั้นเหรอ อืม ~” เรนยะกอดอกหลับตานึก

        

        !!!

        

        “ผมนึกออกแล้ว !!!” หลังจากนึกอยู่นานในที่สุดเรนยะก็ได้ลืมตาโพล่งออกมา

        

        เมื่อนึกสถานที่ที่แจ็คน่าจะอยู่ออกเรนยะก็รีบมุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งนั้นทันที

        

        . . . ต้องเป็นที่นั่นแน่ๆ !!!

        

        ภายในฐานลับใต้ดินของหน่วยราก 

        

        “ด้านนอกทำไมถึงเงียบผิดปกติ ?” จู่ๆดันโซที่กำลังนั่งอ่านรายงานเก่าอยู่ในห้องก็ได้พูดขึ้นเมื่อรับรู้ได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

        

        “โฮโทงิดันโซเรียกลูกน้องที่กำลังเฝ้าอยู่หน้าห้องให้เข้ามาหา

        

        เงียบ

        

        ดันโซขมวดคิ้วแน่นทันทีเมื่อลูกน้องที่เขาฝึกเองกับมือไม่ขานตอบแบบนี้

        

        “นี่ๆใช่คุณแม่หรือเปล่า ?” เสียงที่เหมือนเด็กตามหาแม่ได้เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ

        

        !!!

        

        ดันโซผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่ได้ยินเสียงที่ตนไม่คุ้นเคย

        

        “ใคร !!!” ถึงขนาดฝ่าลูกน้องเข้ามาถึงตัวเขาได้แบบนี้อีกฝ่ายย่อมไม่ธรรมดาแน่

        

        . . . หรือว่าจะเป็นพวกเดียวกันกับเจ้านั่น

        

        ภาพของเอมิยะที่สวมชุมคลุมปกปิดใบหน้าปรากฎขึ้นในห้วงความคิดของดันโซ

        

        จนถึงตอนนี้ดันโซยังคงแค้นเคืองไม่หายเพราะอีกฝ่ายเล่นทำลายแผนฝึกรากรุ่นใหม่ของเขาจนพังไม่เป็นชิ้นดีแถมยังเสียกองกำลังที่เขาอุตส่าห์ฝึกมาตั้งหลายปีอีกด้วย

        

        “ไม่ใช่คุณแม่เหรอ ?” เมื่อไม่ได้รับคำตอบหมอกสีขาวก็เริ่มปกคลุมภายในห้องของดันโซ

        

        “งั้นจะชำแหละอีกรอบละน้า ~” 

        

        !!!

        

        “ที่นี่แหละไม่ผิดแน่ !” ในที่สุดเรนยะก็ได้มาถึงที่หมาย

        

        “เออ . . ข้าว่ามันไม่น่าจะใช่นะ Master” หนูเงียบพยายามบอก Master ของตน

        

        เพราะที่ๆเรนยะกำลังอยู่ตอนนี้คือห้องพักผีสิงเก่าของเขานั่นเอง

        

        “ที่นี่แน่ๆพลังด้านลบนี่บานตะไทเลยแหละเรนยะยืดอกยืนยันอย่างหนักแน่นภูมิใจที่ในความขลังของบ้านเก่าตนเอง

        

        “ก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าที่นี่มีพลังด้านลบที่รุนแรงเสียยิ่งกว่าป่าช้าแต่มันก็ยังไม่ใช่ที่นี่อยู่ดีถึงแจ็คจะเป็น Servant Class Assassin ที่มีสกิลการปกปิดตัวตนก็ตามแต่สกาฮะที่ใช้สัมผัสที่หกตรวจดูภายในห้องก็เอ่ยว่าไม่ใช่ที่นี่

        

        “Master พอจะมีที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่ไหม ?” เอมิยะเริ่มปวดหัวตึบๆเขาไม่นึกเลยว่า Servant ตนใหม่ที่ Master อัญเชิญมาจะทำให้วุ่นวายแบบนี้

        

        “งั้นไปดูห้องเจ้านารูโตะต่อละกันอยู่ฝั่งตรงกันข้ามนี่เองถึงห้องเจ้านารูโตะจะไม่มีความรู้สึกด้านลบก็ตามแต่ภายในตัวของหมอนั่นมีจิ้งจอกเก้าหางถูกผนึกอยู่

        

        ด้วยความรู้สึกด้านลบที่เกิดจากความเกลียดชังเรนยะมั่นใจว่าห้องของเจ้านารูโตะสภาพคงไม่ต่างจากห้องเขาที่มีพลังด้านลบรุนแรง

        

        . . . นี่ถ้าห้องเจ้านารูโตะยังไม่ใช่เขาคงต้องไปหาตามป่าช้าดูแล้วละ

        

        (ลงจ้า)

        

        

        

        ดันโซถึงกับรำ่ร้องว่าช่วยรีบมาเอาเด็กนี่กลับไปทีเถอะ !!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×